บทที่ 3 วิกฤตที่มาถึงโดยกะทันหัน

“สุนัขใบไม้วารี...”

ฉินชวนลูบหางใหญ่ทั้งสองข้างที่ฟูฟ่องของสุนัขใบไม้วารี พลางลองถามอย่างระมัดระวัง “นอกจากเล่นบอลน้ำแล้ว แกทำอย่างอื่นได้อีกไหม?”

“โฮ่ง!”

เมื่อได้ยินคำถามของฉินชวน สุนัขใบไม้วารีปล่อยบอลน้ำที่อยู่บนจมูกลงข้าง ๆ แล้วสะบัดหางแรง ๆ หนึ่งครั้ง

ในสายตาที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นของฉินชวน สายน้ำหนึ่งสายปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่า พุ่งตรงไปยังลำต้นของต้นไม้เล็ก ๆ ที่อยู่ไม่ไกลนัก เสียง “ปัง” ดังขึ้นพร้อมกับรอยบุ๋มขนาดใหญ่บนลำต้น

หากบอลน้ำเมื่อครู่เป็นการเล่นสนุก สายน้ำที่พุ่งออกมานี้ก็ถือเป็นการโจมตีที่แท้จริง

การกระแทกที่แรงพอจะทำให้ลำต้นเป็นรอยบุ๋มได้ ถ้าตกลงบนร่างกายมนุษย์ก็คงทำให้กระดูกหักได้แน่

เพียงแค่สุนัขใบไม้วารีที่ดูไร้พิษภัยก็มีพลังเช่นนี้ ฉินชวนจึงเข้าใจถึงพลังพิเศษของโลกนี้อย่างลึกซึ้งขึ้น

“ยังมีอย่างอื่นอีกไหม?” ฉินชวนถามด้วยความสนใจ

การได้พบกับสิ่งมีชีวิตพิเศษเป็นครั้งแรก ย่อมทำให้เขาเกิดความอยากรู้และสำรวจ

“โฮ่ง!”

สุนัขใบไม้วารีพยักหน้าด้วยท่าทางคล้ายมนุษย์ ดวงตาแสดงความตื่นเต้นออกมา

มันกำลังจะลงมือทำอะไรบางอย่าง แต่ทันใดนั้น สีหน้าของมันก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว และไม่ลังเลที่จะสะบัดหางอย่างแรงอีกครั้ง

สายน้ำอีกสายพุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ฉินชวนจะทันตั้งตัว มันพุ่งตรงมาทางหัวของเขา

ฉินชวนตกใจ

หรือว่าความใกล้ชิดที่ผ่านมาจะเป็นการแสร้งทำ?

แต่ข้อมูลบอกชัดว่าสุนัขใบไม้วารีมีนิสัยเป็นมิตร...

ยังไม่ทันที่เขาจะคิดออก สายน้ำก็พุ่งผ่านหน้าเขาไป

“ปัง!”

เสียงดังทึบเกิดขึ้น ตามมาด้วยเสียงคำรามอย่างโกรธเกรี้ยวของสัตว์ร้าย

“โฮกกก!!”

เสียงคำรามของสัตว์ดังมาจากด้านหลัง ลมเย็นที่น่าหวาดหวั่นทำให้เหงื่อเย็น ๆ ผุดขึ้นบนหลังของฉินชวนทันที

เขาไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบวิ่งทันที หลังจากวิ่งไปไม่กี่เมตร เขาจึงหันไปมองด้านหลัง

สิ่งที่ปรากฏในสายตาคือสัตว์อสูรวิญญาณรูปร่างเหมือนเสือดาวที่มีสีดำสนิท มันไม่รู้ว่าโผล่มาเมื่อไหร่ แต่ตอนนี้อยู่ข้างหลังเขา

บนหัวของเสือดาวนั้นมีรอยน้ำชัดเจน ดวงตาข้างหนึ่งบวมแดงเพราะการกระแทก และมันส่งเสียงครางด้วยความเจ็บปวด

【เผ่าสัตว์อสูรวิญญาณ: เสือดาวเงามืด】

【คุณสมบัติสัตว์อสูรวิญญาณ: ธาตุความมืด】

【ระดับสัตว์อสูรวิญญาณ: ขั้นโตเต็มวัย ระดับ 12】

【สถานะสัตว์อสูรวิญญาณ: ยังไม่ทำสัญญา】

【ข้อมูลสัตว์อสูรวิญญาณ: เสือดาวเงามืด เป็นสัตว์อสูรธาตุความมืด มีนิสัยกระหายเลือด สามารถซ่อนตัวได้ดี เป็นนักล่าที่เกิดมาเพื่อสังหาร】

ชิบหาย!

ฉินชวนสบถในใจ ก่อนจะหันหลังแล้ววิ่งหนีทันที

สุนัขใบไม้วารีเป็นระดับ 4 ในขณะที่เสือดาวเงามืดเป็นระดับ 12 การจะเปรียบเทียบว่าใครเหนือกว่าใครนั้นเห็นได้อย่างชัดเจน

หากสุนัขใบไม้วารีสามารถโจมตีได้รุนแรงขนาดนั้น ถ้าเสือดาวเงามืดใช้กรงเล็บฟาดลงมา คงไม่ต้องสงสัยเลยว่าตนเองจะถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ แน่

เจ้าตัวนี้ยังสามารถซ่อนตัวได้อย่างไร้เสียง แม้จะมาถึงด้านหลังของเขาแล้ว แต่ฉินชวนก็ไม่ทันรู้ตัวเลย

หากไม่ใช่เพราะสุนัขใบไม้วารีตอบสนองได้ทันการ เขาคงไม่รู้เลยว่าตัวเองจะตายอย่างไร!

ใช่แล้ว! สุนัขใบไม้วารีล่ะ?

ฉินชวนรู้สึกใจหายวาบ ก่อนที่จะเห็นเงาสีน้ำเงินกระพริบอยู่ข้าง ๆ ตัวเองไม่ไกลนักผ่านทางหางตา

เขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก เขาคว้าสุนัขใบไม้วารีมาอุ้มไว้ในอ้อมอก จากนั้นออกแรงสุดกำลัง วิ่งหนีด้วยความเร็วสูงสุด

ทางด้านหลัง เสือดาวเงามืดสะบัดหัวแรง ๆ ขับไล่อาการเวียนศีรษะที่เกิดจากการโจมตีของสุนัขใบไม้วารีเมื่อครู่ แม้ดวงตาข้างหนึ่งยังคงปวดร้าวจนมองไม่ชัด แต่แววตาที่มองไปยังแผ่นหลังของฉินชวนกลับเต็มไปด้วยความอาฆาต

เสือดาวเงามืดออกแรงสี่ขาเพิ่มขึ้นเพียงชั่วลมหายใจเดียวก็สามารถเร่งความเร็วได้ถึงขีดสุด ในฐานะนักล่าที่เกิดมาเพื่อสังหาร ความเร็วถือเป็นข้อได้เปรียบที่สำคัญของมัน

เมื่อเห็นเงาที่ใกล้เข้ามาอย่างรวดเร็ว เสือดาวเงามืดส่องแสงดำมืดที่คมกริบจากกรงเล็บทั้งสองข้าง เตรียมพร้อมที่จะโจมตีอย่างสุดแรง

ไม่จำเป็นต้องหันไปมอง ฉินชวนก็รู้สึกได้ถึงกลิ่นอายอันน่าสะพรึงที่กำลังใกล้เข้ามาจากด้านหลัง

แต่เมื่อเจอกับศัตรูที่ทั้งเร็วและแข็งแรงกว่าเขาอย่างมาก เขาแทบทำอะไรไม่ได้มากนอกจากพยายามเปลี่ยนทิศทางการวิ่งไปเรื่อย ๆ หวังจะใช้สภาพแวดล้อมรอบตัวช่วยในการหลบหลีก

แต่ผลลัพธ์ของการรบกวนเช่นนี้มีจำกัดมาก เพียงไม่กี่วินาทีต่อมา เขาก็สามารถได้ยินเสียงหายใจของเสือดาวเงามืดที่อยู่ใกล้ ๆ ด้านหลังแล้ว

สิ่งนี้ทำให้จิตใจฉินชวนหนักอึ้งขึ้น

ด้วยข้อมูลที่เขาได้อ่านก่อนเข้าสู่โลกแห่งความฝัน เขาไม่ค่อยกังวลเรื่องความปลอดภัยของตัวเองมากนัก แต่สิ่งที่เขากังวลมากกว่าคือสุนัขใบไม้วารีในอ้อมอก

ตัวเขาถูกฆ่าก็สามารถเข้าสู่โลกแห่งความฝันได้อีกครั้ง แต่ถ้าสุนัขใบไม้วารีตายล่ะก็ มันคงจะตายจริง ๆ

เขาจะไม่ยอมแพ้ จนกว่าจะถึงที่สุด ต้องพยายามช่วยมันให้ได้

เหมือนว่าสุนัขใบไม้วารีจะเข้าใจความคิดของเขา มันชะโงกหัวออกมาจากอ้อมอกของฉินชวน เงยหัวสูง ๆ และมองไปยังเสือดาวเงามืดที่ไล่ตามมา

ดวงตาสีน้ำของมันส่องแสงสว่างแวววาว มันเห่าขึ้นมาด้วยเสียงดังลั่น

“โฮ่ง!!”

ทันใดนั้น พื้นที่ใต้เท้าของเสือดาวเงามืดที่กำลังวิ่งอย่างบ้าคลั่งก็ปรากฏแอ่งน้ำขึ้นอย่างไม่ทันตั้งตัว มันเหยียบลงไปอย่างแรง กรงเล็บกำลังจะออกแรง แต่ก็ถูกพลังบางอย่างในแอ่งน้ำขัดขวางจนสะดุดเข้าอย่างจัง

ร่างของมันเสียการทรงตัวทันทีขณะที่อยู่ในสภาพการพุ่งตัวด้วยความเร็วสูง มันกลิ้งตัวชนเข้ากับต้นไม้ที่อยู่ไม่ไกลด้านหน้า เสียงดังทึบเกิดขึ้น และมันก็ขยับตัวไม่ได้อีกเลย

เมื่อได้ยินเสียงด้านหลัง และรู้สึกว่าความอันตรายได้ห่างออกไปชั่วคราว ฉินชวนหันกลับไปมองด้วยความสงสัย และเมื่อเห็นสภาพด้านหลังก็รู้สึกยินดีอย่างมาก

“สุนัขใบไม้วารี! ทำได้ดีมาก!”

เขาหัวเราะออกมา เสียงเต็มไปด้วยความยินดีที่รอดชีวิตมาได้

แต่ในขณะนั้นเอง สุนัขใบไม้วารีกลับส่งเสียงเห่าด้วยความร้อนรนขึ้นมา

“โฮ่ง!”

ฉินชวนรู้สึกได้ว่าพื้นใต้เท้าของเขาหายไป ทันใดนั้นร่างกายของเขาก็ร่วงลงมากระแทกพื้น โดยไม่ทันที่เขาจะตั้งตัว ร่างของเขาก็กลิ้งตกลงไปตามเนินลาดชัน

ความเจ็บปวดทำให้เขาได้แต่กอดสุนัขใบไม้วารีไว้แน่น ก่อนที่สติจะดับวูบไปในช่วงเวลาที่โลกหมุนเคว้ง

...

...

...

“อือ...”

ไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ ฉินชวนฟื้นขึ้นมาพร้อมกับความเจ็บปวดทั่วร่าง

เขาพยายามลุกขึ้นนั่ง แต่การเคลื่อนไหวเล็ก ๆ นี้กลับทำให้เขาต้องสูดหายใจลึกเพราะความเจ็บปวด

ร่างกายทั้งตัว เจ็บไปหมดทุกส่วน...

“โฮ่ง~”

เมื่อเห็นฉินชวนฟื้นขึ้นมา สุนัขใบไม้วารีที่คอยอยู่ข้าง ๆ ก็เต็มไปด้วยความดีใจ หางใหญ่ทั้งสองข้างแกว่งไปมาอย่างคล่องแคล่ว

เมื่อเห็นสุนัขใบไม้วารี ความทรงจำของฉินชวนก็กลับมาอย่างรวดเร็ว

เขาและสุนัขใบไม้วารีรอดพ้นจากการไล่ล่าของเสือดาวเงามืด แต่กลับพลัดตกลงมาจากเนินเขาลาดชันแห่งหนึ่ง

ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะโชคดีที่รอดชีวิตมาได้

เดี๋ยวก่อน! เขาหมดสติไปนานแค่ไหนแล้ว?

ฉินชวนหน้าซีดเผือดรีบคลิกจุดแสงที่อยู่บนมุมของสายตาอย่างรวดเร็ว

【ชื่อผู้เล่น: ลั่ว】

【ระดับผู้เล่น: ขั้นฝึกหัด】

【ช่องสัญญา: 0/1】

【ดูรายละเอียด】

【ช่องเก็บของและอุปกรณ์: 0/10】

【ดูรายละเอียด】

【07:49:37/08:00:00】

【00:00:00】

ฉินชวน: “???”

เขาหมดสติไปจนเวลาของโลกแห่งความฝันใกล้จะหมดลงแล้ว?!

“โฮ่ง!”

เสียงเห่าของสุนัขใบไม้วารีทำให้ฉินชวนได้สติ เขาเตรียมจะพูดอะไรบางอย่าง แต่แล้วก็เห็นสุนัขใบไม้วารีสะบัดหางและหันหลังเดินจากไป

ถึงเวลาต้องจากกันแล้วสินะ...

เขามองตามสุนัขใบไม้วารีที่ค่อย ๆ เล็กลงในแนวสายตา ความรู้สึกว่างเปล่าเกิดขึ้นในใจของฉินชวน เขาพยายามยกมือขึ้นโบกลา จากนั้นพิงหินก้อนใหญ่และจ้องมองไปที่ตัวนับเวลาถอยหลัง

【07:58:59/08:00:00】

【00:00:00】

.

.

.

【08:00:00/08:00:00】

【00:00:01】

【ทางเข้าโลกแห่งความฝันปิดแล้ว】

.

(จบตอน)