บทที่ 36 การเพิ่มพลัง 20 เท่า! การสอบเข้ามหาวิทยาลัยสิ้นสุดลง!
หลินฉางเฟิงพยายามข่มความตื่นเต้นในใจ
หากเขาเดาไม่ผิด แหล่งที่มาของการดูดซึมก็คือก้อนหินที่แผ่รังสีปีศาจนั่นเอง!
ที่แท้มันไม่ใช่อุปกรณ์อะไรเลย! และก็ไม่ใช่ก้อนหินไร้ประโยชน์!
มันเป็นไอเทมหายาก! และเป็นไอเทมที่มีไว้ให้เขาดูดซึมโดยเฉพาะ!
มีตำนานเล่าว่ามีเพียงผู้ที่มีตำแหน่งสูงเท่านั้นที่จะใช้ไอเทมดูดซึมแบบนี้ได้ ไม่เพียงแต่ต้องมีระดับที่สูงพอ แต่ยังต้องมีพลังมากพอด้วย จึงจะได้รับไอเทมหายากชนิดนี้!
แต่หลินฉางเฟิงกลับได้มันมาโดยบังเอิญ แม้ว่าตอนนี้พลังของเขายังไม่สามารถกระตุ้นมันได้ แต่ก็สามารถใช้มันได้!
และยังเป็นการดูดซึมแบบอัตโนมัติอีกด้วย!
เพียงแค่คืนเดียวก็ดูดซึมค่าประสบการณ์ไปกว่าสามพัน เท่ากับว่าไม่ต้องทำอะไรเลยแต่กลับได้ค่าประสบการณ์เท่ากับสังหารสัตว์ร้ายระดับ 29
และไอเทมหายากชนิดนี้จะพัฒนาขึ้นตามระดับของผู้ครอบครอง นั่นหมายความว่าเขาเพียงแค่เพิ่มระดับไปเรื่อยๆ ค่าประสบการณ์ที่ดูดซึมก็จะเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ
"เดี๋ยวก่อน ทวีคูณ?"
ทันใดนั้น ความคิดอันตรายก็แวบเข้ามาในหัวของหลินฉางเฟิง
เขาสามารถดูดซึมรังสีปีศาจจากมันได้ แสดงว่ามันเป็นไอเทมสำหรับนักเวทมนตร์แห่งความตาย งั้นมันจะใช้อำนาจของราชาได้ด้วยหรือเปล่า?
นั่นมันการเพิ่มพลัง 20 เท่านะ!
หนึ่งคืนก็ได้ค่าประสบการณ์ 60,000! เท่ากับการบุกรังสัตว์ร้ายระดับ 29 เลยนะ!
ถ้าเป็นไปได้ แม้แต่ตอนนอนหลับเขาก็ยังสังหารสัตว์ร้ายอยู่
คิดถึงตรงนี้ ดวงตาของหลินฉางเฟิงก็เป็นประกายด้วยความตื่นเต้น
ไม่นาน เสียงก็ดังขึ้นรอบๆ ตัวอีกครั้ง
"การตรวจสอบเสร็จสิ้นแล้ว ขอให้ผู้เข้าสอบเดินไปข้างหน้า"
ทางเดินปรากฏขึ้นตรงหน้าหลินฉางเฟิง ภายในประตูพลังเวทย์มีพื้นที่พิเศษ แม้จะไม่ใหญ่ แต่หลินฉางเฟิงกลับเดินอยู่ประมาณห้านาทีกว่าจะผ่านประตูนี้ไปได้
ทันทีที่เดินออกมา ข้อมูลของเขาก็ปรากฏบนประตูพลังเวทย์ทันที
「ชื่อ: หลินฉางเฟิง」
「โรงเรียน: โรงเรียนมัธยมศึกษาที่หนึ่งเต้าเฉิง」
「ข้อมูลอาชีพ: ราชาแห่งวิญญาณ (อาชีพซ่อนเร้นที่มีเพียงหนึ่งเดียว)」
「ระดับนักเรียน: 18」
「การทดสอบเสร็จสิ้น ผ่านเกณฑ์」
จากนั้น ป้ายสอบเข้ามหาวิทยาลัยของหลินฉางเฟิงก็แสดงคำว่า "ผ่านเกณฑ์" สี่ตัวอักษร นั่นหมายความว่าเขาผ่านการสอบรอบที่สองแล้ว
เขาเพิ่งจะยืนนิ่ง ก็พบว่ามีกลุ่มคนกำลังเดินมาหาเขา ทุกคนมีสีหน้าเคร่งเครียด แม้แต่ฉีหงปินก็อยู่ในกลุ่มคนนั้นด้วย ดูเหมือนว่าจะเกิดเรื่องใหญ่ขึ้น
หวังไห่พาคนหลายคนเดินเข้ามา รีบเก็บป้ายสอบเข้ามหาวิทยาลัยของเขาไป แล้วมองเขาด้วยสีหน้าซับซ้อน
"หลินฉางเฟิง เธอทำอะไรอยู่ข้างใน? ทำไมเธอเพิ่งเข้าไปไม่นาน ประตูพลังเวทย์ก็ตัดการเชื่อมต่อกับโลกภายนอกเองเลย เราไม่สามารถตรวจสอบข้อมูลส่วนตัวของเธอได้เลย"
หวังไห่มีสีหน้าเคร่งเครียด ราวกับกำลังสอบสวนผู้ต้องหา
สีหน้าของหลินฉางเฟิงไม่เปลี่ยนแปลง แต่ในใจเขาก็พอจะเดาได้
คงเป็นเพราะระบบช่วยตัดการสอดส่องเมื่อครู่ ทำให้คนภายนอกไม่สามารถดูข้อมูลของเขาได้
"ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ ผมทำตามขั้นตอนมาทั้งหมด"
เขากะพริบตา กลับมองหวังไห่ด้วยสีหน้างุนงง ท่าทางไร้เดียงสาทำให้หวังไห่ไม่รู้จะตัดสินใจอย่างไร
แม้จะเป็นเหตุการณ์ฉุกเฉิน แต่ป้ายสอบเข้ามหาวิทยาลัยของหลินฉางเฟิงก็แสดงคำว่า "ผ่านเกณฑ์" สี่ตัวอักษรแล้ว นั่นหมายความว่าเขาไม่สามารถทำการตรวจสอบซ้ำได้
"เธอพบอะไรผิดปกติในนั้นไหม?"
หวังไห่เห็นท่าทางไร้เดียงสาของเขา นึกถึงผลการเรียนที่โดดเด่นผิดปกติของหลินฉางเฟิง ท่าทีก็อ่อนลงมาก
หลินฉางเฟิงครุ่นคิดเบาๆ แกล้งทำท่าเหมือนกำลังคิด
"ไม่มีอะไรผิดปกติครับ แค่รู้สึกเหมือนมีกระแสไฟฟ้าสแกนทั่วร่างกาย แล้วก็ให้ผมยืนยันข้อมูล จากนั้นก็ตรวจสอบเสร็จแล้วให้ผมเดินไปข้างหน้า ผมก็เดินออกมาเลยครับ"
เพื่อไม่ให้ถูกจับได้ หลินฉางเฟิงเล่าขั้นตอนทั้งหมดในนั้นอย่างซื่อๆ เพียงแต่เรื่องระบบ เขาไม่พูดถึงแม้แต่คำเดียว
ทุกอย่างเป็นไปตามขั้นตอนปกติ!
เห็นหลินฉางเฟิงดูไม่เหมือนโกหก สีหน้าของหวังไห่ก็ผ่อนคลายลงมาก เขาตบไหล่หลินฉางเฟิงเบาๆ น้ำเสียงอ่อนโยนขึ้นมาก
"งั้นอาจจะเป็นเพราะปัจจัยอื่นสินะ ผลการสอบของเธอผ่านแล้ว กลับไปรอประกาศได้เลย ไอ้หนู ยิ่งมีความสามารถมาก ความรับผิดชอบก็ยิ่งมาก ภาระบนบ่าของเธอไม่เบาเลยนะ"
หวังไห่ในฐานะผู้นำระดับเล็กของสำนักบริหารต้าเซี่ย เขาเองก็ชื่นชมคนมีความสามารถ โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่มีพรสวรรค์อย่างหลินฉางเฟิง เขายิ่งทะนุถนอม
เรื่องความผิดปกติของประตูพลังเวทย์ เขาถือว่าเป็นเพียงเหตุการณ์เล็กน้อย เพราะนั่นเป็นประตูพลังเวทย์พิเศษ นักเรียนคนหนึ่งจะทำอะไรได้
หลินฉางเฟิงก็ทำสีหน้าจริงจังขึ้นเล็กน้อย พยักหน้าอย่างจริงจัง
"ผมเข้าใจครับ"
"เยี่ยมมาก งั้นป้ายสอบเข้ามหาวิทยาลัยของเธอเราจะเก็บไปบันทึกนะ ถ้ามีโอกาส เราคงได้เจอกันที่หัวชิง"
หวังไห่เห็นความจริงจังบนใบหน้าของหลินฉางเฟิง หัวเราะอย่างองอาจ ดวงตาเต็มไปด้วยความชื่นชม
หลังจากพูดคุยกันเล็กน้อย หวังไห่ก็พาเจ้าหน้าที่ตรวจสอบกลับไปที่สนาม
หลินฉางเฟิงตรวจสอบเสร็จแล้ว ก็ไม่มีอะไรต้องทำ ถูกฉีหงปินลากไปนั่งบนเวทีในสนามเพื่อดูการแสดง
เขาเทน้ำชาแก้วหนึ่ง จิบอย่างสบายอารมณ์
"ไอ้หนูเอ๊ย แกทำให้ข้าภูมิใจจริงๆ"
ฉีหงปินมีสีหน้ายินดีที่ปิดไม่มิด หลังจากประกาศผลการสอบเข้ามหาวิทยาลัยครั้งนี้ โรงเรียนมัธยมศึกษาที่หนึ่งเต้าเฉิงของเขาจะคุยโวได้อีกหลายสิบปี!
ก่อนหน้านี้มีหลินเค่อร์ที่ได้รับการคัดเลือกพิเศษจากมหาวิทยาลัยหัวชิงเลียนต้าตั้งแต่อายุ 16 ปี ตามด้วยอัจฉริยะหลินฉางเฟิงที่มีอาชีพซ่อนเร้นที่มีเพียงหนึ่งเดียวระดับ 18!
โรงเรียนมัธยมศึกษาที่หนึ่งเต้าเฉิงของเขาได้หน้าได้ตาอย่างมากแล้ว!
หลินฉางเฟิงยิ้มโดยไม่พูดอะไร
การสอบรอบที่สองเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ
ฉีเหยียนหรันเป็นนักเรียนคนที่สองที่มาถึงสนาม
เธอรีบร้อนมาที่สนาม แต่สีหน้าที่เปี่ยมด้วยความมั่นใจกลับหมองลงเมื่อเห็นว่าหลินฉางเฟิงตรวจสอบเสร็จแล้ว
สาวน้อยกัดฟันแน่น ดวงตาเต็มไปด้วยความไม่พอใจ
เธอส่งข้อสอบก่อนเวลาถึงหนึ่งชั่วโมง แต่ก็ยังตามหลังหลินฉางเฟิงอยู่ดี...
น่าโมโห!
รู้สึกถึงสายตาอาฆาตของสาวน้อย หลินฉางเฟิงก็แกล้งหลบสายตาอย่างแนบเนียน แล้วจิบน้ำชาต่อ
เสียงถอนหายใจแผ่วเบาของฉีหงปินดังมาเข้าหู
"ฮึ... เด็กคนนี้ดีทุกอย่าง แต่ชอบเปรียบเทียบตัวเองกับแกตลอด"
"การมีใจรักการแข่งขันก็เป็นเรื่องดีนะ" หลินฉางเฟิงพูดพร้อมรอยยิ้ม
ได้ยินคำพูดของหลินฉางเฟิง สีหน้าของฉีหงปินยิ่งแย่ลง
การมีใจรักการแข่งขันเป็นเรื่องดีจริง แต่ลูกสาวเขาไม่สามารถเลือกคนปกติมาเปรียบเทียบได้หรือไง!
ดันไปเลือกปีศาจคนนี้!
การสอบข้อเขียน 700 คะแนน หลินฉางเฟิงได้ 700 คะแนนเต็มทุกครั้งในสามปี!
ระดับมาตรฐานการรับนักศึกษาคือ 12 เขาดันขึ้นไปถึง 18!
เปรียบเทียบกับเขา ไม่ใช่การทำร้ายตัวเองหรอกหรือ!?
ไม่นาน ผลการตรวจสอบของฉีเหยียนหรันก็ออกมา ภายใต้การสนับสนุนอย่างหนักของฉีหงปินในการฝึกฝนและทำภารกิจลับ
ฉีเหยียนหรันสามารถขึ้นไปถึงระดับ 13 ได้ และห่างจากระดับ 14 เพียงก้าวเดียว
บวกกับการที่ฉีเหยียนหรันมีอาชีพหายาก นักเวทมนตร์ระเบิดเพลิง
หากไม่มีอะไรผิดพลาด เธอก็น่าจะได้เข้ามหาวิทยาลัยหัวชิงเลียนต้าอย่างแน่นอน
หลังจากนั้น มีนักเรียนทยอยมาที่สนามอย่างต่อเนื่อง ภายใต้การจัดการของเจ้าหน้าที่ตรวจสอบ นักเรียนแต่ละอาชีพก็เข้าประตูพลังเวทย์ที่ต่างกันเพื่อทำการตรวจสอบ
ในนั้นมีผู้ใช้อาชีพต่อสู้ที่มีผลการเรียนดีไม่น้อย
ส่วนอาชีพหายากในสายชีวิตและสายสนับสนุน หลังจากได้รับการประเมินแล้วก็ยังมีโอกาสเข้ามหาวิทยาลัยหัวชิง ดังนั้นทุกคนจึงพยายามอย่างเต็มที่
สองชั่วโมงต่อมา การตรวจสอบทั้งหมดเสร็จสิ้น!
การสอบเข้ามหาวิทยาลัยจบลง!
ทั้งโรงเรียนมัธยมศึกษาที่หนึ่งเต้าเฉิงจมดิ่งสู่ความบ้าคลั่งแห่งการจบการศึกษา!
(จบบท)
