บทที่ 10 สุ่ยฮวาพัฒนา!

แม้จะได้ผลไม้มาครอบครองอย่างราบรื่น แต่การปีนลงจากหน้าผาก็ต้องระมัดระวังไม่แพ้กัน

ในที่สุด ฉินชวนกระโดดลงมาจากจุดที่สูงประมาณสองเมตร สิ้นสุดการปีนหน้าผาครั้งแรกของเขา

“นี่!” เขาหยิบผลไม้สีฟ้าน้ำที่เพิ่งได้มาออกมาและยื่นให้สุ่ยฮวา

“ลองชิมดูสิ”

“โฮ่ง!” (ได้เลย!)

ดวงตาสีฟ้าหยดน้ำของสุ่ยฮวาสะท้อนแสงอ่อนๆ จากผลไม้ มันรีบก้าวเข้ามาและกลืนผลไม้ลงไปภายในไม่กี่คำ ทันใดนั้นก็มีแสงวาบขึ้นรอบตัวมัน

ในขณะเดียวกัน ข้อความสองบรรทัดก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าฉินชวน

【สัตว์อสูรวิญญาณที่ทำสัญญาไว้ สุนัขใบไม้วารีกินผลไม้พิเศษ 【ผลประสบการณ์ธาตุน้ำ】, ค่าประสบการณ์ระดับ +50】

【สัตว์อสูรวิญญาณที่ทำสัญญาไว้ สุนัขใบไม้วารีระดับเพิ่มขึ้นเป็น ขั้นทารก ระดับ 5!】

เพิ่มถึงระดับห้าแล้วหรือ?

ฉินชวนกระพริบตาด้วยความประหลาดใจ รีบเปิดหน้าแผงควบคุมของสุ่ยฮวา

จากที่เคยเป็น 【ระดับสัตว์อสูรวิญญาณ: ขั้นทารก ระดับ 4 (56/100) 】 ตอนนี้เปลี่ยนเป็น 【ระดับสัตว์อสูรวิญญาณ: ขั้นทารก ระดับ 5 (6/100)】

ค่าการพัฒนาของสุ่ยฮวาก็เพิ่มขึ้นจาก 320 เป็น 350 ซึ่งเพิ่มขึ้นเกือบ 10%

หากสามารถหาผลไม้เช่นนี้ได้อีกสิบผล สุ่ยฮวาอาจจะพัฒนาไปถึงระดับทารก ระดับ 10 เลยก็ได้

แต่ฉินชวนก็รู้ดีว่าผลไม้แบบนี้ไม่ได้หาได้ง่าย ๆ

“โฮ่ง!” (ฉันรู้สึกว่าตัวเองแข็งแกร่งขึ้นมาก!)

สุ่ยฮวาร้องอย่างตื่นเต้น หางขนฟูสองเส้นแกว่งไปมาอย่างรวดเร็ว

“โชคดีจริง ๆ หวังว่าเราจะเจอผลไม้พิเศษแบบนี้อีก” ฉินชวนยิ้ม “เมื่อกี้เราเดินวนไปหน่อย ตอนนี้ต้องหาแหล่งน้ำต่อ”

สุ่ยฮวาพยักหน้า แล้วนึกถึงภารกิจของตัวเองได้ทันที

“โฮ่ง!” (ทางนี้!)

มันก้าวเท้าเดินไปข้างหน้าฉินชวน นำทางเขาไปในทิศทางที่เสียงน้ำไหลดังมา

เมื่อคนหนึ่งคนและสัตว์อสูรหนึ่งตัวเดินเข้าไปใกล้ เสียงน้ำก็ยิ่งดังชัดเจนขึ้น จนกระทั่งฉินชวนเองก็สามารถแยกได้ชัดเจนว่าข้างหน้ามีน้ำอยู่ และมีปริมาณมาก

สิ่งนี้ทำให้ฉินชวนมีแววตาที่เปี่ยมด้วยความตื่นเต้น

ถ้าหาแหล่งน้ำเจอ ก็จะสามารถสร้างที่พักชั่วคราวรอบ ๆ แหล่งน้ำได้

“ฟิ้ว——”

เสียงของบางสิ่งที่พุ่งผ่านอากาศด้วยความเร็วสูงดังขึ้นมาในทันที

“โฮ่ง!” (ระวัง!)

สุ่ยฮวาขยับหูทั้งสี่อย่างรวดเร็ว ก่อนจะล็อกตำแหน่งของผู้โจมตีได้ในพริบตา หางใหญ่ของมันเหวี่ยงออกไปอย่างแรง น้ำพุ่งออกมาเป็นสาย

“ปัง!”

กระแสน้ำปะทะเข้ากับก้อนหินแหลมในอากาศ เกิดเสียงดังสะท้านก่อนที่ทั้งสองจะแตกกระจาย ก้อนหินก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ กระเด็นไปคนละทิศละทาง

ร่างเล็กผอมบางวิ่งไต่ผ่านกิ่งไม้อย่างรวดเร็ว ก่อนจะกอดกิ่งไม้ใหญ่ต้นหนึ่งและแยกเขี้ยวขู่ต่ำลงไปยังสุ่ยฮวาและฉินชวน

มันเป็นสัตว์อสูรวิญญาณลักษณะเหมือนลิง บนหัวปกคลุมด้วยแผ่นหินเหมือนหมวกเหล็ก หลังยังมีแผ่นกระดูกนอกเรียงกัน และหางก็เชื่อมต่อด้วยก้อนหินเป็นท่อนๆ ดูแปลกประหลาด

【เผ่าสัตว์อสูรวิญญาญ: ลิงหิน】

【คุณสมบัติของสัตว์อสูรวิญญาณ: ธาตุดิน】

【ระดับของสัตว์อสูรวิญญาณ: ขั้นทารก ระดับ 4】

【สถานะของสัตว์อสูรวิญญาณ: ยังไม่มีการทำสัญญา】

【ข้อมูลสัตว์อสูรวิญญาณ: ลิงหินธาตุดิน เชี่ยวชาญในการปีนป่าย ว่องไวและปราดเปรียว มีสัญชาตญาณในการปกป้องพื้นที่ของตนสูง】

สัญชาตญาณในการปกป้องพื้นที่ของมันสูง…

ดูเหมือนฉินชวนจะเข้าใจเหตุผลที่อีกฝ่ายโจมตีแล้ว

“ขอโทษนะ ฉันแค่ผ่านมาเท่านั้น เดี๋ยวจะไปแล้ว” ฉินชวนพูดเสียงดัง พร้อมกับยกมือทั้งสองขึ้นเพื่อแสดงให้เห็นว่าไม่มีเจตนาร้าย

แต่ลิงหินไม่รับฟัง มันแยกเขี้ยวอีกครั้ง ก่อนจะดึงก้อนหินที่ปลายหางออกมาและขว้างไปยังฉินชวนกับสุ่ยฮวาทันที

ในขณะที่ก้อนหินถูกขว้างออกมา มันเปลี่ยนรูปร่างอย่างรวดเร็ว และกลายเป็นหนามหินแหลม ในขณะเดียวกันปลายหางของลิงหินก็ฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว

วิธีการโจมตีที่แปลกประหลาดนี้ทำให้ฉินชวนอดไม่ได้ที่จะนึกวิจารณ์ในใจ แต่การตอบสนองของเขาก็ไม่ได้ช้า

“สุ่ยฮวา!”

“โฮ่ง!” (ดูนี่นะ!)

สุ่ยฮวาร้องตอบ หางของมันเหวี่ยงออกไปอีกครั้ง กระแสน้ำสองสายพุ่งออกมาในทันที

กระแสน้ำสายหนึ่งปะทะกับหนามหินที่ลิงหินขว้างออกมากลางอากาศ ทั้งคู่แตกกระจาย อีกสายหนึ่งพุ่งตรงไปยังลิงหิน

ลิงหินส่งเสียงแหลมปี๊ด กระโดดไปยังอีกกิ่งไม้หนึ่ง แต่กิ่งไม้ที่มันยึดอยู่เดิมถูกกระแสน้ำโจมตีจนหักออกเป็นสองท่อนในทันที

เมื่อเห็นพลังการโจมตีนี้ ลิงหินก็แยกเขี้ยวและทำหน้าล้อเลียนใส่สุ่ยฮวา แต่สิ่งที่มันได้รับกลับเป็นกระแสน้ำอีกสองสายที่พุ่งเข้ามา

หลังจากที่ระดับเพิ่มขึ้น ความถี่และพลังของกระแสน้ำโจมตีของสุ่ยฮวาก็เพิ่มขึ้นตาม ตอนนี้มันโจมตีต่อเนื่องไม่หยุด ทำให้ลิงหินต้องกระโดดหนีอย่างไม่หยุดยั้ง

“พอได้แล้ว หยุดเถอะ” เมื่อไม่เห็นลิงหินแล้ว ฉินชวนรีบยับยั้งสุ่ยฮวาไม่ให้ไล่ตามต่อ “เราก็แค่ผ่านมา ถ้ามันไม่โจมตีก็พอแล้ว”

สุ่ยฮวาพยักหน้าและส่ายหางด้วยความตื่นเต้น มองไปยังฉินชวน

“โฮ่ง?” (ฉันทำได้ดีไหมเมื่อครู่?)

“เยี่ยมมาก!” ฉินชวนให้กำลังใจอย่างจริงใจ “ฉันแทบอดใจไม่ไหวที่จะเห็นนายเก่งขึ้นไปกว่านี้อีก”

เมื่อได้คำชมจากฉินชวน หางของสุ่ยฮวาก็ส่ายแรงขึ้น มันแลบลิ้นด้วยความตื่นเต้นก่อนจะเดินต่อไปข้างหน้า

หลังจากที่ทั้งคนและสัตว์เดินจากไป ลิงหินตัวที่หนีไปก่อนหน้านี้ก็กลับมา พร้อมกับพรรคพวกอีกสองสามตัวที่มีขนาดใกล้เคียงกัน

เมื่อเห็นว่าพื้นที่นี้ไม่มีใครอยู่แล้ว ลิงหินตัวนำก็แยกเขี้ยวด้วยความหงุดหงิดและกระทืบเท้าบนกิ่งไม้อย่างโกรธเกรี้ยว พร้อมกับส่งเสียงร้องแปลก ๆ ออกมา

ลิงหินตัวอื่น ๆ ที่มันพามาช่วยก็ได้แต่หันมามองหน้ากัน ก่อนที่จะรุมตีลิงหินตัวนำและจากไปอย่างไม่ไยดี

ฉินชวนและสุ่ยฮวาเดินทางต่อไปอย่างราบรื่น โดยที่ไม่รู้เลยว่าลิงหินตัวนั้นได้ไปเรียกพวกมาแล้วก็ยังถูกพวกนั้นทุบตีเข้าให้อีก ในระหว่างทาง พวกเขาไม่พบสัตว์อสูรวิญญาณอื่น ๆ และในที่สุดก็เจอธารน้ำสายหนึ่ง

ลำธารนั้นกว้างประมาณห้าเมตร ไม่ลึกมาก สามารถมองเห็นหินกรวดที่ก้นลำธารได้อย่างชัดเจน ริมลำธารมีสัตว์อสูรวิญญาณหลายตัวกำลังดื่มน้ำอย่างสงบ ฉินชวนกวาดตามองคร่าว ๆ ก็ไม่เห็นสัตว์ที่อยู่ในขั้นโตเต็มวัย สูงสุดก็แค่ขั้นทารก ระดับ 8 เท่านั้น

ดูเหมือนวันนี้เขาจะโชคดีไม่น้อย

สัตว์อสูรวิญญาณเหล่านี้ต่างก้มหน้าดื่มน้ำกันอย่างไม่สนใจใคร เมื่อเห็นฉินชวนและสุ่ยฮวาเข้ามาใกล้ก็ไม่มีปฏิกิริยาใด ๆ

สิ่งนี้ทำให้ฉินชวนนึกถึงสิ่งที่เคยอ่านในคู่มือการเอาตัวรอดในป่า

ว่ากันว่า สิ่งมีชีวิตต่าง ๆ ที่มาใช้แหล่งน้ำเดียวกันมักจะมีความเข้าใจโดยไม่ต้องพูดกันว่าจะรักษาความสงบและไม่รบกวนกัน สถานการณ์ตรงหน้านี้ก็ดูเหมือนจะเป็นแบบนั้น

ฉินชวนเด็ดใบไม้ขนาดใหญ่มาหนึ่งใบ ก่อนจะพับและม้วนอย่างง่าย ๆ ทำให้กลายเป็นถ้วยน้ำชั่วคราว ก่อนจะตักน้ำจากลำธารมาดื่ม ความเย็นสดชื่นของน้ำลำธารที่แฝงด้วยรสหวานอ่อน ๆ ทำให้เขารู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้นมาก

ส่วนสุ่ยฮวานั้นมีวิธีดื่มน้ำของมันที่ง่ายกว่ามาก

ด้วยการควบคุมของมัน น้ำจากลำธารก็พุ่งขึ้นมาทันทีและตกลงสู่ปากของมันโดยตรง และก็มีน้ำอีกสองสามสายตามมาติด ๆ

เมื่อดื่มจนอิ่มแล้ว สุ่ยฮวามองฉินชวนด้วยแววตาอยากรู้ว่า เมื่อเจอแหล่งน้ำแล้วต่อไปจะทำอะไร

ฉินชวนมองตากับสุ่ยฮวาแล้วยิ้ม

“ต่อไป เราจะหาที่พักสำหรับพักพิงกัน”

.

(จบตอน)