ตอนที่แล้วบทที่ 287 เสริมพลังปลดอาวุธ! สุดยอดไปเลย!
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 289 การหลอมเนื้อหนังขึ้นใหม่! นี่มันไม่ใช่หลักวิทยาศาสตร์แล้ว!

บทที่ 288 พรแห่งเลือดเนื้อ: สัตว์ประหลาดหัวกระโหลกยักษ์


[แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ\]

[Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย]

[หลังแปลจบ คิดว่าจะมีการเกลาคำเบื้องต้น แก้คำผิด ปรับสำนวนให้สละสลวย เทียบคำต่อคำ ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนกันเสมอมานะครับ]

บทที่ 288 พรแห่งเลือดเนื้อ: สัตว์ประหลาดหัวกระโหลกยักษ์

ทันทีที่เย่เหรินพูดจบ ผิวน้ำทะเลที่สงบนิ่งก็ปั่นป่วนราวกับน้ำเดือด!

“ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!”

คลื่นยักษ์สูงกว่าสิบเมตรซัดเข้ากระทบชายฝั่งอย่างรุนแรง ร่มชายหาด เก้าอี้ชายหาด ถูกคลื่นซัดหายไปในพริบตา

โชคดีที่นักท่องเที่ยวมีปฏิกิริยาตอบสนองรวดเร็ว พวกเขาส่งเสียงกรีดร้องและวิ่งหนีไปทางด้านหลัง

เย่เหรินมองดูพวกเขาด้วยความงุนงง

ทำไมพวกนายถึงชำนาญกันจัง?

เย่เหรินหันกลับมามองคลื่นยักษ์ด้วยสีหน้าสิ้นหวัง

เขาอดไม่ได้ที่จะนวดขมับตัวเอง ดูเหมือนว่าไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน ก็ไม่มีวันสงบสุข

เพิ่งจะจัดการกับดอกมาราไปหยก ๆ  ขอเวลาพักหายใจบ้างไม่ได้เหรอ?

ถ้ายังคงยุ่งแบบนี้ต่อไป เขาคงเหนื่อยจนโง่แน่ ๆ  !

นี่มันเป็นช่วงเวลาแห่งความสุขที่เขาอุตส่าห์ได้มาเชียวนะ!

ตามแผนเดิม คืนนี้เขากับสาว ๆ  อีกสองคนควรจะเล่นไพ่ด้วยกัน แต่ตอนนี้กลับมีเจ้าสิ่งนี้โผล่มา?

น่ารำคาญชะมัด อยากจะต่อยดาวเคราะห์สีน้ำเงินให้ระเบิดไปเลย!

เจียงซุ่ยยืนอยู่ข้าง ๆ  เย่เหริน ดวงตาคู่สวยเป็นประกายด้วยความประหลาดใจ "อ๊ะ?"

น้องเจียงสัมผัสได้ถึงพลังที่ผิดปกติจากคลื่นทะเลที่กำลังปั่นป่วน

ส่วนราชินีบัวแดงก็กอดอกมองดูคลื่นด้วยความสนใจ

ถึงยังไงเธอก็เป็นถึงจ้าวแห่งห้วงลึก!

และระดับพลังก็พอ ๆ  กับเทวทูตตกสวรรค์ นอกจากสมอแห่งความวิปลาสแล้ว ไม่มีอะไรบนโลกใบนี้ที่สามารถคุกคามเธอได้

ในขณะนั้น เย่เหรินมองดูคลื่นที่ค่อย ๆ  สงบลง

หนวดสีแดงสดโผล่ออกมาจากคลื่น

หนวดนั้นใหญ่โตมโหฬาร ผิวเต็มไปด้วยตุ่มเนื้อและหน่อดูดที่น่าขยะแขยง

หนวดมีสีแดงราวกับไม่มีผิวหนังปกคลุม เส้นใยกล้ามเนื้อที่เปลือยเปล่าสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน ดูน่ากลัวและน่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง

“ปั่ก!”

หนวดเส้นหนึ่งฟาดลงบนชายฝั่งอย่างแรง ทำให้เกิดหลุมขนาดใหญ่บนชายหาด!

ทรายละเอียดกระจาย ฝุ่นฟุ้งกระจาย!

“โอ้ พระเจ้า! นั่นมันอะไรกัน? !”

ชาวต่างชาติแถวนั้นร้องเสียงหลง

“ทุกคน เตรียมพร้อมต่อสู้!”

ฮาวายเป็นของประเทศอินทรี และที่นี่ยังมีสมาชิกของหน่วยเทพีเสรีภาพประจำการอยู่

ผู้ผิดปกติคนหนึ่งถือค้อนสงครามรูปร่างโบราณ ค้อนสงครามสลักด้วยอักขระลึกลับเปล่งประกายสีทองจาง ๆ

“เพื่อพระสิริของพระเจ้า!” บาทหลวงในชุดคลุมยาวสีขาวถือไม้กางเขนร้องเพลงสวดเสียงดัง

ยังมีบางคนที่หยิบขวดยาที่เปล่งประกายสีฟ้าออกมาจากกระเป๋าเสื้อแล้วกลืนลงไปในอึกเดียว

ในพริบตา ร่างกายของเขาก็เริ่มขยายตัว กล้ามเนื้อปูดโปน ผิวหนังกลายเป็นสีเขียวอมฟ้า

บนหัวปรากฏเขาแหลมคมขึ้นมาคู่หนึ่ง ร่างกายทั้งหมดกลายเป็นมนุษย์กระทิงดุร้าย!

“มอ——!”

มนุษย์กระทิงเงยหน้าคำราม เสียงกึกก้องไปทั่ว!

เหล่าสมาชิกหน่วยเทพีเสรีภาพไม่สนใจไต่ถามเหตุผลใด ๆ  ทั้งสิ้น พุ่งเข้าโจมตีทันที

หนวดกระตุกอย่างรุนแรง ผิวถูกระเบิดจนไหม้เกรียม!

ทว่า การโจมตีเหล่านั้นกลับไม่สามารถสร้างบาดแผลร้ายแรงให้กับหนวดได้เลย!

บาดแผลเหล่านั้นฟื้นตัวอย่างรวดเร็วราวกับมีพลังฟื้นฟูขั้นสูง!

“โฮก——!”

พร้อมกับเสียงคำรามกึกก้อง สัตว์ประหลาดขนาดมหึมาที่ไม่อาจพรรณนาได้ ค่อย ๆ  โผล่ขึ้นมาจากเกลียวคลื่น!

มันคือหัวมนุษย์ขนาดยักษ์ที่น่าสะพรึงกลัว!

หัวนั้นมีเส้นผ่านศูนย์กลางถึงสิบกว่าเมตร!

ใบหน้าบิดเบี้ยว อวัยวะบนใบหน้าผิดรูป เบ้าตาลึกโหล่ง ดวงตาโปนราวกับจะหลุดออกมา!

เส้นผมบาง ๆ  เหมือนหญ้ารก ๆ  งอกขึ้นมาบนหัวอย่างสะเปะสะปะ ดูแล้วน่าขยะแขยงสิ้นดี!

ส่วนตำแหน่งที่ควรจะเป็นคอ กลับเป็นเนื้อเน่าเละ!

หนวดจำนวนมากเหมือนหนวดปลาหมึก ยื่นออกมาจากเนื้อเน่าเละนั้น สะบัดไปมาอย่างบ้าคลั่ง!

หนวดมีสีแดงสด ผิวเต็มไปด้วยตุ่มเนื้อและปุ่มดูดที่น่าขยะแขยง น่ากลัวน่าเกลียดน่าขนลุกเป็นที่สุด!

“โอ้โห หน้าตาน่ารักน่าชังอะไรเช่นนี้...”

เย่เหรินอดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น แค่หน้าตามันก็ทำให้แสบตาสุด ๆ  แล้ว!

สัตว์ประหลาดหัวมหึมาไม่ใช่สัตว์ประหลาดห้วงลึก

หรือจะพูดว่าในห้วงลึกไม่มีสัตว์ประหลาดตัวไหนที่มีรูปร่างคล้ายมนุษย์เลย

ราชินีบัวแดงไม่นับนะ ร่างจริงของเธอคือบัวแดงต่างหาก ตอนนี้ที่เป็นมนุษย์ก็แค่เพื่อให้เข้ากับระบบ XP ของเย่เหรินเท่านั้นแหละ

ยัยซึนเดเระ M คนนี้จริง ๆ  แล้วร้ายกาจใช่ย่อย!

กลับมาที่สัตว์ประหลาดหัวมหึมา ถ้าสังเกตดี ๆ

จะพบว่าในส่วนลึกของใบหน้าที่บิดเบี้ยวและน่ากลัวนั้น มีอารมณ์ความรู้สึกแบบที่มนุษย์พึงมีอยู่

แต่มันผสมปนเปกับมลทินและกลิ่นอายของห้วงลึก กลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาด

ตอนที่ราชินีบัวแดงกำลังจะยกมือขึ้นเผามันทิ้ง เพราะรังเกียจที่มันหน้าตาน่าเกลียด...

เย่เหรินกลับยื่นมือออกมาห้ามนางไว้ เอ่ยเสียงดังว่า “เดี๋ยวก่อน!”

ราชินีบัวแดงชะงักไปครู่หนึ่ง มองเขาอย่างสงสัย “มีอะไรหรือ?”

เย่เหรินไม่ได้อธิบาย แต่ค่อย ๆ  ยกมือขวาขึ้น นิ้วชี้ไปที่สัตว์ประหลาดหัวมหึมา

“วู้ม——!”

พี่เย่ของเราเรียกใช้พลังแห่งเลือดเนื้อที่ไม่ได้ใช้มานาน

【เลือดเนื้อ——เชื่อมต่อ】

นี่คือพลังของจ้าวแห่งเลือดเนื้อ สามารถเชื่อมต่อกับสิ่งมีชีวิตที่เป็นเลือดเนื้อทั้งหมด รับรู้อารมณ์ ความทรงจำ หรือแม้กระทั่งความคิดของพวกมันได้!

สัตว์ประหลาดหัวมหึมาตัวนั้นสั่นอย่างรุนแรงในทันทีที่ถูกเย่เหรินเชื่อมต่อ!

“อู——อู——”

จากปากของสัตว์ประหลาดหัวมหึมา มีเสียงคร่ำครวญต่ำ ๆ  ดังออกมา ราวกับกำลังร้องไห้

น้ำตาสีแดงขุ่นคลั่กสองสาย ไหลอาบลงมาจากเบ้าตาที่ผิดรูปของมัน ดูน่าเวทนายิ่งนัก

เย่เหรินขมวดคิ้วแน่น

ความเจ็บปวด!

ความสิ้นหวัง!

และ...

ความปรารถนาที่จะหลุดพ้น!

เขาสัมผัสได้ถึงความทรมานของอสูรกะโหลกยักษ์ ผ่านพลังแห่งสายเลือด

มันคือความเจ็บปวดที่ฝังลึกจนไม่อาจบรรยาย!

อสูรกะโหลกยักษ์นั้นไร้ซึ่งความเป็นศัตรู อารมณ์ทั้งหมดที่มันแสดงออก มีเพียงการอ้อนวอนและความบ้าคลั่งในสิ่งเดียว—

นั่นคือ การขอให้เย่เหรินปลิดชีพมัน!

มันรู้ว่าเย่เหรินมีพลังที่จะมอบความตายให้กับมันได้!

มันปรารถนาความตาย ปรารถนาการหลุดพ้น แต่มันกลับไม่สามารถทำได้ในสภาพที่น่าสยดสยองเช่นนี้!

เพราะหลังจากที่ได้รับสิ่งที่เรียกว่า "พร" แล้ว มันก็ไม่สามารถแม้แต่จะตายได้ ไม่ว่าจะได้รับบาดเจ็บสาหัสเพียงใด

มันก็สามารถฟื้นตัวกลับมาได้อย่างรวดเร็วในเวลาอันสั้น

จะเข้าใจความเจ็บปวดแบบนี้ได้อย่างไร?

เดิมทีคุณเป็นแค่คนธรรมดาคนหนึ่ง แต่แล้ววันหนึ่งคุณถูกองค์กรร้ายจับตัวไป ถูกทรมานอย่างโหดเหี้ยมในเงื้อมมือของพวกมัน

การทดลองมนุษย์ที่ไม่มีวันสิ้นสุด ทำให้คุณเจ็บปวดแสนสาหัส ในท้ายที่สุด พวกมันก็เปลี่ยนคุณให้กลายเป็นอสูรกาย

และพวกมันยังเรียกสิ่งนี้ว่า— พร

คุณสูญเสียความเป็นมนุษย์ คุณสูญเสียแม้กระทั่งความสามารถในการพูด สิ่งที่คุณรู้สึกได้มีเพียงความรังเกียจและความหวาดกลัวในตัวเอง

คุณอยากตาย แต่กลับตายไม่ได้...

ช่างน่าสิ้นหวังเหลือเกิน!

เย่เหรินสูดหายใจเข้าลึก ๆ  พยายามระงับความโกรธในใจ

กำปั้นแน่น!

แน่นจนแข็ง!

สายตาของเขาจับจ้องไปที่อสูรกะโหลกยักษ์ แววตาฉายแววสงสาร

"ฉันช่วยแกได้..."

หลังจากอสูรกะโหลกยักษ์ได้ยินเสียงของเย่เหริน ตัวของมันก็สั่นเทิ้มเล็กน้อย

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด