บทที่ 105 พลังการต่อสู้ของมู่เหยียนพุ่งสูงขึ้น เปลวเพลิงแผดเผาท้องฟ้า!
เขาลอยสูงอยู่ในอากาศ สายตาจับจ้องมองลงมาที่ทุกคนราวกับเป็นจักรพรรดิกำลังมองดูโลก มู่เหยียนมีเปลวไฟสีทองหมุนเวียนรอบตัว ดวงตาสีทองของเขาเปล่งประกายเมื่อจ้องมองผู้คนเบื้องล่าง และเมื่อคนอื่น ๆ เห็นใบหน้าของเขา ทุกคนต่างตกตะลึงด้วยความไม่เชื่อ “เขายังไม่ตายอย่างนั้นเหรอ?” “เด็กคนนี้เข้าไปตั้งหลายวันแล้วนี่นา? ฉันนึกว่าเขาตายไปแล้ว!”