บทที่ 2 เรื่องจริงเหรอเนี่ย?
บทที่ 2 เรื่องจริงเหรอเนี่ย?
0.05
ก็คือ 1 ชั่วโมง 12 นาที
ถ้านี่ไม่ใช่พลังวิเศษลวงตา แปลว่าประมาณสองทุ่มเธอ...
จะตาย
เป็นไปไม่ได้!
เพื่อนบ้านจะมาตายได้ยังไง?
แต่พลังวิเศษนี่ต้องเป็นของจริงแน่ ๆ เจ้าตูบที่ตายกะทันหัน กุ้งมังกรที่เพิ่งตายไปเมื่อกี้ ล้วนเป็นเครื่องยืนยันว่าเรื่องของโชคชะตานั้นเป็นสิ่งที่เชื่อถือได้อย่างแท้จริง
และเพื่อนบ้านของเขาก็จะถึงฆาตในอีกชั่วโมงกว่า ๆ นี้จริง ๆ ชีวิตดับสูญเหมือนน้ำมันหมดตะเกียง
แกร๊ก ทันทีที่เสียงปลดล็อคประตูดังขึ้น หญิงสาวก็รีบหันหน้าหนี เปิดประตู แล้วเข้าห้องไป
เฉินหยวนยังไม่ทันได้พูดจาอะไรเลย
เขาขมวดคิ้วครุ่นคิด สถานการณ์แบบไหนกันที่ทำให้เพื่อนบ้านตายในอีกชั่วโมงกว่า ๆ นี้
แบ่งเป็นสองแบบ
หนึ่ง ตายในบ้าน
สอง เดี๋ยวเธอจะออกไปตายข้างนอก
สาเหตุการตายข้างนอกนั้นมีมากมาย ขอไม่พูดถึงตอนนี้
ถ้าตายในบ้าน ก็คงมีแค่ไม่กี่แบบ ไฟดูดตาย แก๊สระเบิดตาย ไฟไหม้ตาย หัวใจวายตาย
“...ไม่สิ”
เฉินหยวนส่ายหน้า ปฏิเสธความคิดที่ด่วนสรุปของตัวเอง
การตายในบ้านก็อาจมีสาเหตุแปลกประหลาดได้เหมือนกัน
เช่น ฆ่าตัวตาย
แกร๊ก เฉินหยวนเปิดประตูห้อง วางกุ้งมังกรลงบนโต๊ะอย่างลวก ๆ ก่อนจะทรุดตัวลงนั่งบนเตียง สีหน้าเคร่งเครียดเล็กน้อย
ก่อนหน้านี้เขาเคยบอกตัวเองไว้ว่า จะตัดเรื่องช่วยเหลือคนอื่นออกไป เคารพโชคชะตาของแต่ละคน
แต่ทั้งหมดนี้ตั้งอยู่บนเงื่อนไขที่ว่าไม่ใช่การตายจากอุบัติเหตุ และไม่ได้เกิดขึ้นใกล้ตัวเขา
ถ้าเกิดผู้หญิงห้องตรงข้ามตายขึ้นมา ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น เขาจะกล้าออกจากห้องตอนกลางคืนอีกไหม?
ลองนึกภาพดู เจอผีสาวหน้าซีดเผือดโบกมือทักทายอยู่กลางทางเดิน
“สวัสดีค่ะ คุณโม่ที่อยู่ห้องตรงข้าม”
“แต่ฉันไม่ได้แซ่โม่นะ!”
“อุ๊ย จริงด้วย คุณแซ่เล้งโม่นี่นา”
“อะไรคือแซ่เล้ง... ขอร้องล่ะ ปล่อยฉันไปเถอะ!”
แค่คิดถึงภาพนี้เฉินหยวนก็ขนลุกแล้ว
ต้องเตือนเธอแล้วล่ะ ให้ระวังเรื่องไฟฟ้า ถ้ามียาเกี่ยวกับโรคหัวใจก็ให้พกติดตัวไว้ ต้องหมั่นเปิดหน้าต่างระบายอากาศในห้อง... เดี๋ยวนะ นี่เขาเป็นแม่เธอหรือไง ถึงไปพูดแบบนี้ได้?
ถ้าเธอคนนั้นไม่ตาย เขาก็เท่ากับได้ช่วยชีวิตเธอไว้โดยไม่รู้ตัว แต่ถ้าวันหนึ่งได้เจอกันอีก เธอคงคิดว่าเขาเป็นคนประหลาดที่หวังผลประโยชน์จากเธอแน่ ๆ เพราะสิ่งที่เขาทำมันดูไม่เหมือนหวังดีเลยสักนิด ออกจะเหมือนคุกคามมากกว่า
แล้วไงล่ะ?
เขาก็แค่คนดีคนหนึ่ง
ถึงจะถูกเข้าใจผิด หรือไม่ได้รับคำขอบคุณ เฉินหยวนก็เลือกคำตอบที่เขาคิดว่าถูกต้องแล้วระหว่างการเมินเฉยกับการช่วยเหลือ
ทำความดี ไม่ต้องถามถึงอนาคต
ลังเลอยู่สิบนาทีกว่า เฉินหยวนก็ตัดสินใจได้ ลุกขึ้นเปิดประตู เดินไปที่ห้อง 501 ตรงข้าม แล้วเคาะเบา ๆ
มันไม่มีเสียงตอบรับ
เขาเคาะเพิ่มอีกสองสามครั้ง แต่ก็ยังไม่มีคนมาเปิด
"ขอโทษครับ มีพัสดุอยู่หน้าห้อง พนักงานส่งของน่าจะวางผิด ใช่ของคุณหรือเปล่าครับ?" เฉินหยวนมีพัสดุที่ยังไม่ได้แกะอยู่ที่ห้องจริง ๆ ถ้าอีกฝ่ายสงสัยถามขึ้นมา เขาก็จะได้มีข้ออ้างในการเคาะประตู จะได้ไม่ดูเหมือนพวกโรคจิต
แต่ก็ยังไม่มีเสียงตอบรับ
หรือว่าเป็นเพราะอยู่คนเดียวเลยกลัว ไม่กล้าเปิดประตู?
แต่ประตูก็มีตาแมว ไม่น่าจะไม่แม้แต่จะมองเลยนะ
เฉินหยวนไม่ได้ยินแม้แต่เสียงฝีเท้า
เวลาผ่านไปอีกห้านาที
ไม่ถูกแล้ว มันเงียบเกินไป
เงียบเหมือนไม่มีคนอยู่ข้างใน
"คุณสบายดีไหมครับ คุณเพื่อนบ้าน? ผมจะเข้าไปแล้วนะครับ ถ้าไม่ตอบ ผมจะพังประตูเข้าไปแล้วนะ!"
หลังจากยื่นคำขาด เฉินหยวนก็ใช้ร่างกายพุ่งชนประตูไม้ทันที
เสียงดังสนั่น หากมีคนอยู่ข้างในก็ต้องมีปฏิกิริยาบ้าง
ยิ่งตอกย้ำความคิดของเขา
กัดฟันแน่น หลับตา ข่มใจกับความเจ็บนิดหน่อยที่อาจจะเกิดขึ้น เฉินหยวนพุ่งชนประตูแบบบ้าคลั่ง
ปัง! แกร๊ก!
ต่อมา เขาก็ถีบประตูเข้าไป
คลื่นความร้อนอบอ้าวปนกลิ่นฉุนของถ่านพุ่งเข้าใส่ ปิดปากปิดจมูก เฉินหยวนมึนหัวจนแทบจะเป็นลม
"ฆ่าตัวตายจริงด้วย!"
เห็นหญิงสาวผมยาวนอนอยู่บนเตียง หน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อ กำลังหลับใหล เฉินหยวนไม่คิดมาก รีบวิ่งเข้าไปเปิดหน้าต่างทุกบานในห้อง แล้วเปิดพัดลมเบอร์สาม โหมดส่ายไปมา พยายามระบายอากาศให้มากที่สุด
จากนั้น เขาก็พบต้นตอของพิษ
กระถางเหล็กที่กำลังเผาถ่านอยู่
เห็นดังนั้น เขารีบไปยก แต่ขอบกระถางที่ร้อนเหมือนเตารีดทำให้เขามือลวก
ช่างเถอะ ยกออกไปเลยแล้วกัน
เขาอุ้มหญิงสาวร่างบางบนเตียงขึ้นมา วิ่งออกไปนอกห้อง ตอนแรกกะจะพาไปไว้ที่ห้องตัวเอง แต่เพื่อเลี่ยงความเข้าใจผิด และระเบียงก็มีอากาศถ่ายเทมากกว่า เขาจึงวางเธอไว้ที่พื้น
หญิงสาวใส่เสื้อยืดตัวหลวมกับกางเกงยีนส์ ผมยาวสีดำขลับปล่อยสยาย ดูเหมือนจะแต่งตัวตามสบาย ไม่ได้ตั้งใจจะแต่งตัวสวย ๆ เพื่อฆ่าตัวตาย
แต่เธอน่าจะไม่มีชุดหรูหราอะไรหรอกนะ
เขาเคยเจอเธอที่ระเบียงสองสามครั้ง ตอนกลับบ้านก็เคยเจอหน้ากันบนถนน เธอเรียนอยู่ม.ปลายปี 2 เหมือนกับเขา ใส่ชุดนักเรียนโรงเรียนหมายเลข 4 ตลอด แม้กระทั่งวันหยุดสุดสัปดาห์
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นเธอในชุดลำลอง
ว่าแต่ เธอไม่ได้ไปโรงเรียนมาหลายวันแล้วงั้นเหรอ?
"ฟื้นสิ ฟื้น!"
เสียงใครบางคนเรียกชื่อเธอแว่วมาเข้าหู แถมยังมีความเย็นยะเยียบแตะลงบนแก้ม
เธอปรือตาขึ้นอย่างงัวเงีย มองเห็นชุดนักเรียนที่คุ้นเคย...
เป็นชุดนักเรียนของเด็กหนุ่มม.ปลายห้องตรงข้าม โรงเรียนหมายเลข 11
เธอพยายามเงยหน้าขึ้น มองเห็นว่าเป็นเด็กหนุ่มห้องตรงข้าม เขากำลังประคบหน้าเธอด้วยถุงน้ำแข็ง พอเห็นเธอตื่น เขาก็เอามือออก แล้วกำถุงน้ำแข็งไว้ในมือขวา
"เธอโอเคมั้ย? ไปโรงพยาบาลกันเถอะ" เฉินหยวนถามด้วยความเป็นห่วง
"ไม่"
"งั้นลงไปสูดอากาศข้างล่างหน่อยมั้ย? หลังจากโดนพิษคาร์บอนมอนอกไซด์ ควรสูดอากาศบริสุทธิ์เยอะ ๆ นะ"
"ไม่เป็นไรค่ะ ขอบใจ"
เซี่ยซินหวี่ปฏิเสธด้วยเสียงแผ่วเบาเช่นเดิม แต่ครั้งนี้มีคำพูดสุภาพติดมาด้วย
ถึงแม้ว่าหญิงสาวยังคงมีสติเลือนราง หน้าผากมีเหงื่อผุดขึ้น แต่เธอก็ยังยืนกรานที่จะพยุงตัวลุกขึ้น อย่างกับหุ่นไล่กาที่กำลังโคลงเคลง เดินโซเซเข้าไปในห้อง
หลังจากปลุกเธอ เฉินหยวนเห็นอายุขัยของเธอกลับมาเป็นปกติชั่วขณะหนึ่ง แต่ตอนนั้นเขาตกใจมาก ไม่ทันได้คำนวณ ไม่รู้ว่ากี่ปีแน่
ตอนนี้ หลังจากที่สติกลับมาบ้างแล้ว ตัวเลขสีแดงบนหัวเธอก็เปลี่ยนเป็น 0.05 อีกครั้ง
การฆ่าตัวตายมันทรมานขนาดนั้น วันนี้ยังจะยืนกรานจะตายให้ได้อีกเหรอ?
เฉินหยวนไม่เคยลำบากแบบเธอ จึงไม่มีเหตุผลที่จะไปบอกให้เธอคิดบวก ให้อภัย
แต่แม่งเอ๊ย... อย่ามาตายต่อหน้าต่อตากันสิ!
แล้วฉันล่ะ? วันนี้อุตส่าห์จะได้กินกุ้งมังกรอย่างมีความสุข เปิดแอร์เย็น ๆ ดื่มเบียร์ ดูซีรีส์ "คังหยวนตู่" ตอนล่าสุด แผนการอันแสนวิเศษแบบนี้ จะมาถูกทำลายโดยคนที่อยากตายแบบเธอ ทำให้เสียอารมณ์ได้ยังไง
"ในห้องคุณน่าจะยังมีแก๊สรั่ว อยู่ห้องผมก่อนมั้ย?" เฉินหยวนพยายามช่วยครั้งสุดท้าย
ถ้าเธอเดินเข้าประตูไปจริง ๆ เขาก็คงทำอะไรไม่ได้แล้ว
"ไม่เป็นไรค่ะ ฉันพักในห้องตัวเองก็ได้"
เธอยังคงเดินโซเซเข้าไปในห้องอย่างมุ่งมั่น
"ที่บ้านผมทำกับข้าวเสร็จแล้วมากินข้าวด้วยกันมั้ย?"
หญิงสาวส่ายหน้า ครั้งนี้ไม่แม้แต่จะอ้าปากตอบ
“มีกุ้งมังกรด้วยนะ”
“……”
ทันทีที่ก้าวเข้ามาในห้อง หญิงสาวก็หยุดฝีเท้า แม้ยังไม่หันกลับมา แต่เฉินหยวนก็สัมผัสได้ถึงความลังเลในแบบที่อธิบายไม่ได้จากเพียงแค่เห็นแผ่นหลัง
"แบบนี้ไม่ได้หรอก...เสียมารยาทเกินไป..."
แม้ปากจะเอ่ยปฏิเสธอย่างเกรงใจ แต่ตัวเลขเหนือศีรษะของเธอกลับพุ่งพรวดขึ้นเป็น 【1】 ทันที
กุ้งมังกรอะไรกันเนี่ย กินแล้วเพิ่มพลังชีวิตได้ด้วย?
