บทที่ 296 จ้าวแห่งเลือดเนื้อถึงกับเหวอ
[แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ\]
[Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย]
[หลังแปลจบ คิดว่าจะมีการเกลาคำเบื้องต้น แก้คำผิด ปรับสำนวนให้สละสลวย เทียบคำต่อคำ ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนกันเสมอมานะครับ]
บทที่ 296 จ้าวแห่งเลือดเนื้อถึงกับเหวอ
เพียงแค่รอยแยกปรากฏขึ้น บรรยากาศโดยรอบก็พลันอบอวลไปด้วยความน่าสะพรึงกลัวเหนือธรรมชาติ
"มาแล้ว! ท่านมาแล้ว!"
ของใหญ่กำลังจะมา!
หัวหน้าบาทหลวงในชุดแดงเงยหน้าขึ้น ดวงตาสีแดงฉานเปล่งประกายคลั่งไคล้!
เขาคุกเข่าลงกับพื้นโดยไม่สนใจสิ่งใด ก้มลงกราบไหว้รอยแยกขนาดมหึมาด้วยความเลื่อมใส!
"ข้าแต่เจ้าแห่งเลือดเนื้อผู้ยิ่งใหญ่! พวกเราเหล่าสาวก ขอต้อนรับการเสด็จมาของท่าน!"
เหล่าสาวกแห่งศาสนจักรเลือดเนื้อคนอื่น ๆ ก็พากันคุกเข่าลง ก้มกราบไหว้รอยแยกนั้นเช่นกัน!
เย่เหรินบิดขี้เกียจ
"มาได้เสียที"
รีบ ๆ มาหน่อย ฆ่าเสร็จจะได้เลิกงาน กลับไปพักผ่อนสักที
หนึ่งนาทีผ่านไป
สองนาทีผ่านไป
สามนาทีผ่านไป
แต่เมื่อเวลาผ่านไป ใบหน้าของสาวกแห่งลัทธิเลือดเนื้อก็ค่อย ๆ แสดงความสงสัยและกังวลออกมา
เพราะรอยแยกขนาดใหญ่นั้นเปิดออกมานานเกือบห้านาทีแล้ว แต่ก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น!
จ้าวแห่งเลือดเนื้อ ไม่ได้เสด็จมา!
"เกิดอะไรขึ้น? ทำไมท่านผู้ยิ่งใหญ่ยังไม่เสด็จมาอีก? !"
บิชอปเบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อ
ตามแผนการบูชายัญ จ้าวแห่งเลือดเนื้อควรจะเสด็จมาแล้ว!
ทำไมตอนนี้ถึงยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น? !
หรือว่า...
หรือว่าพิธีบูชายัญมีปัญหา? !
แม้แต่เย่เหรินที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ก็เริ่มรู้สึกใจร้อน
เย่เหริน "หรือว่าไปปลดทุกข์อยู่? ต้องรออีกนานไหมเนี่ย?"
บิชอป "..."
ถึงแม้ภายนอกบิชอปจะดูสุขุม แต่จริง ๆ แล้วหน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อเย็น
วงแหวนเวทมนตร์บูชายัญยังคงทำงานอย่างต่อเนื่อง พลังแห่งเลือดเนื้อพลุ่งพล่านไปทั่ว แต่ก็ไม่สามารถเรียกจ้าวแห่งเลือดเนื้อออกมาจากห้วงลึกได้
หัวหน้าบาทหลวงร้อนรนจนทำอะไรไม่ถูก
ข้าแต่เจ้าแห่งเลือดเนื้อผู้ยิ่งใหญ่ ท่านเป็นอะไรไป? !
"ครืน——"
ทันใดนั้น รอยแยกบนท้องฟ้าก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง
ราวกับว่าเจอแรงต้าน จึงเริ่มปิดลงอย่างช้า ๆ !
"(ΩДΩ)?"
อะไรวะ...? !
บิชอปชุดแดงร้องตะโกนด้วยความหวาดกลัว จ้องมองรอยแยกบนท้องฟ้าด้วยความตกตะลึง ไม่ใช่แค่เขา แม้แต่เย่เหรินก็ยังงุนงง
"พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่... เกิดอะไรขึ้นกับท่าน? ทำไม... ทำไม...?"
เสียงของบิชอปสั่นเทา ราวกับเห็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุดในโลก!
ในขณะเดียวกัน ณ ปลายอีกด้านหนึ่งของรอยแยก
จ้าวแห่งเลือดเนื้อ · เน็กซัสก็ตื่นตระหนกอย่างมาก!
ตามแผน เขาควรจะจุติลงไปยังโลกภายนอก ดูดซับพลังศรัทธาจำนวนมหาศาล
แต่ทว่า...
เขามีปมในใจกับดาวเคราะห์สีน้ำเงินดวงนี้แล้ว!
ทำไมน่ะหรือ?
ก่อนหน้านี้ เขาเคยจุติลงไปยังดาวเคราะห์สีน้ำเงินแล้ว แต่ตอนนั้นใช้เพียงร่างเงา
แค่ครั้งเดียวนั้นก็ทำให้เน็กซัสหวาดผวาจนถึงทุกวันนี้
ใครจะเข้าใจความรู้สึกนี้บ้าง?
ตอนแรก คิดว่าเป็นแค่พิธีกรรมบูชายัญธรรมดา ๆ
ผลปรากฏว่า ร่างเงาที่ส่งไป ยังไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ถูกฆ่าตาย
ที่น่าตกใจที่สุดคือ... ถูกฆ่าตายจริง ๆ !
ถึงจะเป็นแค่ร่างเงา แต่ร่างเงาของจ้าวแห่งห้วงลึก ไม่น่าจะถูกฆ่าโดยมนุษย์กลุ่มหนึ่งได้
จากเรื่องทั้งหมด เจ้าแห่งเลือดเนื้อจึงเข้าใจอะไรบางอย่าง——
【มีสิ่งสกปรกอยู่บนดาวเคราะห์สีน้ำเงิน】
ไอ้สิ่งนั้น สามารถฆ่าร่างเงาได้ บางทีอาจจะฆ่าร่างจริงได้ด้วย!
ต้องบอกว่า นิสัยขี้ขลาดตาขาวของจ้าวแห่งเลือดเนื้อ ช่วยชีวิตเขาไว้
จนถึงตอนนี้ จ้าวแห่งเลือดเนื้อยังจำภาพที่ร่างเงาถูกฆ่าตาย ร่างกายถูกฉีกออกเป็นสองส่วน
ความรู้สึกนั้น...น่ากลัวเกินไปแล้ว!
เขาราวกับเห็นสายตาจากมิติที่สูงกว่า พลังที่สามารถทำลายล้างเขาได้อย่างสิ้นเชิง!
เขาไม่ต้องการ และไม่กล้าเข้าใกล้ดาวเคราะห์สีน้ำเงินอีกแม้แต่ก้าวเดียว!
ดังนั้น เขาจึงทำได้แค่ซ่อนตัวอยู่ในห้วงลึก มองดูรอยแยกของมิติค่อย ๆ ปิดลง
ดาวเคราะห์สีน้ำเงินที่มีสิ่งสกปรกแบบนั้น ใครอยากไปก็ไป เน็กซัสไม่ไปแล้ว!
ในเวลานี้
ทั่วทั้งประเทศอินทรีราวกับตกอยู่ในความเงียบสงัด
"พระผู้เป็นเจ้าผู้ยิ่งใหญ่... ทอดทิ้งพวกเราแล้ว?"
บิชอปจ้องมองท้องฟ้าด้วยความว่างเปล่า ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่อยากจะเชื่อ
เขายอมรับไม่ได้ และไม่เข้าใจ
ทำไม?
ทำไมจ้าวแห่งเลือดเนื้อผู้ยิ่งใหญ่ ถึงไม่จุติลงมา? !
สมาชิกคนอื่น ๆ ของลัทธิเลือดเนื้อ ต่างก็ตกตะลึง พวกเขามองหน้ากัน ดวงตาเต็มไปด้วยความสับสนและงุนงง
พวกเขาไม่อาจเข้าใจ ไม่อาจยอมรับได้
ทั้งที่สังเวยผู้คนไปแล้วหลายร้อยล้าน ทำไมพระองค์ผู้ยิ่งใหญ่ จ้าวแห่งเลือดเนื้อ จึงไม่เสด็จมา!
หรือว่า...
หรือว่าพวกเขาทำสิ่งใดผิดพลาดไป? !
เป็นไปไม่ได้
เพื่อวันนี้ พวกเขายอมสละทุกสิ่ง เพียงเพื่อให้พระองค์ผู้ยิ่งใหญ่เสด็จมา
แต่บัดนี้ พวกเขากลับดูน่าสมเพชราวกับตัวตลก
"น่าเบื่อสิ้นดี..."
เย่เหรินพึมพำ ดวงตาฉายแววผิดหวัง
"พระองค์ผู้ยิ่งใหญ่...เหตุใดจึงทรงละทิ้งพวกเรา!"
บิชอปในชุดแดงคุกเข่าลงกับพื้น เสียงร่ำไห้ดังระงม
เหล่าสาวกแห่งลัทธิเลือดเนื้อ ต่างพากันคุกเข่าลง ท่องคำทำนายของจ้าวแห่งเลือดเนื้อ วิงวอนขอพรและการเสด็จมาของพระองค์
ทว่า...
สิ่งที่ตอบกลับมากลับมีเพียงความเงียบงัน
"ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!"
แทบจะในเวลาเดียวกัน แท่นบูชาเลือดเนื้อทั่วทุกมุมโลกพลันสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง!
แท่นบูชาที่เคยส่งกลิ่นคาวเลือด...
กลับเริ่มพังทลาย แตกสลาย กลายเป็นซากปรักหักพังเปรอะเปื้อนเลือดเนื้อ!
เสียงแท่นบูชาพังทลาย ดังก้องประหนึ่งค้อนขนาดยักษ์ ทุบลงบนหัวใจของเหล่าสาวก!
ทุกคนแข็งค้าง ดวงตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
"พระองค์...ทรงปฏิเสธการเสด็จมา..."
หัวหน้าบาทหลวงคุกเข่าอยู่กับที่ เงยหน้ามองท้องฟ้า พึมพำด้วยแววตาสับสนและสิ้นหวัง
เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้?
ทั้งที่สังเวยผู้คนไปแล้วหลายร้อยล้าน ทั้งที่เปิดรอยแยกสู่ห้วงลึกได้แล้ว...
ทำไม?
ทำไมพระองค์ผู้ยิ่งใหญ่ จ้าวแห่งเลือดเนื้อ จึงทรงปฏิเสธการเสด็จมา? !
"ตู้ม!"
แท่นบูชาเลือดเนื้อขนาดมหึมา พังทลายลงจนหมดสิ้น กลายเป็นซากปรักหักพัง!
เหล่าสาวกที่เคยคลั่งไคล้ บัดนี้กลับไร้วิญญาณ ดั่งร่างไร้ชีวิต ยืนนิ่งอยู่กับที่
พวกเขาไม่อาจเข้าใจ ไม่อาจยอมรับได้
เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้?
ทั้งที่พวกเขาเตรียมพร้อมเพื่อวันนี้มาเนิ่นนาน...
ทำไม?
ทำไมพระองค์ผู้ยิ่งใหญ่ จ้าวแห่งเลือดเนื้อ จึงทรงปฏิเสธเครื่องสังเวยของพวกเขา? !
พวกเขา...
พวกเขาทำสิ่งใดผิดพลาดไป!
จ้าวแห่งเลือดเนื้อเน็กซัส เบื่อหน่ายกับการถูกบูชายัญเต็มทีแล้ว
ร่างกายที่ประกอบขึ้นจากเลือดเนื้อขยับหนวดสัมผัสไปมาด้วยความหงุดหงิดระคนรำคาญ
"พวกสาวกงี่เง่า!"
"พวกสาวกหน้าโง่!"
"วัน ๆ เอาแต่เล่นอะไรแผลง ๆ !"
"บูชายัญ!"
"บูชายัญพ่อแกสิ!"
"นอกจากบูชายัญ พวกมันจะทำอะไรอย่างอื่นเป็นบ้างไหม? !"
"คิดจะหลอกล่อให้ตายใจ แล้วเชือดสินะ!?"
"เลิกเล่นเถอะ อยู่ในห้วงลึกสบาย ๆ ไม่มีความจำเป็นต้องเสี่ยง แค่สาวกเพิ่มอีกไม่กี่ร้อยล้านเอง"
"ความเสี่ยงกับผลตอบแทนมันไม่คุ้มกันเลย"
"โครม!"
แท่นบูชาสุดท้ายพังทลายลง
พิธีบูชายัญสิ้นสุดลงในที่สุด
ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_
