บทที่ 920: ครอกโคไดล์ นายคือรุ่นที่ฉันสอนแล้วห่วยที่สุด
[แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ\]
[Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย]
[หลังแปลจบ คิดว่าจะมีการเกลาคำเบื้องต้น แก้คำผิด ปรับสำนวนให้สละสลวย เทียบคำต่อคำ ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนกันเสมอมานะครับ]
บทที่ 920: ครอกโคไดล์ นายคือรุ่นที่ฉันสอนแล้วห่วยที่สุด
เวลาที่ตะโกนต่อหน้าไคโดว่าตัวเองจะเป็นราชา มีโอกาสที่จะไปกระตุ้นปฏิกิริยาบางอย่างของเขา ซึ่งคนส่วนใหญ่จะโดนน็อคด้วยกระบอง แล้วโดนถามกลับว่า
"นายอยากจะเป็นราชาอะไรนะ?"
ถ้ายังตอบได้ ก็แปลว่า "กิจกรรมการสอน" ของไคโดประสบความสำเร็จ แต่ถ้าตอบไม่ได้ ก็คือล้มเหลว
ในฐานะลูกสาวของไคโด ยามาโตะก็ได้รับพรสวรรค์นี้มาบ้างเหมือนกัน และทำให้ครอกโคไดล์โดนเล่นงานเข้าให้
กระบองเก็นโซที่ 7 ที่อาบไปด้วยฮาคิ ทำให้ครอกโคไดล์ได้สัมผัสกับความเจ็บปวดอีกครั้ง
ฮาคิสามารถสัมผัสร่างจริงของผู้ใช้สายโลเกียได้ แต่ไม่ได้ผนึกพลังของอีกฝ่าย หลังจากการโจมตีจบลง ร่างกายของผู้ใช้พลังสายโลเกียก็ยังสามารถเปลี่ยนเป็นร่างธาตุได้เหมือนเดิม
ครอกโคไดล์ก็เพราะเป็นสายโลเกียนี่แหละ เลยโดนยามาโตะซัดเหมือนสไลม์ แรงกระแทกจากการโจมตีสองครั้งเล่นเอาอวัยวะภายในของเขาแทบจะพลิกคว่ำ
"เฮ้ ลุกขึ้นมาเร็ว ฉันออมมือให้แล้วนะ ถ้านายหมดสติแค่นี้ ฉันคงต้องประเมินความแข็งแกร่งของ 7 เทพโจรสลัดใหม่ซะแล้ว โรตอม ช่วยบันทึกไว้หน่อยนะ ถ่ายให้สวย ๆ ล่ะ"
สาเหตุที่อัดครอกโคไดล์ ไม่ได้มีแค่อย่างเดียว คำพูดเมื่อหลายปีก่อนก็เป็นหนึ่งในนั้น การกลับไปรายงานตัวที่เกาะโอนิงะชิมะก็เป็นเป้าหมายของยามาโตะด้วย
4 จักรพรรดิ กองทัพเรือ 7 เทพโจรสลัด ถูกเรียกว่าเป็น 3 ขั้วอำนาจของแกรนด์ไลน์ ก่อนหน้านี้เธอปะทะกับกองทัพเรือมาไม่น้อย แต่พวกนั้นก็เป็นแค่ทหารกระจอกจากอีสต์บลู ไม่มีค่าอ้างอิงอะไรเลย
แต่ 7 เทพโจรสลัดไม่เหมือนกัน การล้ม 7 เทพโจรสลัดได้สักคน อย่างน้อยก็แสดงให้เห็นว่าเธอไม่ได้อู้งาน กลับไปก็เอาไว้รายงานไคโดได้
แต่นี่มันก็มีเงื่อนไขอยู่ คือครอกโคไดล์ต้องไม่กากเกินไป ไม่งั้นก็เหมือนกับพวกทหารเรือจากอีสต์บลู ไม่มีค่าอะไรเลย
"แกจะต้อง... เสียใจ!"
เฉือน!
ตะขอทองที่มือซ้ายเกี่ยวเข้าที่ข้อเท้าของยามาโตะ เห็นวิธีการเล่นแบบเด็ก ๆ ของอีกฝ่าย ยามาโตะก็หมดความสนใจในตัวครอกโคไดล์
"ชิ นึกว่านายจะเป็นคนเก่งกาจ ที่แท้ก็ใช้วิธีสกปรกแบบนี้ ฉันไม่ได้อัดนายจนโง่ไปแล้วใช่มั้ย?"
เธอไม่ได้รังเกียจที่ครอกโคไดล์ใช้ตะขอเป็นอาวุธ ตามที่ไคโดสอน ในการต่อสู้ ไม่ว่าจะเป็นฟันหรือเล็บ การกัดหรือการข่วน ล้วนเป็นส่วนหนึ่งของการต่อสู้
แต่ต้องมีประสิทธิภาพ เธอคิดว่าการโจมตีสองครั้งก่อนหน้านี้ เธอได้แสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของตัวเองแล้ว แต่ครอกโคไดล์ยังใช้วิธีไร้ประโยชน์แบบนี้มาโจมตีเธออีก
ดูเหมือนว่ามันจะมีพิษ ในฐานะ 7 เทพโจรสลัด กลับใช้วิธีสกปรกและไร้ประโยชน์แบบนี้มาโจมตีเธอ ทำให้เธอสงสัยว่า หมอนี่คงลืมไปแล้วว่าพลังคืออะไร
จริง ๆ แล้ว ด้วยความแข็งแกร่งของยามาโตะ ต่อให้เธอไม่ป้องกัน ปล่อยให้พิษของครอกโคไดล์เข้าสู่ร่างกาย พิษพวกนั้นก็คงสู้ระบบภูมิคุ้มกันของเธอไม่ได้
"ได้ยินมาว่าเมื่อก่อนนายก็เคยผจญภัยในโลกใหม่ สุดท้ายแล้ว ฮาคิแบบนี้ก็ยังใช้ไม่ได้เหรอ? แบบนี้ ท่านพ่อคงไม่ยอมรับแน่เลย"
หลังจากเตะครอกโคไดล์กระเด็นออกไป ยามาโตะเก็บทาเครุที่ 7 กลับเข้าไปในกระเป๋า
"องค์หญิง แล้วก็องค์ราชา พวกท่านจะจัดการกับเขายังไงดีคะ?"
"..."
ถึงแม้ความจริงจะปรากฏอยู่ตรงหน้า วีวี่กับคอบร้าก็ยังไม่อยากจะเชื่อ ครอกโคไดล์ที่สร้างความเดือดร้อนให้กับอลาบัสตามาหลายปี โดนคน ๆ เดียวจัดการได้ในพริบตา เหมือนของเล่นที่โดนเล่นยังไงก็ได้
คำพูดของยามาโตะดังขึ้นราวกับเสียงฟ้าผ่า ทำให้ความทรงจำมากมายในอดีตของครอกโคไดล์ไหลบ่าเข้ามาในหัวราวกับภาพฉายหนัง
ภาพการต่อสู้กับบาเร็ตต์ในสมัยหนุ่ม ความรู้สึกภาคภูมิใจในฐานะผู้ชมตอนที่โรเจอร์ถูกประหาร ความทะเยอทะยานอันเปี่ยมล้นเมื่อยุคสมัยของโจรสลัดเริ่มต้นขึ้น ความหวาดกลัวที่ได้สัมผัสเมื่อครั้งท้าทายหนวดขาว และใบหน้าอันน่ารังเกียจของอิวานคอฟ
"ถ้าฉันไม่ได้สิ่งนั้น พวกแกก็อย่าหวังว่าจะได้มันไป!"
ครอกโคไดล์วางมือขวาลงบนพื้น พลังชีวิตพลุ่งพล่านขึ้นมาอีกครั้ง เขากัดฟันกรอด ใช้ท่าไม้ตายใหม่ออกมาด้วยความโกรธแค้น
"วัฏจักรกัดกร่อน!"
ในฐานะผู้ใช้พลังผลทราย สายโลเกีย ครอกโคไดล์สามารถเปลี่ยนส่วนใดส่วนหนึ่งของร่างกายให้กลายเป็นทรายได้ และอีกหนึ่งความสามารถของเขาก็คือการดูดซับความชื้น
มือขวาของเขาสามารถดูดซับความชื้นจากทุกสิ่งที่สัมผัส ไม้จะเหี่ยวเฉา หินจะแตกสลายเป็นทราย คนจะกลายเป็นมัมมี่
ในฐานะหนึ่งใน 7 เทพโจรสลัดที่ปรากฏตัวในช่วงแรก ครอกโคไดล์ถือเป็นตัวละครที่ขึ้นชื่อเรื่องความสามารถที่เอาแน่เอานอนไม่ได้ บทจะเก่งก็สามารถสู้กับบาเร็ตต์ หรือแม้แต่ปะทะกับหนวดขาวได้ แต่บทจะอ่อนก็ถูกเจ้าหนูไร้พลังอย่างลูฟี่เล่นงานจนแพ้ราบคาบ
ทว่าในบรรดา 7 เทพโจรสลัด เขาคือคนที่เปี่ยมไปด้วยความทะเยอทะยานที่สุด
น้ำเสียงของยามาโตะที่ราวกับกำลังประเมินสินค้า คำพูดที่ดูถูกดูแคลนพลังของเขา ท่าทางที่แสดงออกถึงความเหยียดหยาม ล้วนแต่เป็นการตอกย้ำความล้มเหลวของเขาอย่างไม่ปรานี
เขาไม่อาจยอมรับได้ว่าแผนการที่วางไว้หลายปีต้องพังพินาศลงเพียงเพราะผู้หญิงคนหนึ่งที่ไม่รู้ว่าโผล่มาจากไหน
พลังฮาคิเป็นสิ่งที่เขาคุ้นเคยแต่ก็ห่างไกล เขาไม่ใช่นักเรียนที่ดี ไม่เหมือนกับรุ่นพี่อย่างราชห์สีทองคำที่สามารถค้นพบสิ่งที่หายไปในระหว่างการต่อสู้
แม้แต่ "ไม้เท้าแห่งการตื่น" ในตำนานก็ไม่อาจปลุกพลังนั้นในตัวเขาได้ แต่เขาก็ยังเลือกที่จะสู้ตาย
เป้าหมายในตอนนี้ของเขาคือพระราชวังทั้งหลัง!
"กูฮ่าฮ่าฮ่า... ตายซะ!"
พื้นหญ้ารอบมือเขาเหี่ยวเฉาลงอย่างรวดเร็ว พื้นดินแตกระแหงเป็นวงกว้าง กำแพงพระราชวังเริ่มพังทลายลง ด้วยสภาพภูมิประเทศ ทำให้พระราชวังอลาบาสต้าตั้งอยู่บนที่สูง
ครอกโคไดล์ต้องการทำให้ที่นี่ถล่มลงมา แล้วฝังทุกสิ่งทุกอย่างไว้ใต้ผืนทราย ตามที่คอบร้าบอก บันทึกประวัติศาสตร์น่าจะอยู่ในพระราชวังแห่งนี้ ตราบใดที่เขาสามารถเปลี่ยนทุกสิ่งให้กลายเป็นผืนทราย เขาก็สามารถค้นหาบันทึกนั้นได้อย่างสบาย
"ไร้ประโยชน์ ถึงแม้ฮาคิราชันย์ของแกจะทำให้คนส่วนใหญ่สลบไปได้ แต่มันก็หยุดระเบิดไม่ได้หรอก ทุกอย่างจะถูกทำลาย บนผืนทรายนี้ มีเพียงฉันเท่านั้นที่เป็นผู้ครอบครอง!"
ครอกโคไดล์กำลังจะเพิ่มพลังเพื่อกัดกร่อนและทำลายทุกสิ่ง แต่แล้วเขาก็พบว่า วัฏจักรกัดกร่อนของเขาใช้ไม่ได้ผล
พื้นดินเย็นเยียบจนน่าตกใจ น้ำแข็งแผ่กระจายปกคลุมมือของเขาและเริ่มเลื้อยขึ้นมา แม้ว่าเขาจะดึงมือออกได้ทัน แต่เนื้อที่ฝ่ามือก็หลุดติดไปกับพื้น
เขาสามารถดูดซับความชื้นจากวัตถุได้ แต่ยามาโตะใช้พลังน้ำแข็งของตัวเองสกัดกั้นความสามารถของเขา พลังของคิวเรมที่ถูกดัดแปลงรวมกับพลังแห่งเทพโอคุจิโนะมากามิได้สร้างเกราะป้องกันขึ้นบนพื้น
ก่อนที่ครอกโคไดล์จะดูดซับความชื้น น้ำแข็งก็ได้แช่แข็งเลือดที่ฝ่ามือของเขา หากเขาดึงมือออกไม่ทัน ก่อนที่เขาจะดูดซับความชื้นได้หมด เขาก็จะกลายเป็นน้ำแข็งไปเสียก่อน
"ดูเหมือนนายจะเข้าใจอะไรผิดไปนะ ฉันแค่ถามว่าจะจัดการนายยังไง? ไม่ใช่ว่าจัดการนายไม่ได้ซะหน่อย อัศนีแปดทิศ!"
ในครั้งนี้ ยามาโตะไม่ลังเลที่จะใช้พลังเต็มที่ ทำให้ครอกโคไดล์หมดสติไปในทันที จากนั้นเธอก็หยิบหอยทากโทรสารขึ้นมา
"ฮาโหล อุลจัง โรบินจัง เลิกเล่นได้แล้ว ช่วยฉันหน่อยนะ จัดการคนที่ยังยืนอยู่แถวนี้ให้หมด แล้วก็ลองหาดูว่ามีปืนใหญ่หรือระเบิดอะไรพวกนั้นอยู่แถวนี้บ้างไหม?"
ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_