บทที่ 113 อย่าตื่นตระหนก!
ท่ามกลางสายฝนที่โปรยปราย เจิ้งเหมี่ยวอี้ไม่รู้ถึงเสียงร้องและความตกตะลึงจากผู้คนที่อยู่ห่างออกไป ใบหน้าของนางซีดเผือดราวกับไร้เลือดฝาด การเรียกฝนเมื่อครู่ได้สูบเอาพลังลมปราณในร่างของนางไปจนหมดสิ้น นางถึงกับเซถลาไปก้าวหนึ่ง เกือบจะล้มลงไปกองกับพื้น การบันดาลให้เกิดเมฆฝนนั้น แท้จริงแล้วเป็นอิทธิฤทธิ์อ...