บทที่ 437 จบสิ้นแล้ว
ณ แคว้นตงโจว ภายในภูเขาหมอกสวรรค์ นิกายอู๋เต้า เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว วันนี้ บนลานกว้างหน้าตำหนักใหญ่ของประมุข ศิษย์ที่เหลืออยู่ทั้งสามคนมารวมตัวกัน แต่ทั้งสามไม่ได้เปิดสถานะพิเศษใดๆ ยืนอยู่ในสภาพปกติธรรมดา ถูเสวี่ยซีและถูเย่หลินปิดตาด้วยผ้าผืนหนึ่ง ใครเห็นก็คงคิดว่าเป็นคนตาบอด ไม่น่าเกรงขาม ส่วนเย...
