บทที่ 119 นี่มันเร่งด่วนจริงๆ นะ!
หลินเจี้ยนเยว่รอในล็อบบี้เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงเต็ม รู้สึกราวกับว่าทุกวินาทีเป็นความทรมาน เขาแทบจะมองนาฬิกาทุกๆ สองสามนาที จนท้ายที่สุดถึงกับนั่งไม่ติด "คุณลุง คุณจะหยุดเดินไปเดินมาได้ไหมคะ ฉันเวียนหัวไปหมดแล้ว" หลินซีหน่าขมวดคิ้วพูด หลินเจี้ยนเยว่ขมวดคิ้วถอนหายใจ "ลุงก็แค่กังวลน่ะ" ตอนนี้รู้ตัวว่ากัง...
