บทที่ 644 โหดเหี้ยมถึงที่สุด
แสงสีทองในดวงตาของหลวงพ่อหลงอิ่นค่อยๆ หดกลับเข้าไปด้านใน เผยให้เห็นม่านตาสีทอง ผิวหนังของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีทองเข้ม ราวกับว่าร่างกายถูกเคลือบด้วยทองคำชั้นหนึ่ง แสดงถึงพลังอำนาจอันน่าเกรงขาม "รอมานานแล้ว ในที่สุดก็โผล่หัวออกมา ดูซิว่าเจ้าจะหนีไปไหนรอด..." หลงอิ่นยิ้มเยาะที่มุมปาก สามสิบปีก่อนเขาเห็นแส...