ตอนที่ 22 : วิชาอสูรมังกรแท้, สังหารในพริบตา

การตบหน้ามาเร็วเหลือเกิน ราวกับพายุทอร์นาโด~

ฝั่งสำนักดาบต้าหลัว อู๋เหลียงเต๋อและคนอื่นๆ ต่างยืนอึ้งกันอยู่กับที่ มองภาพบนแท่นบัวสีฟ้าอมเขียวด้วยความไม่อยากเชื่อสายตา

ต่อให้ฆ่าอู๋เหลียงเต๋อตาย เขาก็คิดไม่ถึงว่าอัจฉริยะแห่งสำนักดาบต้าหลัวของตน

จะถูกเจียงหยุนเฮาสังหารราวกับหั่นผักสับเนื้อเช่นนี้...

"อา! ฮั่นยุ่น?!"

หลิวรูเยียนราวกับถูกฟ้าผ่า ทรุดฮวบลงกับพื้น

น้องสาวของนางเป็นถึงยอดฝีมือของสำนักดาบ แต่กลับพ่ายแพ้อย่างยับเยินเช่นนี้?!

อู๋เหลียงเต๋ออ้าปากค้าง

ไม่ใช่ ไม่ใช่ เจ้าเรียกนี่ว่าขั้นหลอมวิญญาณงั้นรึ?

ในฐานะประมุขสำนักดาบต้าหลัว อู๋เหลียงเต๋อได้แอบสืบดูระดับพลังของเจียงหยุนเฮามาก่อนแล้ว

เขามองออกว่าเจียงหยุนเฮาอยู่ในขั้นหลอมวิญญาณ!

แต่มีที่ไหนที่ขั้นหลอมวิญญาณจะสามารถปราบอัจฉริยะร่วมขั้นนับสิบคนได้ง่ายดายเช่นนี้?!

อู๋เหลียงเต๋อตาพร่ามัว เซถอยหลังไปหลายก้าว

เจียงเฉินอ้าปากค้าง พูดตามตรง แม้แต่เขาผู้เป็นบรรพบุรุษรุ่นที่ 4 ของตระกูลเจียงในระดับเตรียมจักรพรรดิ ก็ไม่คิดว่าจะจบลงอย่างง่ายดายและรวดเร็วเช่นนี้

"ดี ดี ดี หยุนเฮาเจ้าหนู มีศักยภาพของจักรพรรดิใหญ่!"

เจียงเฉินถึงกับกำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัว ในใจเต็มไปด้วยความตื่นเต้นยินดี

"ว้าว! น้าสาว ข้าเดาไม่ผิดจริงๆ พี่ชายเก่งมาก!"

จางเทียนอวี้กระโดดขึ้นมา กำมือแน่นแล้วชูขึ้นฟ้าอย่างแรง

เห็นท่าทางดีใจของเด็กสาว จางหนิงวั่นยกมือปิดปากหัวเราะเบาๆ: "ขอไอหน่อย ไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้ใครกันนะ ที่ทำหน้าห่วงกังวลนัก เจ้านี่ ข้าเป็นห่วงจริงๆ ว่าบิดาของเจ้ายังไม่ทันจะกำหนดการแต่งงานระหว่างเจ้ากับหยุนเฮา เจ้าหนูเจ้าก็รีบร้อนวิ่งมาตระกูลเจียงเสียแล้ว"

"ลูกสาวโตแล้วจริงๆ เลยนะ"

"น้าสาว~"

พอได้ยินคำพูดนี้ ใบหน้าของจางเทียนอวี้ก็แดงซ่านทันที นางยกมือจับชายเสื้อ ก้มหน้าลงต่ำ

ในขณะเดียวกัน เสียงของเจียงหลิงเซียวและคนอื่นๆ ก็ดังมาแต่ไกล

ผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างถูกกระตุ้น ราวกับถูกฉีดยากระตุ้น ทุกคนลุกขึ้นยืน ชูแขนขึ้นและตะโกน

"คุกเข่า! ขอโทษ!"

"คุกเข่า! ขอโทษ!"

"ยอมรับการพนัน คุกเข่าต่อองค์ชายตระกูลเจียงก่อน! ขอโทษที่พยายามล้มล้างตระกูลเจียง ทำลายชื่อเสียงของตระกูลเจียง!"

เสียงดังกึกก้อง! สั่นสะเทือนไปทั่วหล้า

กลุ่มคนจากสำนักดาบต้าหลัวกลายเป็นตัวตลกในทันที รู้สึกว่าตนเองแปลกแยกจากคนอื่นอย่างสิ้นเชิง

ความโกรธของมวลชน!

นี่คือความโกรธของมวลชน!

อู๋เหลียงเต๋อตัวสั่นงันงก คุกเข่าลงไปทางเจียงหยุนเฮาด้วยท่าทางที่น่าอับอายที่สุด

ศิษย์ธรรมดาที่อยู่ด้านหลังต่างหน้าแดงก่ำราวกับตับหมู แต่เห็นว่าไม่อาจต้านทานความโกรธของมวลชนได้ พวกเขาก็ไม่กล้าพูดอะไร ต่างพากันคุกเข่าลงตามอย่างอู๋เหลียงเต๋อ

ส่วนเรื่องที่จะขึ้นไปท้าทายเจียงหยุนเฮาอีก

ล้อเล่นหรือ แม้แต่องค์ชายองค์หญิงยังถูกสังหารอย่างง่ายดาย พวกเขาไม่ได้โง่ ใครจะอยากขึ้นไปเอาชีวิตไปทิ้งล่ะ!

สำนักดาบต้าหลัว แพ้ยับเยินอย่างสิ้นเชิง!

"ข้า...ข้า อู๋เหลียงเต๋อ ประมุขสำนักดาบต้าหลัว ขอโทษต่อตระกูลเจียง ขอโทษต่อองค์ชายตระกูลเจียง"

"ข้ามีความผิด ข้าไม่ควรยุยงชนต่างเผ่า พยายามก่อกวนการแข่งขันชิงตำแหน่งราชาแห่งอาณาจักรหลิงซวี่ของพวกเรา"

ทุกคำพูดเจ็บปวดราวเลือดหยด ทุกคำราวกับมีดกรีด!

การคุกเข่าต่อหน้าผู้คนมากมายต่อเด็กหนุ่มคนหนึ่ง ทำให้อู๋เหลียงเต๋อแทบอยากฆ่าเจียงหยุนเฮาให้ตาย

และเมื่อนึกถึงค่าเสียหายจากการพนัน

10 เท่า!

ทันทีที่แพ้ก็ต้องจ่าย 10 เท่า?!

นั่นหมายความว่า สำนักดาบต้าหลัวของเขาต้องส่งกระดูกดาบต้าหลัว 1000 ชิ้นให้ตระกูลเจียง

นี่มันเป็นไปได้ยังไง? กระดูกดาบต้าหลัวไม่ใช่ผักกาดขาวนะ!

แล้วยังมีที่ตั้งของสำนักดาบต้าหลัว ทะเลหลิงเซียว...

คิดถึงตรงนี้ อู๋เหลียงเต๋อยิ่งรู้สึกหวาดกลัว สมองสับสนวุ่นวาย

เห็นสำนักดาบต้าหลัวคุกเข่าแล้ว สายตาของผู้คนก็พร้อมใจกันหันไปมองหลงสิงของเผ่ามังกรแท้

ใบหน้าของหลงสิงกระตุกอย่างรุนแรง

ดูสิ! พวกเจ้ามนุษย์ไร้ค่าแห่งอาณาจักรหลิงซวี่ มองอะไรกัน!

สำนักดาบต้าหลัวแพ้แล้ว แต่เผ่ามังกรแท้ของข้ายังไม่ได้แพ้!

หลงสิงหันไปมองหลงป้าเทียนที่อยู่ข้างๆ อย่างรวดเร็ว

ในดวงตาเต็มไปด้วยความคาดหวัง แม้จะมีความกังวลใจอยู่บ้าง

ส่วนอู๋เหลียงเต๋อก็มองมาทางนี้ ฝากความหวังสุดท้ายทั้งหมดไว้กับเผ่ามังกรแท้

"ฮึๆ บรรพบุรุษวางใจได้ เพียงแค่อัจฉริยะมนุษย์คนเดียวเท่านั้น วิชาดาบของเขาก็ยอดเยี่ยมจริง ร่างกายน่าตกใจ แต่ข้าอยากรู้ว่าเขาจะเอาอะไรมาต้านวิชาอสูรของเผ่ามังกรแท้ของข้า!"

เสียงเพิ่งจะดับลง

ร่างของหลงป้าเทียนก็วูบหายไป ปรากฏตัวบนแท่นบัวสีฟ้าอมเขียว

สวมเสื้อคลุมสีทอง บนศีรษะมีเขาคู่ พลังมังกรพลุ่งพล่าน เงามังกรสีทองที่มองเห็นได้รางๆ ปรากฏอยู่รอบกายของหลงป้าเทียน

หลงป้าเทียนไม่ธรรมดาจริงๆ ปรากฏการณ์แปลกประหลาดนี้ เป็นการรวมตัวของไข่มุกมังกร สืบทอดวิชาของบรรพบุรุษเผ่ามังกรแท้ที่น่าสะพรึงกลัว

หลงป้าเทียนมองไปที่เจียงหยุนเฮา สีหน้าสงบนิ่ง มั่นคง: "ต้องยอมรับว่า เจ้าไม่เลวเลย"

"นักดาบนั้นยากที่จะฝึกฝน แต่เจ้ากลับสามารถบรรลุถึงขั้นนี้ได้"

"แต่ว่านะ ความแตกต่างระหว่างเจ้ากับข้า มีถึงหนึ่งขั้นใหญ่"

ขณะพูด พลังงานอันน่าสะพรึงกลัวก็ปะทุออกมาจากร่างของหลงป้าเทียน

ด้านหลังของมัน ปรากฏภาพของโลกจำลองขึ้นมา

ในโลกจำลองนั้น มีเงามังกรนับไม่ถ้วนวนเวียนอยู่ ล้อมรอบไข่มุกมังกรที่เปล่งประกายสีทองเจิดจ้า!

หลงป้าเทียนผู้นี้ ตั้งแต่แรกได้ปิดบังระดับพลังที่แท้จริงของตนเอาไว้

จวบจนถึงขณะนี้จึงได้เผยออกมาจริงๆ

เห็นภาพนี้แล้ว ผู้คนในอาณาจักรหลิงซวี่ที่เมื่อครู่ยังรื่นเริงยินดี ตื่นเต้นไม่หาย ต่างรู้สึกใจหายวาบ

"ชิ่ว ขั้นโลกจำลอง?!"

"ไม่ใช่แค่ขั้นโลกจำลองธรรมดา โลกจำลองนี้บ่มเพาะไข่มุกมังกรของเผ่ามังกรแท้"

"ทุกคนสังเกตเห็นไหม? พลังงานบนไข่มุกมังกรนี้น่าสะพรึงกลัวนัก กลัวว่า..."

"ขั้นเตรียมจักรพรรดิ นี่คือไข่มุกมังกรที่เหลืออยู่หลังจากบรรพบุรุษเผ่ามังกรแท้ขั้นเตรียมจักรพรรดิล่มสลาย!"

สีหน้าของทุกคนเปลี่ยนไปอย่างมาก

"พูดจบแล้วหรือ?" บนแท่นบัวสีฟ้าอมเขียว เจียงหยุนเฮากลับไม่มีความรู้สึกอะไรเลย

"ฮึๆ ช่างไม่รู้อะไรเลยจริงๆ ข้าองค์ชายมังกรก้าวเข้าสู่ขั้นโลกจำลอง อีกทั้งยังมีวิชาสืบทอดจากบรรพบุรุษ สามารถใช้วิชาอสูรมังกรแท้ของเผ่าข้าได้อย่างง่ายดาย"

"เจ้า ไม่อาจต้านทาน!"

สีหน้าของหลงป้าเทียนเปลี่ยนไปในทันใด หัวเราะอย่างดุร้าย

มันยื่นมือออกไปข้างหน้า

"วิชาอสูรมังกรแท้ กฎสวรรค์คุกโบราณ!"

นี่คือเคล็ดวิชาพิเศษของเผ่ามังกรแท้ มีเพียงเผ่ามังกรแท้เท่านั้นที่สามารถเรียนรู้ได้

เห็นฟ้าดินเปลี่ยนสี เมฆดำปกคลุม ม้วนตัวบดบังท้องฟ้า!

อุ้งเท้ามังกรขนาดมหึมาโผล่ออกมาจากเมฆดำ!

อุ้งเท้ามังกรสีทอง ราวกับภูเขาโบราณ ต้องการจะกดทับทุกสิ่งในโลก พร้อมด้วยสายฟ้าฟาดแลบ กดทับลงมาที่เจียงหยุนเฮา

ชิ นี่คือเคล็ดวิชาของเผ่ามังกรแท้?

ดวงตาของเจียงหยุนเฮาวาบขึ้นด้วยประกายแวววาว

ดูเหมือนถึงเวลาที่ข้าจะก้าวขึ้นสู่ขั้นโลกจำลองแล้ว

ไข่มุกมังกรขั้นเตรียมจักรพรรดินี้ไม่เลวเลย ข้าจะเอามัน

ความคิดผุดขึ้นในใจ เจียงหยุนเฮาพลันเก็บดาบยาวในมือเข้าที่เอว

ท่าทางแปลกประหลาดยิ่งนัก คมดาบกลับไม่ได้หันไปทางศัตรู?

ต่อมา เขาก็หายตัวไป

ถูกต้อง! หายตัวไปจริงๆ!

และเมื่อเจียงหยุนเฮาปรากฏตัวอีกครั้ง ร่างของเขาก็ปรากฏอยู่ด้านหลังหลงป้าเทียนไปร้อยจั้งแล้ว

วิชาดาบตัดฟ้า ชักดาบฆ่า!

การชักดาบครั้งแรก คือแก่นแท้ของท่าดาบนี้

ข้ามีดาบเล่มหนึ่ง ดาบออกแยกชีวิตความตาย!

(จบตอนที่ 22)