บทที่ 1 ไล่ออก
บทที่ 1 ไล่ออก
“เดี๋ยวนี้เลยนะ เดี๋ยวนี้เลย เอาหนังสือ”คณิตศาสตร์ขั้นสูง“กับ”คณิตเชิงเส้น“ที่พวกแกถืออยู่พวกนั้นฉีกทิ้งซะ!”
“พ่อแม่พวกแกลำบากแค่ไหนส่งพวกแกมาเรียน ใครใช้ให้พวกแกมานั่งหายใจทิ้งกัน หะ!!”
บนแท่นบรรยาย ที่บนนั้นมีครูแว่นสุดสวยยืนอยู่
ครูสาวสวยสวมแว่นตาเหลือบมองนักเรียนในห้องเรียนอย่างรังเกียจ
เธอรู้สึกโกรธจนสังเกตเห็นได้
“ผลการฝึกฝนของทั้งชั้นเรียนเป็นอันดับสุดท้าย ผลการแข่งขันแบบทีมในภาคเรียนแรกก็เป็นอันดับสุดท้าย และผลการแข่งขันแบบเดี่ยวในภาคเรียนแรกก็เป็นอันดับสุดท้าย นี่คือ ‘เกียรติ’ ที่พวกแก ชั้น 2 ห้อง 2 ได้ทำ! งามหน้าจริงๆ!”
“ฉัน เลอวั่นอี้ ไม่เคยเห็นชั้นเรียนไหนแย่กว่าพวกแกมาก่อน!!”
เลอวั่นอี้ พูดอย่างโมโหก่อนจะโยนใบรายงานผลการเรียนในมือลงบนแท่นบรรยาย
“ปั๊ง!”
เสียงดังสนั่นดังขึ้น
เมื่อเธอโยนกระดาษลงไป แท่นไม้เนื้อแข็งก็เกิดรอยร้าว
เสียงระเบิดรุนแรงทำให้นักเรียนใต้แท่นบรรยายกลัวจนตัวแข็ง
“ไม่จำเป็นหรอก วั่นอี้ ไม่จำเป็นต้องรุนแรงกับเด็กๆ แบบนี้เลย”
ส่วนครูชายที่ชื่อเย่เหริน พยายามจะคลี่คลายสถานการณ์ เขาพยายามจะลดความตึงเครียดลง
แต่เลอวั่นอี้ที่กำลังโกรธจัดไม่สนใจ เธอเริ่มต่อว่าเย่เหรินตรงๆ แทน
“ฉันบอกนายไปกี่ครั้งแล้วว่า ในเวลาทำงานนายต้องทำหน้าที่ของนายให้ดีกว่านี้!!”
เลอวั่นอี้ จ้องเย่เหรินด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตร
“ครูเย่ ในฐานะที่เป็นครูประจำชั้นชั้นเรียนปี 1 ห้อง 2 นายมีหน้าที่รับผิดชอบผลการเรียนของพวกเขา”
เลอวั่นอี้ หยุดพูดชั่วครู่ เธอคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วในที่สุดเธอก็พูดออกมา
“คณะกรรมการโรงเรียนจะมาประชุมกับฉันวันนี้ ในภาคเรียนหน้า ถ้าผลการเรียนของชั้นเรียนนี้ไม่ดีขึ้น ฉันก็คงจะปกป้องนายเอาไว้ไม่ได้แล้ว นายจะต้องดูแลตัวเองแล้วล่ะ”
ในที่สุดเลอวั่นอี้ ก็ออกจากชั้นเรียนปี 1 ห้อง 2 ไปด้วยสีหน้าเฉยเมย
ร่างอันงดงามที่ห่อหุ้มด้วยกระโปรงทำงานค่อยๆ หายไปจากประตูห้องเรียน
เย่เหรินมองดูเลอวั่นอี้ที่กำลังจากไปด้วยความสิ้นหวัง
ไอ้บ้าที่ไหนส่งเลอวั่นอี้มาเป็นอาจารย์ใหญ่ชั้นเรียนของฉันกัน?
วันเวลาแห่งความสงบ ความสุขในการได้ตกปลาแบบสโลไฟล์ ทุกอย่างของฉันพังหมดแล้ว!
เย่เหรินเป็นผู้ที่เดินทางข้ามเวลามา
ในชาติก่อน เขาทำงานหนัก เป็นคนงานรับจ้างให้กับนายทุน แต่แล้วจู่ๆ เขาก็ตายอย่างกะทันหันก่อนจะเดินทางมายังโลกแห่งนี้
โลกใบนี้เป็นโลกแห่งศิลปะการต่อสู้ขั้นสูง โลกที่มีพลังตื่นรู้
ในโลกนี้ไม่มีวัฒนธรรมสมัยนิยมหรือวิทยาศาสตร์สมัยใหม่
ทุกคนสามารถฝึกฝน ทุกอย่างจะถูกตัดสินโดยศิลปะการต่อสู้
ไม่เพียงแต่ผู้ที่มีพลังตื่นรู้เท่านั้นที่จะมีพลังในตัวเอง แต่ยังมีผู้ที่สืบทอดพลังมาจากตระกูลขุนนาง
ระดับการตื่นรู้ของพลังแบ่งออกเป็น: F, E, D, C, B, A, S, SS, SSS, X
ส่วนระดับความแข็งแกร่งแบ่งออกเป็น เหล็กดำ ทองเหลือง เงิน ทอง แพลทินัม หยก และเพชร
ส่วนผู้ที่อยู่เหนือกว่าระดับเพชรนั้น ทุกอย่างถือเป็นเรื่องเหนือธรรมชาติ พวกเขาถือเป็นปรมาจารย์ผู้เลิศล้ำ
ปรมาจารย์ผู้เลิศล้ำไม่สามารถวัดระดับกันได้ด้วยตรรกะทั่วไป
ภัยคุกคามจากพลังของแต่ละคนสามารถรุนแรงได้จนไปถึงการทำลายเมือง การล้มล้างประเทศ และการทำลายล้างโลก
และตัวตนของเย่เหริน ตัวตนที่เขาเดินทางผ่านการเวลาคือบุตรชายคนเล็กของหัวหน้าตระกูลเย่ ตระกูลที่มีชื่อเสียงในราชอาณาจักรมังกร
ถึงแม้ร่างกายที่เขาเดินทางข้ามมาจะไม่มีพรสวรรค์ในการฝึกฝน
แม้จะอาศัยทรัพยากรมากมายของตระกูลเย่ และสืบทอดพลังชั้นยอดมาก็ตาม
เขาก็ฝึกฝนตัวเองไปได้แค่เพียงระดับเงินเท่านั้น
และเมื่อเขาโตเป็นผู้ใหญ่ บรรพบุรุษของเขาก็ได้มอบหมายให้เย่เหรินเป็นครูที่สถาบันเกาอู่ สถานบันศิลปะการต่อสู้แห่งมหานครเวทมนตร์โดยอาศัยสถานะเทายาทคนเล็กของตระกูลเย่
สถาบันเกาอู่แห่งมหานครเวทมนตร์เป็นสถาบันศิลปะการต่อสู้ที่มีชื่อเสียงในราชอาณาจักรมังกร
ครูที่สอนในโรงเรียนนี้มีสวัสดิการและสถานะทางสังคมอันสูงส่ง พวกเขายังได้รับเงินเดือนจำนวนมากจากตระกูลเย่
หลังจากเกิดใหม่ เย่เหรินก็รู้สึกพอใจในชีวิตนี้มาก
แต่ความสุขทั้งหมดนี้กำลังพังทลายลงหลังจากการปรับโครงสร้างของโรงเรียน
เพื่อที่จะปรับปรุงอันดับของโรงเรียน สถาบันเกาอู่จึงเริ่มปฏิรูปอย่างจริงจังกับนักเรียนชั้นปีแรกทั้งหมด
จากนี้ไป นักเรียนชั้นปีแรกจะไม่มีชีวิตมหาวิทยาลัยที่ผ่อนคลายและอิสระอีกต่อไป
พวกเขาจะมีเพียงห้องเรียน หอพัก ห้องน้ำ เท่านั้น
ทุกวันเริ่มต้นด้วยการอ่านหนังสือในตอนเช้าและสิ้นสุดด้วยการเรียนด้วยตัวเองในตอนเย็น
การประเมินผลก็เปลี่ยนไปจากการสอบปีละครั้งเป็นการสอบย่อยในเดือนมกราคมและการสอบใหญ่ทุกๆ หกเดือนแทน
ไม่เพียงแต่จะมีการทดสอบความก้าวหน้าของการฝึกฝน แต่ยังทดสอบการต่อสู้จริงด้วย
ในการต่อสู้จริง ยังมีการต่อสู้แบบกลุ่มและการต่อสู้แบบเดี่ยว...
เรื่องนี้ทำให้เย่เหรินนึกถึงประสบการณ์อันเลวร้ายของเขาในโรงเรียนมัธยมปลายสี่มณฑลแห่งซานเหอ
การประเมินเหล่านี้ไม่เพียงแต่ทำให้นักเรียนบ่นไม่หยุดเท่านั้น
สิ่งที่ร้ายแรงยิ่งกว่านั้นคือครูก็ต้องทำการประเมิน KPI ด้วยเช่นกัน
ครูคนไหนที่ล้มเหลวในการประเมินจะถูกปรับลดระดับลงเรื่อยๆ
สถานะของเย่เหริน ในฐานะครูประจำกำลังถูกกัดกร่อนทีละน้อยโดยสภาพแวดล้อมที่โหดร้ายแบบนี้
สุดท้ายแล้วเขาก็กลายเป็นผู้ช่วยครู
ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป เขาอาจกลายเป็นครูคนแรกที่ถูกไล่ออกจากสถาบันเกาอู่จริงๆ ก็ได้
และสิ่งที่ยอมรับไม่ได้ที่สุดคือ
ในฐานะคุณชายของตระกูลเย่ ตัวเขายังไม่สามารถรักษาตำแหน่งของตัวเองเอาไว้ได้เลย
ไม่มีเหตุผลอื่นใดนอกจากอาจารย์ใหญ่ของชั้นปีแรกคือ เลอวั่นอี้
เลอวั่นอี้ คือเจ้าสาวในอนาคตที่ตระกูลเย่เคยจัดหาให้กับเย่เหริน
พวกเขามาจากตระกูลที่มีชื่อเสียงทั้งคู่ คุณหญิงน้อยแห่งตระกูลเลอ
ในตอนที่พวกเขายังเด็ก ความแข็งแกร่งของเลอวั่นอี้อยู่เหนือไปกว่าระดับแพลทินัม และเธอคือผู้สืบทอดที่บรรพบุรุษของตระกูลเลอ มอบหมายหน้าที่ให้
ถึงแม้ว่าพรสวรรค์ในการฝึกฝนที่บรรพบุรุษมอบให้จะแย่มากแค่ไหนก็ตาม แต่เลอวั่นอี้ก็ยังโดดเด่นจนเกินไป เพราะแบแบนั้นจึงทำให้ทั้งสองตระกูลไม่พูดถึงเรื่องแต่งงานกันอีก
นั่นก็คือเรื่องราวทั้งหมดที่เคยเกิดขึ้น
และหากไล่เย่เหรินออกจากสถาบันเกาอู่ ตระกูลเย่ก็คงจะต้องสืบสวนเรื่องนี้แน่
แต่ดันเป็นเลอวั่นอี้ ที่ไล่เย่เหรินออก
คาดว่าตระกูลเย่จะขอโทษและหัวเราะ ตระกูลเย่ก็คงจะดุด่าเย่เหรินว่าไร้ประโยชน์แทน
นี่มันอะไรกัน?
เกิดใหม่แล้วถูกเจ้าสาวในอนาคตของตัวเองไล่ออก?
แต่ฉันก็หล่อใช่เล่น...
เย่เหรินยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกหดหู่
เขาจินตนาการไม่ออกจริงๆ
หากเป็นแบบนั้นจริง ตระกูลเย่จะถูกปฏิบัติแบบไหน
บางครั้งเย่เหรินก็สงสัยว่าบรรพบุรุษของเขาถูกบังคับให้ตายก็ด้วยความเป็นจริงที่โหดร้ายนี้รึเปล่า?
แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะหดหู่ สิ่งสำคัญที่สุดคือต้องรักษาตำแหน่งวิเศษนี้ของฉันไว้
เย่เหรินสงบสติอารมณ์และยิ้มอย่างเป็นมืออาชีพ
“นักเรียนที่น่ารักทั้งหลายของฉัน.....”
เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่างเพื่อกระตุ้นให้นักเรียนของเขา แต่ฉากในห้องเรียนทำให้เย่เหรินต้องเงียบไปซะก่อน
นักเรียนทั้งหลายกำลังสั่นเทาในห้องเรียนก็เพราะเพิ่งจะตกใจกับเลอวั่นอี้
ในตอนนี้เองพวกเขาหยิบเอาของออย่าง “คณิตเชิงเส้น” และ “คณิตศาสตร์ขั้นสูง” ออกมาอีกครั้ง พวกเขาเริ่มอ่านมันด้วยความสนใจ
บางคนใช้สิ่งพิมพ์อย่าง “แบบฝึกหัดสอบเข้ามหาวิทยาลัย 5 ปี และ 3 ปี” เพื่อทำแบบฝึกหัดอย่างบ้าคลั่ง
พวกเขาไม่สนใจครูประจำชั้นแต่อย่างใด
เย่เหรินที่เห็นแบบนั้นพูดไม่ออก...
พวกแกไม่รอดแน่ถ้ายังไม่ฟังฉันอยู่แบบนี้
บรรพบุรุษของเขาได้มอบสถานะในฐานะคุณชายแห่งตระกูลเย่มาให้แล้ว
เย่เหรินมั่นใจว่าในสถาบันเกาอู่จะไม่กล้าไล่ตัวเขาออก และตัวเขาก็จะได้ตกปลาอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง
ผลที่ตามมาคือเย่เหรินต้องทำงานเป็นครูประจำชั้นในชั้นเรียนที่แย่ที่สุดของทั้งปี
ฉันต้องพึ่งพาชั้นเรียนนี้เพื่อกลับมา เพื่อรักษาตำแหน่งของฉันไว้
เย่เหรินรู้สึกได้ในทันที
ถ้าพวกแกมีพลังแค่นี้ พวกแกก็ควรคิดวิธีเขียนจดหมายขอขมากลับบ้าน ขอขมาให้พ่อที่รักของพวกแกยอมใจอ่อน เผื่อในตอนที่กลับบ้าน มันอาจจะทำให้พวกแกทรมานน้อยลง
ในขณะที่เย่เหรินกำลังจินตนาการถึงจุดเริ่มต้นแห่งหายนะอยู่ภายในใจ
ในตอนนั้นเองเสียงอันเยือกเย็นก็ดังขึ้นในใจของเขา:
[ติ้ง! ระบบครูชื่อดังตื่นแล้ว คุณจะยอมรับหรือไม่? ]