บทที่ 43 สถานเลี้ยงเด็กกำพร้ารุ่งสาง
บทที่ 43 สถานเลี้ยงเด็กกำพร้ารุ่งสาง ตั้งแต่ลูเซียสเสียชีวิตเมื่อกว่าหนึ่งปีก่อน เบิร์นมักจะฝันร้ายอยู่บ่อยครั้ง บางครั้งเขาพบว่าตัวเองยืนอยู่ในป่าที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ ใบหน้าเปื้อนเลือด ความรู้สึกโดดเดี่ยวที่ควบคุมไม่ได้เกิดขึ้นภายในตัวเขา ในป่า มีศพหลายศพที่มีดวงตาเบิกกว้างเพราะความตาย พวกเขาคือไอรี...