บทที่ 2: โลกหลังความตาย

บทที่ 2: โลกหลังความตาย

หลังความตายจะมีปรโลกจริงหรือ?

จะมีนรกหรือสวรรค์จริงไหม?

จะมีโลกหลังความตายจริงหรือไม่?

นี่เป็นปริศนาที่มนุษย์ได้ขบคิดมาตั้งแต่เริ่มมีความคิด

เพราะเมื่อตายแล้วก็คือตาย ไม่มีใครสามารถตายแล้วฟื้นกลับขึ้นมาตอบคำถามนี้ได้

ดังนั้น มนุษย์จึงสร้างศาสนาขึ้นมา มีการคาดเดาเกี่ยวกับโลกหลังความตายมากมาย

แต่ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพียงการคาดเดาเท่านั้น

ทว่าในวินาทีนี้ ลู่หย่วนหมิงกลับรู้แล้วว่า คนเราตายไปแล้ว แม่งมีวิญญาณจริง ๆ แถมยังมีปรโลกจริง ๆ อีกด้วย!

หลังร่วงลงมาจากที่สูงสุด ลู่หย่วนหมิงรู้สึกตัวอีกที ก็พบว่าตัวเองอยู่บนดาดฟ้าของตึกที่ค่อนข้างจะทรุดโทรม ซึ่งเป็นเรื่องที่แปลกมาก นับตั้งแต่ที่ลู่หย่วนหมิงเริ่มคิดได้ เขารู้สึกว่าตัวเองร่วงลงมาอย่างน้อยก็หลายนาทีแล้ว ความสูงขนาดนี้ต่อให้เป็นร่างกายที่ทำจากโลหะผสมก็คงแหลกละเอียดอยู่ดี แต่ร่างกายที่บอบบางของเขานั้นกลับไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน ไม่ว่าเขาจะคิดย้ำใหม่อีกกี่ครั้งก็คิดไม่ออก สุดท้ายก็ได้แต่สรุปว่าเป็นกฎเกณฑ์ประหลาด ๆ ของโลกหลังความตาย

เมื่อลงถึงพื้น ลู่หย่วนหมิงก็รีบลุกขึ้นมาสำรวจตัวเอง เขาคลำหัวและลำตัว

ศีรษะที่ถูกโทรทัศน์ทับจนแหลกละเอียดเมื่อกี้นี้ กลับมาสมบูรณ์เหมือนเดิมอย่างไม่น่าเชื่อ แถมยังไม่มีบาดแผลหรืออาการเจ็บปวดใด ๆ ร่างกายก็ยังคงอยู่ ไม่ได้กลายเป็นโครงกระดูก ผีดิบ หรือวิญญาณ ถ้าไม่ได้เห็นร่างกายตัวเองตายไปต่อหน้าต่อตา เขาคงคิดว่าที่ผ่านมาก็คงเป็นแค่ภาพหลอน

"...ฉันตายแล้วเหรอ!?  ฉันตายไปแล้วจริง ๆ เหรอ!? "

ขณะที่ลู่หย่วนหมิงกำลังตกใจกับร่างกายตัวเองในตอนนี้ ก็มีเสียงกรีดร้องดังขึ้น ไม่ไกลออกไป มีผู้ชายคนหนึ่งแต่งตัวจัดเต็มกำลังแหกปากร้องอยู่

ลู่หย่วนหมิงเพิ่งสังเกตเห็นว่าบนดาดฟ้านอกจากเขาแล้วยังมีคนอื่นอยู่อีกสามคน เป็นคนผิวดำหนึ่งคน คนผิวขาวสองคน คนผิวดำสวมแจ็กเก็ตหนังขาด ๆ ดูจากการแต่งตัวแล้วน่าจะเป็นคนเร่ร่อน ส่วนคนผิวขาวคนหนึ่งแต่งตัวไปทางแนวจัดจ้าน จะบอกว่าแต่งตัวเป็นกะเทยก็ไม่เชิง น่าจะเรียกว่าแต่งตัวแปลก ๆ มากกว่า คาดว่าคงเป็นกลุ่มคนที่มีความหลากหลายทางเพศของอเมริกา ส่วนคนผิวขาวอีกคนสวมชุดตำรวจ ตัวใหญ่กำยำ หน้าตาก็ดุดัน ดูน่ากลัวไม่ใช่น้อย

นี่คือคนทั้งหมดที่อยู่บนดาดฟ้า แต่ชายหนุ่มที่กรีดร้องอยู่เมื่อครู่ก็ยังคงส่งเสียงโหยหวนต่อไป ตำรวจผิวขาวมองไปยังท้องฟ้าด้วยสีหน้าเงียบงัน เขาดึงปืนพกอีกกระบอกออกมาสำรวจตรวจสอบอย่างละเอียด ก่อนจะเดินไปหาชายหนุ่มแล้วเตะเข้าให้จนล้มหน้าคะมำ

"หุบปากซะที! บ้าเอ๊ย! พระเจ้า! ฉันเห็นผีแล้ว ฉันตกนรกแล้ว ยังต้องมาเจอกับพวกแกอีกเหรอ!" ตำรวจผิวขาวพูดด้วยน้ำเสียงที่เกือบจะสิ้นหวัง

ชายหนุ่มล้มลงกับพื้น เขาพลิกตัวกลับมาขึ้นได้หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ลู่หย่วนหมิง เห็นเขาเลือดออก ซึ่งมันแปลกมาก ชายหนุ่มร้องเสียงดังว่า "นี่คุณเหยียดเพศ! นี่คุณกดขี่ทางเพศ! นี่คุณเป็นเผด็จการทางเพศ! ฉันจะฟ้องคุณ!"

ตำรวจผิวขาวกลอกตาด้วยความรำคาญ ดึงชายหนุ่มขึ้นมาแล้วชี้ไปบนฟ้า "เข้าใจซะใหม่นะ เราตายแล้ว ตายไปแล้ว! และตอนนี้เราอยู่ในนรก หรืออะไรก็ตามแต่ที่เป็นโลกหลังความตาย แกลองไปหาฮาเดส หรือใครก็ได้แล้วไปฟ้องเขาดูสิ!" พูดจบ ตำรวจผิวขาวก็ตบหน้าชายหนุ่มไปหลายที

ชายหนุ่มถึงกับมึนงง เขามองไปยังวังวนขนาดมหึมาบนท้องฟ้าด้วยความว่างเปล่า หลังจากนั้นครู่หนึ่งก็ร้องไห้ออกมา "แม่ครับ แม่ ผมตายแล้ว ผมตายแล้ว..."

ตำรวจผิวขาวถอนหายใจแล้วโยนชายหนุ่มทิ้งไป เขามองไปที่ ลู่หย่วนหมิง และชายผิวดำจรจัดอีกคน หลังจากมองทั้งคู่เสร็จ เขาก็ถอนหายใจอีกครั้ง "ฉันสิที่ควรจะกรีดร้องด้วยความสิ้นหวัง คนติดยา คนดำ... ช่างเถอะ ยังไงก็ดีกว่าเจ้านั่น งั้นตอนนี้ พวกคุณน่ะ มีความคิดเห็นอะไรบ้าง? "

ลู่หย่วนหมิง ยังไม่ทันได้พูด ชายผิวดำจรจัดก็หัวเราะเยาะแทรกขึ้นมา "คนดำเหรอ?  ถ้ายังไม่ตายล่ะก็ เชื่อไหมแค่คำพูดนี้ก็ทำให้แกอยู่ที่ไหนไม่ได้แล้วล่ะ... แต่ตอนนี้ดีหน่อย พวกเราก็กลายเป็นผีกันหมดแล้ว"

ชายผิวขาวไหวไหล่ แล้วหันไปมองลู่หย่วนหมิง ลู่หย่วนหมิงไม่รู้ว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในสภาพไหน เป็นวิญญาณดั้งเดิมของตัวเอง หรือเป็นร่างหลังจากข้ามมิติมาแล้ว แต่เมื่อเขาได้ยินตำรวจผิวขาวพูดว่าติดยา เขาก็พอเดาได้ว่าน่าจะเป็นร่างหลังจากข้ามมิติมาแล้ว เขาจึงพูดขึ้นว่า "ผมตายเพราะเรื่องเหนือธรรมชาติ ไม่รู้เหมือนกันแฮะ…แล้วพวกคุณล่ะ"

ชายผิวดำพยักหน้า "ฉันถูกฆ่าตายในสถานีรถไฟใต้ดินโดยสัตว์ประหลาดอะไรสักอย่างที่ฉันไม่รู้จัก"

ตำรวจผิวขาวลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจ "เมื่อเดือนที่แล้ว... พวกมันเริ่มปรากฏตัว ตอนแรกไม่มีใครเชื่อ  พวกเราคิดว่ามันเป็นเรื่องตลก แต่จำนวนของพวกมันเพิ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ คนที่ตายก็มากขึ้นเรื่อย ๆ บางคนบอกว่าเห็นโลกหลังความตายอยู่ใต้ดิน... ฉันตายในการต่อสู้ ฉันสู้ด้วยปืน แต่กลับถูกมันฆ่าตายด้วยขวาน สัตว์ประหลาดตัวนั้นไม่มีหัว ความสูงกว่าหกเมตร ใครจะไปรู้ว่ามันคือตัวอะไร..."

ตำรวจผิวขาวมีสีหน้าเจ็บปวด แต่ชายผิวดำเร่ร่อนกลับดูไม่แยแส

ยังไงก็ตายไปแล้ว ดันมีโลกหลังความตายจริง ๆ พวกเขายังมีสติสัมปชัญญะและร่างกาย แค่นี้ก็ดีพอแล้ว อย่างน้อยก็ไม่ใช่นรกหรือโลกที่เต็มไปด้วยสัตว์ประหลาด สำหรับชายผิวดำเร่ร่อน เขาไม่มีอะไรต้องห่วงอยู่แล้ว จะตายหรือไม่ตายก็มีค่าเท่ากันไม่มีความแตกต่างอะไร

แต่ตำรวจผิวขาวคนนี้เห็นได้ชัดว่าคงมีครอบครัวในนิวยอร์ก อาจจะมีพ่อแม่ ภรรยาและลูก และพันธะอื่น ๆ อีกมากมาย การตายในครั้งนี้ทำให้เขาต้องพลัดพรากจากคนที่เขารัก ทำให้เขาเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส

ขณะที่ทั้งสามกำลังคุยกัน ชายหนุ่มที่แต่งตัวประหลาดก็เดินไปที่ขอบตึก เขาหันกลับมาตะโกนใส่ลู่หย่วนหมิงและคนอื่นๆ ว่า "พวกแก ไอ้พวกเหยียดเพศ ฉันจะไม่มีวันให้อภัยพวกแก!"

พูดจบ เขาก็กระโดดลงมาจากดาดฟ้าตึกที่สูงอย่างน้อยสามสิบหรือสี่สิบชั้น

ทั้งสามคนตกใจมาก พวกเขาวิ่งไปที่ขอบดาดฟ้าพร้อมกันเพื่อมองลงไปข้างล่าง ก็เห็นเพียงกองเนื้อเละๆ ชายหนุ่มคนนั้นร่างแหลกเหลว ไม่เป็นรูปร่างอีกต่อไป บานสะพรั่งเป็นดอกไม้เนื้อและเลือดอยู่บนพื้นเบื้องล่าง ตายสนิทจริงๆ

ทั้งสามมองดูด้วยความตกตะลึง แล้วหันมามองหน้ากัน หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ลู่หยวนหมิงก็เป็นคนแรกที่พูดขึ้น "ดูเหมือนว่าถ้าตายในโลกแห่งความตายอีกครั้ง ก็น่าจะเป็นการตายจริงสินะ"

ชายผิวดำเร่ร่อนและตำรวจผิวขาวมีสีหน้าซีดเผือด

นี่เป็นเพราะชายคนนั้นคิดว่าที่นี่คือโลกหลังความตาย ไม่มีทางตายได้อีกครั้งล่ะมั้ง

เขาคนนั้นคงตายเพราะโดดตึกสูง ความสูงอย่างน้อยก็หมื่นเมตร หรืออาจจะมากกว่าแสนเมตร ตกลงมาจากที่สูงขนาดนั้น เขากลับไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรและมายังโลกหลังความตาย ดังนั้นความคิดของเขาจึงติดอยู่กับว่าตอนนี้เขาไม่กลัวการตกจากที่สูงแล้ว นี่อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้ชายหนุ่มคนนั้นกระโดดลงไป แต่ใครจะรู้ว่าเขากลับตกตาย ดูเหมือนว่าที่นี่นั้นจะมีกฎอะไรบางอย่างแฝงอยู่ ไม่ใช่ว่าพวกเขาจะตกจากที่สูงแล้วไม่ตาย

ตำรวจผิวขาวกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง ไม่ใช่แค่เขาเท่านั้น ชายผิวดำเร่ร่อนและลู่หยวนหมิงก็เป็นเช่นเดียวกัน

บนพื้นดินเบื้องล่าง มีสัตว์ประหลาดมากกว่าสิบตัวที่ดูเหมือนสุนัขยักษ์ แต่หัว คอ ไหล่ และขาหน้ากลับเหมือนมนุษย์ สัตว์ประหลาดที่มีใบหน้าเป็นมนุษย์และร่างกายเป็นสุนัขเหล่านี้ เมื่อเทียบกับดอกไม้เนื้อและเลือดบนพื้นดินแล้ว มีความยาวประมาณสามถึงสี่เมตร ดูแล้วน่าเกลียดน่ากลัว พวกมันกำลังกัดกินดอกไม้เนื้อและเลือด แม้แต่ภายในก็ยังโจมตีกันเอง แย่งชิงเนื้อและเลือดกัน

มีสัตว์ประหลาดในโลกหลังความตาย!!

ตำรวจผิวขาว ชายผิวดำเร่ร่อน และลู่หยวนหมิงต่างตกตะลึง พูดไม่ออก คิดอะไรไม่ออก

ในตอนนั้นเอง สัตว์ประหลาดที่มีใบหน้าเป็นมนุษย์ตัวหนึ่งเงยหน้าขึ้นมอง เหมือนกับว่าเห็นลู่หยวนหมิงและคนอื่นๆ สัตว์ประหลาดเหล่านี้เริ่มส่งเสียงคำราม ไม่ใช่เสียงหอนของสุนัข แต่เป็นเสียงกรีดร้องคล้ายมนุษย์ เสียงคำรามอย่างบ้าคลั่ง เสียงตะโกนที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวและน่าขนลุก

ทันใดนั้น ทั้งสามก็มองดูสัตว์ประหลาดเหล่านี้ปีนขึ้นมาบนตึกด้วยความหวาดกลัว พวกมันกำลังวิ่งขึ้นมาจากผนังด้านนอกของตึก!

สัตว์ประหลาดเหล่านี้กำลังจะมากินพวกเขา!