บทที่ 15 บทมันสลับกันรึเปล่า?

บทที่ 15 บทมันสลับกันรึเปล่า?

“ดีๆๆ” ฮั่นฉุนตบมือสามครั้ง เขาโกรธจัดเมื่อเห็นท่าทีของเย่เหริน

จากนั้นฮั่นฉุนก็โบกมือให้กับผู้จัดการ

เห็นได้ชัดว่าผู้จัดการรู้จักฮั่นฉุน เขาพูดด้วยน้ำเสียงประจบสอพลอ

“คุณฮั่น มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ?”

“ไปเรียกผู้ดูแลมาสิ ฉันมีเรื่องจะคุยด้วย”

ผู้จัดการคนนี้ฉลาดมาก เขาเป็นคนที่ช่างสังเกต เมื่อมองดูสถานการณ์ เขาก็รู้ทันทีว่าฮั่นฉุนต้องการจะทำอะไร

“คุณฮั่น ไม่ต้องลำบากขนาดนั้นก็ได้ครับ เดี๋ยวผมจะจัดการให้เอง”

ฮั่นฉุนฟังคำพูดที่ประจบสอพลอเหล่านั้น เขาก็รู้สึกสบายใจขึ้นมา

ผู้จัดการที่เห็นฮั่นฉุนพยักหน้า เขาเข้าใจในทันที เขาเดินตรงไปที่เย่เหริน

“คุณผู้ชาย ในเมื่อคุณทำผิดกฎ กรุณาออกไปจากที่นี่ด้วย”

นี่มันใส่ร้ายป้ายสีชัด

ฮั่นฉุนที่ได้ยินผู้จัดการพูดแบบนั้น

เขามองไปที่เย่เหรินด้วยความยินดี เขารู้สึกยินดีราวกับว่าได้เห็นเย่เหรินถูกไล่ออกจากไนต์คลับไปแล้ว

แต่เย่เหรินกลับไม่ได้สนใจ เขาหยิบเอาโค้กขึ้นมาดื่มอีกครั้ง

ผู้จัดการที่เห็นเย่เหรินไม่สนใจ เขาก็รู้สึกเขินอายเล็กน้อย

“คุณผู้ชาย กรุณาออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ด้วย หากคุณไม่ปฏิบัติตาม พวกเราจะใช้มาตรการบังคับ”

เย่เหรินยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์เมื่อได้ยินคำพูดของผู้จัดการ

“แน่ใจนะ???”

ผู้จัดการคนนี้เพิ่งจะถูกจ้างให้มาทำงาน

เขาอาจจะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่นี่คือสาขาของโรงเตี๊ยมอิสระ

คำพูดของเย่เหรินทำให้ผู้จัดการโกรธเล็กน้อย

“อย่ามาทำเป็นเล่นลิ้นเลยดีกว่า ที่นี่ฉันคือพระเจ้า ฉันบอกให้แกออกไป แกก็ต้องออกไป!!”

ก่อนที่ผู้จัดการจะพูดจบ

ทันใดนั้นเอง กลุ่มคนในชุดดำก็เดินตรงมาที่ห้องของเย่เหริน

ผู้นำคือชายหัวล้านที่สวมแว่นกันแดด และข้างๆ เขาก็คือ บาร์เทนเดอร์ที่เพิ่งคุยกับเย่เหรินไป

ผู้จัดการที่เห็นคนพวกนั้น

เขาถึงกับตกใจจนเหงื่อแตก เขารีบหันไปหาชายหัวล้าน ก่อนจะพูดออกมา

“สวัสดีครับ ท่านประธาน”

เขาไม่คิดเลยว่าเรื่องเล็กน้อยจะดึงดูดความสนใจของประธานผู้ดูแลไนต์คลับได้

คนที่เพิ่งมาถึงไม่ใช่ใครอื่น เขาคือผู้ดูแลไนต์คลับแห่งนี้จางเจ๋อ

เขาเป็นรองผู้บัญชาการของสาขาโรงเตี๊ยมอิสระในราชอาณาจักรมังกร

ฮั่นฉุนที่เห็นจางเจ๋อ เขาก็ก้าวไปข้างหน้าเพื่อทักทาย

“สวัสดีครับ คุณจาง ผมฮั่นฉุน จากสถาบันเกาอู่แห่งเซี่ยงไฮ้ครับ”

จางเจ๋อ ผู้ควบคุมไนต์คลับที่ใหญ่ที่สุดในเซี่ยงไฮ้

เป็นบุคคลที่มีสถานะสูงส่งในแวดวงบันเทิง

ถึงแม้ว่าฮั่นฉุนจะไม่รู้ว่าเบื้องหลังของจางเจ๋อคือใคร แต่เพียงแค่ตัวตนที่แสดงออกมา ก็เพียงพอที่จะทำให้ฮั่นฉุนรู้สึกร้อนรน

ผู้จัดการที่ยืนอยู่ด้านข้างพูดต่อ “ครูฮั่นเป็นลูกค้า SSVIP ของไนต์คลับของพวกเรา และเป็นครูผู้สอนดาวรุ่งของสถาบันเกาอู่แห่งมหานครเวทมนตร์ครับ”

จางเจ๋อที่ฟังคำแนะนำ เขายื่นมือออกไปจับมือฮั่นฉุนอย่างสุภาพ “ยินดีที่ได้รู้จัก”

ฮั่นฉุนได้ยินจางเจ๋อพูดแบบนั้น เขาถึงกับยิ้มไม่หุบ

จากนั้นเขาก็มองเย่เหรินอย่างยั่วยุ ราวกับกำลังบอกเย่เหรินว่าใครคือผู้ชนะที่นี่

ผู้จัดการที่เห็นแบบนั้น เขาก็ไม่ลืมที่จะใส่ร้ายเย่เหริน

“ท่านประธาน แขกคนนี้เมาไม่ได้สติ แถมยังดูถูกครูฮั่น ผมกำลังจัดการเรื่องนี้อยู่”

จางเจ๋อขมวดคิ้วเมื่อได้ยินแบบนั้น

บาร์เทนเดอร์ยืนอยู่ข้างๆ จางเจ๋อ เขากระซิบข้างๆ หูจางเจ๋อ

ฮั่นฉุนเห็นจางเจ๋อขมวดคิ้ว

เขาก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้

ตอนนี้ฮั่นฉุนกำลังจินตนาการถึงฉากที่เย่เหรินถูกจางเจ๋อทำให้อับอายก่อนจะถูกไล่ออกไป การแก้แค้นแบบนี้ดูสะใจกว่าการแก้แค้นโดยการใช้ผู้จัดการไล่เขาไปซะอีก

จางเจ๋อฟังคำพูดของบาร์เทนเดอร์เสร็จ

เขาก็เดินตรงไปที่ห้อง

จางเจ๋อมีรูปร่างที่สูงใหญ่ หลังจากที่เขาเดินเข้ามา แสงไฟทั้งหมดก็ถูกบดบัง มันทำให้บรรยากาศมืดมนขึ้นมา

จางเจ๋อมองไปที่ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า “ขอโทษนะครับ คุณคือเย่เหรินรึเปล่า?”

ทันทีที่เขาพูดจบ

ฮั่นฉุนและผู้จัดการที่ยืนอยู่ข้างๆ พวกเขาถึงกับอึ้ง

บทมันสลับอะไรกันรึเปล่า? มันไม่ใช่ฉากที่จางเจ๋อโกรธจัดจนสั่งไล่เย่เหรินออกไปหรอกเหรอ?

ทำไมถึงได้สุภาพขนาดนี้ล่ะ???

เย่เหรินวางโค้กลง เขามองจางเจ๋ออย่างใจเย็น

“ฉันอยากเจอผู้ดูแล ไม่ใช่นาย”

ประโยคนี้ทำให้ทุกคนในที่นั้นถึงกับอึ้ง

เย่เหรินบ้าไปแล้วรึไง???

นอกจากจางเจ๋อแล้ว ใครกันที่จะเป็นผู้ดูแลไนต์คลับคลับ?

นี่คือจางเจ๋อ บุคคลที่สามารถทำให้ทั้งวงการบันเทิงต้องสั่นสะเทือนเพียงแค่ขยับนิ้ว

ถึงแม้จะไม่รู้ว่าจางเจ๋อมีพลังมากแค่ไหนก็ตาม

แต่พลังที่เขามีอยู่ในมือนั้น ทุกคนต่างก็รู้ดี

ว่ากันว่าแม้แต่ผู้มีพลังระดับแพลทินัมก็ยังทำงานให้กับเขา

เย่เหรินกล้าพูดแบบนี้ออกมา เขาไม่กลัวว่าวันนี้ตัวเองจะถูกทิ้งไว้กลางถนนงั้นเหรอ?

บรรยากาศในตอนนี้เย็นยะเยือก

แม้แต่เลอวั่นอี้ก็ยังขยับเข้าไปใกล้ๆ เย่เหริน เผื่อว่าจางเจ๋อจะโกรธและทำร้ายเย่เหริน เธอจะได้ช่วยเย่เหรินได้ทัน

ในขณะที่ทุกคนกำลังรอดูว่าจางเจ๋อจะโกรธ

จางเจ๋อกลับหัวเราะออกมา จากนั้นเขาก็หยิบเอาขวดโค้กขึ้นมาก่อนจะดื่มมันรวดเดียว

“ดูเหมือนว่าคุณเย่จะรู้จักพวกเราดีนะครับ!!”

จางเจ๋อยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

ยิ่งเย่เหรินรู้จักพวกเขามากเท่าไหร่

มันก็ยิ่งเป็นการพิสูจน์ว่าผู้สืบทอดนักเยียวยาแห่งรัตติกาลนั้นเป็นของจริง

นั่นหมายความว่า โรงเตี๊ยมอิสระกำลังจะมีมรดกระดับสูงเพิ่มมาอีกหนึ่ง

ในฐานะรองผู้บัญชาการ จางเจ๋อย่อมได้ผลประโยชน์มากมาย

จางเจ๋อดื่มโค้กจนหมดขวด เขาลุกขึ้นยืนพร้อมกับรอยยิ้ม

“ไปกับผมเถอะ พี่สาวกำลังรอคุณอยู่ข้างใน”

พูดจบจางเจ๋อโบกมือ เขาบอกให้ลูกน้องของเขาหลีกทางให้เย่เหริน

เย่เหรินลุกขึ้นยืน เขาเดินตามจางเจ๋อออกไป

เย่เหรินเดินผ่านผู้จัดการ

ตอนนี้ผู้จัดการตัวแข็งทื่อ เขาไม่รู้ว่าตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่

เย่เหรินตบหน้าของเขาเบาๆ

“สัตว์น่ะมันเลียแข้งเลียขาใครไม่ได้หรอก เข้าใจรึเปล่า? ใช่มั้ย? ครูฮั่น??”

เย่เหรินมองฮั่นฉุนอย่างไม่เป็นมิตร

คำพูดประโยคนั้นไม่ต่างอะไรจากการตบหน้าฮั่นฉุน

ฮั่นฉุนรู้สึกว่าใบหน้าของเขาร้อนผ่าว แต่เขาก็ไม่กล้าทำอะไร...

สถานการณ์ในตอนนี้คับขันเกินไป ถ้าหากเขาลงมือในตอนนี้ จางเจ๋ออาจจะหักขาเขาแทนเย่เหริน...

จางเจ๋อที่เห็นแบบนั้น เขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นก็กระซิบอะไรบางอย่างข้างๆ หูบาร์เทนเดอร์

จากนั้นจางเจ๋อก็ยิ้มออกมา “คุณเย่ ไปกันเถอะ คุณไม่ต้องกังวลกับเรื่องพวกนี้ไป ผมจะจัดการเอง”

ครูผู้สอนอย่างฮั่นฉุน อาจจะเป็นบุคคลสำคัญสำหรับคนทั่วไปก็จริง

แต่สำหรับยักษ์ใหญ่ตัวจริงแล้ว เขาอาจจะไม่มีแม้แต่คุณสมบัติที่จะได้นั่งบนโต๊ะ...

เย่เหรินพยักหน้าเมื่อได้ยินคำพูดของจางเจ๋อ เขารีบเรียกเจียงเสี่ยวหรูให้รีบตามมา

แต่ทันใดนั้น เขาก็หันไปหาเลอวั่นอี้และคนอื่นๆ

“อาจารย์ใหญ่เลอ เชิญทางนี้ด้วยนะครับ เดี๋ยวจะหาว่าผมทำงานไม่ถูกต้อง”

เลอวั่นอี้และหวังเสี่ยวหม่านมองหน้ากัน

พวกเธอไม่คิดเลยว่าเรื่องราวจะพลิกผันแบบนี้

พวกเรามาที่นี่เพื่อจับผิดเขาไม่ใช่เหรอ? ทำไมถึงได้รู้สึกเหมือนกับว่าเรากำลังเข้าไปพัวพันกับเรื่องยุ่งยากซะแล้วล่ะ

เลอวั่นอี้มองไปที่เย่เหรินอย่างสับสน

เธอมองครูผู้สอนห้องเรียนห่วยๆ คนนี้ไม่ออกเลยจริงๆ

“เชิญครับ อาจารย์ใหญ่เลอ ที่นั่นมีบางอย่างที่คุณอาจจะสนใจ”

เลอวั่นอี้และหวังเสี่ยวหม่านไม่สามารถปฏิเสธคำเชิญของเย่เหรินได้ พวกเธอเดินจากไป

หลังจากที่ทุกคนออกไป

บาร์เทนเดอร์ที่ได้รับคำสั่งจากจางเจ๋อมองไปที่ผู้จัดการ

“แกมันตาบอด พรุ่งนี้ไม่ต้องมาทำงานอีก”

จากนั้นเขาก็พูดกับฮั่นฉุน

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พวกเราจะไม่ต้อนรับคุณแล้ว ผมจะโอนเงินทั้งหมดในบัตรของคุณกลับไปยังบัญชี”

พูดจบ

บาร์เทนเดอร์ก็หันหลังกลับแล้วเดินจากไปโดยไม่หันหลังกลับมามอง

ผู้จัดการทรุดตัวลงกับพื้นอย่างสิ้นหวัง

ส่วนฮั่นฉุน ตอนนี้ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความอับอายและความโกรธ

เขาไม่คิดเลยว่าจะถูกแก้แค้นเร็วขนาดนี้

ห้านาทีก่อนหน้านี้ เขายังสาบานว่าจะไล่เย่เหรินออกไปให้ได้ แต่ห้านาทีต่อมา ตัวเขากลับเป็นคนที่ถูกไล่ออกไปซะเอง

ไม่เพียงแต่จะถูกตัดสิทธิ์ในการมาที่นี่เท่านั้น เขายังถูกทำให้อับอายต่อหน้าเลอวั่นอี้

ในตอนนั้นเอง เขารู้สึกเหมือนกับเป็นตัวตลก ทั้งไนต์คลับดูเหมือนจะกำลังหัวเราะเยาะเขาอยู่ มันทำให้เขารู้สึกสับสน

เขาได้แต่แค่นเสียงเย็นชาออกมา ก่อนจะเดินออกไปจากที่แห่งนี้