บทที่ 925 จักรพรรดิแห่งความมืดตัวจริง
[แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ\]
[Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย]
[หลังแปลจบ คิดว่าจะมีการเกลาคำเบื้องต้น แก้คำผิด ปรับสำนวนให้สละสลวย เทียบคำต่อคำ ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนกันเสมอมานะครับ]
บทที่ 925 จักรพรรดิแห่งความมืดตัวจริง
"เมื่อไม่นานมานี้ เขาเดินทางมาที่ประเทศนี้เพื่อตามหาหมอรักษาอาการป่วยของเขา แต่ตอนนั้นหมอทุกคนถูกวาโปล กษัตริย์แห่งอาณาจักรดรัมบังคับไว้ ห้ามไม่ให้รักษาใครโดยพลการ"
"สุดท้าย เขากับลูกเรือก็ทำลายประเทศนี้ทิ้ง วาโปลถูกขับไล่ไป หลังจากนั้นก็ไม่มีใครรู้เรื่องอีกเลย นั่นเป็นครั้งเดียวที่พวกนั้นปรากฏตัว"
ชาวเมืองแห่งเกาะดรัมต่างไม่ชอบวาโปล และก็ไม่ได้รู้สึกดีกับหนวดดำเช่นกัน เมื่อคิงถาม ดอลตันจึงตอบอย่างไม่ลังเล
"แล้วพวกนั้นไปที่ไหน?"
"ไม่รู้สิ เขาอาจจะคุยกับหมอบ้าง ฉันจะลองถามให้ก็ได้"
"ได้ ข้าจะรออยู่ที่นี่"
จากนั้น คุเรฮะก็พาดอลตันออกจากปราสาทชั่วคราว ท่าทีของคุเรฮะทำให้ดอลตันรู้สึกแปลกใจ
เธอสุภาพเกินไป สุภาพจนไม่เหมือนเธอ ปกติคุเรฮะไม่น่าจะต้อนรับแขกที่ไม่ได้รับเชิญอย่างคิงด้วยท่าทีแบบนี้
"ดอลตัน นายยังเด็กเกินไป ในฐานะกษัตริย์ นายต้องสนใจเรื่องราวภายนอกให้มากขึ้น ไอ้หมอนั่นมันปีศาจชัด ๆ"
"หนวดดำคนก่อนสามารถทำลายอาณาจักรดรัมได้ แต่ถ้าเจ้าหมอนี่ถ้าคลั่งขึ้นมา ก็สามารถทำลายอาณาจักรซากุระของเราได้เหมือนกัน"
"ไม่จำเป็นต้องไปหาเรื่องคนแบบนั้นเพราะเรื่องเล็กน้อยหรอกนะ"
คุเรฮะผ่านโลกมามากกว่าดอลตัน พวกเขาไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับหนวดดำ การไปทำให้ปีศาจที่แข็งแกร่งโกรธแค้นเพราะคำพูดสองสามคำนั้นไม่มีประโยชน์อะไร โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับปีศาจที่สามารถนำหายนะมาสู่ประเทศชาติได้
ในที่สุด หมอบนเกาะดรัมก็ให้ข้อมูลที่มีค่าแก่คิง หลังจากพอจะรู้ทิศทางของหนวดดำแล้ว คิงก็ออกเดินทางตามรอยหนวดดำอีกครั้ง
...
ใกล้ ๆ กับเกาะจายา บนเรือโกอิ้งแมรี่ บรรยากาศเต็มไปด้วยความแปลกประหลาด
"เอาล่ะ ทำตามท่าของพี่สาวคนนี้สิ หนึ่ง สอง กระโดด!"
บนดาดฟ้าเรือ บอน เครย์กำลังสอนลูฟี่ อุซป และช็อปเปอร์เต้นรำแบบกะเทย
ท่าทางของพวกเขาไม่ได้พริ้วไหวเหมือนบอน เครย์ ตอนหมุนตัวก็ชนกันมั่วไปหมด สุดท้ายก็ล้มทับโซโลที่กำลังงีบหลับ
"พอได้แล้ว! อย่าเพิ่งมาเล่นกันสิ!"
"เฮรา!"
นามิและเฮรายกมือขึ้นกุมขมับพร้อมกัน ท่าทางเหมือนกันอย่างน่าประหลาด
ถึงแม้บอน เครย์จะเป็นกะเทย แต่ลูฟี่และคนอื่น ๆ ก็ยอมรับในนิสัยของเขา แต่ปัญหาก็คือ เขาก็ไม่ใช่คนที่เรียบร้อย การเข้าร่วมกลุ่มทำให้กลุ่มโจรสลัดหมวกฟางไม่ได้สงบลง กลับยิ่งทำให้พวกเขาดูแปลกประหลาดมากขึ้นไปอีก
กะเทย กวางเรนเดียร์ คนบ้าผู้หญิง คนหลงทาง คนโง่ เมื่อลองพิจารณาดูดี ๆ นามิพบว่าคนที่ปกติที่สุดบนเรือกลับกลายเป็นด้วงกว่างตัวนี้
เธอมองเข็มทิศล็อกโพสที่ชี้ขึ้นฟ้า แล้วปรึกษากับเฮราครอสว่าจะทำอย่างไรต่อไป
ต้องขอบคุณเฮราครอสสองตัวที่บ้านเกิด ทำให้เธอสามารถสื่อสารกับเฮราครอสได้โดยไม่มีปัญหา และสามารถวางแผนขั้นต่อไปได้อย่างราบรื่น
"เกาะลอยฟ้า? หมายความว่ามีเกาะอยู่บนท้องฟ้าจริง ๆ เหรอ?"
"เฮรา เฮรา~ (ฉันไม่เคยไป แต่เพื่อนฉันเคยไปน่ะ)"
ตลอดการเดินทาง เฮราครอสได้พบปะพูดคุยกับชาวเฮราครอสอยู่บ่อยครั้ง จึงได้รวบรวมข้อมูลมาพอสมควร
...
ต่อมา พวกเขาได้พบกับคุริกที่เกาะจายา
สำหรับผู้ที่ไม่มีพลังในการบิน เส้นทางเดียวที่จะไปถึงเกาะแห่งท้องฟ้าได้อย่างปลอดภัยคือ "ยอดเขาทางทิศตะวันตก" ทว่า ปากทางเข้าของเส้นทางนี้อยู่ไกลจากเกาะจายามาก คุริกจึงยังไม่พบหนทางไปสู่เกาะแห่งท้องฟ้าเสียที
ด้วยข้อมูลจากเจ้าของร้านเหล้า เขาจึงเชื่อมั่นในเรื่องเกาะแห่งท้องฟ้า มุ่งมั่นทำงานหาเงินด้วยการงมหาสมบัติในทะเล และเก็บสะสมค่าจ้าง
ทุกครั้งที่เขาพบกับโจรสลัดผู้รักการผจญภัย เขาจะเสนอจ้างให้พาเขาไปยังเกาะแห่งท้องฟ้า
แต่เขาก็ยังไม่พบโจรสลัดที่กล้าพอจะฝ่ากระแสน้ำทะเลพุ่งขึ้นฟ้า เพราะสำหรับคนทั่วไปแล้ว กระแสน้ำเชี่ยวกรากนั้นเหมือนเส้นทางแห่งความตาย โอกาสที่จะไปถึงเกาะแห่งท้องฟ้าได้นั้นริบหรี่
จนกระทั่งได้พบกับลูฟี่ เขาจึงได้พบกับนักรบกลุ่มนี้
เกาะแห่งท้องฟ้ายังคงเก็บค่าธรรมเนียมเข้าเมืองเช่นเดิม และด้วยอิทธิพลของกลุ่มร้อยอสูร สกุลเงินจึงเปลี่ยนเป็นเบรีทั้งหมด
ค่าธรรมเนียมเข้าเมือง 100,000 เบรี ไม่ได้มากมายอะไร แต่ด้วยนิสัยขี้เหนียวของนามิ เมื่อรู้ว่าสามารถเข้าเมืองได้ฟรี จึงเลือกที่จะประหยัดเงิน
แต่เมื่อพวกเขาเข้าไปถึงเกาะแห่งท้องฟ้าจริง ๆ และได้เห็นธงสองผืนที่แขวนอยู่เหนือทะเลสีขาว ก็อดรู้สึกใจหายไม่ได้
"นี่...ธงผืนนั้นดูคุ้น ๆ ไหม...?"
ธงหัวกะโหลกมีเขา และธงพันกร แขวนไขว้กันอยู่บนชายหาดของเกาะนางฟ้า เมื่อเห็นลวดลายที่คุ้นเคย เหงื่อก็เริ่มไหลลงมาจากหน้าผากของนามิ
"นึกขึ้นได้แล้ว ฉันเป็นโรคที่ถ้าไม่จ่ายเงินแล้วจะตายขึ้นมาทันที นามิ...เรากลับไปจ่ายค่าธรรมเนียมเข้าเมืองกันดีกว่าไหม?"
"แต่คนที่ด่านบอกเองว่าไม่ต้องจ่ายเงินก็เข้ามาได้นี่นา..."
เมื่อพูดถึงเรื่องเงิน นามิก็ลังเลใจ เมื่อเห็นสีหน้าสับสนของเธอ อุซปก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
ตุบ! ตุบ! ตุบ!
ขณะที่พวกเขากำลังลังเล ลูกธนูหลายดอกก็พุ่งปักลงบนดาดฟ้าเรือแมรี่ เหนือท้องฟ้า ชายร่างท้วมกำลังกระพือปีกบินเข้ามา
สมาชิกกลุ่มโจรสลัดร้อยอสูร ลำดับที่ 49 มนุษย์ค้างคาว ในฐานะผู้ดูแลเกาะแห่งท้องฟ้า เมื่อได้รับข่าว เขาก็รีบตรงมาที่นี่
ในช่วงเวลาเดิม เขาเคยมีช่วงเวลาที่โดดเด่น เพราะเป็น "อัจฉริยะน้อย" ที่สามารถ "ต่อกรกับจักรพรรดิ" ได้
แต่ในครั้งนี้ เขาไม่ได้มีช่วงเวลาที่โดดเด่นเพียงเพราะทีมงานแอนิเมชัน สำหรับลูฟี่แล้ว เขาคือ "จักรพรรดิค้างคาว" อย่างแท้จริง
เสียงหัวเราะดังก้องไปทั่ว "ฮ่าฮ่าฮ่า หลายปีแล้วนะเนี่ย ในที่สุดก็มีคนเลือกเส้นทางนี้สักที พวกแกคือคนที่เลือกเข้ารับการทดสอบสินะ?"
"การทดสอบ? การทดสอบอะไร?" เสียงหนึ่งดังขึ้นอย่างสงสัย
"หืม? ยายแก่ที่จุดตรวจคนเข้าเมืองไม่ได้บอกพวกเธอให้ชัดเจนรึไง?"
ชายร่างกำยำผู้มีปีกคล้ายค้างคาวขมวดคิ้วเล็กน้อย ก่อนจะอธิบายกฎของเกาะลอยฟ้าแห่งนี้ให้ฟัง
"คนธรรมดาที่ต้องการเข้าเมืองต้องจ่ายเงิน ถ้าไม่จ่ายก็เท่ากับเลือกเส้นทางที่สอง คือเข้าร่วมการทดสอบของพวกเรา"
"ถ้าทดสอบไม่ผ่านก็ต้องจ่ายค่าเข้าเมืองเป็นสองเท่า แต่ถ้าชนะฉันได้พวกแกก็จะได้เข้าเมืองฟรี แถมยังมีโอกาสได้เข้าร่วมกับพวกเราด้วย พวกแกไม่รู้จริง ๆ รึ?"
"คือ... จริง ๆ แล้วมันเป็นเรื่องเข้าใจผิดน่ะ..."
"หมายความว่า พวกแกกำลังหลอกลวงฉันงั้นเหรอ? ตามกฎของพวกเรา คนโกหกจะต้องถูกส่งไปขุดเหมือง!"
"ไม่ได้นะ! อุซปเป็นเพื่อนของฉัน ฉันจะไม่ยอมให้พวกนายส่งเขาไปขุดเหมืองเด็ดขาด!"
ชายค้างคาวกระพริบตาปริบ ๆ ด้วยความสับสน เขาไม่เข้าใจว่าเด็กหนุ่มหมวกฟางคนนี้กำลังพูดถึงอะไรอยู่ ตัวเองพูดถึง "คนโกหก" ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?
"พูดมากน่า! ที่นี่คือเขตของพวกเรา ไม่มีโอกาสให้กลับใจแล้ว พวกแกมาถึงขั้นนี้แล้ว ก็เตรียมตัวรับการทดสอบซะเถอะ!"
"หมายความว่า ถ้าฉันชนะนาย พวกเราก็ผ่านไปได้งั้นสิ?"
"พวกเด็กใหม่ช่างไร้เดียงสาจริง ๆ ไม่ใช่แค่แกที่ต้องชนะฉัน แต่พวกแกทุกคนต่างหากที่ต้องชนะฉันให้ได้!"
ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_