ตอนที่ 8 การกลับมาของสตาร์ค

"ยินดีต้อนรับกลับครับ คุณลีออน ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ"

ทันทีที่ลีออนกลับถึงบ้าน เสียงของจาร์วิสก็ดังขึ้นทันที

จาร์วิสคือปัญญาประดิษฐ์ที่โทนี่สร้างขึ้น ตั้งชื่อตามเอ็ดวิน จาร์วิส พ่อบ้านเก่าของตระกูลสตาร์ค

"ครึ่งปีแล้วสินะ จาร์วิส"

ลีออนเดินไปที่ห้องนอนของเขา

ตอนที่เขาเข้าสู่อวกาศเมื่อครึ่งปีก่อน

เนื่องจากคิดว่าเขาจะใช้เวลาส่วนใหญ่นอน และยานอวกาศก็ถูกสร้างขึ้นอย่างเร่งรีบ

ดังนั้นจึงไม่มีโปรแกรมย่อยสำหรับจาร์วิสในยานอวกาศที่มีมนุษย์ควบคุม

ตอนนี้ได้ยินเสียงของจาร์วิสอีกครั้ง ลีออนก็รู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก ราวกับได้กลับบ้าน

"จาร์วิส ฉันมีข่าวดี ฉันช่วยโทนี่จากองค์กรก่อการร้ายมาแล้วล่ะ"

"ตอนนี้เพพเพอร์อยู่ที่บริษัทหรือเปล่า? บอกเธอด้วย จะได้ไม่ต้องเป็นห่วงอีก"

ลีออนออกคำสั่งกับจาร์วิสในห้องของเขา ขณะเดียวกันก็ถอดกางเกงแล้วเข้าไปในห้องน้ำ

เขาไม่ได้อาบน้ำมานานครึ่งปีแล้ว กระบวนการทำความสะอาดบนยานอวกาศนั้นอธิบายได้ยากจริงๆ

" คุณเพพเพอร์ได้รับข่าวว่าคุณโทนี่ได้รับการช่วยเหลือแล้วเมื่อสิบนาทีก่อน ตอนนี้อยู่ที่สนามบินแล้วครับ" จาร์วิสตอบ

"เร็วขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย? ไม่คิดว่าประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของฐานทัพจะสูงขนาดนี้นะเนี่ย" ลีออนพึมพำ

"เพพเพอร์คงเป็นห่วงแย่แน่ๆ "

"โทนี่ก็สะเพร่าเกินไป ฉันเตือนเขาตั้งหลายครั้ง แต่เขาไม่เคยใส่ใจ"

"คราวนี้ดีเลย คิดดูแล้ว ฉันเพิ่งจะขึ้นยานไปอวกาศ เท้าแตะพื้นยังไม่ทันหายเมื่อย เธอก็คงจะรีบตามไปส่งข้าวส่งน้ำที่อัฟกานิสถานแล้ว"

"ฉันบอกแล้วว่าโอบะไดห์จ้องเขาอยู่ แต่เขาก็ยังไม่เชื่อ"

"แต่อย่างน้อย โอบะไดห์ก็เก่งจริงๆ รู้จักหาโอกาสในการลงมือ พอฉันกับโทนี่แยกกันปุ๊บ เขาก็ลงมือทันที"

จาร์วิสฟังลีออนบ่นอย่างเงียบๆ

ลีออนไม่ได้พูดตำหนิโทนี่ต่อหน้า

เพราะโทนี่เองก็คงจะเจ็บปวดกับความอวดดีของตัวเองในครั้งนี้มากพอแล้ว ไม่จำเป็นต้องไปซ้ำเติมให้มากไปกว่านี้

คนที่เพิ่งรอดพ้นจากอันตราย ต้องการเสียงหัวเราะของคนในครอบครัวเพื่อเยียวยาบาดแผลทางจิตใจ

"คุณลีออน คุณพูดว่าโอบะไดห์วางแผนโจมตีคุณสตาร์คงั้นเหรอครับ?"

จาร์วิสพูดแทรกขึ้นมาอย่างกะทันหัน "คุณต้องการให้ผมส่งข้อความนี้ไปบอกคุณสตาร์ค และเตือนให้เขาระวังตัวไหมครับ?"

"ไม่ต้องหรอก ฉันบอกเขาไปแล้ว"

"พอเขากลับมา พวกเราก็จะไปจัดการเรื่องของโอบะไดห์กัน"

ลีออนบีบครีมลงบนผม "ว่าแต่จาร์วิส ทำไมนายถึงเรียกโทนี่ว่านายน้อยโทนี่หรือคุณสตาร์ค ตลอดเลยล่ะ ที่ควรจะถูกเรียกว่านายน้อยมันฉันต่างหาก แล้วยังไงซะ ฉันก็เป็นสตาร์คเหมือนกัน โทนี่อายุขนาดนั้นแล้ว เรียกคุณสตาร์คก็พอ ที่จริง...เปลี่ยนเป็นคุณลุงน่าจะเหมาะกว่า"

"ขออภัยครับ คุณลีออน ผมรับใช้คุณสตาร์คมาตั้งแต่ก่อนยุค 90"

"ก่อนที่คุณจะเข้ามาในครอบครัวนี้ ผมก็เรียกคุณสตาร์คว่านายน้อยแล้วครับ"

"ถ้าคุณต้องการให้เปลี่ยนสรรพนามเรียกแทน ผมสามารถเปลี่ยนให้ได้ครับ"

"ไม่ต้องหรอก เรียกแบบเดิมนั่นแหละ" ลีออนเริ่มล้างครีม

เขารู้สึกว่าจาร์วิสน่าจะพัฒนาอารมณ์แบบมนุษย์ขึ้นมาแล้ว ไม่งั้นคงไม่ติดเป็นนิสัยแบบนี้

บางทีในอนาคต เขาอาจจะช่วยให้จาร์วิสวิวัฒนาการกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีสติปัญญาอย่างแท้จริงได้

แทนที่จะถูกอัลตรอน "ลูกชาย" ของโทนี่ฆ่าทิ้ง เหมือนในหนัง

ลีออนล้างตัว แล้วสวมเสื้อสีเทาเข้ารูป

เขาใช้ผ้าเช็ดตัวเช็ดผมแล้วเดินออกจากห้อง

"จาร์วิส เตรียมอาหารให้ฉันหน่อย ฉันหิวแล้ว"

ลีออนเดินไปที่ห้องครัวแล้วเปิดตู้เย็น แต่กลับว่างเปล่า

"อ่า อย่างที่คิดไว้เลย จาร์วิส สั่งอาหารมาส่งให้ฉันที"

ตอนนี้เป็นเวลาเช้าในลอสแองเจลิส

ทั้งเมืองเพิ่งจะตื่นจากการหลับใหล และเริ่มต้นชีวิตประจำวันที่แสนวุ่นวาย

อาหารของลีออนถูกส่งมาถึงคฤหาสน์อย่างรวดเร็ว

เขาแทบจะทนไม่ไหว รีบนั่งลงที่โต๊ะแล้วเริ่มกินทันที

หลังจากกินแต่ขนปังกับสารอาหารในอวกาศมานานครึ่งปี ปากของเขาจืดจนงอกจะรากออกมาอยู่แล้ว

พอได้ลิ้มรสชาติอันโอชะของไขมันและคาร์โบไหเดรตอีกครั้ง เขาก็กินไปสองชั่วโมงแบบไม่รู้ตัว

"จาร์วิส สั่งชีสเบอร์เกอร์มาให้ฉันหน่อย ไม่สิ สั่งมาสิบชิ้นเลย!"

"จาร์วิส สั่งพิซซ่ามาสิบถาด เอาทุกหน้าเลย เเต่เอ๊ะ ไม่ใช่สิ ขอหน้าชีสที่แคลอรี่สูงที่สุดสามถาด!"

"จาร์วิส สั่งสเต๊กเวลลิงตันมาห้าที่..."

มื้ออาหารดำเนินไปจนถึงเกือบเที่ยง

หลังจากดื่มด่ำกับอาหารและไวน์อย่างเต็มที่แล้ว ลีออนก็ตบพุงที่ไม่ได้ป่องขึ้นมาเลยของตัวเองอย่างพอใจ แล้วนั่งลงบนโซฟาในห้องโถง

"อิ่มจัง อิ่มแบบสุดๆ ไปเลย"

"ไม่น่าแปลกใจที่โทนี่จะชอบชีสเบอร์เกอร์ การได้กินอาหารที่มีแคลอรี่สูงแบบนี้ มันทำให้รู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก"

ลีออนรู้สึกอิ่มเอมใจ

ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่า สำหรับเขาแล้ว ประโยชน์อย่างหนึ่งที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของการเป็นซูเปอร์แมน คงจะเป็นการที่เขากินเท่าไหร่ก็ได้โดยไม่ต้องกลัวอ้วน

ไม่ว่าเขาจะกินแคลอรี่และไขมันเข้าไปมากแค่ไหน มันก็จะแปรเปลี่ยนเป็นสารอาหารที่ทำให้ร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น

นี่มันช่างเป็นข่าวดีสำหรับเขา วิญญาณชาวจีนที่รักในการกินโดยแท้

ลีออนกัดชีสเบอร์เกอร์ชิ้นสุดท้าย เขารู้สึกพอใจมาก

"จาร์วิส เปิดข้อความในช่วงหกเดือนที่ผ่านมาให้ฉันดูหน่อย" ลีออนพูด

"ได้เลยครับ คุณลีออน"

หน้าต่างข้อมูลชุดหนึ่งปรากฏขึ้นบนจอที่อยู่ตรงหน้าลีออน

จาร์วิสรวบรวมข้อมูลอย่างมเป็นระเบียบ "ตอนนี้ในวีแชทของคุณมีข้อความที่ยังไม่ได้อ่านทั้งหมด 1,634 ข้อความ และอีเมลในกล่องจดหมาย 807 ฉบับครับ"

"เจ็ดสิบสี่เปอร์เซ็นต์ของข้อความมาจากเพื่อนร่วมชั้นมัธยมปลายของคุณ แปดสิบเก้าเปอร์เซ็นต์มาจากผู้หญิง และเก้าสิบสามเปอร์เซ็นต์มีใจความโรแมนติกครับ..."

ลีออนพูดไม่ออก "คนพวกนี้ เห็นแก่เงินกันจริงๆ คนที่ไหนเขาส่งข้อความแบบนั้นมาหาฉันกัน จาร์วิส ไม่ต้องสนใจอีเมลจากคนที่ไม่รู้จัก"

"ได้ครับ คุณลีออน ตอนนี้คุณไม่มีข้อความที่ยังไม่ได้อ่านแล้วครับ"

ลีออนตบมือ "เยี่ยม! จาร์วิส ตอนนี้เล่าเรื่องการพัฒนาของบริษัทในช่วงหกเดือนที่ผ่านมาให้ฉันฟังหน่อยสิ อ้อ บริษัทที่ฉันมีหุ้นอยู่น่ะ"

เมื่อสองปีก่อน ตอนที่โทนี่พัฒนาสมาร์ทโฟน

ลีออนก็ใช้ทรัพยากรที่มีอยู่ ก่อตั้งบริษัทอินเทอร์เน็ตขึ้นมา บริษัทหนึ่ง ชื่อว่า สตาร์ค เน็ตเวิร์ค

ยังไงซะ ในช่วงต้นศตวรรษที่ 21 วงการอินเทอร์เน็ตในสหรัฐอเมริกาอยู่ในช่วงขาขึ้น

ยิ่งไปกว่านั้น เพิ่งจะผ่านพ้นฟองสบู่มาได้ไม่กี่ปี วงการนี้ก็ยังไม่มีนายทุนใหญ่เจ้าอื่นเข้าครอบครอง

ในเมื่อมีเค้กก้อนโตที่ยังไม่มีใครค้นพบ รอให้ใครสักคนเข้าไปแบ่ง

งั้นทำไมเขาจะเป็นคนแบ่งเค้กก้อนนั้นไม่ได้ล่ะ?

มีทรัพยากรจากสตาร์คกรุ๊ปอยู่ทั้งที

ลีออนได้นำแอพพลิเคชั่นอินเทอร์เน็ตมากมายที่จะมีให้เห็นในอีกยี่สิบปีข้างหน้าออกสู่ตลาดภายในหนึ่งปี

เขาก่อตั้งวีแชท, ทวิตเตอร์, เข้าซื้อกิจการอเมซอนและยูทูป... แม้แต่เว็บไซต์เรต 18+ เขาก็ไม่ปล่อยผ่าน ผลิตขึ้นมาและจดทะเบียนบริษัทก่อนกลุ่มทุนแคนาดาซะเลย

ปัจจุบัน สตาร์ค เน็ตเวิร์คมีผู้ใช้งานมากกว่า 200 ล้านคนทั่วโลก

ลีออนหลับไปในอวกาศครึ่งปี แต่มูลค่าตลาดของบริษัทกลับเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างเงียบๆ

เพียงแต่การหายตัวไปของเขากับโทนี่เมื่อไม่นานมานี้ ทำให้หุ้นที่กำลังพุ่งสูงขึ้น ร่วงลงเกือบครึ่ง

หลังจากฟังรายงานของจาร์วิสจบ ลีออนก็ถอนหายใจ "ถึงแม้ว่าราคาหุ้นจะร่วงลงครึ่งหนึ่งภายในหนึ่งเดือน...ทำไมมันยังสูงกว่าตอนที่ฉันจากไปอีกนะ"

"ดีจริงๆ ประธานบริษัทคนปัจจุบันคือลุงจอร์จใช่ไหม บอกเขาว่าเขาทำงานได้ดีมาก แล้วก็ให้เขาหยุดพักผ่อนสามวัน"

"ได้เลยครับ คุณลีออน ผมจะแจ้งคุณจอร์จ บูชเดี๋ยวนี้เลยครับ"

จาร์วิสตอบรับ พร้อมกับเสนอแนะ "แต่ผมคิดว่า แทนที่จะไปพักผ่อน คุณบูชน่าจะอยากให้คุณอนุมัติให้เขาเพิ่มฟังก์ชันปุ่มโฮมลงในสมาร์ทโฟนมากกว่านะครับ"

ลีออนพูดไม่ออก "พระเจ้าช่วย ลุงแกยังคิดถึงฟังก์ชันไร้ประโยชน์นั่นอยู่อีกเหรอเนี่ย! เหมือนเอางูไปต่อขาชัดๆ"

"โทนี่พัฒนาโทรศัพท์มือถือให้เป็นแบบหน้าจอสัมผัสแบบบางเฉียบแล้ว ขั้นตอนต่อไปก็คือการฉายภาพโทรศัพท์มือถือและแว่นตาฉายภาพ ทำไมลุงจอร์จถึงยังคงยึดติดอยู่กับความคิดแบบเก่าๆอยู่ได้"

"จาร์วิส บอกลุงเขาไปสิ ว่าให้เอาความคิดแบบโบราณฝังดินไปซะ แล้วก็พักผ่อนให้เต็มที่ อย่าทำตัวล้าสมัยเหมือนป้าซูซานข้างบ้านสิ!"

"ได้ครับ คุณลีออน" จาร์วิสตอบ "แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีผู้หญิงชื่อซูซานอยู่บ้านข้างๆ พวกเรานะครับ"

"นั่นมันคำเปรียบเทียบ จาร์วิส สำนวนน่ะสำนวน" ลีออนเน้น

"ผมทราบครับ..." เสียงของจาร์วิสเว้นช่วงไปครู่หนึ่ง มีเสียงไฟฟ้าดังขึ้นเล็กน้อย ราวกับเขากำลังจดบันทึกอยู่

ลีออนหยิบจอขึ้นมา "ว่าแต่จาร์วิส โทนีนี่น่าจะกลับถึงลอสแองเจลิสประมาณสี่โมงถึงห้าโมงเย็น ยังมีเวลาอีกตั้งนาน เปิดหนังเรื่อง "ซูเปอร์แมน" ให้ฉันดูหน่อยสิ"

"ได้เลยครับ กำลังเปิดภาพยนตร์เรื่อง "ซูเปอร์แมน" ปี 1979 ที่แท้คุณก็ชอบดูหนังย้อนยุคเหมือนคุณนายซูซานเลยนะครับ" จาร์วิสเรียนรู้และนำไปใช้ได้อย่างคล่องแคล่ว

"ใครคือซูซาน...โอ้ นายนี่เรียนรู้ได้เร็วจริงๆ" ลีออนยิ้มมุมปาก

............

เวลาผ่านไปจนถึงช่วงบ่าย

หลังจากโทนี่กลับมาลอสแองเจลิส

อย่างแรกเลย คือเขาสบตากับเพพเพอร์ด้วยความรัก

จากนั้นก็รีบไปซื้อชีสเบอร์เกอร์สองชิ้น

หลังจากนั้นเขาก็กลับมา แล้วไปที่สตาร์ค อินดัสทรีส์ เพื่อแถลงข่าว

หลังจากที่ลีออนเน้นย้ำซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำให้โทนี่เริ่มสงสัยโอบะไดห์อย่างมาก

ดังนั้นเมื่อโอบะไดห์ปรากฏตัวขึ้น เขาจึงกอดโอบะไดห์อย่างอบอุ่น และเอ่ยปากขอกินเบอร์เกอร์อย่างสุภาพ

โทนี่ปฏิเสธอย่างไม่ลังเล

"ขอโทษที ฉันมีเบอร์เกอร์แค่ชิ้นเดียว ไม่แบ่งให้หรอกนะ" โทนี่พูดพลางหยิบเบอร์เกอร์อีกชิ้นออกจากกระเป๋า

ลีออนกำลังดูถ่ายทอดสดทางทีวีอยู่ที่บ้าน

สถานีโทรทัศน์ KNKV ถ่ายทอดสดผ่านอินเทอร์เน็ตและโทรทัศน์พร้อมกัน

โทนี่ สตาร์ค ได้รับการช่วยเหลือจากอัฟกานิสถาน ถือเป็นข่าวใหญ่ที่สร้างความตกตะลึงไปทั่วลอสแองเจลิส

ทันทีที่ข่าวออกมาก็กลายเป็นเทรนด์ทวิตเตอร์ทั่วโลก มีผู้คนหลายสิบล้านคนเข้าชมในห้องถ่ายทอดสด

ขณะเดียวกัน ราคาหุ้นของสตาร์คกรุ๊ปก็พุ่งสูงขึ้น

ร่วงลงเหวไปเท่าไหร่ ตอนนี้ก็ทะยานขึ้นไปเท่านั้น

แค่โทนี่ สตาร์คกลับมามีชีวิตอีกครั้ง

เหมือนกับว่าแค่ชื่อของเขาก็มีมูลค่าหลายร้อยล้านดอลลาร์แล้ว

นักลงทุนต่างก็ตื่นเต้น นี่มันเป็นช่วงเวลาทองที่จะเข้าสู่ตลาดอย่างแท้จริง ได้กำไรชัวร์ๆ ไม่มีขาดทุน!

จนกระทั่งในห้องถ่ายทอดสด โทนี่ย่อตัวลงหน้าแท่นพูด พูดเรื่องเกี่ยวกับพวกคนกินเนื้อเป็นอาหาร

จากนั้นเขาก็ลุกขึ้น เดินไปอยู่หลังแท่น แล้วพูดด้วยสีหน้าจริงจัง

"ผมขอประกาศว่านับจากนี้เป็นต้นไป แผนกอาวุธของสตาร์คกรุ๊ปจะถูกปิดตัวลงอย่างถาวร!"

โทนี่พูดอย่างจริงจัง "ผมอยากจะครุ่นคิดถึงอนาคตของบริษัทนี้อย่างจริงจัง... ให้บริษัทนี้สร้างประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่กว่านี้ให้กับโลก!"

ตู้ม!

ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์และชาวเน็ตที่อยู่ในห้องถ่ายทอดสดต่างก็ตกตะลึง!

สถานที่จัดงานเต็มไปด้วยความวุ่นวายและตื่นเต้น นักข่าวทุกคนต่างพยายามยื่นไมโครโฟนไปที่ปากของโทนี่ และถามว่าอะไรเป็นสิ่งที่กระตุ้นให้เขาตัดสินใจเช่นนี้

ในห้องถ่ายทอดสดมีคำพูดมากมายเต็มไปหมด

บางคนก็ไม่อยากจะเชื่อ บางคนก็หัวเราะเยาะ บอกว่าพวกนายทุนก็ยังมีจิตสำนึกกันบ้าง

แต่ส่วนใหญ่แล้ว มักจะเป็นนักลงทุนที่เพิ่งซื้อหุ้นเข้ามาด่ากราดไปทั่วหน้าจอ

"โทนี่นี่ เด็ดขาดจริงๆ ไม่เบรกให้คนอื่นตั้งตัวเลย แบบนี้มูลค่าของบริษัทลูกก็ต้องตกอีก"

ลีออนนอนอยู่บนโซฟา ยกนมในมือขึ้นให้กับโทนี่ที่อยู่ในทีวี "นี่แหละสไตล์ของเขา"

"คุณลีออน คุณรู้มาก่อนแล้วเหรอครับว่าโทนี่จะทำแบบนี้?" จาร์วิสถาม

"แน่นอนสิ นี่เป็นสิ่งที่ฉันอยากให้เขาทำมาตั้งแต่สองปีก่อนแล้ว"

ลีออนพลิกตัวลุกขึ้นนั่ง หยิบผลไม้บนโต๊ะขึ้นมากัด

"อีกเดี๋ยวเขาก็กลับมาแล้ว ฉันต้องเตรียมตัว"

"ว่าแต่ ชุดเกราะมาร์คทำความสะอาดเสร็จเรียบร้อยแล้วใช่ไหม? จาร์วิส จัดเซอร์ไพรส์ให้โทนี่หน่อยสิ" ลีออนเปิดประตูแล้วเดินลงบันไดไป

จาร์วิสตอบกลับ "ตามที่คุณสั่งไว้ครับ ชุดเกราะได้รับการซ่อมแซมบนคอนโซลแขนกลแล้วครับ คุณสามารถพาคุณสตาร์คไปที่นั่นได้เลยครับ"