บทที่ 50 นามบัตรครึ่งใบ

นี่คือนามบัตรที่สวยงามและประณีต พื้นเป็นสีดำ และขอบถูกเคลือบด้วยลวดลายสีทอง

จากความละเอียดและวัสดุที่ใช้ ทำนามบัตรใบนี้ต้องมีต้นทุนสูง ราคาระหว่าง 50 ถึง 100 หยวน ซึ่งไม่ใช่นามบัตรที่คนทั่วไปจะใช้ได้

ด้านหน้าของนามบัตร มีเพียงตัวอักษรสองตัว คือ "เหมย" และ "ชวน"

ด้านหลัง มีเพียง ครึ่งหนึ่งของที่อยู่และหมายเลขโทรศัพท์:

• ที่อยู่: ถนนหมายเลข 17
• เบอร์โทร: 85566

นอกจากข้อมูลเพียงน้อยนิดเหล่านี้ นามบัตรยังเปื้อนด้วย คราบเลือดบาง ๆ ซึ่งแยกด้วยตาเปล่าไม่ได้ว่าเป็นเลือดคนหรือเลือดแมว

เสิ่นเฟยเก็บนามบัตรลงในถุงพลาสติกอย่างระมัดระวัง แล้วหันไปตรวจสอบแมวดำ

บนตัวและขาของมันมี รอยบาดแผล หลายจุด ดูเหมือนถูกของมีคมบาด แต่แผลไม่ลึกมาก

เสิ่นเฟยลูบหัวแมวดำพลางพึมพำ

“เธอเจออะไรมากันแน่? เธอพยายามส่งข้อความอะไรให้ฉันผ่านนามบัตรใบนี้? หรือคนที่เกี่ยวข้องกับนามบัตรนี้เป็นฆาตกรที่ฆ่าคนในบ่อน้ำบนเขาหนานหยุน?”

แมวดำร้องเบา ๆ พลางก้มลงเลียแผลของมันเอง

เสิ่นเฟยส่ายหัว แมวดำตัวนี้แม้จะดูมีไหวพริบ แต่ท้ายที่สุดมันก็ยังเป็นเพียงสัตว์ที่ไม่สามารถสื่อสารด้วยภาษามนุษย์ได้

เขาจึงตัดสินใจขับรถกลับไปที่สำนักงานตำรวจ เพื่อตรวจสอบคราบเลือดบนบัตร และให้ฝ่ายเทคนิคตรวจสอบว่า มีใครในเมืองซินเฉิงที่ใช้นามบัตรลักษณะนี้

...

เมื่อกลับมาถึงสำนักงาน เสิ่นเฟยอุ้มแมวดำตรงไปที่ ห้องชันสูตรพลิกศพ เพราะรู้ว่าตู้เสวี่ยเป็นคนบ้างานและมักจะอยู่ที่สำนักงานเกือบตลอดเวลา ซึ่งเขาเองก็ไม่ต่างกัน

ตู้เสวี่ยเห็นเสิ่นเฟยอุ้มแมวดำมาก็ประหลาดใจ

“หัวหน้า นี่ใช่แมวดำตัวที่มารายงานคุณคราวก่อนหรือเปล่า?”

“ใช่ มันหายไปจากสำนักงานพักหนึ่ง แล้ววันนี้ฉันเจอมันรอฉันอยู่บนถนนระหว่างทางกลับบ้าน มันมีแผลด้วย คุณช่วยรักษาให้มันหน่อยได้ไหม?”

ตู้เสวี่ยอดแซวไม่ได้

“หัวหน้า ฉันเป็นหมอนิติเวชนะ ไม่ใช่สัตวแพทย์”

“มันก็คล้าย ๆ กันแหละ” เสิ่นเฟยตอบพร้อมหัวเราะเบา ๆ

ตู้เสวี่ยถอนหายใจ แต่ก็ทำการ ทำแผลและพันผ้าให้แมวดำอย่างเรียบร้อย ระหว่างทำ แมวดำก็นิ่งสนิท ไม่ขยับหนีแม้แต่น้อย

“ดูเหมือนมันจะรู้ว่าคุณกำลังช่วยมัน” ตู้เสวี่ยพูดพร้อมกับมองดวงตาแมวที่จ้องพวกเขา

“มันฉลาดขนาดรายงานคดีได้ เรื่องแค่นี้ไม่น่าแปลกใจ” เสิ่นเฟยตอบพร้อมรอยยิ้ม

จากนั้นเสิ่นเฟยยื่นนามบัตรให้ตู้เสวี่ย

“ช่วยตรวจคราบเลือดบนบัตรนี้ให้หน่อย ว่าเป็นเลือดคนหรือเปล่า”

ตู้เสวี่ยรับบัตรไปตรวจอย่างละเอียด เธอดมและส่องด้วยกล้องจุลทรรศน์ ก่อนส่ายหน้า

“นี่ไม่ใช่เลือดคน น่าจะเป็นเลือดของแมวดำตัวนี้เอง”

เสิ่นเฟยรู้สึกผิดหวัง เพราะหากเป็นเลือดคนก็อาจตรวจสอบ DNA เพื่อหาตัวเจ้าของเลือดได้ ซึ่งอาจเป็น ฆาตกรในคดีศพบ่อน้ำบนเขาหนานหยุน

เสิ่นเฟยถามความเห็นตู้เสวี่ยเกี่ยวกับนามบัตร

ตู้เสวี่ยกล่าวว่า

“จากวัสดุและการออกแบบ นามบัตรนี้น่าจะแสดงถึงฐานะของเจ้าของซึ่งน่าจะมีอำนาจหรือร่ำรวย นอกจากนี้ ข้อมูลบนบัตรมีแค่ชื่อและเบอร์โทร น่าจะเป็นเพราะคนที่ได้รับนามบัตรรู้จักตัวตนของเจ้าของอยู่แล้ว”

ตู้เสวี่ยชี้ว่า ตัวอักษร "เหมย" อาจเป็นส่วนหนึ่งของชื่อ เช่น "เหมย" หรือ "ไห่" ซึ่งเหมาะสำหรับใช้เป็นชื่อคน

เสิ่นเฟยพยักหน้าเห็นด้วย และกล่าวว่า

“เบาะแสบนบัตรนี้อาจเพียงพอให้เราหาตัวเจ้าของได้”

ตู้เสวี่ยเสริม

“หัวหน้า ฉันหวังว่าคุณจะคลี่คลายคดีนี้ได้ ฆาตกรที่ลงมือกับแม่ลูกสามคนต้องโหดร้ายมาก คุณต้องจับตัวคนร้ายให้ได้ เพื่อให้ผู้ตายได้พักผ่อนอย่างสงบ”

เสิ่นเฟยพยักหน้าด้วยความมุ่งมั่น ก่อนอุ้มแมวดำกลับไปที่สำนักงาน

เขาตั้งใจจะให้หัวหน้าแผนกเทคนิคช่วยตรวจสอบเบาะแสในวันถัดไป แต่ตอนนี้แผนกเทคนิคไม่มีใครอยู่

ในคืนนั้น เสิ่นเฟยนั่งอยู่ในสำนักงาน สูบบุหรี่เงียบ ๆ ส่วนแมวดำก็นั่งอยู่บนโต๊ะ จ้องมองเขาด้วยดวงตาเหมือนอัญมณี

...ในคืนอันเงียบสงัด ทั้งคนและแมวต่างไร้ซึ่งความง่วง...