บทที่ 193 การปะทะกับห้าผู้อาวุโส

บัลดิโก เกาะแห่งนี้แต่เดิมเป็นเพียงดินแดนรกร้าง ชื่อ "เกาะดินขาว" ก็มาจากลักษณะนี้เอง

กองทัพปฏิวัติเลือกที่นี่เป็นฐานที่มั่นด้วยเหตุผลเรื่องความลับและการพรางตัว

แต่ในตอนนี้ บัลดิโกกลับถูกปกคลุมด้วยเปลวเพลิงร้อนแรง เสาไฟพุ่งทะลุพื้นดินขึ้นสู่ท้องฟ้า ทั้งเกาะสั่นสะเทือนไม่หยุด

สายฟ้าสีแดงฉานสานกันบนท้องฟ้า ท้องฟ้าที่เคยสว่างกลับมืดลง การปะทะกันแต่ละครั้งของเควินกับห้าผู้อาวุโสดังราวกับเสียงคำรามแห่งวันสิ้นโลก

เมื่อเห็นบอร์ซาลีโน่กลายร่างเป็นแสงพุ่งไปไกล เควินก็ไม่ได้สนใจ

เดิมทีเครื่องบินที่ลอยอยู่บนฟ้าก็ถอยห่างออกไปหลังจากห้าผู้อาวุโสมาถึง

เมื่อบอร์ซาลีโน่เข้าใกล้ใจกลางบัลดิโก หลังจากการวิเคราะห์ของเครื่องประมวลผลบนเมฆ เครื่องบินห้าลำก็พุ่งดิ่งลงไปยังจุดที่แสงจะไปถึงในอีกอึดใจ

เครื่องบินแยกย้ายบุกเข้าห้าทิศทาง การคำนวณอย่างแม่นยำทำให้แสงที่แปรสภาพเป็นธาตุไม่มีทางหลบหนี

บอร์ซาลีโน่ใจหายวาบ

เดิมทีคิดว่าตัวเองเป็นนักแสดงที่ดีพอแล้ว คิดไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะเก่งกว่า

นี่จะไม่ระเบิดเขาตายเลยหรือ?

ความคิดแวบเข้ามา บอร์ซาลีโน่ก็เปิดฮาคิการสังเกตการณ์ขึ้นสูงสุดในทันที

"บึ้ม!"

"บึ้ม บึ้ม บึ้ม..."

เครื่องบินทั้งห้าลำระเบิดตัวเองพร้อมกัน ลูกเหล็กเคลือบสาร P พุ่งกระจายออกมา

ในชั่วพริบตา บอร์ซาลีโน่ที่กลายร่างเป็นแสงรู้สึกเหมือนสมองกำลังจะไหม้ ร่างกายที่แปรสภาพเป็นธาตุเริ่มหลบหลีกลูกเหล็กเป็นจุดๆ

เห็นเพียงรูโหว่ปรากฏขึ้นบนแสงล่วงหน้า ลูกเหล็กทะลุผ่านไปโดยไม่สัมผัสถูก ธรรมชาติย่อมไม่อาจสัมผัสธาตุที่แตะต้องร่างกายจริงได้

แต่ชัดเจนว่า การทุ่มความสนใจไปที่จุดสำคัญของร่างกายจำนวนมาก ทำให้ไหล่ซ้ายถูกระเบิดเป็นแผลอีกครั้ง

บอร์ซาลีโน่ที่ถอยหลังในชั่วพริบตากุมไหล่ จากนั้นก็กลายร่างเป็นแสงขึ้นสู่ท้องฟ้าสูงทันที

ยาซากะ โนะ มากาตามะ!

ในพริบตา แสงวงกลมก็ปรากฏในมือบอร์ซาลีโน่

"ฟิ้ว ฟิ้ว ฟิ้ว..."

ในวินาถัดมา แสงนับไม่ถ้วนก็พุ่งออกมาจากด้านใน โจมตีไปยังทิศทางของเครื่องบินในวงกว้าง

"บึ้ม บึ้ม บึ้ม..."

หลุมขนาดเล็กมากมาย เครื่องบินที่ไม่ทันตั้งตัวทิ้งเศษซากไว้เต็มพื้น

ส่วนเครื่องบินที่บินวนหลบ ก็ไม่ทันความเร็วการโบกมือของบอร์ซาลีโน่ ภายใต้ปืนเลเซอร์ที่ยิงเหมือนปืนกล พื้นดินทั้งหมดเต็มไปด้วยหลุม เครื่องบินสิบสามลำถูกทำลายจนหมดสิ้น

อย่างไรก็ตาม เมื่อบอร์ซาลีโน่กำลังจะบุกเข้าไป เครื่องบินกลุ่มใหม่อีกห้าลำก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง และพุ่งเข้ามาด้วยความเร็วสูงสุดจนถึงระยะจำกัด ไม่รอให้เขาลงมือก็ระเบิดตัวเองโดยไม่ลังเลทันที

"บึ้ม บึ้ม บึ้ม!"

ในความรีบร้อน ครั้งนี้บอร์ซาลีโน่ใช้ฮาคิการสังเกตการณ์คำนวณเส้นทางการเคลื่อนที่ของลูกเหล็กทั้งหมดได้ จึงไม่ได้รับบาดเจ็บแม้แต่น้อย

แสงรวมตัวอีกครั้ง แต่กลับพบว่าอีกฝ่ายยังมีของพวกนี้อีก

"ช่าง...จำนวนที่น่าปวดหัวจริงๆ"

บอร์ซาลีโน่ทำปากยื่น ดีใจที่มันเป็นแค่ลูกเหล็ก เพื่อให้แน่ใจว่าจะทะลุเกราะได้จึงมีแรงกระแทกมหาศาล พอจับร่างกายจริงได้ก็ทะลุผ่านไปโดยไม่ค้างอยู่ในร่างกาย

ไม่อย่างนั้นแค่โดนยิงนัดเดียว ผู้ใช้ผลไม้ปีศาจก็ถูกทำลายได้เลย

...

ไม่ไกลออกไป เซนต์เจย์กอร์เซีย ซาตานที่กำลังโอบล้อมอยู่ก็เห็นภาพนี้เช่นกัน

บาดเจ็บสองแห่ง ชัดเจนว่าบอร์ซาลีโน่ไม่ได้ประมือ แต่กำลังต่อสู้อย่างสุดชีวิตจริงๆ เพียงแต่พลังด้านเทคโนโลยีของกองทัพปฏิวัติไม่อาจมองข้าม ถึงกับสามารถสร้างเกราะเคลือบจากสาร P ที่ก่อให้เกิดหินเคโรซี

ต้องรู้ว่าเทคโนโลยีแบบนี้ แม้แต่กองทัพเรือก็ยังไม่มี

จนถึงตอนนี้ ก็มีเพียงเทคโนโลยีท้องเรือที่พัฒนาขึ้นตอนเวก้าพังค์ยังอยู่ เรือรบถึงมีความสามารถในการแล่นผ่านคาล์มเบลต์ได้

เดี๋ยวก่อน!

เซนต์เจย์กอร์เซีย ซาตานเกิดความคิดวาบขึ้นมา เขาเพิกเฉยต่อการโจมตีด้วยดาบเพลิงของเควิน ใบมีดเพลิงตัดขาแมงมุมแหลมสามขาของเขาขาด แต่เขากลับไม่สนใจ

จากกลุ่มเมฆสีดำ ขาแมงมุมฟื้นคืนสภาพอย่างสมบูรณ์ในไม่ช้า

เควินกำลังจะไล่ตามโจมตีต่อ แต่กลับถูกเซนต์ท็อปแมน เวอร์คิวรี่ที่พุ่งเข้ามาชนจากด้านหลังกระเด็นออกไป

"โอ๊ก โอ๊ก"

แรงกระแทกมหาศาลทำให้เควินมีเลือดซึมออกมาที่มุมปาก หมูตัวนี้มีพละกำลังมากเกินไป มากจนแม้ผ่านการเสริมพลังด้วยพรสวรรค์กระดูกเหล็กก็ยังได้รับบาดเจ็บ

ต้องรู้ว่าผิวหนังของบิ๊กมัม ในสภาวะที่ไม่ใช้ฮาคิใดๆ ก็ยังสามารถต้านทานการแทงของปลายดาบที่เคลือบฮาคิได้

"เพล้ง!"

ริวจินจักกะปะทะกับดาบปีศาจดั้งเดิม เปลวเพลิงแผ่ซ่านต้านทานกับลมหนาวจากนรกภูมิ

ในด้านพละกำลัง เควินเหนือกว่าเล็กน้อย ฟันเซนต์นาสุจูโรกระเด็นออกไป

"อื้ม..."

ท่ามกลางเสียงอื้ออึงมหึมา ลำแสงพุ่งลงมาจากฟ้า

"บึ้ม!!"

พื้นดินที่แตกละเอียดถูกเซนต์มาซุในร่างอาซึทสึเจ้าทะลวง เควินปาคุไนออกไปแล้วหายตัวไปจากที่เดิม

ตอนนี้ เหล่าสายลับ CP ที่เคยล้อมอยู่รอบๆ ก็จมลงไปในทะเลหมดแล้ว

หลังจากห้าผู้อาวุโสปรากฏตัว พลังกดดันทำให้พวกเขาไม่สามารถขยับเขยื้อนได้ คลื่นกระเพื่อมและพื้นดินที่แตกสลายก็พรากชีวิตพวกเขาไป

"ไสหัวไป!!"

เสียงตวาดดังขึ้น เควินเหวี่ยงดาบ

เปลวเพลิงมหึมากวาดเอาหนอนทรายไป การโจมตียังแบ่งร่างมหึมาของมันออกเป็นสองส่วน

แต่ไม่นานนัก หนอนตัวนี้ก็ฟื้นคืนสู่สภาพเดิม ปากขนาดใหญ่ของมันเกิดแรงดูดมหาศาล

"แครก!"

บนพื้นดินที่แตกร้าว ก้อนหินที่เควินเผาจนเป็นถ่านลอยขึ้นมา ถูกกลืนเข้าไปในท้องมันโดยตรง

ตามมาด้วยศพของสายลับ CP ที่ตายจากแรงกระเพื่อม ก็ถูกหนอนยักษ์กลืนกินเช่นกัน ปากขนาดมหึมานั้นราวกับหลุมดำไร้ก้นบึ้ง

เควินเหวี่ยงดาบยาว การโจมตีที่ก่อตัวจากเปลวเพลิงก็ถูกกลืนกินเช่นเดียวกันโดยไม่มีข้อยกเว้น

เมื่อเห็นเซนต์นาสุจูโรบุกเข้ามา เควินจึงต้องกะพริบตาหลบหลีกและฟันฝ่าพลังดูดกลืนทุกสิ่งนี้อย่างต่อเนื่อง

ทันทีที่ปรากฏตัว ฮาคิการสังเกตการณ์ของเควินกลับไม่พบการโจมตีของเซนต์ท็อปแมน เวอร์คิวรี่ รวมถึงเซนต์มาซุที่ลอยอยู่กลางอากาศด้วย

"โอ้? พักครึ่งเวลาเหรอ?"

เควินโบกริวจินจักกะ สีหน้าเป็นธรรมชาติมาก นอกจากเลือดเล็กน้อยที่มุมปากแล้วก็ดูเหมือนไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ

เหตุผลที่ห้าผู้อาวุโสหยุดลง ก็เพราะการติดต่อของเซนต์เจย์กอร์เซีย ซาตานเมื่อครู่นี้

เซนต์พิตะในร่างหนอนทรายกลับร่างมนุษย์ มองไปทางเซนต์เจย์กอร์เซีย ซาตานพลางกล่าว "ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาเสียเวลานะ"

เซนต์เจย์กอร์เซีย ซาตานหรี่ตามอง แสดงว่าตนเข้าใจ

จากนั้นก็จ้องมองเควินพลางกล่าว "ทหารหุ่นยนต์ที่ปรากฏบนเกาะนี้เมื่อครู่ รวมถึงเครื่องบินพวกนั้นและลูกเหล็กที่สามารถทำร้ายบอร์ซาลีโน่ได้ ทำให้ฉันนึกถึงคนๆ หนึ่ง"

"ดังนั้น...ท่าทูปอง...เวก้าพังค์ที่หายตัวไปจากโอฮาราเมื่อเกือบแปดปีก่อน ถูกพวกเจ้ากองทัพปฏิวัติลักพาตัวไปใช่ไหม?"

ชั่วขณะนั้น ห้าผู้อาวุโสกลับคืนร่างมนุษย์ หยุดการโจมตีเควิน

แต่ยังคงอยู่ในสภาพล้อมวง เพื่อป้องกันไม่ให้เขาบุกเข้าไปรบกวนการเคลื่อนไหวของบอร์ซาลีโน่ทางนั้น

เซนต์พิตะเอ่ยปาก "โอฮารา? ถ้าเป็นแบบนั้น..."

เซนต์นาสุจูโรพาดดาบปีศาจดั้งเดิมไว้บนบ่า "ถ้าเป็นแบบนั้น พวกนักวิชาการที่ศึกษาประวัติศาสตร์อันเป็นบาปมหันต์พวกนั้น ก็ไม่ได้ตายหมดสินะ?"

เซนต์ท็อปแมน เวอร์คิวรี่ขมวดคิ้ว "ดังนั้นตั้งแต่แปดปีก่อน ตอนที่กองทัพปฏิวัติเพิ่งก่อตั้ง ก็ได้ก่ออาชญากรรมร้ายแรงที่สุดแล้วสินะ"

สายตาของห้าผู้อาวุโสจับจ้องไปที่เควินพร้อมกัน จ้องมองการเปลี่ยนแปลงสีหน้าของเขาอย่างเข้มข้น

แต่เช่นเดียวกับในอดีต ห้าคนที่ถือครองอำนาจสูงสุดของโลกนี้ ในหลายกรณีไม่จำเป็นต้องมีหลักฐานที่เรียกว่า เพียงแค่การคาดเดาเกี่ยวกับประวัติศาสตร์ช่วงว่างเปล่า 100 ปี ก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาลงมือได้แล้ว

โอฮาราเป็นเพียงกลุ่มนักวิชาการที่ไร้อาวุธ ก็เพียงพอที่จะทำให้เกิดคำสั่งล้างมารและส่งกำลังทหารไปทำลายล้าง

ส่วนกองทัพปฏิวัติที่กลายเป็นกองกำลังที่น่าเกรงขามแล้ว การที่ทั้งห้าคนปรากฏตัวพร้อมกันเพื่อปราบปราม ก็กลายเป็นเรื่องที่สมเหตุสมผล

แม้จะถูกชี้ชัดถึงที่มาของพลังด้านเทคโนโลยี แต่เควินก็ยังคงรักษาการเปลี่ยนแปลงสีหน้าของตนไว้

แต่เขาก็ไม่ได้รีบร้อนที่จะตอบอะไร เวลาที่สามารถถ่วงได้นานเท่าไหร่ ก็หมายถึงโอกาสที่เงาโคลนที่ไปถึงแมรีจัวส์แล้วจะมีชัยชนะมากขึ้นเท่านั้น

ห้าผู้อาวุโสออกจากห้องแห่งอำนาจลงมา บนนั้นยังมีกองอัศวินแห่งพระเจ้าที่ควบคุมชาวเทนริวบิโตะ ส่วนอิมที่อยู่ในห้องดอกไม้ คงไม่ปรากฏตัวโดยตรง

ตำนานเกี่ยวกับบ้านภูตผีบนแมรีจัวส์ก็ได้พิสูจน์แล้วว่าการดำรงอยู่ของอิมไม่สามารถเปิดเผยต่อสาธารณะได้

ดังนั้น...ตราบใดที่คนแก่ไม่ตายทั้งห้าคนนี้อยู่ที่นี่ อย่างน้อยก็สามารถฆ่าได้หนึ่งคน

"ยอมรับโดยปริยายแล้วสินะ?"

เสียงของเซนต์เจย์กอร์เซีย ซาตานดังขึ้น "ดูเหมือนว่าเหตุผลในการฆ่าเจ้าและทำลายล้างกองทัพปฏิวัติให้สิ้นซาก จะเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งข้อแล้วนะ"

เห็นทั้งห้าคนจะล้อมโจมตีต่อ เควินจึงฉวยโอกาสพูดแทรก "พวกท่านช่างทะนงตนจนน่าขยะแขยงจริงๆ! ต้องรู้ว่าแม้แต่มดตัวเล็กๆ ก็ยังสามารถทำให้เขื่อนที่ใหญ่ราวกับเทือกเขาสำหรับพวกมันแตกได้ พวกท่านที่กดขี่ประชาชนมาแปดร้อยปี ช่างทะนงตนเหลือเกิน"

ทุ่มสุดตัว!

เปลวเพลิงที่แผ่กระจายทั่วฟ้าพลันหดตัวเข้าหากัน คมดาบปล่อยความร้อนสูงอย่างน่าสะพรึงกลัว

เก็บดาบเข้าฝัก

ในวินาถัดมา ฮาคิของราชาสีดำอันทรงพลังก็ปะทุออกมา แต่ก็หดกลับเข้าไปในริวจินจักกะเช่นกัน

ฟาดฟัน!

"อื้ม..."

"โครม!"

อากาศรอบข้างถูกใบมีดร้อนระอุตัดขาด ดาบฟันลงมาตรงๆ ปะทะกับเซนต์ท็อปแมน เวอร์คิวรี่ที่กลายร่างเป็นตัวเฮดจ้อก

"บึ้ม!!"

ภายใต้การปะทะ ทั้งเกาะราวกับจมลงไปสั่นสะเทือนไม่หยุด พื้นดินตรงกลางระเบิดแตก เศษหินมากมายถูกคลื่นกระแทกบดขยี้และกระเด็นออกไป

ชั่วขณะนั้น แม้แต่หนอนทรายที่อยู่ไกลออกไปก็ยังหันมามอง

ในร่างตัวเฮดจ้อกของเซนต์ท็อปแมน เวอร์คิวรี่ กล่าวได้ว่าพลังป้องกันถึงขีดสุดที่น่าสะพรึงกลัว

ไม่เพียงเท่านั้น การสะท้อนกลับจากหัวของมันยังสามารถสะท้อนการโจมตีที่รับมือได้ทั้งหมด ทำให้ศัตรูได้รับความเสียหายจากพลังของตัวเอง

"ตูม..."

เสียงระเบิดดังสนั่น ทุกคนเห็นว่าตัวเฮดจ้อกถอยหลังไปหนึ่งก้าว

แม้กระทั่งบาดแผลก็ปรากฏขึ้นบนหน้าผากของมัน บาดแผลไหม้เกรียม แต่ไม่ลึก

"โฮก!!"

เสียงคำรามดังออกมาจากปากตัวเฮดจ้อก คลื่นเสียงสั่นสะเทือนทำให้บัลดิโกที่แยกออกเป็นสองส่วนแล้วระเบิดอีกครั้ง

"พรวด"

เควินพ่นเลือดออกมา

สมกับเป็นหมูตัวนี้ การกระแทกไม่สามารถรับมือได้ แม้จะรวมพลังเปลวเพลิงเข้ากับริวจินจักกะ บวกกับการรวมฮาคิของราชาสีดำเข้าด้วยกันเป็นการฟาดฟัน

ก็เพียงแค่ทะลุเกราะเท่านั้น

พลังที่สะท้อนกลับมา รวมถึงเสียงคำรามเมื่อครู่นี้ ทำให้อวัยวะภายในได้รับบาดเจ็บ

"ฉัว!"

ประกายเย็นวาบผ่าน ความหนาวเย็นจากภายในร่างกายของเควินปะทุขึ้น ราวกับจะทำให้หัวใจของเขาแข็งตัว

อย่างไรก็ตาม บนริวจินจักกะ เปลวไฟสีดำที่แทบสังเกตไม่เห็นกลับสั่นไหว

ในชั่วพริบตา ความเย็นในร่างกายไหลไปที่ข้อมือ แล้วไหลเข้าสู่ริวจินจักกะ

เควินมองดาบในมือ ยังไม่ทันเข้าใจอะไร ตัวเฮดจ้อกที่มีบาดแผลบนหน้าผากก็พุ่งเข้ามาอีกครั้ง

"โครม!"

เท้าหยุดกึก เควินที่ใช้ฮาคิการสังเกตการณ์ถึงขีดสุดหลบการชนครั้งนี้

ริวจินจักกะในมือฟาดฟัน ตัดกรงเล็บของเซนต์มาซุในร่างอาซึทสึเจ้าที่โถมลงมาจากฟ้า

จากนั้น เควินก็ชี้ริวจินจักกะลงพื้นทันที เปลวเพลิงมหาศาลปะทุขึ้นอีกครั้ง

นรกเพลิง!

ภายใต้การระเบิดสุดขีด ฮาคิของราชาสีดำที่ปะทุจากตัวเควินย้อมท้องฟ้าทั้งหมด สายฟ้าสีแดงฉานทำให้พื้นดินระเบิดครั้งแล้วครั้งเล่า

"อื้ม..."

ฮาคิทั้งหมดถูกดูดเข้าไปในใบดาบ

"บึ้ม บึ้ม บึ้ม..."

ในชั่วพริบตา เสาเพลิงทะลุฟ้ายี่สิบสี่ลำพุ่งขึ้นจากใต้ดิน ห่อหุ้มห้าผู้อาวุโสไว้ทั้งหมด

อุณหภูมิร้อนระอุทำให้ทะเลเดือดพล่าน ทั้งเกาะบัลดิโกราวกับภาพลวงตา พร่าเลือนไม่ชัดเจน

แต่การโจมตีครั้งนี้ก็ทำให้ทั้งเกาะเริ่มแตกสลาย หินมากมายจมลงสู่ก้นทะเล เกาะที่แตกออกเป็นเสี่ยงๆ ถูกเผาไหม้เป็นถ่านในเปลวเพลิงที่ระเบิด

และในตอนนี้เอง หนอนทรายที่เกือบถึงใจกลางเกาะแล้ว ก็ถูกระเบิดกระจายในเปลวเพลิง แต่ยังคงจ้องมองกลุ่มหุ่นยนต์ที่กำลังขนย้ายสิ่งของอย่างแน่วแน่

บัลดิโกถูกทำลาย เซนต์พิตะที่กลายร่างเป็นหนอนทรายก็เห็นในที่สุดว่าสิ่งที่หุ่นยนต์พวกนั้นขนย้ายคืออะไร

แต่เดิมคิดว่าใช้เทคโนโลยีอะไรบางอย่างปิดกั้นการรับรู้ของฮาคิการสังเกตการณ์ แต่ตอนนี้เซนต์พิตะเข้าใจแล้ว สิ่งที่หุ่นยนต์พวกนั้นขนย้ายแท้จริงแล้วว่างเปล่า

พวกมันไม่ได้มุ่งหน้าไปยังท่าเรืออีกฝั่ง และไม่ได้มุ่งหน้าไปยังชายฝั่งอีกด้านของเกาะ

การขนย้ายไปมา ทั้งหมดเป็นเพียงภาพลวงตา ยานพาหนะทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดมหึมาที่ดูเหมือนบรรทุกคนมากมาย ขนส่งไปมาหลายเที่ยว แต่ข้างในกลับไม่มีใครเลย!

ถูกหลอก!

บนเกาะนี้ นอกจากท่าทูปองคนเดียวแล้ว ที่เหลือทั้งหมดเป็นเครื่องจักรกล เป็นผลิตภัณฑ์อัตโนมัติทั้งสิ้น

และเควินที่ปล่อยการโจมตีครั้งนี้ออกมา ก็รู้เช่นกันว่าปิดบังต่อไปไม่ได้แล้ว

หนอนที่ฆ่าไม่ตายนั่นจากไป ก็หมายความว่าปิดบังต่อไปไม่ได้แล้ว และถ้าใช้การโจมตีนี้ทำลายเกาะ กลับจะสามารถสร้างความยุ่งยากให้คนแก่ไม่ตายทั้งห้าคนนี้ได้บ้าง

แต่...แม้บัลดิโกจะถูกทำลายเกือบหมดแล้ว เรือรบก่อนหน้านี้ก็ถูกเควินทำลาย แต่ห้าผู้อาวุโสกลับไม่ได้ตกน้ำ

บนพื้นดินที่ก่อตัวขึ้นจากทรายและหิน ห้าผู้อาวุโสมองมาที่เควินพร้อมกัน เซนต์มาซุในร่างอาซึทสึเจ้าบนท้องฟ้าและบอร์ซาลีโน่ก็มองมาเช่นกัน

"เจ้ากำลังวางแผนอะไรอยู่?"

เซนต์เจย์กอร์เซีย ซาตานมองเควินด้วยสายตาเคร่งขรึม

รวมถึงเซนต์มาซุที่บินอยู่บนท้องฟ้า ไม่มีใครโจมตีเขาในตอนนี้

หลังจากรู้ว่าไม่มีสมาชิกกองทัพปฏิวัติคนอื่นบนเกาะเลย ห้าผู้อาวุโสก็เข้าใจว่าการโจมตีไม่มีความหมาย

ในสถานการณ์ที่ไม่สามารถจำกัดการเคลื่อนย้ายฉับพลันของเขาได้ หากไม่มีตัวประกันที่ใช้ข่มขู่ ก็ไม่มีทางหยุดเขาไม่ให้จากไปได้

แต่...เช่นเดียวกับที่หมู่เกาะชาบอนดี้เมื่อหลายปีก่อน ท่าทูปองที่ทิ้งตัวสู้ตายเพื่อดึงความสนใจและถ่วงเวลา จุดประสงค์ก็คือให้กองทัพปฏิวัติถอนกำลังจากอาณาจักรออร์กาและอีกสี่อาณาจักร

แล้วครั้งนี้ที่อยู่ที่นี่นานขนาดนี้ ห้าผู้อาวุโสไม่เชื่อว่าเขาไม่มีแผนการใดๆ

เควินเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย มองหกคนตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม รวมถึงบอร์ซาลีโน่ด้วย

"วางแผนอะไร ทำไมต้องบอกพวกท่านด้วยล่ะ? เหมือนกับที่ถ้าพวกท่านสามารถบอกผมได้ว่า ใต้สถานที่ที่ผมถูกพวกท่านล้อมโจมตีบนแมรีจัวส์ครั้งนั้นมีอะไรอยู่"

"ไม่มีทาง เมื่อเป็นศัตรูกัน ทำไมต้องไขข้อข้องใจให้ศัตรูด้วยล่ะ?"

เซนต์เจย์กอร์เซีย ซาตานขมวดคิ้ว ครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วกล่าว "ร่างกายของเจ้าตอนนี้ไม่ใช่เงาโคลนแน่ หลังจากครั้งที่แล้ว เราได้ทราบว่าเงาโคลนของเจ้าไม่มีพลังเท่ากับตัวจริง งั้น...ด้วยกำลังของกองทัพปฏิวัติในตอนนี้ แม้ไม่มีพวกเราอยู่ ก็ไม่อาจพูดได้ว่าจะบุกทะลวงแมรีจัวส์ได้"

เควินยิ้มตอบ "ท่านคิดต่อไปได้ แม้ผมไม่ตอบ ท่านก็สามารถรู้ได้จากสีหน้าของผมว่าถูกหรือไม่ ไม่ใช่หรือ?"

เซนต์นาสุจูโรตวาดเสียงดัง "เจ้าต้องการถ่วงเวลา!"

เห็นจุดประสงค์ถูกเปิดเผย แต่เควินกลับไม่มีอารมณ์ใดๆ

"การถ่วงเวลาไม่ผิดแน่ แล้วพวกท่านคิดว่าตอนนี้กำลังของกองทัพปฏิวัติจะอยู่ที่ไหน? ฐานทัพเรือ? อิมเพลดาวน์? หรือแมรีจัวส์?"

คำพูดของเควินทำให้ห้าผู้อาวุโสใจหายวาบ

แม้ว่าชีวิตในโลกนี้จะเป็นเพียงมดปลวกในสายตาพวกเขา แต่ความสงบของทะเลกลับเป็นสิ่งที่พวกเขารักษาไว้เสมอ

ถ้าอาชญากรที่ถูกคุมขังในอิมเพลดาวน์ถูกปล่อยออกมา ก็สามารถคาดการณ์ได้ว่าทะเลจะปั่นป่วนอีกครั้ง

"บอร์ซาลีโน่"

"แจ้งฐานทัพเรือ ให้เซ็งโงคุติดต่อกับอิมเพลดาวน์ทันที ถ้าติดต่อไม่ได้ ให้ส่งกำลังสนับสนุนทันที"

"เข้าใจแล้ว"

บอร์ซาลีโน่ไม่ได้พูดว่า "น่ากลัวจัง" เหมือนปกติ กลับรีบหยิบเด็นเด็นมุชิออกมาติดต่อทันทีอย่างผิดปกติ

ในบรรดาพวกเขา มีเพียงเขาที่มีเด็นเด็นมุชิที่ติดต่อกับฐานทัพเรือได้ ของห้าผู้อาวุโสและเรือรบ ส่วนใหญ่ถูกทำลายในการต่อสู้เมื่อครู่นี้

และเควินก็ไม่ได้ลงมือขัดขวาง

ความจริงแล้ว การต่อสู้ครั้งนี้ก็ทำให้เขาเห็นความแตกต่างระหว่างตัวเองกับห้าผู้อาวุโส

แม้แต่การโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างนรกเพลิงก็ไม่สามารถสร้างความเสียหายจริงให้กับคนแก่ไม่ตายทั้งห้าคนนี้ได้

การฟันเพียงครั้งเดียวที่ทำให้หน้าผากของเซนต์ท็อปแมน เวอร์คิวรี่บาดเจ็บ ก็เป็นเพียงแผลผิวเผินเท่านั้น

ในทางกลับกัน ตัวเขาเอง อวัยวะภายในได้รับความเสียหายจากการกระแทก การต่อสู้หนึ่งต่อห้าก็เป็นเพียงการทนรับอย่างยากลำบาก

"ไม่ใช่อิมเพลดาวน์สินะ?"

เซนต์เจย์กอร์เซีย ซาตานถอนหายใจ ครุ่นคิดครู่หนึ่งแล้วระงับความโกรธที่เพิ่งเกิดขึ้น

"ดังนั้น จุดมุ่งหมายของกองทัพปฏิวัติหรือพูดอีกนัยหนึ่งคือของเจ้า ตลอดมาคือแมรีจัวส์?"

เห็นเควินยังคงยิ้มและเงียบ เซนต์เจย์กอร์เซีย ซาตานจึงพูดต่อ "แก้แค้น? ความฝัน? ปกป้องคนธรรมดา? ความคิดแบบนี้ช่างไร้เดียงสาเหลือเกิน"

"เจ้าเข้าใจโลกนี้มากแค่ไหนกัน? สิ่งที่เรียกว่าความฝันนั้น เป็นเพียงอารมณ์ที่ไร้เดียงสาเท่านั้น"

"เจ้าไม่สามารถทำให้พวกเรารู้สึกเห็นอกเห็นใจกับพวกมดปลวกได้ นี่คือความแตกต่างที่มีมาแต่กำเนิด โลกนี้ยังมีอีกมากที่เจ้าไม่รู้ ตลอดมารัฐบาลโลกเป็นผู้รักษาเสถียรภาพเอาไว้"

ในขณะนี้ เควินเก็บรอยยิ้มของเขา

"ดังนั้นพวกท่านที่ยกตนเป็นเทพเจ้า มองชีวิตทั้งหลายเป็นเพียงมดปลวก จึงไม่สามารถเห็นอกเห็นใจประชาชนได้สินะ อยู่สูงเกินไปนาน ก็ลืมไปว่าตัวเองเคยเป็นเพียงหนึ่งในมดปลวกเช่นกัน"

"ชีวิตไม่มีความแตกต่างระหว่างสูงต่ำ! ผมเป็นมนุษย์ ดังนั้นผมจึงสามารถเข้าใจความเจ็บปวดของมนุษย์ได้ แต่พวกท่านยกตนเป็นเทพเจ้า จึงไม่เคยเข้าใจสิ่งที่เรียกว่าความเจ็บปวด"

...

(จบบท)