บทที่ 276 ทักษะประหารรุ่นใหม่? !
[แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ\]
[Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย]
[หลังแปลจบ คิดว่าจะมีการเกลาคำเบื้องต้น แก้คำผิด ปรับสำนวนให้สละสลวย เทียบคำต่อคำ ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนกันเสมอมานะครับ]
บทที่ 276 ทักษะประหารรุ่นใหม่? !
การโจมตีของทุกคนประดุจดังพายุฝนที่โหมกระหน่ำใส่ร่างของเส้นชีพจรจักรวาล!
ภาพนั้นช่างงดงามเกินกว่าจะจินตนาการ!
เกินกว่าที่มนุษย์จะนึกภาพออก!
แววตาของเย่เหรินเปล่งประกายความตื่นเต้น!
เขามองเห็นแถบเลือดเหนือหัวของเส้นชีพจรจักรวาลค่อย ๆ ลดลง!
50%...
40%...
30%...
ในที่สุด เมื่อแถบเลือดลดลงถึง 30% ในสายตาของเย่เหรินก็ปรากฏข้อความแจ้งเตือนที่มองเห็นได้เฉพาะเขาเท่านั้น
[สามารถใช้ทักษะติดตัว : ประหาร]
มุมปากของเย่เหรินยกยิ้มเย็นชา!
เขารอคอยเวลานี้มานานแล้ว!
"ตอนนี้แหละ!"
เย่เหรินคำรามต่ำ ดาบโลหิตในมือเปล่งประกายเจิดจ้า!
ทันใดนั้น พลังดาบสีแดงโลหิตก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเส้นชีพจรจักรวาล!
เส้นชีพจรจักรวาล "(ΩДΩ)!? "
นี่มันอะไรกันเนี่ย? !
ต้องตายแน่!
ตายจริง ๆ แน่!
ในวินาทีที่มันเห็นพลังดาบจากทักษะประหารปรากฏขึ้น ชะตากรรมของเส้นชีพจรจักรวาลก็ถูกกำหนดไว้แล้ว
เย่เหรินหรี่ตาลงอย่างเย็นชา "มัน... จบแล้ว..."
ขอบของพลังดาบเปล่งประกายเจิดจ้า ราวกับว่าสามารถตัดผ่านมิติได้
ในขณะที่พลังของทักษะสังหารพุ่งไปข้างหน้า อนุภาคในอากาศก็ดูเหมือนจะหลีกทางให้ เกิดเป็นเส้นทางที่มองเห็นได้ชัดเจน
ร่างกายอันใหญ่โตของเส้นชีพจรจักรวาลดูเล็กจ้อยลงเมื่อเทียบกับพลังดาบ ราวกับใบไม้ที่ลอยอยู่ในพายุ
ในชั่วขณะที่พลังดาบสัมผัสกับเส้นชีพจรจักรวาล เวลาราวกับหยุดนิ่ง
ปลายพลังดาบสัมผัสผิวของเส้นชีพจรจักรวาล ก่อนจะเกิดรอยแตกเล็ก ๆ
รอยแตกนั้นเหมือนสายฟ้าฟาด แล่นผ่านร่างของห้วงลึกประสาทในพริบตา
ทุกที่ที่พลังดาบพุ่งผ่าน ผิวหนังของเส้นชีพจรจักรวาลก็แตกออกราวกับน้ำแข็ง เผยให้เห็นโครงสร้างที่ซับซ้อนภายใน
เมื่อพลังดาบแทงลึกลงไป เนื้อเยื่อภายในก็ถูกตัดราวกับงานแกะสลักของศิลปิน ขอบแผลเรียบเนียนราวกับกระจก
ในสุญญากาศ เสียง "ฉัวะ" ดังขึ้น
ร่างของห้วงลึกประสาทถูกแบ่งออกเป็นสองส่วน เผยให้เห็นรอยตัดที่เรียบเนียน
เส้นชีพจรจักรวาล "..."
ในสายตาของเย่เหริน แถบเลือดเหนือหัวของเส้นชีพจรจักรวาลหายวับไปในทันที
และหลังจากที่พลังดาบทำหน้าที่ของมันเสร็จสิ้นแล้ว มันก็ยังคงพุ่งไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูง
มันพุ่งทะยานราวกับมีดตัดเต้าหู้ ผ่าดาวเคราะห์น้อยดวงหนึ่งออกเป็นสองซีก ทิ้งไว้เพียงละอองฝุ่นเป็นทางยาวในความเวิ้งว้างอันไร้ที่สิ้นสุดของห้วงอวกาศ
【ประหารเสร็จสิ้น】
ซากของกลุ่มประสาทล่องลอยไร้ชีวิตชีวาอยู่กลางอวกาศ หมอกสีเลือดที่ดาบโลหิตปลดปล่อยออกมาปรากฏขึ้นข้าง ๆ ราวกับภูตผี ไอร้อนสีเลือดเข้มข้นกัดกินซากศพอันน่าสะอิดสะเอียนของกลุ่มประสาทอย่างหิวกระหาย ราวกับอสูรกายที่อดอยากมานานแสนนาน กัดกิน ฉีกทึ้ง บดขยี้สัตว์ประหลาดที่ไม่มีใครรู้จัก จนในที่สุดก็สลายกลายเป็นพลังงานบริสุทธิ์ ถูกหมอกโลหิตดูดกลืนจนหมดสิ้น
ดาบโลหิต "(งั่ม ๆ ๆ อร่อย!)"
ยิ่งดูดกลืนมากเท่าไหร่ สีของหมอกโลหิตก็ยิ่งเข้มข้นขึ้น ทึบขึ้น ราวกับต้องการจะย้อมจักรวาลทั้งใบให้กลายเป็นสีแดงฉาน!
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ หมอกโลหิตก็หยุดการกลืนกิน แล้วค่อย ๆ หดตัวลง
และแล้ว... ช่วงเวลาแห่งการตอบแทนที่คุ้นเคยก็มาถึง
"อื้มมม——!"
ร่างกายของเย่เหรินสั่นสะท้าน ราวกับมีกระแสไฟฟ้าอันทรงพลังแล่นผ่าน! เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนถึงพลังงานที่ไม่รู้จักกำลังไหลเวียนอยู่ในร่างกาย หล่อหลอม เสริมสร้าง และเพิ่มพูนพลังให้กับเขา!
ช่างเป็นความรู้สึกที่วิเศษอะไรเช่นนี้!
ราวกับกำลังล่องลอยอยู่ในสรวงสวรรค์!
เย่เหรินกำหมัดแน่น สัมผัสถึงพลังอันมหาศาลที่พลุ่งพล่านอยู่ในร่างกาย มุมปากยกยิ้มกว้างจนหุบไม่อยู่
สมแล้วที่เป็นกลุ่มประสาทที่มีพลังศักดิ์สิทธิ์ ผลลัพธ์จากการตอบแทนหลังจากกินมันเข้าไปนี่มัน...สุดยอดจริง ๆ !
เย่เหรินถึงกับคิดเข้าข้างตัวเองว่า ตอนนี้เขาสามารถเล่นบาสเกตบอลโดยใช้หัวสหายรักแทนลูกบาสได้เลย!
จ้าวแห่งความฝัน "..."
สหายรักรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ ขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ
แต่ทว่าในตอนนั้นเอง ข้อความแจ้งเตือนที่มองเห็นได้เพียงเขาคนเดียวก็ปรากฏขึ้นในสายตาของเย่เหริน
【สามารถเลือกเสริมความแข็งแกร่งทักษะระดับจินตภาพได้】
【สังหาร: เพิ่มเกณฑ์ต่ำสุดที่สามาถเรียกใช้ 】
【ปลดอาวุธ: เพิ่มความเสียหายจากการปลดอาวุธ ลดเวลาคูลดาวน์】
【คำทำนาย: เพิ่มเวลาการตัดสิน เพิ่มขอบเขตการตัดสิน】
เย่เหริน "(ΩДΩ)!? "
บ้าไปแล้ว!?
นี่มันอะไรกันเนี่ย!?
ก่อนหน้านี้ก็เพิ่มความแข็งแกร่งให้ร่างกาย ทำไมคราวนี้ถึงเพิ่มความแข็งแกร่งให้กับทักษะได้ด้วยล่ะ?
โอ้โห! ช่างเป็นเรื่องน่ายินดีอย่างไม่คาดฝันจริง ๆ !
ในขณะนั้น แอตลาส เทวทูตตกสวรรค์ และจ้าวแห่งความฝัน ต่างมองเย่เหรินด้วยความประหลาดใจ
เขากำลังยืนดีใจ ถูมือไปมาอยู่ตรงนั้น ราวกับแมลงวันไม่มีผิด
เย่เหรินมองตัวเลือกทั้งสามไปมา ในที่สุดก็เลือกตัวเลือกแรก
สังหารคือทักษะระดับจินตภาพแรกของพี่เย่
ต้องบอกเลยว่านี่คือทักษะที่แข็งแกร่งที่สุด!
ถ้าหากเสริมพลังทักษะประหารได้ พลังของเขาจะพุ่งสูงขึ้นอย่างมหาศาล!
คิดได้ดังนั้น เย่เหรินก็เลียริมฝีปาก
"เอาล่ะ! ตัดสินใจแล้ว!"
เขาไม่ลังเลใจแม้แต่น้อยที่จะเลือกเสริมพลังทักาะประหาร!
【ทักษะประหารระดับจินตภาพได้รับการเสริมพลังแล้ว】
【เงื่อนไขการใช้เดิม: พลังชีวิตของเป้าหมายต่ำกว่า 30%】
【เงื่อนไขการใช้ปัจจุบัน: พลังชีวิตของเป้าหมายต่ำกว่า 35%】
【การตัดสินเดิม: หลังจากเป้าหมายเข้าเงื่อนไขการใช้ประหาร หากพลังชีวิตกลับไปสูงกว่า 30% จะเสียเงื่อนไขการใช้ประหารไป】
【การตัดสินปัจจุบัน: หลังจากเป้าหมายเข้าเงื่อนไขการใช้ประหาร สามารถใช้ประหารได้ทุกเมื่อภายในสามวินาที】
เย่เหริน "(o´ω`o)و"
ว้าว!
แบบนี้ไม่เรียกว่าพุ่งทะยานได้ยังไง!
ตอนนี้แค่พลังชีวิตของเป้าหมายต่ำกว่า 35% ก็ใช้ประหารได้เลย
แล้วที่สำคัญที่สุดคืออะไร?
ก่อนหน้านี้ ถ้าเจอจ้าวแห่งห้วงลึกอย่างผู้กลืนกิน ตราบใดที่มันไม่ถูกฆ่าในทันที มันก็จะฟื้นฟูพลังชีวิตตัวเองจนเต็มได้เกือบจะในพริบตา
ดังนั้นเงื่อนไขการใช้ประหารกับมันจึงเข้มงวดมาก
ต้องใช้ในจังหวะที่พลังชีวิตของมันต่ำกว่า 30% พลาดไปนิดเดียวก็จะเสียโอกาสในการใช้
แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว
แค่มีข้อความเตือนว่าสามารถใช้ประหารได้ ภายในสามวินาทีหลังจากนั้น เย่เหรินจะใช้เมื่อไหร่ก็ได้
เป้าหมายจะถูกตัดสินว่าตายทันที!
นี่มันก้าวกระโดดครั้งยิ่งใหญ่ชัด ๆ !
เย่เหริน "สะใจจริง ๆ !"
จากนั้นเขาก็เก็บดาบโลหิต หมอกสีแดงเลือดก็สลายไปตาม
ราวกับน้ำลงที่ลดต่ำลงอย่างรวดเร็วจากห้วงอวกาศ
ท้องฟ้าที่เคยถูกย้อมเป็นสีเลือดก็ค่อย ๆ กลับคืนสู่สีสันดั้งเดิม ดวงดาวระยิบระยับ งดงามจับตา
ทว่า ณ ตำแหน่งที่เคยเป็นซากศพของสัตว์ประหลาด กลับมีเศษชิ้นส่วนหลงเหลืออยู่
เศษชิ้นส่วนนี้มีขนาดเท่าฝ่ามือ มีสีเทาขาวแปลกประหลาด
พื้นผิวเต็มไปด้วยลวดลายละเอียดราวกับตัวอักษรโบราณ แต่ก็ไม่อาจระบุได้ว่าเป็นอักษรอะไร
เศษชิ้นส่วนเปล่งแสงเรืองรองจาง ๆ ดูโดดเด่นเป็นพิเศษในห้วงอวกาศอันเงียบสงัดนี้
ที่สะดุดตามากยิ่งกว่านั้นคือ เศษชิ้นส่วนนี้แผ่กลิ่นอายแห่งเทพอันน้อยนิดแต่ไม่อาจมองข้ามได้!
นั่นคือ... กลิ่นอายของพระเจ้าต้นกำเนิด!
แอตลาสมองเศษชิ้นส่วนนั้น ดวงตาฉายแววสับสนที่ไม่อาจเข้าใจได้
แปลกจริง
ทำไมกลิ่นอายของพระเจ้าต้นกำเนิดถึงปรากฏอยู่บนตัวสัตว์ประหลาดแบบนี้ได้?
แล้วสัตว์ประหลาดนี่มันตัวอะไรกันแน่!?
ด้วยพลังที่เหนือกว่าของมัน แม้แต่แอตลาสก็ไม่กล้าเข้าใกล้เศษชิ้นส่วนนั้นโดยง่าย
ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_
