บทที่ 716 สะเทือนเลื่อนลั่น พกพาสมบัติ

"ตอนนี้ถึงเวลาต้องตัดสินใจแล้ว พืชวิญญาณระดับเจ็ดนั้นมีมูลค่าสูงเกินกว่าพลังของข้าในตอนนี้ ข้าควรจะเอาหรือไม่เอาดี?"

ลู่เซวียนคิดในใจ

หากเป็นก่อนที่เขาจะรู้ว่าผู้ครอบครองเรือโบราณหยูเสวียนคือวิญญาณประจำอาวุธแห่งร้านนี้ เขาอาจจะยังลังเลอยู่

เพราะเขาเป็นเพียงผู้ฝึกตนระดับสร้างแก่นทองคำช่วงต้นเท่านั้น ถึงแม้จะมีโชคได้พืชวิญญาณระดับเจ็ดมา แต่เขาก็ไม่มีพลังพอจะปกป้องมัน

แต่ตอนนี้สถานการณ์เปลี่ยนไปแล้ว

“วิญญาณประจำอาวุธเป็นเจ้าของเรือโบราณหยูเสวียน การได้พืชวิญญาณระดับเจ็ดมา คงไม่เป็นปัญหาอะไร”

“ข้าต้องได้ แปดวังอันซ้อนซับ นี้แน่”

จนถึงตอนนี้ นี่เป็นพืชวิญญาณระดับเจ็ดต้นที่สองที่ลู่เซวียนเจอ ความมุ่งมั่นของเขาในการได้พืชนี้ยิ่งแข็งแกร่งอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

"แต่ยังมีอีกปัญหาหนึ่ง คือควรจะเปิดศิลาก้อนนี้ในห้องโถงหรือไม่..."

การเปิดศิลาโชว์ต่อหน้าผู้ฝึกตนระดับสร้างแก่นทองคำและระดับทารกวิญญาณจำนวนมาก ดูจะขัดกับนิสัยรอบคอบของลู่เซวียน

แต่ถ้าเอากลับไปเปิดที่ถ้ำของตนเอง ปัญหาหลักคือจะเอาพืชวิญญาณ แปดวังอันซ้อนซับ ออกมาได้อย่างไร

ศิลาโบราณนี้มีที่มาที่ไม่ชัดเจนและเต็มไปด้วยความลึกลับ วิธีธรรมดาไม่สามารถเปิดได้ง่ายๆ จำเป็นต้องพึ่งพาใบมีดโปร่งใสในมือของอวี้หวนเจิน

“ถ้าเป็นเช่นนั้นก็คงไร้สาระไปหน่อย มีวิญญาณประจำอาวุธคอยปกป้องข้า อีกทั้งข้ายังปกปิดรูปร่างและพลังไว้อย่างดีแล้ว ยังจะกลัวอะไรอีก?”

ลู่เซวียนลุกขึ้นพร้อมกับใช้พลังลากศิลาโบราณตามหลัง

หลังจากเปิดศิลาเจอสมบัติล้ำค่า เพื่อไม่ให้ดูน่าสงสัยเกินไป เขาตัดสินใจหยิบศิลาอีกสองก้อนมาเพื่อลดความสำเร็จของตน

การกระทำนี้ทำให้ผู้ฝึกตนคนอื่นๆ เริ่มสนใจ

“สหายท่านนี้ คิดจะเปิดศิลาพร้อมกันสามก้อนเลยหรือ?”

มีผู้ฝึกตนระดับสร้างแก่นทองคำถามด้วยความสงสัย

“ใช่แล้ว”

ลู่เซวียนพยักหน้ารับ

“ท่านช่างใจกล้าจริงๆ สามก้อนนี้ต้องใช้หินวิญญาณถึงหกหมื่นก้อน ถ้าโชคดีเปิดเจอสมบัติก็ยังคุ้ม แต่ถ้าโชคร้ายก็ขาดทุนหนักแน่ๆ”

ผู้ฝึกตนคนนั้นส่ายหัว ดูเหมือนไม่เห็นด้วยกับการกระทำของลู่เซวียน

“อย่างน้อยศิลาก้อนก่อนข้าก็ได้กำไรไปแล้ว ถ้าสามก้อนนี้เปิดไม่เจออะไรก็ไม่เป็นไร ถ้าเจอก็ถือว่าโชคดีอีกครั้ง”

ลู่เซวียนยิ้มและเดินไปหาอวี้หวนเจิน

“สหายอวี้ ครั้งนี้ข้าเลือกศิลาสามก้อน ขอให้ท่านช่วยเปิดให้ด้วย”

เขาส่งหินวิญญาณระดับกลางหกร้อยก้อนให้

“ได้เลย ข้าจะช่วยเปิดให้ท่าน”

อวี้หวนเจินหยิบใบมีดโปร่งใสออกมา เริ่มตัดศิลาก้อนแรก เส้นลายโปร่งใสหลายเส้นลอยรอบๆ ใบมีดและค่อยๆ ตัดผ่านศิลา

ในขณะนั้น ผู้ฝึกตนกว่าสิบคนต่างเฝ้ามองการเปิดศิลาด้วยความอยากรู้

“เปิดแล้ว!”

“มีสมบัติ ดูเหมือนจะเป็นแร่หินวิญญาณ”

“เป็นหินวิญญาณระดับสี่ ถึงแม้จะหายากและมีประโยชน์มาก แต่ก็ไม่คุ้มกับราคาสองหมื่นหินวิญญาณระดับต่ำเลย”

“ครั้งนี้ท่านขาดทุนแล้ว”

ผู้ฝึกตนที่อยู่ใกล้ๆ พากันวิจารณ์

ศิลาก้อนที่สอง ใบมีดตัดไปเรื่อยๆ จนหินแตกออกเป็นชิ้นเล็กๆ

“อืม? ว่างเปล่า?”

“ชื่อก็ดัง แต่ข้างในกลับไม่มีอะไร เสียเงินไปฟรีๆ สองหมื่นหินวิญญาณระดับต่ำ”

“ช่างน่าเสียดาย สหายท่านนี้คงหมดโชคแล้ว เอากำไรที่ได้ก่อนหน้านี้ไปเสียหมด”

ผู้ฝึกตนต่างถอนหายใจเมื่อเห็นศิลาที่ว่างเปล่า

ในสายตาของพวกเขา ลู่เซวียนกลายเป็นนักพนันที่ขาดสติจากที่เคยเป็นผู้โชคดี

“ยังเหลืออีกก้อนเดียว”

ลู่เซวียนไม่แสดงความรู้สึกใดๆ และนำศิลาโบราณที่มีพืชวิญญาณ แปดวังอันซ้อนซับ ไปวางต่อหน้าอวี้หวนเจิน

อวี้หวนเจินค่อยๆ ใช้ใบมีดโปร่งใสตัดผ่านชั้นหินอย่างแม่นยำ

เมื่อใบมีดตัดผ่านชั้นหินสุดท้าย แสงสว่างพุ่งออกมาจากศูนย์กลางของศิลา

“ได้ของแล้ว!”

“ดูท่าไม่ธรรมดาเลย!”

ทุกคนตั้งตารอคอย และจ้องมองสมบัติที่ค่อยๆ ปรากฏออกมา

เป็นหยกสีรุ้งขนาดเท่ากำปั้น แฝงไปด้วยชั้นหินอ่อนแปดชั้นที่เรียงซ้อนกัน แต่ละชั้นมีพลังแปลกประหลาดแผ่กระจายอยู่

“อีกแล้ว เป็นพืชวิญญาณ! แต่นี่คือพืชชนิดใด ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อน”

“ดูจากพลังชีวิตแล้ว ไม่น่าจะด้อยกว่าผลเทียนหยวนระดับหกที่เปิดได้ก่อนหน้านี้”

ผู้ฝึกตนหลายคนมองไปยังผู้ฝึกตนระดับทารกวิญญาณที่ยืนอยู่ไม่ไกล

“นี่เป็นพืชวิญญาณระดับเจ็ดจริงๆ แต่ข้าเองก็ไม่ทราบว่ามันคือพืชอะไร”

ผู้ฝึกตนระดับทารกวิญญาณกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่มองลู่เซวียนด้วยสายตาแฝงความสงสัย

“พืชวิญญาณระดับเจ็ด!”

เมื่อได้รับการยืนยันจากผู้ฝึกตนระดับทารกวิญญาณ เหล่าผู้ฝึกตนระดับสร้างแก่นทองคำต่างแสดงความตื่นเต้น

“ข้าเคยได้ยินว่ามีผู้ฝึกตนเคยเปิดเจอสมบัติระดับเจ็ดที่เรือโบราณหยูเสวียน แต่คิดว่าเป็นเพียงข่าวลือเท่านั้น ไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นกับตาวันนี้”

“สองหมื่นหินวิญญาณ แลกกับพืชวิญญาณระดับเจ็ด โชคช่างล้ำลึกจริงๆ!”

เสียงสนทนานั้นแฝงความอิจฉา ลู่เซวียนสังเกตเห็นว่ามีผู้ฝึกตนหลายคนเริ่มมองเขาด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป

ก่อนหน้านี้ การที่เขาได้ผลเทียนหยวนระดับหก ทุกคนยังมองเขาด้วยความอิจฉาเล็กน้อย แต่ไม่คิดอะไรมาก

เพราะพืชวิญญาณนั้นไม่ได้มีคุณค่าสูงเทียบเท่ากับสมบัติวิเศษหรือของวิเศษอื่นๆ

แต่พืชวิญญาณระดับเจ็ดนั้นต่างออกไป

นั่นเป็นสมบัติที่เกี่ยวข้องกับผู้ฝึกตนระดับทารกวิญญาณ แม้จะเป็นเพียงพืชวิญญาณ แต่ก็มีมูลค่าสูงล้ำ

ของล้ำค่าเช่นนี้ ตกอยู่ในมือของผู้ฝึกตนระดับสร้างแก่นทองคำขั้นต้น ย่อมเป็นเรื่องไม่สมควร

ลู่เซวียนรู้สึกถึงสายตาลึกลับที่มองมาจากทุกทิศทาง แต่เนื่องจากพวกเขาอยู่ในเรือโบราณหยูเสวียน และมีผู้ฝึกตนระดับทารกวิญญาณอยู่มากมาย ไม่มีใครกล้าใช้วิชาสอดแนมเต็มที่ สายตาเหล่านั้นจึงถูก ชุดคลุมขนนกใสบริสุทธิ์ ป้องกันไว้ได้หมด

“ยินดีกับสหายด้วย!”

อวี้หวนเจินยื่นพืชวิญญาณที่มีลักษณะแปลกประหลาดนั้นให้ลู่เซวียนอย่างระมัดระวัง

“ขอบคุณสหายอวี้”

ลู่เซวียนไม่สนใจสายตาลึกลับเหล่านั้น เขาเก็บพืชวิญญาณ แปดวังอันซ้อนซับ ไว้ในกระเป๋า

“ไม่คาดคิดว่าศิลาโบราณในเรือโบราณหยูเสวียนจะมีสมบัติล้ำค่าเช่นนี้ ข้าน่าจะหยิบศิลามากกว่านี้”

ลู่เซวียนคิดพลางมองไปยังศิลาโบราณที่เหลืออยู่

“ถ้าข้าต้องการได้รับการปกป้องจากวิญญาณประจำอาวุธ ข้าคงต้องช่วยมันขายของหน่อยแล้วล่ะ”

ไม่ผิดไปจากที่คิด เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ผู้ฝึกตนหลายคนในห้องโถงก็มีประกายตาที่สว่างขึ้นมา

“ใช่จริงๆ คนคนนี้เปิดศิลาเจอสองสมบัติล้ำค่าในสี่ก้อน ที่เหลือจะต้องมีสมบัติอีกแน่ๆ”

“เขาเปิดได้ ทำไมข้าจะเปิดไม่ได้?”

การที่ลู่เซวียนเปิดเจอพืชวิญญาณระดับเจ็ดกลายเป็นการโฆษณาให้เรือโบราณหยูเสวียน ผู้ฝึกตนหลายคนรีบใช้ของวิเศษของตนคลุมศิลาโบราณรอบๆ และเกิดการแย่งชิงขึ้นมา

“เจ้าหนุ่มลู่ เจ้าช่างโชคดีจริงๆ ดูสิทำให้ข้าตื่นเต้นไปด้วยเลย!”

ทันใดนั้น ลู่เซวียนได้ยินเสียงของวิญญาณประจำอาวุธดังขึ้นในหู

“แต่ดูจากสายตาของบางคนแล้ว พวกเขาแทบอยากจะกลืนกินเจ้าเสีย”

“เมื่อเปิดศิลาเสร็จแล้ว เจ้าจงอยู่ในเรือโบราณหยูเสวียนกับข้าก่อน ข้ามีเรื่องอยากจะถามเจ้า”

วิญญาณประจำอาวุธเริ่มมีความรู้สึกดีกับลู่เซวียน หลังจากที่พบกันสองครั้งลู่เซวียนก็สร้างความประทับใจได้ นอกจากนี้ ลู่เซวียนยังเป็นแขกของหอการค้า ทำให้วิญญาณประจำอาวุธอยากจะช่วยปกป้องเขาอย่างเต็มที่

ศิลาที่เหลือถูกเปิดออกทีละก้อน ผู้ฝึกตนบางคนสมหวัง บางคนผิดหวัง สมบัติที่เปิดออกนั้นส่วนใหญ่ไม่สามารถเทียบได้กับพืชวิญญาณระดับเจ็ดที่ลู่เซวียนเปิดได้