บทที่ 275 สมอแห่งความวิปลาส – เส้นชีพจรจักรวาล

[แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ\]

[Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย]

[หลังแปลจบ คิดว่าจะมีการเกลาคำเบื้องต้น แก้คำผิด ปรับสำนวนให้สละสลวย เทียบคำต่อคำ ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนกันเสมอมานะครับ]

บทที่ 275 สมอแห่งความวิปลาส – เส้นชีพจรจักรวาล

อักขระเวทย์เหล่านั้นราวกับมีชีวิต พวกมันลอยหมุนวนไปในอากาศ ซ้อนทับกันอย่างต่อเนื่อง ทุกครั้งที่อักขระสองตัวมาบรรจบกัน จะมีแสงสว่างวาบขึ้น

อักขระเวทย์เพิ่มจำนวนขึ้นเรื่อย  ๆ  ก่อตัวเป็นลวดลายที่ซับซ้อน นิ้วมือของเขาราวกับนักเต้นระบำ เคลื่อนไหวอย่างงดงาม เปี่ยมไปด้วยจังหวะ

ด้านหลังของเขา ลวดลายที่ประกอบขึ้นจากอักขระเวทย์นั้น ยิ่งใหญ่ตระการตา ราวกับภาพวาดมีชีวิตที่กำลังค่อย  ๆ  คลี่ออก

ในที่สุด อักขระเวทย์ทั้งหมดก็เรียงตัวกันอย่างน่าอัศจรรย์ ก่อเกิดเป็นเวทย์มนตร์เล็งเป้าหมายอันซับซ้อน รูปร่างของมันดูคล้ายเกลียวขนาดใหญ่ ตรงกลางสว่างจ้า มีอักขระเวทย์นับไม่ถ้วนโคจรอยู่โดยรอบ

อักขระเวทย์เหล่านั้นเริ่มเปล่งแสงเจิดจ้า ราวกับเวทย์มนตร์ถูกปลุกให้ตื่นขึ้น แล้วค่อย  ๆ  หมุนวน

เมื่อการหมุนเร็วขึ้น มันก็เริ่มปลดปล่อยแสงสว่างอันแรงกล้า สาดส่องไปทั่วทุกสารทิศ

ทันใดนั้น จุดศูนย์กลางของเวทย์มนตร์ก็ระเบิดลำแสงพุ่งทะยานขึ้นฟ้า ราวกับจะเจาะทะลุชั้นบรรยากาศ

"ตู้มม——!"

ในวินาทีที่เวทย์มนตร์เล็งเป้าหมายก่อตัวขึ้น โลกทั้งใบก็พลันหยุดนิ่ง!

ท้องฟ้ากลายเป็นสีม่วงเข้มน่าขนลุก แสงสว่างบิดเบี้ยวพาดผ่าน ราวกับฝันร้าย!

พื้นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ราวกับแบกรับแรงกดดันมหาศาล!

เทือกเขาในระยะไกล เริ่มพังทลายกลายเป็นซากปรักหักพัง!

มหาสมุทร คลื่นยักษ์โหมกระหน่ำ ราวกับจะกลืนกินโลกทั้งใบ!

แม้กระทั่งความเร็วในการหมุนของดาวเคราะห์ก็ยังช้าลง!

โลกทั้งใบ ราวกับถูกดึงเข้าสู่คลื่นความถี่ประหลาด!

มนุษย์นับไม่ถ้วน ในชั่วขณะนี้ สิ้นใจตายโดยไร้เสียง!

ท่ามกลางความโกลาหลนี้ เงาร่างมนุษย์สูงพันเมตรปรากฏขึ้นอย่างกะทันหัน!

ไม่มีใครมองเห็นรูปลักษณ์ที่แท้จริง มีเพียงแสงเงาเลือนราง แต่กลับแผ่รังสีที่ไม่อาจจ้องมองได้!

นั่นคือ...

เย่เหรินเงยหน้าตะโกนเรียกชื่อศักดิ์สิทธิ์ของมัน

"อลาสก้า!"

ชิ้นส่วนเทพเจ้าแอตลาส "..."

บ้าเอ๊ย! บอกกี่ครั้งแล้ว! นามอันศักดิ์สิทธิ์ของข้าคือแอตลาส เจ้าโง่!

บรรยากาศกำลังดี แต่เจ้าทำมันพังหมดแล้ว!

คนที่ไม่รู้ คงนึกว่ากำลังเรียกหมา!

ถึงอย่างนั้น...

ในวินาทีที่แอตลาสปรากฏตัว เขาก็ได้รับผลกระทบจากมลทินแห่งความกลัวเช่นกัน

ความกลัว!

ความกลัวอันบริสุทธิ์และรุนแรง!

ความกลัวที่ไม่อาจบรรยาย ไม่อาจเข้าใจ ไม่อาจต้านทาน!

แม้แต่แอตลาสที่เป็นชิ้นส่วนแห่งเทพเจ้าก็ไม่อาจรอดพ้น!

เย่เหรินเห็นดังนั้นก็ตะโกนลั่น "อย่ามัวแต่ยืนงงอยู่เลยพี่ชาย! ไอ้เจ้านั้นกำลังจะหนีแล้ว รีบลงมือสิ!"

แอตลาส "..."

พูดได้ง่ายนี่ มลทินแห่งความกลัวน่ะไม่ใช่สิ่งที่เอาชนะได้ง่าย  ๆ  นะ

แอตลาสยกมือขวาขึ้นอย่างยากลำบาก

ชี้นิ้วไปยังกลุ่มเส้นประสาทที่อยู่ลึกลงไปใต้ดิน!

"ตู้ม——!"

ชั่วพริบตา เย่เหรินก็สัมผัสได้ถึงแรงสั่นสะเทือนที่ไม่เคยพบเจอมาก่อน!

ถัดมา เขาก็ได้เห็นภาพที่ไม่อาจลืมเลือนไปชั่วชีวิต!

ตามมาด้วยเสียงคำรามอันอึกทึก ราวกับมีมือที่มองไม่เห็นมาฉีกกระชากทั้งผืนฟ้าออกจากกัน

แสงสว่างเจิดจ้าประดุจดวงอาทิตย์นับพันดวงระเบิดพร้อมกัน กลืนกินทุกสิ่งรอบข้างไว้ในแสงสีขาวอันพร่างพราว

รอยแยกขนาดมหึมาแผ่ขยายออกมาจากส่วนลึกของเปลือกโลก

ราวกับเป็นบาดแผลที่เทพแห่งผืนดินทิ้งไว้ยามพิโรธ รอยแยกเหล่านั้นทอดยาวสลับกันไปมา ขยายตัวออกไปไม่หยุด ฉีกแผ่นดินอันอุดมสมบูรณ์ให้แตกเป็นเสี่ยง  ๆ

ภูเขาไฟนับร้อยตื่นขึ้นพร้อมกัน พ่นลาวาและเถ้าถ่านออกมาเป็นสายธาร ท้องฟ้าถูกย้อมเป็นสีแดงเข้มดุจลางบอกเหตุแห่งวันสิ้นโลก

มหาสมุทรพลุ่งพล่าน คลื่นยักษ์สูงหลายร้อยเมตรซัดเข้ากระทบรอยแยกบนแผ่นดิน เกิดเป็นเสาน้ำพุ่งทะยานขึ้นฟ้า

เสาน้ำเหล่านั้นแข็งตัวกลางอากาศ ก่อนจะกลายเป็นลูกเห็บขนาดมหึมา ตกลงใส่พื้นดินที่แตกเป็นเสี่ยง  ๆ

เมื่อโครงสร้างของดาวเคราะห์ถูกทำลาย แรงโน้มถ่วงก็เสียสมดุล ทุกสิ่งเริ่มปั่นป่วน

วงแหวนที่ประกอบขึ้นจากหินและฝุ่นละอองโคจรไปรอบ  ๆ  เส้นทางเดิมของโลก ก่อเกิดเป็นทัศนียภาพใหม่ของท้องฟ้า

กลิ่นกำมะถันและดินปืนอบอวลอยู่ในอากาศ สิ่งมีชีวิตที่เคยเต็มไปด้วยชีวิตชีวา บัดนี้ดูเล็กลงถนัดตา

ในวาระสุดท้ายนี้ กฎแห่งธรรมชาติทั้งหมดดูเหมือนจะถูกพลิกผัน

ดวงดาวบนท้องฟ้าก็พลอยสั่นไหว ราวกับกำลังเป็นพยานถึงโศกนาฏกรรมระดับจักรวาล

ส่วนดาวเคราะห์สีน้ำเงินที่เคยคุ้นตา บัดนี้เหลือเพียงเศษซากนับไม่ถ้วน กระจัดกระจายไปทั่วทุกทิศทาง!

เย่เหริน "(ΩДΩ)? "

ไม่ใช่แล้วพี่ชาย!?

เย่เหริน "อลาสก้า! นี่นายล่นระเบิดดาวฉันทิ้งเลยเรอะ? !"

แอตลาส "ข้ารู้ว่าเจ้าร้อนใจ แต่อย่าเพิ่งใจร้อน รอจัดการเจ้าสิ่งนั้นเสร็จก่อน ข้าค่อยปั้นดาวกลับคืนก็ได้"

เห็นไหม นี่แหละชิ้นส่วนแห่งเทพเจ้า!

ทำลายล้างดวงดาวกับสร้างดวงดาวใหม่ ในสายตาของเขามันง่ายเหมือนปั้นดินน้ำมัน

เมื่อโครงสร้างของโลกพังทลายลงในที่สุด ร่างของสัตว์ประหลาดขนาดมหึมาที่เกือบจะเท่ากับครึ่งหนึ่งของดาวก็ปรากฏขึ้น

มันไม่ใช่สิ่งมีชีวิตใด  ๆ  ที่มนุษย์รู้จัก แต่เป็นกลุ่มเส้นประสาทขนาดมหึมาเกินกว่าจะจินตนาการได้

สิ่งนี้ประกอบขึ้นจากเส้นใยที่ซับซ้อนพันกันยุ่งเหยิง

เส้นใยเหล่านั้นดูคล้ายเส้นเลือดที่คดเคี้ยว แต่กลับเปล่งประกายระยิบระยับราวกับดวงดาวที่สว่างไสวที่สุดบนท้องฟ้ายามค่ำคืน

ตรงใจกลางของกลุ่มเส้นประสาทนี้ มีแกนกลางขนาดใหญ่

มันเต้นตุบ  ๆ  อยู่ตลอดเวลา ทุกครั้งที่เต้นก็จะปลดปล่อยคลื่นพลังงานอันทรงพลังออกมา คลื่นเหล่านี้ทะลุผ่านห้วงอวกาศ ทำให้สสารรอบข้างบิดเบี้ยว

พื้นผิวของมันถูกปกคลุมด้วยเยื่อบาง  ๆ  ใส  ๆ  ข้างในเต็มไปด้วยของเหลวที่ไหลเวียนอยู่

เส้นใยประสาทแผ่ขยายไปทั่วทุกซอกมุมของดาว เชื่อมต่อกับทุกพื้นที่ใต้เปลือกโลก ทะลุผ่านเนื้อโลกไปจนถึงแกนกลาง

เส้นใยเหล่านี้เผยโฉมออกมาเมื่อดาวเคราะห์แตกสลาย

กลุ่มเส้นประสาทขนาดมหึมาดิ้นพล่านไปมา ราวกับหนวดปลาหมึกยักษ์ที่กำลังควานหาที่อยู่ใหม่ เมื่อพื้นผิวดาวเคราะห์แตกออก เส้นประสาทเหล่านั้นก็พุ่งทะลุรอยแยกออกมา หนวดแต่ละเส้นทิ้งร่องรอยเป็นเส้นแสงจาง  ๆ  ไว้ในอากาศ แสงทั้งหมดรวมตัวกันเป็นวงแหวนเรืองรองดูน่าพิศวง

【สมอแห่งความวิปลาส - เส้นชีพจรจักรวาล】

"นี่มันตัวอะไรกันเนี่ย!? " เย่เหรินอุทานออกมาด้วยความตกใจ

แอตลาสเองก็ขมวดคิ้วแน่น

"ทำไม... ทำไมถึงมีกลิ่นอายของพระเจ้าต้นกำเนิดอยู่บนตัวมันได้..." เขาพึมพำกับตัวเอง

เมื่อหลุดพ้นจากการปกป้องของดาวเคราะห์ กลุ่มประสาทแห่งห้วงลึกถูกโยนออกมาสู่อวกาศอันเวิ้งว้าง มันดิ้นรนอย่างรุนแรง เหมือนปลาที่ขาดน้ำ!

ก้อนเนื้อขนาดใหญ่ที่บิดเบี้ยว คล้ายฟองน้ำที่ถูกดูดน้ำออกจนหมด เหี่ยวแห้งและหดตัวลงอย่างรวดเร็ว!

หนวดเส้นประสาทที่เคยเต็มไปด้วยพลัง กลับอ่อนแรงและแห้งผาก ราวกับจะขาดออกจากกันได้ทุกเมื่อ!

"มัวชักช้าอยู่ทำไม! รุมมันเลย!" เย่เหรินเห็นดังนั้นก็รีบตะโกนสั่ง

โบราณว่าไว้ ถ้ารุมได้จะสู้ตัวต่อตัวทำไม?

จิตวิญญาณนักสู้หรอ?  ใครมันจะไปสนจิตวิญญาณนักสู้กับสัตว์ประหลาดที่เหมือนก้อนประสาทกัน!

ตอนนี้แหละคือโอกาสทองที่จะกำจัดประสาทที่มาจากแห่งห้วงลึก!

แอตลาส เทวทูตตกสวรรค์ จ้าวแห่งความฝัน ชิ้นส่วนเทพเจ้ากับจ้าวแห่งห้วงลึกอีกสอง ต่างก็ไม่ลังเลที่จะลงมือ!

"ตู้ม!!!"

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_