บทที่ 332 ตอนที่ 328. เป้าหมายคือสมาคมตกปลา
เกิดเรื่องขึ้นอีกครั้ง แต่ไม่รู้ว่าใครเป็นคนทำ
หลัวอี้หางเชื่อว่า น่าจะเป็นแพลตฟอร์มที่กำลังลดความร้อนแรงของกระแส
**"ป้าปๆๆ!"**
หลัวอี้หังลุกขึ้นยืนและปรบมือสองสามครั้ง
"หัวข้อเทรนด์หายไปก็ไม่เป็นไร ฉันเองก็ไม่อยากอยู่ในที่ๆ คนร้ายสร้างไว้หรอก"
"ถ้าหัวข้อของพวกศัตรูหายไป เราก็สร้างหัวข้อใหม่เอง สร้างให้เป็นของเราเอง ครั้งนี้สิ่งที่ฉันต้องการคือ——ชื่อเสียง!"
"ทำให้เรามีชื่อเสียงโด่งดัง!"
"วิกฤตในครั้งนี้ คือโอกาสที่เราจะเปลี่ยนเกม!"
เสียงปรบมือดังสนั่น
แต่หลัวอี้หางยังไม่หยุดพูด
"ผ่านการต่อสู้มาสิบชั่วโมงแล้ว พวกเราปกป้องพื้นฐานไว้ได้ และยังรักษาสมรภูมิแห่งความคิดเห็นเอาไว้ได้ แต่การต่อสู้ยังไม่จบ เราไม่ได้โต้กลับอย่างแท้จริง"
"ทุกคนเตรียมพร้อม จัดการบัญชีนั้นให้ฉัน"
ทุกคนในฝ่ายไอทีตะโกนพร้อมกันว่า "ได้!"
"ลงมือกันเลย!"
"ลงมือ! จัดการมัน!"
ทุกคนในฝ่ายไอทีทำงานต่อเนื่องภายใต้แสงไฟยามค่ำคืน
หลัวอี้หางเดินออกจากห้องทำงาน คิ้วขมวดและยืนคิดอยู่สักพัก จากนั้นเขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหา ฉีรั่วมู่
ไม่นานโทรศัพท์ก็รับสาย
ยังไม่ทันที่หลัวอี้หังจะได้พูดอะไร ฝั่งฉีรั่วมู่ก็รีบขอโทษอย่างรวดเร็ว
"หลัวอี้หัง ขอโทษจริงๆ นะ ฉันไม่คิดเลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น พ่อฉันกับเพื่อนๆ และจางเส้าเหลียง วันนี้ตอนบ่ายพวกเขาไปสมาคมตกปลากันมา แต่ก็ไม่ได้เจอใครเลย หัวเสียกันมาก จนตอนเย็นพ่อฉันก็ไม่ยอมกินข้าวเลย"
"ไม่ต้องกังวล พรุ่งนี้พวกเขาจะหาคนเพิ่มไปอีก กะจะยกป้ายประท้วงและทำทุกทางเพื่อแก้ปัญหาให้เธอ"
"แล้วอีกอย่าง ฉันได้ขอคำปรึกษาจากหัวหน้าสถาบันเกษตรฯ และศาสตราจารย์ตู้ก็ช่วยพูดให้แล้วนะ พรุ่งนี้หรืออย่างช้าก็วันมะรืน สถาบันเกษตรฯ จะออกมาช่วยพูดให้แน่นอน วางใจเถอะ ป้ายสถาบันเกษตรฯ แข็งแรงพอแน่ๆ ช่วยเรื่องชื่อเสียงได้แน่นอน"
หลัวอี้หางคิดว่า ฉีรั่วมู่ไม่ค่อยพูดถึง แต่จริงๆ เขาทำอะไรไว้มากมาย
การทำให้สถาบันเกษตรออกมาช่วยพูดถึงบริษัทเล็กๆ แถมยังเป็นเรื่องเกี่ยวกับเหยื่อตกปลาแบบนี้ เป็นเรื่องใหญ่พอสมควร
หลัวอี้หังรีบขัดจังหวะเขา
"พี่ฉี พี่ฉี ไม่ต้องถึงขั้นนั้นหรอกครับ ชื่อเสียงผมจัดการเรียบร้อยแล้ว"
"หา? นายทำยังไงน่ะ?" ฉีรั่วมู่ถามอย่างแปลกใจ
"พี่ไม่ได้เล่นอินเทอร์เน็ตตอนบ่ายนี้ใช่ไหมล่ะ ผมใช้วิธีออนไลน์จัดการเองน่ะครับ"
หลัวอี้หางตอบ
"คราวนี้ผมโทรมาเพราะอยากถามพี่ว่า พ่อพี่ไปร่วมงานตกปลาครั้งนี้ มีใครเป็นผู้สนับสนุนหลักครับ? และมีปัญหาอะไรกันในงานไหม?"
"รอแป๊บนะ ฉันจะไปถามพ่อฉันเดี๋ยวนี้" ฉีรั่วมู่รีบวางสายทันที
โชคดีที่พ่อของเขาอยู่ในเขตเดียวกัน จึงสะดวกในการถาม
ระหว่างที่รอ หลัวอี้หางครุ่นคิดว่าสมาคมตกปลาคือจุดเริ่มต้นของปัญหาครั้งนี้
การห้ามใช้เหยื่อตกปลาของเขาในงานอาจจะเป็นเรื่องปกติ เพราะเหยื่อตัวนี้ทำให้การตกปลาเสียสมดุล แต่ทำไมประกาศของสมาคมถึงคลุมเครือและให้ช่องว่างให้คนตีความผิดได้ขนาดนี้?
และทำไมเมื่อเรื่องบานปลายขนาดนี้ สมาคมถึงไม่พูดอะไรสักคำเพื่อแก้ตัว? มันมีหลายจุดที่น่าสงสัยจริงๆ
——
ไม่กี่นาทีต่อมา ฉีรั่วมู่โทรกลับมา และครั้งนี้เป็นวิดีโอคอล
เมื่อหลัวอี้หางรับสาย พบว่ามันเป็นการโทรแบบ 3 สาย
หนึ่งหน้าจอคือหลัวอี้หางเอง อีกหนึ่งจอคือพ่อของฉีรั่วมู่กับฉีรั่วมู่ และจอสุดท้ายเป็นชายวัยกลางคนอายุสี่สิบกว่าๆ ซึ่งน่าจะเป็นจางเส้าเหลียง
ทันทีที่วิดีโอเชื่อมต่อ พ่อของฉีรั่วมู่และจางเส้าเหลียงก็รีบขอโทษทันที
พวกเขาขอโทษที่การไปงานตกปลานำพาความวุ่นวายมาสู่หลัวอี้หาง และทำให้เขาเดือดร้อน
หลัวอี้หางรีบปลอบว่าไม่เป็นไร
"คุณลุงฉีครับ ไม่ใช่ความผิดของพวกคุณ ไม่ต้องกังวลเลยครับ พวกคุณก็เป็นเหยื่อเหมือนกัน เราควรโทษคนที่สร้างข่าวลือ ผมฟ้องร้องพวกเขาไปแล้ว และจะไม่มีใครหนีรอดไปได้"
หลังจากคลายความกังวลแล้ว หลัวอี้หางจึงเข้าสู่ประเด็นสำคัญ
"ผมอยากถามคุณลุงกับพี่จางว่า งานตกปลาครั้งนี้ใครเป็นผู้สนับสนุนครับ?"
"XX ฟู้ดเดลิเวอรี่" จางเส้าเหลียงตอบทันที
บริการฟู้ดเดลิเวอรี่เป็นสปอนเซอร์การแข่งขันตกปลา?
จะไปส่งอาหารที่ริมแม่น้ำเหรอ?
แต่มันเป็นบริษัทออนไลน์ งั้นก็ดีเลย
"แล้วตอนแข่งขัน พวกคุณมีปัญหากับสมาคมตกปลาไหมครับ?" หลัวอี้หังถามต่อ
"นายสงสัยว่ามีคนในสมาคมตกปลาก่อเรื่องใช่ไหม?" พ่อของฉีรั่วมู่และจางเส้าเหลียงถามพร้อมกัน
หลัวอี้หังพยักหน้า "ไม่ควรตัดความเป็นไปได้นี้ออกไป"
เมื่อได้ยินแบบนี้ ทั้งสองคนก็เริ่มคิด
"เออ ใช่เลย เหมือนจะมีปัญหาจริงๆ"
"ตอนตรวจสอบมีเด็กหนุ่มคนนึง เหมือนจะเป็นเขานั่นแหละ"
"ท่าทางหาเรื่อง ทั้งยังเหมือนไก่ตัวใหญ่ที่ชอบจิกคนอื่นอีก"
"ตอนที่เราร้องขอการชดเชย เด็กคนนั้นก็บ่นมาก จนทำให้พี่จางโมโหด่ากลับไป"
"หลังจากนั้น เขาก็ถูกลากออกไป และมีคนใหม่เข้ามาคุยแทน"
พ่อของฉีรั่วมู่และจางเส้าเหลียงผลัดกันเล่ารายละเอียดเหตุการณ์ตอนนั้น
หลัวอี้หางคิดในใจว่านี่มันมีปัญหาจริงๆ อย่างที่เขาคาดไว้
——
หลังจากวางสาย หลัวอี้หางกลับไปที่ฝ่ายไอทีและหา ฉู่เจี่ย
"ฉันได้ข้อมูลแล้ว งานตกปลาครั้งนี้ XX ฟู้ดเดลิเวอรี่เป็นสปอนเซอร์ จัดคนให้ลงสนามโดยใช้บัญชีหลักของเราแล้วไปถามพวกเขาว่าเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้หรือเปล่า ไม่ว่าพวกเขาจะเกี่ยวข้องหรือไม่ก็ตาม ดึงพวกเขาเข้ามาร่วมวงด้วย"
ฉู่เจี่ยพยักหน้ารับและเสนอแนะ "การไปถามตรงๆ อาจไม่เหมาะนะครับ ตอนนี้เรามีภาพลักษณ์ของคนอ่อนแออยู่ ควรใช้คำขอความช่วยเหลือจะดีกว่า"
หลัวอี้หางเห็นด้วย "งั้นเอาตามที่นายบอก"
ไม่นาน
"丁小滿是隻貓" หรือ "ติงเสี่ยวหม่านคือแมวตัวหนึ่ง" ได้โพสต์ข้อความใหม่
พร้อมแท็กถึง XX ฟู้ดเดลิเวอรี่
เนื้อหาของโพสต์นั้นเป็นจดหมายขอความช่วยเหลือ
**【สวัสดีค่ะ @XX ฟู้ดเดลิเวอรี่ เราคือบริษัทเกษตรกรรม Qingyin เป็นบริษัทเล็กๆ ที่มุ่งมั่นในการทำผลิตภัณฑ์ทางการเกษตร เมื่อวาน ในงานตกปลาที่คุณเป็นผู้สนับสนุน มีนักตกปลาหลายคนที่ใช้เหยื่อตกปลาของเราและได้คว้าแชมป์ไปได้ แต่สมาคมตกปลาได้ห้ามใช้เหยื่อของเราในงาน โดยที่ไม่ได้บอกเหตุผลเลย】**
**【และวันนี้มีคนร้ายบางคน เอาเหยื่อของเราไปเชื่อมโยงกับของมีพิษและสิ่งปนเปื้อนอื่นๆ ทำให้เราถูกด่ามากมายและมีลูกค้าหลายรายขอคืนสินค้า เงินของเราหายไปเยอะมากๆ เลยค่ะ ฮือๆ~~】**
**【แต่เหยื่อของเราทำมาจากส่วนผสมธรรมชาติ เราปลูกเองในไร่ของเรา ไม่มีอะไรที่เป็นอันตรายทั้งนั้น มันสะอาดและปลอดภัยมากๆ ค่ะ】**
**【เรามีเอกสารการอนุมัติจากหน่วยงานความปลอดภัยของอาหารและกระทรวงเกษตร เรามีแถลงการณ์จากหน่วยงานรัฐบาล และยังส่งไปตรวจสอบที่บริษัทตรวจสอบอิสระมากกว่าสิบแห่ง เราได้ยื่นฟ้องต่อคนร้ายแล้วค่ะ กรุณาเชื่อใจเราด้วยนะคะ】**
**【@XX ฟู้ดเดลิเวอรี่ เราอยากขอความช่วยเหลือจากคุณ ช่วยติดต่อสมาคมตกปลาให้เราและถามพวกเขาว่าทำไมถึงห้ามใช้เหยื่อของเราค่ะ เพราะเราไม่สามารถติดต่อสมาคมได้เลยตลอดทั้งวัน】**
**【ขอบคุณมากนะคะ คุณเป็นคนดีมากค่ะ ก้มหัวคำนับ!】**
และด้านล่างคือหลักฐานทั้งหมดที่เป็นชุดรวมจากวันนี้
(จบบท)
