บทที่ 218 ความผิดถึงตาย
“ท่านวัง และคุณชายเวิน คงเชื่อถือได้ใช่หรือไม่เจ้าคะ” ซูเล่ออวิ๋นถามขึ้น “แน่นอน” เถาฝุยตอบ แต่ทันทีที่นางคิดถึงสิ่งของที่อยู่ในห้อง ก็เผลอกัดลิ้นตัวเอง ใบหน้าซีดเผือดอยู่แล้วกลับยิ่งไร้สีเลือด น้ำตาเอ่อคลอในดวงตาของนาง ทำให้ดูเหมือนถูกกลั่นแกล้งจนต้องร้องไห้ เวินหรูกุยที่เห็นเข้า ยิ่งรู้สึกสงสารเถา...