บทที่ 754 เมล็ดพันธุ์วิญญาณที่ไม่คาดคิด
###
ที่ร้านขายของจิปาถะ
เช้าตรู่วันนี้ เวินเฉียนเปิดประตูร้านพร้อมกับมองไปข้างนอกตามปกติทันที เขาสังเกตเห็นว่ามีนักบำเพ็ญเพียรสองสามคนรออยู่หน้าประตู
“ท่านทั้งหลายมาตั้งแต่เช้าเลยนะวันนี้”
เวินเฉียนกล่าวทักทายด้วยรอยยิ้ม
ร้านขายของมักจะมีสมบัติบางอย่างที่เป็นที่ต้องการมาก จนเมื่อวางลงบนชั้นขายก็ทำให้นักบำเพ็ญเพียรหลายคนแย่งกันซื้อ
เมื่อมีคนเริ่มสังเกตถึงความสม่ำเสมอนี้ จึงมีนักบำเพ็ญเพียรบางคนที่อยู่ใกล้ๆ หรือผ่านมาทางนี้จะมาดูที่ร้านในช่วงเช้า เพื่อหวังว่าจะโชคดีพบสมบัติที่หายากสักชิ้น
“ท่านผู้ดูแลร้าน วันนี้จะมีสมบัติใหม่มาไหม?”
มีนักบำเพ็ญเพียรวัยหนุ่มตะโกนถามเสียงดัง
“แน่นอน ข้าจะไม่ทำให้ท่านทั้งหลายผิดหวัง วันนี้มียันต์กระบี่ระดับสี่สิบสองแผ่น เป็นชนิดเดียวกับที่เคยวางขายก่อนหน้านี้ ใครมาถึงก่อนก็ได้ก่อน”
“นอกจากนี้ วันนี้ยังมีสมบัติระดับห้าชิ้นใหม่มาอีก หากท่านใดสนใจก็ช่วยบอกต่อไปด้วย”
เวินเฉียนเปิดประตูร้านกว้าง เผยให้เห็นสมบัติหลายชนิดที่ถูกจัดแสดงไว้
ยันต์กระบี่กว่าสิบแผ่นวางเรียงกันอย่างเป็นระเบียบบนชั้น แต่สิ่งที่ดึงดูดสายตาของนักบำเพ็ญเพียรส่วนใหญ่กลับเป็นก้อนคริสตัลสีเขียวที่มีประกายสายฟ้าแวววาวอยู่ข้างใน
“นี่คือวัตถุดิบระดับห้า? ข้าเพิ่งเห็นครั้งแรก”
นักบำเพ็ญเพียรหญิงรูปร่างสะโอดสะองในขั้นสร้างฐานพลังกลางถามด้วยความสงสัย
“สิ่งนี้เรียกว่า คริสตัลสายฟ้ามรณะ มันกักเก็บพลังวิญญาณและสายฟ้าบริสุทธิ์ของอสูรขั้นสูง ใช้ในการฝึกวิชาสายฟ้าและหลอมอุปกรณ์สายฟ้าระดับสูง”
“คริสตัลสายฟ้ามรณะ? ข้าเคยได้ยินผู้อาวุโสในตระกูลพูดถึงว่าหายากมาก คาดไม่ถึงว่าจะได้เห็นของจริงที่นี่”
นักบำเพ็ญเพียรหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่รู้สึกประหลาดใจพลางมองคริสตัลที่มีพื้นผิวขรุขระตรงหน้าด้วยสายตาที่มีความกระหาย
“ท่านผู้ดูแลร้าน คริสตัลสายฟ้ามรณะนี้ราคาเท่าไร?”
“หกพันหินวิญญาณชั้นล่างต่อชั่ง ข้าขายเป็นชั่งเท่านั้นและไม่มีการต่อรอง”
เวินเฉียนตอบด้วยรอยยิ้ม
เขาอยากจะแบ่งขายคริสตัลออกเป็นส่วนเล็กๆ แต่เนื่องจากลู่เซวียนไม่อยู่ และเขาไม่มีความสามารถในการแบ่งคริสตัลนี้ จึงตัดสินใจเช่นนี้
“หกพันหินวิญญาณต่อชั่ง? นี่มันแพงเกินไปหรือเปล่า?”
นักบำเพ็ญเพียรขั้นสร้างฐานพลังที่เข้ามาในร้านร้องอุทานด้วยความตกใจ
แต่ทันทีที่พวกเขาระลึกได้ว่านี่คือวัตถุดิบระดับห้าที่หายาก ราคาที่สูงเช่นนี้ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก
หลายคนได้แต่มองคริสตัลด้วยความชื่นชมก่อนจะหันไปเลือกสมบัติอื่นๆ ในร้านแล้วรีบจากไป
ไม่นานนัก ข่าวการขายคริสตัลสายฟ้ามรณะระดับห้าที่ร้านขายของจิปาถะก็แพร่กระจายออกไปอย่างรวดเร็ว ดึงดูดความสนใจของนักบำเพ็ญเพียรหลายคน
ไม่นาน ก็มีนักบำเพ็ญเพียรขั้นสร้างฐานพลังเต็มขั้นหลายคนรีบมาที่ร้าน
“ท่านเวิน เจ้าช่างไม่ซื่อตรงเลย ข้าคิดว่าเราเป็นเพื่อนกัน ทำไมถึงไม่บอกข้าสักคำว่ามีสมบัติเช่นนี้ขาย?”
ชายชราเข้ามาในร้านแล้วพูดด้วยน้ำเสียงดัง
แม้จะพูดเช่นนั้น แต่ไม่มีความรู้สึกตำหนิในน้ำเสียงเลย สายตาของเขาจับจ้องไปที่คริสตัลสายฟ้ามรณะด้วยความสนใจ
“นี่มันคริสตัลสายฟ้ามรณะจริงๆ และดูท่าจะมีขนาดไม่เล็กด้วย”
“ว่ากันว่าคริสตัลนี้จะปรากฏเฉพาะในตัวอสูรสายฟ้าขั้นสูงที่กำลังจะตาย คาดไม่ถึงว่าจะได้เห็นที่นี่”
“ท่านเวิน ข้าพลาดชุดเกราะระดับห้าครั้งที่แล้วไป คราวนี้ท่านต้องปล่อยคริสตัลนี้ให้ข้า”
“วิชาที่ข้าฝึกนั้นสอดคล้องกับมัน ข้าติดอยู่ที่จุดตันนี้มานานมาก หากได้คริสตัลนี้ ข้าคงจะทะลวงผ่านได้”
พวกเขาทั้งหมดพูดคุยกับเวินเฉียนด้วยความกระตือรือร้น
แม้จะถูกล้อมรอบไปด้วยนักบำเพ็ญเพียรขั้นสูงกว่าตน แต่เวินเฉียนก็คุ้นเคยกับสถานการณ์เช่นนี้แล้ว จึงยิ้มอย่างอ่อนโยน
“ท่านทั้งหลายไม่ต้องรีบ คริสตัลสายฟ้ามรณะมีเพียงก้อนเดียว ใครจะได้ก็ต้องใช้วิธีเดิม”
“จับฉลาก”
“เพื่อความยุติธรรม ห้ามใช้การสอดส่องพลังจิตหรือคาถาตรวจสอบ”
เขาหยิบกล่องไม้ที่ปิดอย่างมิดชิดออกมา
“อ๊ะ ข้าได้แล้ว! ข้าได้แล้ว!”
นักบำเพ็ญเพียรชราขั้นสร้างฐานพลังเต็มขั้นร้องอย่างดีใจ
“ยินดีด้วยท่านจาง!”
คนอื่นๆ ต่างแสดงความยินดีกับเขา
“เดี๋ยวก่อน”
ทันใดนั้น เสียงใสๆ ดังขึ้นกลางร้าน พร้อมกับแสงสีขาวสว่างวูบเข้ามาอย่างรวดเร็ว
ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาในขั้นสร้างแก่นทองคำตอนต้นปรากฏตัวตรงหน้าพวกเขา
“ข้าเป็นนักบำเพ็ญเพียรจากนิกายเซียนสายฟ้า พอดีผ่านมาที่นี่และได้ยินว่ามีการขายคริสตัลสายฟ้ามรณะอยู่ ไม่ทราบว่าท่านจะปล่อยคริสตัลให้ข้าได้หรือไม่?”
เขายิ้มแล้วถามนักบำเพ็ญเพียรชรา
“ท่านอาวุโสแห่งนิกายเซียนสายฟ้า คริสตัลนี้มีประโยชน์กับข้ามาก ข้าไม่มีความประสงค์จะปล่อยให้ผู้อื่น”
ชายชราก้มศีรษะแล้วตอบอย่างหนักแน่น
“หากข้าเสนอราคาสูงกว่านี้ล่ะ?”
ชายหนุ่มยิ้มถามอีกครั้ง
ชายชราส่ายหน้าทันทีโดยไม่ลังเล
เมื่อเห็นท่าทีของชายชรา รอยยิ้มของชายหนุ่มก็จางหายไป พลังวิญญาณอันน่าเกรงขามแผ่ออกมาทั่วร้าน
แม้เขาจะรู้สึกหงุดหงิดที่ถูกปฏิเสธจากนักบำเพ็ญเพียรขั้นต่ำกว่า แต่ก็รู้ว่าที่นี่คือหอเก็บดาวหากเกิดเรื่องขึ้น เขาคงจะหาทางหนีไม่ง่ายนัก
“ท่านเป็นผู้ดูแลร้านหรือ? ในร้านของท่านยังมีคริสตัลสายฟ้ามรณะเหลืออีกหรือไม่ ข้าจะซื้อมันทั้งหมด”
เขาหันไปถามเวินเฉียน
“ข้าน้อยเพียงแต่ดูแลร้านเท่านั้น เจ้าของร้านคือแขกของหอการค้าทะเลท่านลู่เซวียน”
เวินเฉียนตอบอย่างสงบนิ่ง
“หอการค้าทะเล?”
ชายหนุ่มพึมพำด้วยสีหน้าครุ่นคิด
หอการค้าทะเลมีอำนาจสูงในดินแดนหลี่หยาง ไม่ได้ด้อยไปกว่านิกายเซียนหลี่หยางของเขาเลยแม้แต่น้อย เจ้าของนี้เป็นถึงแขกระดับสูงของหอการค้า ก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกว่าตนไม่ควรสร้างปัญหา
“ที่แท้ก็เป็นธุรกิจของท่านลู่เซวียน ข้าต้องขอโทษด้วยที่เสียมารยาท”
“ไม่ทราบว่าท่านลู่เซวียนยังมีคริสตัลสายฟ้ามรณะเหลืออยู่อีกหรือไม่? หากมี ข้ายินดีจ่ายทุกอย่างเพื่อแลกเปลี่ยน”
ชายหนุ่มพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพขึ้นเล็กน้อย
“ข้าน้อยไม่อาจทราบได้”
เวินเฉียนนึกถึงตอนที่ลู่เซวียนมอบคริสตัลให้ แม้จะเดาว่าเขาน่าจะมีคริสตัลเหลืออีกไม่น้อย แต่ก็ไม่กล้าตัดสินใจเอง
ทันใดนั้น เขาก็เกิดความคิด
“ข้าไม่ปิดบัง ท่านลู่เซวียนมีความสนใจในเมล็ดพันธุ์วิญญาณระดับสูงมาก หากท่านมีเมล็ดพันธุ์เช่นนั้น ข้าจะลองติดต่อท่านลู่เซวียนให้”
“เมล็ดพันธุ์วิญญาณระดับสูงหรือ? ข้าบังเอิญมีเมล็ดหนึ่งอยู่พอดี เป็นเมล็ดวิญญาณระดับหก ข้าเชื่อว่าท่านลู่เซวียนน่าจะสนใจ”
ชายหนุ่มตอบช้าๆ
“ข้าจะติดต่อท่านลู่เซวียนทันที แต่อย่างไรก็ตาม ข้าไม่อาจรับรองได้ว่าท่านลู่เซวียนจะมีคริสตัลสายฟ้ามรณะเหลืออยู่”
เวินเฉียนกล่าวพลางรีบส่งยันต์ส่งสารไปหาลู่เซวียนทันที