บทที่ 20 แขกไม่ได้รับเชิญ! สังหารสองศพ!
นี่คือหญิงสาวที่มีความงามไม่แพ้ฉีเหยียนหรัน
หลังจากถอดหมวกคลุมออก ดวงตาคู่สวยของเธอก็จ้องมองเนื้อในมือของหลินฉางเฟิงอย่างไม่วางตา ท้องของเธอเริ่มส่งเสียงร้อง "กรอกๆ" โดยไม่รู้ตัว
หลินฉางเฟิงเห็นดังนั้น จึงยื่นเนื้อชิ้นหนึ่งให้อย่างไม่ตระหนี่
"ถ้าไม่รังเกียจก็กินสักหน่อยสิ"
"ขอบคุณค่ะ"
หญิงสาวยิ้มหวานออกมา
หยิบเนื้อย่างขึ้นมาแทะอย่างไม่เกรงใจ พลางชมฝีมือของหลินฉางเฟิงไปด้วย
"อืม! ไม่เลวเลย! รสชาติดีมาก ได้ไฟพอดี!"
หลินฉางเฟิงพยักหน้าเบาๆ
"ฉันชื่อซูเข่อชิงค่ะ! คุณชื่อ......"
ในที่สุดเมื่อกินเนื้อหมดชิ้น ซูเข่อชิงก็เริ่มแนะนำตัว
แต่หลินฉางเฟิงกลับรู้สึกถึงบางสิ่งขึ้นมาทันที มือที่กำลังเคลื่อนไหวชะงักไป ค่อยๆ มองไปยังความมืดด้านหลังของซูเข่อชิง
ในตอนนั้นเอง เสียงหัวเราะเยาะแบบชวนขนลุกดังขึ้นในความมืด
"ฮึๆ เด็กน้อย"
"เจ้าวิ่งเก่งจริงๆ นะ! ถึงกับหาเพื่อนได้ด้วย"
จากนั้นอีกเสียงหนึ่งที่ไม่พอใจก็ดังขึ้น
"ฮึ! วิ่งอีกสิ! ผู้ใช้วิญญาณภาพลวงบ้า! รีบเอาของที่พวกเราต้องการมาซะ!"
เงาสามร่างค่อยๆ เดินออกมาจากความมืด
มายืนอยู่ไม่ไกลจากหลินฉางเฟิงและซูเข่อชิง
คนที่นำหน้าคือหญิงสาวที่ดูยั่วยวน ที่เอวของเธอมีแส้หนามสีแดงยาวห้อยอยู่ ด้านหลังเธอมีสองคน ชายหนึ่งหญิงหนึ่ง
ชายคนนั้นจ้องมองหลินฉางเฟิงด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
ดูเหมือนว่าพวกเขาเชื่อว่าเขาเป็นเพื่อนร่วมทีมของซูเข่อชิง สายตาของทั้งสามคนล้วนแต่ไม่เป็นมิตร
แต่หลินฉางเฟิงกลับไม่สะทกสะท้านต่อสิ่งนี้
ดวงตาลึกล้ำของเขามองไปยังพวกเขาอย่างสงบ ในดวงตาไม่มีคลื่นอารมณ์ใดๆ ราวกับว่าการมาของพวกเขาไม่ใช่เรื่องน่าประหลาดใจ
ตั้งแต่พวกเขาเข้ามาใกล้ หลินฉางเฟิงก็รู้สึกถึงพวกเขาแล้ว
ดูเหมือนว่าคนพวกนี้มีเรื่องกับซูเข่อชิง
แต่ในป่าเขาที่ห่างไกลเช่นนี้ การที่สามคนไล่ล่าเด็กคนหนึ่งดูจะเกินไปหน่อย
เว้นแต่ว่า ซูเข่อชิงจะมีบางสิ่งที่พวกเขาต้องการ?
ดวงตาของหลินฉางเฟิงวาบไปด้วยความเข้าใจ
ในตอนนี้ หญิงสาวที่ดูยั่วยวนเอ่ยปากอีกครั้ง
"คราวนี้ เจ้าอย่าคิดจะหนีไปอีกเลย!"
ขณะที่หญิงสาวพูด กำแพงสีม่วงอ่อนก็ปรากฏขึ้นล้อมรอบทุกคนไว้
สีหน้าของซูเข่อชิงเคร่งเครียด เธอจ้องมองสามคนตรงหน้าอย่างดุร้าย ในมือปรากฏดาบสั้นสองเล่ม ร่างกายเธอเตรียมพร้อมในท่าโจมตีเล็กน้อย
"พวกคุณก็แค่อยากได้ม้วนหนังสือทองคำนั่นใช่ไหม ฉันจะให้พวกคุณ แต่ต้องปล่อยคนที่อยู่ข้างหลังฉันไป!"
แม้กระทั่งตอนนี้ เธอก็ยังไม่ยอมลากหลินฉางเฟิงเข้ามาเกี่ยว ไม่ได้บอกว่าเขาเป็นเพื่อนร่วมทีมของเธอ
หลินฉางเฟิงไม่ได้รู้สึกซาบซึ้งกับเรื่องนี้ แต่กลับจับคำว่า "ม้วนหนังสือทองคำ" ได้ ดวงตาเขาฉายแววประหลาดใจ
ที่แท้คนพวกนี้มาเพื่อม้วนหนังสือทองคำ!
และม้วนหนังสือทองคำนั้นก็อยู่กับซูเข่อชิง!
แต่เมื่อได้ยินคำพูดของหญิงสาว ทั้งสามคนกลับหัวเราะเยาะ
"ฮ่าๆๆๆ เด็กน้อย เจ้าคิดว่ากำแพงสีม่วงอ่อนนี่มีไว้ทำอะไร?"
"มันมีไว้จำกัดพวกที่มีอาชีพซ่อนเร้นอย่างเจ้าที่สามารถทำให้ร่างกายเป็นภาพลวงได้ เป็นการผนึกที่เตรียมมาโดยเฉพาะ! ข้าไม่เพียงแต่จะเอาม้วนหนังสือทองคำของเจ้า แต่ยังจะเอาชีวิตพวกเจ้าด้วย!"
พวกเขาหัวเราะอย่างโอหัง แต่ในดวงตากลับเปล่งประกายฆาตกรรมออกมาจริงๆ
ดวงตาสวยของซูเข่อชิงราวกับจะพ่นไฟออกมา ดาบสั้นในมือเรืองแสงสีขาวอ่อน
"อยากเอาชีวิตฉัน พวกแกอย่าฝันเลย!"
"เพื่อน ขอโทษนะที่ทำให้คุณต้องมาพัวพัน ถ้ายังมีโอกาส ฉันจะขอโทษคุณให้ดีๆ"
ซูเข่อชิงมองหลินฉางเฟิงด้วยสีหน้าสำนึกผิด
จากนั้นสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนเป็นเด็ดเดี่ยว เธอพุ่งเข้าหาศัตรูโดยตรง ต้องการสู้กับทั้งสามคนด้วยตัวคนเดียว!
ต้องการดึงความสนใจของทั้งสามคนไว้!
"เฮ้อ เจ้าขึ้นไปก็เท่ากับส่งตัวเองไปตาย"
ในที่สุด หลินฉางเฟิงที่เงียบมาตลอดก็เอ่ยปาก
เขาดึงหญิงสาวที่ยืนขวางหน้าไว้ สายตายังคงสงบนิ่ง
"พวกเจ้าสามคนขึ้นมาพร้อมกันเลย"
สายตาของเขาหันไปทางทั้งสามคน ในดวงตาหมุนวนด้วยความเยือกเย็นที่ไม่อาจหยั่งถึง
"ไอ้หนู สมองเจ้าเสียไปแล้วหรือ?"
"เจ้ารู้หรือไม่ว่าพวกเรามีสถานะอะไร?"
"แค่เจ้า......"
ก่อนที่ผู้หญิงคนหลังจะพูดจบ เสียงก็ขาดหายไปกะทันหัน
เพียงชั่วพริบตาเดียว
ศีรษะที่เปื้อนเลือดโชกก็กลิ้งมาอยู่แทบเท้าของหลินฉางเฟิง
หญิงสาวที่ดูยั่วยวนและชายคนนั้นยังคงรอยยิ้มค้างอยู่บนใบหน้า
ชั่วขณะหนึ่งยังไม่ทันได้ตั้งตัว......
หลินฉางเฟิงกลับทำหน้าเบื่อหน่ายแล้วเตะศีรษะของหญิงคนนั้นออกไป
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาฆ่าคน แต่จะไม่ใช่ครั้งสุดท้าย
ดวงตาของเขายังคงสงบนิ่งจนมองไม่ออก สายตามองไปยังสองคนที่เหลือ
ในอากาศ กลิ่นคาวเลือดอันน่าคลื่นเหียนแผ่ซ่านออกมา
กลิ่นนี้กระตุ้นสี่คนที่เหลืออยู่ในที่นั้น
"เจ้าใช้วิธีอะไร!?"
ไม่เพียงแต่ซูเข่อชิงที่ถูกห้ามไว้จะตกตะลึง
แม้แต่หญิงสาวที่ดูยั่วยวนที่มีระดับ 22 ในตอนนี้ก็รู้สึกหนาวเยือกไปทั้งแผ่นหลัง
สีหน้าที่เคยเย้ยหยันค่อยๆ เปลี่ยนเป็นประหลาดใจ!
แล้วเปลี่ยนเป็นตกใจ! จนกระทั่งกลายเป็นความกลัวอย่างสุดซึ้ง!
ส่วนชายคนนั้น ตอนนี้ขาทั้งสองข้างเริ่มสั่นแรง
เหงื่อเย็นไหลลงมาจากหน้าผากไม่หยุด
"เจ้าใช้วิธีอะไรกันแน่!"
สองคนมองหลินฉางเฟิงอย่างไม่อยากเชื่อ แต่เมื่อครู่เขาแทบไม่ได้ขยับเลย!
ไม่ใช่!
สิ่งมีชีวิตที่ถูกเรียกมานั่น!
ตอนนี้ทั้งสองคนก็เริ่มตระหนักถึงบางสิ่ง!
พวกเขามองไปที่วิญญาณอาฆาตด้านหลังของหลินฉางเฟิงด้วยความหวาดกลัว!
พวกเขาต่างรู้สึกถึงแรงกดดันอันทรงพลังจากวิญญาณนี้!
นั่นคือแรงกดดันของพลังที่เหนือกว่าอย่างสิ้นเชิง ที่เกิดจากความแตกต่างของระดับ!
"เป็นไปได้ยังไง!"
"ดูยังไงก็เป็นแค่สิ่งมีชีวิตที่ถูกเรียกมาระดับต่ำนี่นา?"
หญิงสาวที่ดูยั่วยวนก็เริ่มสังเกตเห็นความพิเศษของวิญญาณ
เธอและชายด้านหลังค่อยๆ ถอยหลังอย่างระแวดระวัง พยายามรักษาระยะห่างที่ปลอดภัยจากวิญญาณ เผื่อว่าจำเป็นต้องหนี
แต่การต่อสู้ได้เริ่มขึ้นแล้ว
หลินฉางเฟิงจะรอให้อีกฝ่ายเตรียมพร้อมได้อย่างไร?
เขายืนนิ่งอย่างสงบ เพียงแค่โบกมือใหญ่
เห็นเพียงเคียวพระจันทร์ในมือวิญญาณอาฆาตค่อยๆ สลัดสีดำออกไป
กลายเป็นประกายเย็นที่แผ่ซ่านออกมา! นี่คือสัญญาณของการเปิดใช้ทักษะ!
เมื่อครู่นี้เขาใช้ทักษะเดียวที่ได้รับหลังจากขึ้นถึงระดับทองแดง!
การตัดเฉือนแห่งความมืด!
เป็นไปตามที่อธิบายไว้ในคำอธิบายทักษะ
ในความมืด การโจมตีของเขาแทบจะตรวจจับไม่ได้!
นี่ก็เป็นเหตุผลว่าทำไมวิญญาณที่อยู่ห่างออกไปหลายเมตรจึงสามารถตัดศีรษะศัตรูได้!
"ฮึ!"
เห็นวิญญาณอาฆาตพุ่งเข้ามา ความกลัวในดวงตาของหญิงสาวที่ดูยั่วยวนยิ่งเพิ่มขึ้น แต่การเคลื่อนไหวของมือเธอกลับไม่ช้า รีบดึงแส้นั้นออกมาทันที!
สมกับเป็นผู้ประกอบอาชีพระดับเงิน ทักษะเมื่อถูกใช้ออกมาก็มาพร้อมกับพลังทำลายเกราะอันแข็งแกร่ง ฟาดลงบนร่างของวิญญาณ! เกิดเสียงลมแหวกอากาศอย่างรุนแรง!
และครั้งนี้! เธอโจมตีสุดกำลัง!
"ปัง——!"
หลังจากเสียงดังสนั่น วิญญาณยังคงยืนอยู่ที่เดิม
ทำลายเกราะ?
ขอโทษที!
แม้แต่ "เกราะ" ของวิญญาณก็ยังทำลายไม่ได้!
"เป็นไปได้ยังไง! เป็นไปได้ยังไง!"
"ทั้งๆ ที่เป็นแค่เด็กน้อยระดับทองแดง!"
หญิงสาวที่ดูยั่วยวนตกตะลึงโดยสิ้นเชิง พึมพำอย่างไม่อยากเชื่อ
แต่ช่วงเวลาที่เธอชะงักงันนี้เอง ที่ตัดสินผลลัพธ์
วิญญาณที่มีความคล่องแคล่วสูงถึง 3300 ในตอนนี้เคลื่อนไหวร่างกาย ก็มาอยู่ข้างกายหญิงสาวแล้ว ในดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวของเธอ
แสงเย็นวาบผ่านท้องฟ้ายามราตรี
อีกศีรษะหนึ่ง พร้อมกับเลือดสดก็ร่วงลงสู่พื้น
(จบบท)