บทที่ 924: พลเรือโทแห่งกองทัพเรือ, ความลำบากใจของคิง
[แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ\]
[Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย]
[หลังแปลจบ คิดว่าจะมีการเกลาคำเบื้องต้น แก้คำผิด ปรับสำนวนให้สละสลวย เทียบคำต่อคำ ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนกันเสมอมานะครับ]
บทที่ 924: พลเรือโทแห่งกองทัพเรือ, ความลำบากใจของคิง
X·เดรก เพศชาย
ชื่ออ่านออกเสียงเหมือนเดรกแต่เป็นคนละคนกับเอ็กซ์ เดรก แห่งกลุ่มโจรสลัดร้อยอสูรโดยสิ้นเชิง
ปัจจุบันดำรงตำแหน่งพลเรือโทประจำกองทัพเรือ เป็นหนึ่งในสมาชิกพิเศษของหน่วย Sword แม้แต่เซ็นโงคุเวลาติดต่อเขายังต้องใช้รหัสลับพิเศษ
นี่เป็นกฎของหน่วย เวลาสมาชิกภายในสื่อสารข้อมูลลับหรือมอบหมายภารกิจ จะต้องใช้รหัสลับยืนยันตัวตนก่อน พวกเขาเปรียบเสมือนหน่วยงาน CP ของกองทัพเรือ เป็นอิสระจากรัฐบาลโลก รับใช้กองทัพเรือเท่านั้น
ในสถานการณ์ที่ข้อมูลอาจรั่วไหล หน่วยนี้คือหน่วยที่เซ็นโงคุวางใจมากที่สุด
ภูมิหลังของเดรกนั้นน่าทึ่งมาก พ่อของเขา ดีเอส บาร์เรลส์ ก็เคยเป็นทหารเรือมาก่อน แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างจึงเลือกที่จะแปรพักตร์ ต่อมาเพื่อผลประโยชน์ เขาจึงต้องการนำผลปีศาจไปทำข้อตกลงกับรัฐบาลโลก
แต่โคราซอนเข้ามาขัดขวาง ทำให้ผลปีศาจตกไปอยู่ในมือของลอว์ และด้วยการปกป้องของโคราซอน ลอว์จึงรอดพ้นจากการถูกโดฟลามิงโก้จับได้
โชคชะตาผันแปร เดรกที่รอดชีวิตกลับถูกเซ็นโงคุพาตัวไป และฝึกฝนให้กลายเป็นทหารเรืออีกครั้ง
ตอนเด็ก เดรกเคยชื่นชมพ่อของตัวเอง เพราะฐานะของพ่อ เดรกจึงอยากเป็นทหารเรือ
แต่ไม่รู้เพราะอะไร พ่อของเขากลับกลายเป็นโจรสลัด นิสัยเปลี่ยนไป มักใช้ความรุนแรงกับเดรก
เมื่อมีโอกาสใหม่ เดรกจึงมุ่งมั่นในฐานะทหารเรือ และก้าวขึ้นเป็นพลเรือโทได้สำเร็จ ด้วยความไว้วางใจจากเซ็นโงคุ ในที่สุดเขาก็ได้เข้าร่วมหน่วย Sword
กลุ่มโจรสลัดร้อยอสูรยังคงให้ความสำคัญกับผู้ใช้พลังผลปีศาจสายโซออน ผู้ใช้พลังสายโซออนมักจะได้รับความโปรดปรานจากไคโด
ในฐานะผู้ใช้พลังผลมังกร สายพันธุ์โบราณ ร่างอัลโลซอรัส พลังของเดรกเหมาะกับภารกิจลับที่สุด
"เดรก ภารกิจครั้งนี้พิเศษมาก นอกจากผู้บังคับบัญชาระดับสูงไม่กี่คน แม้แต่พลเรือโทคนอื่นก็จะไม่รู้ตัวตนที่แท้จริงของนาย ลูกน้องและทหารเรือทั่วไปก็เช่นกัน นายต้องวางแผนแปรพักตร์ด้วยตัวเอง และหลบหนีการไล่ล่าให้สำเร็จ"
การแสดงอาจมีปัญหา เซ็นโงคุจึงต้องการให้เดรกแสร้งแปรพักตร์จริง ๆ
"ท่านเซ็นโงคุ แบบนี้..."
"ฉันรู้ คิงจะควบคุมความสูญเสีย และระวังความปลอดภัยของนายด้วย พลเรือโทที่ตามล่าจะไม่รู้ว่านายเป็นสายลับ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัวนายเอง"
ไม่ว่าจะแปรพักตร์หรือไล่ล่า ย่อมต้องมีการต่อสู้ เพื่อให้เดรก "แปรพักตร์" ได้อย่างสมบูรณ์แบบ เซ็นโงคุเตรียมใจที่จะสูญเสีย
"ครับ ผมเข้าใจแล้ว"
หลังจากวันนี้ กองทัพเรือจะสูญเสียพลเรือโทอนาคตไกลไปหนึ่งคน มีพลเรือโทเพิ่มขึ้นมาหนึ่งคน แม้แต่มอร์แกนส์ยังเขียนลงหนังสือพิมพ์ กองทัพเรือออกคำสั่งกวาดล้าง ทำให้การเดินทางของเดรกเต็มไปด้วยอันตราย
ขณะเดียวกัน คิงก็ตามร่องรอยมาถึงเกาะดรัม
การเดินทางคนเดียวทำให้คิงว่องไวมาก ไม่ต้องพึ่งเรือ ด้วยพละกำลังและความอดทนของเผ่าลูนาเรีย เขาบินได้อย่างอิสระ แม้แต่สภาพอากาศเลวร้ายในโลกใหม่ก็ไม่สามารถหยุดเขาได้
ศัตรูก็ไม่สามารถจำกัดเขาได้ เว้นแต่จะเจอคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งและบินได้อย่างเช่นคิซารุ ไม่งั้นก็ไม่มีใครหยุดเขาได้ การบินกลายเป็นข้อได้เปรียบเฉพาะตัว
ดังนั้นคิงจึงมาถึงสถานที่ที่เอ็กซ์ เดรกเกิดเรื่องได้อย่างรวดเร็ว แต่การเดินทางคนเดียวก็มีข้อเสีย ไม่มีลูกน้องหมายความว่าต้องลงมือทำทุกอย่างด้วยตัวเอง
คิงกำลังตามล่าหนวดดำ การจะหาตัวหนวดดำได้ จำเป็นต้องสืบหาข่าวคราว แต่การปรากฏตัวของคนแปลกหน้าร่างสูงหกเมตร สวมชุดดำ ปิดบังใบหน้าด้วยหน้ากาก ย่อมทำให้คนส่วนใหญ่ตกใจกลัวจนต้องวิ่งหนี
โดยปกติแล้ว คิงมีรูปลักษณ์ที่หล่อเหลา แต่ด้วยเผ่าพันธุ์ของเขา ทำให้ไม่สามารถเปิดเผยใบหน้าที่แท้จริงได้
เมื่อผู้คนเห็นเขาก็ต่างพากันวิ่งหนี คิงจึงต้องไล่ตามเพื่อสอบถามข่าวสาร แต่การกระทำเช่นนั้นกลับทำให้ผู้คนหวาดกลัวจนสลบไปหลายคน ทำให้การเดินทางล่าช้าออกไป
กว่าจะได้เบาะแสว่าหนวดดำมุ่งหน้าไปยังอาณาจักรดรัม ก็ทำเอาคิงเหนื่อยไม่น้อย
นี่ขนาดคิงพยายามควบคุมตัวเองแล้วนะ ฉายาคิงจอมทรมานไม่ได้มาเพราะโชคช่วย แม้ว่าคิงต้องการจะแก้แค้นแทนเอ็กซ์ เดรก ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าที่ใส่ใจลูกน้อง แต่ในความเป็นจริง มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะได้รับการปฏิบัติเช่นนั้น
โดยปกตินิสัยของเขาใจร้อนกว่าเชย์น่ามาก หากไม่ควบคุมอารมณ์ การซักถามคงกลายเป็นการทรมานไปแล้ว
...
เกาะดรัม เป็นเกาะฤดูหนาวแห่งหนึ่งในแกรนด์ไลน์ หลังจากขึ้นฝั่ง คิงก็เริ่มออกตามหาผู้รู้ แต่ก่อนจะพบกับผู้คน เขากลับพบกับกระต่ายเสียก่อน
มันเป็นกระต่ายสายพันธุ์พิเศษที่อาศัยอยู่บนเกาะดรัม - ลาปัน
ในอาณาจักรดรัม มีสิ่งมีชีวิตเฉพาะถิ่นอาศัยอยู่มากมาย
เช่น หมีนักปีนเขา ที่มักจะถือเสียมพิเศษสำหรับปีนเขา เดินทางไปมาบนภูเขาหิมะ
แม้จะเป็นหมี แต่มันก็มีมารยาทมาก หากผู้สัญจรเดินสวนทางกัน มันจะโค้งคำนับให้ และผู้คนก็จะโค้งคำนับตอบ
นอกจากหมีสุภาพแล้ว ที่นี่ยังมีกระต่ายดุร้าย ซึ่งก็คือสิ่งมีชีวิตที่อยู่ตรงหน้าคิง
ลาปันเป็นกระต่ายกินเนื้อดุร้าย มีความว่องไวของกระต่ายและรูปร่างกำยำของหมี มักจะออกล่าเหยื่อเป็นฝูง แต่น่าเสียดายที่ครั้งนี้พวกมันเลือกศัตรูผิด เพียงแค่ขยับปีกไม่กี่ครั้ง คิงก็สามารถจัดการกระต่ายเหล่านั้นได้จนล้มลง และเขาก็พบกับชาวบ้านที่ซ่อนตัวอยู่ในหิมะ
ก่อนที่ชาวบ้านคนนั้นจะตั้งสติได้ คิงก็คว้าตัวเขาขึ้นมา แล้วถามด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างอ่อนโยนว่า
"คนที่ดูแลที่นี่อยู่ที่... อ้าว สลบไปอีกแล้ว? ทำไมคนพวกนี้ถึงได้ขวัญอ่อนกันจัง..."
หลังจากโยนชาวบ้านที่สลบไปทิ้งไว้ข้าง ๆ คิงก็มองไปยังปราสาทที่อยู่ไกลออกไป แล้วกระพือปีกบินขึ้นไป
...
ภายในปราสาท ดร.คุเรฮะกำลังพูดคุยกับดอลตัน กษัตริย์แห่งอาณาจักรดรัมคนปัจจุบัน ในหัวข้อการปกครองอาณาจักร ถ้าจะพูดให้ถูก อาณาจักรดรัมล่มสลายไปแล้ว ปัจจุบันที่นี่เป็นดินแดนของอาณาจักรซากุระ
หลังจากที่ลูฟี่โค่นวาโปล ที่นี่ก็กลับมามีความสงบสุขอีกครั้ง แม้แต่หมอ 20 คนที่ถูกวาโปลควบคุมตัวไว้ ก็ได้รับอิสรภาพกลับคืนมา
ก่อนที่คิงจะมาถึง อาณาจักรซากุระก็สงบสุขมาเป็นเวลานานแล้ว
"ใครน่ะ!"
"ใจเย็น ๆ ดอลตัน เขาดูไม่มีท่าทีเป็นศัตรู"
บนโซฟาในปราสาท ผู้หญิงผมลอนยาวกำลังถือขวดเหล้าบ๊วยอยู่ เธอคือ ดร.คุเรฮะ "แม่บุญธรรม" และอาจารย์ของช็อปเปอร์
ท่ามกลางความกังวลของดอลตัน ดร.คุเรฮะกลับดูสงบนิ่ง ผู้นี้มีอายุถึง 139 ปี เป็นดั่งบุคคลในตำนานของเกาะดรัม อีกทั้งยังเป็นผู้ที่รู้ความลับของเกาะมากที่สุด
"ว่าไง หนุ่มน้อย มีธุระอะไรถึงได้มาที่นี่ อยากได้เคล็ดลับอายุยืนของฉันรึไง?"
"คุณผู้หญิง ช่างกล้าหาญดีแท้ แต่ข้าไม่สนใจเรื่องพรรค์นั้นหรอก เห็นทีพวกคุณคงเป็นผู้ดูแลที่นี่สินะ อยากทราบว่ามีใครรู้จักโจรสลัดที่เรียกตัวเองว่าหนวดดำบ้างไหม?"
"ชื่อเต็มคือ มาร์แชล ดี ทีช มันเป็นคนที่ชั่วช้าเลวทรามมาก"
ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_
