บทที่ 4 การเปลี่ยนแปลง รางวัลพิเศษ
บทที่ 4 การเปลี่ยนแปลง รางวัลพิเศษ
หวังดาชุนยืนอยู่ใต้หน้าจอผลการทดสอบ
ในวินาทีต่อไปดวงตาของเขาเบิกกว้างจนเหมือนจะหลุดออกจากเบ้า
“1012??!!”
เขามองไปที่ตัวเลขที่กำลังกระพริบบนหน้าจอแสดงผล หัวใจของเขากำลังเต้นเร็วราวกับจะทะลุออกจากอก
“นี่...นี่มันเกิดอะไรขึ้น?” เสียงของหวังดาชุนสั่นเครือ เขาไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เห็น
ในการทดสอบความแข็งแกร่ง 1000 คือจุดเปลี่ยนระหว่างระดับเงินและระดับทอง
หวังดาชุนทำคะแนนได้ขนาดนี้
นั่นหมายความว่า ในแง่ของพละกำลังความแข็งแกร่งเพียงอย่างเดียว พลังของเขาไปถึงระดับทองเริ่มต้นแล้ว
แต่ดาชุนก็รู้ดีว่าเขายังไม่สามารถก้าวข้ามระดับเงินไปได้ เมื่อไม่กี่วินาทีก่อนหน้านี้ เขาพยายามอย่างเต็มที่ก็เพื่อทำคะแนนให้ได้มากกว่า 500
นี่...นี่มันเป็นไปไม่ได้!!
หวังดาชุนมองไปที่เศษซากของหุ่นยนต์ ก่อนจะกลืนน้ำลาย
อัจฉริยะที่ได้รับการยอมรับในสถาบันที่อายุเท่ากัน รวมไปถึงคนหนุ่มสาวจากตระกูลใหญ่ที่เพิ่งปรากฏตัว พวกเขาเหล่านั้นมีพลังเริ่มต้นขั้นแรกในระดับทองเท่านั้น!
ก่อนหน้านี้พวกเขาคือคนที่เขาไม่สามารถเอื้อมถึงได้!
แต่ตอนนี้...ดาชุนกำลังจะเอื้อมถึงแล้ว!!
ความเป็นจริงตรงหน้าเขากระทบกับมุมมองความหวังที่หวังดาชุนมีต่อชีวิต เขาพูดไม่ออก หวังดาชุนได้แต่นิ่งเงียบ
แต่เย่เหรินไม่ใช่แบบนั้น ดวงตาของเขาดูลึกล้ำราวกับมหาสมุทร
เขาไม่สนใจหวังดาชุนที่ยังคงอึ้งอยู่
เขาเดินไปที่หุ่นยนต์ทดสอบก่อนจะสัมผัสรอยร้าวของเครื่องทดสอบเบาๆ
“โอ้ ไม่นะ โลหะลายเวทย์มนตร์พังหมดแล้ว ครูในแผนกวัสดุต้องเสียใจแย่...”
เย่เหรินตบเศษฝุ่นบนฝ่ามือของเขาแล้วลุกขึ้นยืน
“ไม่เลว” เขาพูดด้วยความพึงพอใจ
“หุ่นยนต์ทดสอบไม่ได้ถอยหลังไปซักเซนติเมตร”
“นี่พิสูจน์ให้เห็นว่าการโจมตีไม่มีส่วนไหนที่สูญเสียพลังงานไปอย่างเปล่าประโยชน์ ถือว่ามันถูกทำลายจากภายในร่างกายของเป้าหมายได้จริงๆ อย่างน้อยประสิทธิภาพการใช้พลังของนายตอนนี้คงจะอยู่ที่ 70%”
เมื่อได้ยินคำวิจารณ์ของเย่เหริน หวังดาชุนก็ยิ่งตกใจมากขึ้น
“ประสิทธิภาพ...70%...”
หวังดาชุนพึมพำกับตัวเอง
ประสิทธิภาพการใช้พลังของผู้มีระดับเงินทั่วไปอยู่ที่ประมาณ 30% เท่านั้น
มีกี่คนที่ฝึกฝนวันแล้ววันเล่า ปรับปรุงการเคลื่อนไหวทุกอย่าง ก็เพื่อให้ประสิทธิภาพการใช้พลังของพวกเขาเพิ่มขึ้นเพียงแค่ 1%
แต่ตอนนี้ฉันสามารถเอาชนะนักเรียนระดับเดียวกันได้แล้ว...
ความเป็นจริงที่อยู่ตรงหน้าส่งผลกระทบต่อความรู้ความเข้าใจของหวังดาชุนไปอย่างสิ้นเชิง
หัวใจของเขากำลังปั่นป่วน
คำแนะนำเพียงไม่กี่คำ เพียงแค่สองสามคำเท่านั้น...
พลังของตัวเขากลับเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด
หวังดาชุนนึกย้อนไปถึงการฝึกฝนอย่างหนักในวันแล้ววันเล่า ปีแล้วปีเล่า
มุมปากของเขายิ้มอย่างขมขื่น หวังดาชุนได้แต่ใช้ความคิด เขาใช้ชีวิตสิบปีที่ผ่านมาไปอย่างเปล่าประโยชน์
ตำราการฝึกฝนที่เขียนโดยปรมาจารย์ผู้เลิศล้ำงั้นเหรอ?
คำแนะนำทีละขั้นจากผู้มีพลังระดับเพชร?
เมื่อเทียบกับคำแนะนำของครูเย่เหรินในครั้งนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างมันดูราวกับทุกอย่างเป็นแค่ความฝัน!
“ครูเย่ นี่มันเรื่องจริงเหรอ?”
ถึงแม้ว่าผลลัพธ์อยู่ตรงหน้า แต่หวังดาชุนก็ยังคงสงสัยตัวเอง
“จริงหรือไม่จริง? ผลลัพธ์นั่นไม่ใช่เครื่องพิสูจน์เหรอ?”
“แต่ ครูเย่ ด้วยระดับของผม ผมจะทำแบบนี้ได้ยังไง...”
เย่เหรินมองไปที่หวังดาชุนก่อนจะส่ายหัว
ถึงแม้ว่าเขาจะค้นพบศักยภาพร่างกายหวังดาชุนแล้ว แต่หวังดาชุนก็ยังขาดสิ่งหนึ่ง
สิ่งนั้นก็คือจิตวิญญาณ
หากเป็นแบบนี้ต่อไป ไม่สำคัญเลยว่าหวังดาชุนจะมีพรสวรรค์แค่ไหน ทุกอย่างก็จะเปล่าประโยชน์
ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป ไม่ว่าแกนายมีพรสวรรค์แค่ไหน สุดท้ายแล้วนายก็จะกลายเป็นไม้กระดานที่เปล่าประโยชน์ และก็จะหายไปในที่สุด
นี่ไม่ใช่ผลลัพธ์ที่ฉันต้องการ ฉันต้องให้ยาแรงกับเด็กนี่
“ดาชุน นายน่ะจะโกหกใครก็ได้ แต่นายโกหกตัวเองไม่ได้หรอก”
เย่เหรินขัดจังหวะหวังดาชุนโดยตรง
ดวงตาของเขานั้นแหลมคมราวกับจะมองทะลุเข้าไปในหัวใจของหวังดาชุนได้
“ดาชุน เท่าที่ฉันรู้ นายนอนหลับในตอนกลางวัน และฝึกฝนต่อยหมัดในห้องฝึกซ้อมตอนกลางคืน”
“คิดให้ดี นายต่อยวันละล้านหมัด ทำงานพาร์ทไทม์สามงาน เพื่อจะแลกกับเครดิตหินพลังงานจากคนอื่นๆ นายทำงานอย่างหนักในที่ที่คนอื่นมองไม่เห็นอยู่”
เย่เหรินตบใบหน้าของหวังดาชุนเบาๆ
“ถามตัวเองสิ นายเชื่อจริงๆ เหรอว่านายเป็นคนล้มเหลวน่ะ? ได้เวลาตื่นแล้ว ท้าทายทุกอย่าง ก้าวข้ามให้เหนือไปกว่าระดับระดับ A! ให้ครูไร้ประโยชน์พวกนั้นคิดผิด อย่าปล่อยให้ความผิดพลาดของพวกเขาหยุดแกได้”
ผู้ปลุกพลังระดับ A ถือเป็นอัจฉริยะที่หนึ่งในล้านคนจะมีหนึ่งคน พวกเขาสามารถท้าทายสิ่งที่เหนือไปกว่านั้นได้
เพียงแค่ว่าเพชรเม็ดงามอย่างหวังดาชุนถูกฝุ่นปกคลุมมานานจนตัวเขาเองก็ลืมไปแล้วว่าอัจฉริยะควรเป็นแบบไหน
“จากวันนี้เป็นต้นไป ก็จงยืดอกซะ ทำให้สถาบันเกาอู่แห่งมหานครเวทมนตร์ได้เห็นถึงความอัจฉริยะของหวังดาชุน นายควรจะเป็นดาวที่ส่องสว่างที่สุดในชั้นปีแรก!”
คำพูดของเย่เหรินแทงทะลุใจของหวังดาชุนราวกับลูกธนู
“ครูเย่...ผม...”
หลังจากได้ฟังคำพูดของเย่เหริน ดวงตาของหวังดาชุนแดงก่ำขึ้นเล็กน้อย
เมื่อย้อนกลับไปในช่วงสองปีที่ผ่านมา
หวังดาชุนร่วงหล่นจากดาวดวงใหม่กลายมาเป็นขยะที่ทุกคนดูแคลน
จากดวงดาวที่ส่องแสงไปสู่การถูกนำทาง
จากเป้าหมายสำคัญไปสู่เด็กซ้ำชั้นในชั้นเรียนที่แย่ที่สุดในระดับชั้น
หวังดาชุนที่อายุไม่ถึงยี่สิบปี เขาก็ได้ลิ้มรสความอบอุ่นและความเย็นชาของมนุษย์ไปหมดแล้ว
ขยะที่กินทรัพยากรของโรงเรียน!
ขยะที่ไร้ค่าไม่มีคุณสมบัติ!
ทำไมแกไม่ลาออกจากโรงเรียนซะล่ะ!
ข่าวลือเหล่านี้ทรมานหัวใจของเขาอยู่ตลอดเวลา
เมื่อต้องเผชิญกับแรงกดดันจากสังคม หวังดาชุนก็ค่อยๆ ชินชาไป
เขาหลอกตัวเองอย่างซ้ำๆ ว่าเขาเป็นขยะที่พอจะมีโชค
เขารู้สึกชินชาจนเปลี่ยนจากชายหนุ่มที่ร่าเริง มั่นใจ และกระตือรือร้น ไปสู่คนโง่เขลาที่ใสซื่อและปล่อยให้คนอื่นรังแกเขา
มีเพียงดาชุนเท่านั้นที่รู้ว่าในใจของเขานั้นไม่ยอมแพ้
ดังนั้นเขาจึงแอบฝึกฝนปล่อยหมัดในแต่ละวัน ทำงานอย่างหนักก็เพื่อที่จะแลกกับเครดิตหินพลังงานของคนอื่นอย่างนอบน้อม
เพราะเขายังคงปรารถนาอยู่ในใจ
เขาปรารถนาที่จะไปถึงในวันที่เขาสามารถกวาดล้างเมฆหมอกและเห็นแสงสว่างอีกครั้ง
ถึงแม้มันจะเป็นเพียงแสงเล็กๆ น้อยๆ ก็ตาม...
ตอนนี้เวลาก็ผ่านพ้นไปเกือบสองปี
ในที่สุดก็มีคนยอมให้เขาเห็นแสงในห้วงลึกที่ไร้ก้นบึ้งนี้
ในที่สุดก็มีคนปัดฝุ่นออกจากตัวเขา และบอกกับโลกว่าเขาไม่ได้เป็นขยะ แต่เป็นสมบัติ!!
คนอื่นทิ้งฉันไปเหมือนกับรองเท้าเน่าๆ แต่ตอนนี้มีคนเก็บฉันขึ้นมาเหมือนกับอัญมณี
ในตอนนั้นเองเปลือกแข็งที่ชินชา เปลือกที่แช่แข็งหัวใจของหวังดาชุนถูกทำลายด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว
ความเศร้าโศกพุ่งเข้ามาในใจของเขา
“ครูเย่...ผมขอโทษ ผม...อึก...”
เสียงสะอื้นที่ถูกระงับพุ่งออกมาจากลำคอของหวังดาชุน
ชายร่างสูงใหญ่ ชายผู้กำยำสะอื้นจนไม่แม้แต่จะพูดประโยคเต็มๆ ออกมาได้
เย่เหรินมองไปที่เด็กซื่อๆ คนนี้
เขาไม่ได้ทำอะไร เขาเพียงแค่เฝ้าดูหวังดาชุนอึ้งไปอย่างเงียบๆ
ผู้ชายน่ะไม่ได้ร้องไห้กันง่ายๆ หรอกนะ
มีเพียงการร้องไห้สองครั้งเท่านั้นไม่ใช่เรื่องน่าอับอาย
อย่างแรกคือการร้องไห้ให้กับการสูญเสียญาติ
และอย่างที่สอง ร้องไห้เพราะความสุข ความสุขที่เกิดมาจากการเอาชนะความยากลำบากได้...
ในขณะที่เย่เหรินกำลังมองหวังดาชุนอย่างเงียบๆ ในตอนนั้นเองเสียงของระบบก็แจ้งเตือนขึ้น
[ติ้ง ยินดีด้วยกับโฮสต์ที่ทำภารกิจแนะนำนักเรียนสำเร็จแล้ว รางวัลสำหรับการแนะนำกำลังถูกแจกจ่าย]
[ติ้ง ยินดีด้วยกับโฮสต์ คุณได้รับตั๋วลอตเตอรีระดับทองแดง]
[ติ้ง ตรวจพบว่าซับเจคที่สอนมีความเคารพต่อโฮสต์อย่างสูง ต้องการผูกมัดเขาเป็นศิษย์สายตรงหรือไม่?]
ศิษย์สายตรง??
อาจจะตรวจพบความสงสัยในใจของเย่เหริน ระบบจึงอธิบายโดยอัตโนมัติ
[โฮสต์จะได้รับรางวัลอัตโนมัติ 10% ของความก้าวหน้าในการฝึกฝนของศิษย์สายตรงในทุกวัน]
[นอกจากนี้ ถ้าศิษย์สายตรงประสบกับก้าวกระโดดที่สำคัญ โฮสต์จะได้รับรางวัลที่สอดคล้องกัน]
หลังจากฟังคำแนะนำ เย่เหรินก็เลือกตกลงในใจ
[ติ้ง ยินดีด้วยกับโฮสต์ที่ได้รับศิษย์สายตรง!]
ทันใดนั้น
เย่เหรินรู้สึกถึงการเชื่อมต่อที่อธิบายไม่ได้กับหวังดาชุน
ลมหายใจของฉันมั่นคงขึ้นมาก
มีสัญญาณเบลอๆ ของการก้าวข้ามไปสู่ระดับเงิน
นี่น่าจะเป็นโบนัสจากความก้าวหน้าในการฝึกฝนของหวังดาชุน
[ติ้ง ตรวจพบว่าโฮสต์ได้ทำภารกิจความสำเร็จ: การรวบรวมศิษย์ส่วนตัว (1/1) ตั๋วลอตเตอรีนี้จะเริ่มการอัพเกรดพิเศษ]
[ติ้ง การอัพเกรดพิเศษของตั๋วลอตเตอรีนี้คือตั๋วลอตเตอรีหลากสี คุณสามารถสุ่มกล่องสมบัติหลากสีพิเศษได้ คุณต้องการเปิดมันหรือไม่?]
เย่เหรินรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
ฉันไม่คิดเลยว่าจะจุดประกายหวังดาชุนได้
ไม่เพียงแต่ฉันจะได้รับศิษย์สายตรงระดับ A ได้ แต่ฉันยังทำภารกิจลับสำเร็จด้วย!
เปิด! เย่เหรินเลือกในใจอย่างเงียบๆ
[ติ้ง กล่องสมบัติหลากสีกำลังถูกเปิด]
[ติ้ง ยินดีด้วยกับโฮสต์ที่ได้รับกายาในตำนานและร่างเต๋าฟ้าประทาน]