บทที่ 302 การถูกโจมตี
ในชั่วพริบตา ความเงียบกลายเป็นทำนองหลักในบ้านหลังนี้ ไม่มีใครยิงปืน ไม่มีใครส่งเสียง มีเพียงใบหน้าที่ตกตะลึงจนแทบหูอื้อของทุกคน นี่เป็นภาพที่น่าสะพรึงกลัวที่พวกเขาไม่เคยจินตนาการมาก่อน คนๆ เดียว กำลูกกระสุนมือเดียว ฆ่าคนตายไปยี่สิบสามสิบคน นี่... นี่... นี่เป็นความฝันใช่ไหม? ทำไมถึงได้รับความตกใจขนา...
