บทที่ 27 ภรรยาในเกมออนไลน์ไม่มีทางเป็นผู้หญิงจริง ๆ หรอก

"นี่กำลังบอกใบ้ว่าต่อไปฉันต้องทุ่มสุดตัวหรือไง?" โร่ยุนยิ้มมุมปาก

จากนั้นก็หัวเราะเบา ๆ

ถ้าเพื่อความสงบสุขของคนรอบข้าง ต่อให้ต้องทุ่มสุดตัวก็ไม่เป็นไร

เก็บถั่วเซนซึลงในกระเป๋าติดตัว โร่ยุนก็สังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงของร่างกายตัวเอง

พละกำลังเพิ่มขึ้น ความคล่องแคล่วและการตอบสนองก็ดีขึ้น

แค่ค่อย ๆ ก้าวไปอย่างมั่นคงแบบนี้ ทุนในมือก็จะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ

แต่ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาคิดเรื่องระยะยาว

ฉ่า!

โร่ยุนที่แช่น้ำเสร็จลุกขึ้นจากอ่าง

เช็ดตัวให้แห้งแล้วเปลี่ยนเป็นชุดนอน ออกจากห้องน้ำ

เดินผ่านห้องนั่งเล่น เห็นไฟยังเปิดอยู่ โทรทัศน์ก็ยังเปิดข่าวบันเทิง แต่นันกง นาซึกิ ที่นอนอยู่บนโซฟาหลับไปแล้ว

"ช่างทำให้คนเป็นห่วงจริง ๆ" โร่ยุนเดินเข้าไปอย่างจนใจ

เส้นผมสีดำสนิทถูกหญิงสาวกดทับไว้ใต้ร่าง แนบชิดใบหน้างดงาม มือน้อยทั้งสองวางซ้อนกันบนโซฟา ส่งเสียงหายใจสม่ำเสมอ

โตป่านนี้แล้ว ยังไม่รู้จักดูแลตัวเองอีก

นันกง นาซึกิ ที่สงบนิ่งดูน่ารักมาก ไม่มีท่าทางเป็นผู้ใหญ่เหมือนปกติเลย

ดูเหมือนเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ๆ ที่อ่อนแอจริง ๆ มากกว่า

โร่ยุนปิดโทรทัศน์ที่ส่งเสียงดัง เดินเข้าไปอุ้มนาซึกิขึ้นเบา ๆ

น้ำหนักเบามาก อุ้มในอ้อมแขนแล้วรู้สึกเหมือนอุ้มตุ๊กตา

ตอนนี้นาซึกิดูเหมือนน้องสาวของเขาจริง ๆ

โร่ยุนอดยิ้มไม่ได้

เดินผ่านห้องนั่งเล่นที่สว่างไสว เข้าไปในห้องนอนของนาซึกิ เขาใช้ข้อศอกเปิดโคมไฟตั้งโต๊ะ แล้วค่อย ๆ วางนาซึกิลงบนเตียง ห่มผ้าให้

"ราตรีสวัสดิ์"

โร่ยุนเดินออกมา ตอนปิดประตู ในแสงสลัว ๆ เขาไม่เห็นสีแดงระเรื่อและรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ผ่านใบหน้าของนันกง นาซึกิ ไปอย่างรวดเร็ว

แต่แล้วเธอก็ยิ้มมุมปาก พลิกตัวนอนต่อ

ส่วนโร่ยุนก็ปิดไฟห้องนั่งเล่น จัดการสิ่งที่ต้องเก็บ แล้วกลับเข้าห้องนอนของตัวเอง

ชีวิตยามค่ำคืนเพิ่งเริ่มต้น

นาน ๆ ทีจะได้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ไม่ต้องนอนเร็ว ต้องเล่นเกมสักหน่อยแล้ว

โร่ยุนไม่ใช่เด็กเรียนที่ไม่ยุ่งเกี่ยวกับสามอย่าง (เหล้า บุหรี่ ผู้หญิง) แม้เรียนดี แต่ก็ไม่ใช่คนโบราณ

เปิดเครื่อง ปรับเก้าอี้และเมาส์ คลิกไอคอนเกม ทำทุกอย่างอย่างรวดเร็ว

มองหน้าจอโหลดที่ช้า ๆ โร่ยุนนึกถึงเพื่อนในกิลด์ที่เจอในเกม

"หวังว่าพวกเขาจะไม่โกรธที่ฉันไม่ได้ออนไลน์มานานนะ" เขายิ้มขื่น ๆ

กิลด์เกมในอดีต ไม่ออนไลน์แค่ไม่กี่วันก็โดนเตะออกแล้ว ไม่มีทางต่อรอง แต่กิลด์นี้ยังดีอยู่

ใส่ชื่อผู้ใช้และรหัสผ่าน แล้วล็อกอิน

หน้าจอคอมพิวเตอร์ของโร่ยุนปรากฏภาพเกมออนไลน์สมัยใหม่ สไตล์และธีมคล้ายไฟนอลแฟนตาซี แต่อาจเพราะเทคโนโลยีในโลกนี้ก้าวหน้ากว่า กราฟิกเกมจึงดีมาก

หลังสงคราม ต้องฟื้นฟูทุกอย่าง อุตสาหกรรมบันเทิงจึงเติบโตอย่างรวดเร็ว นิยายเบาสมอง Sword Art Online ที่โร่ยุนก๊อปปี้มาจึงขายดีมาก

เพราะไม่ได้เล่นหลายวัน โร่ยุนจึงทบทวนการควบคุมในการตั้งค่าก่อน

แต่ไม่นาน ก็เห็นมีข้อความส่วนตัวมาที่มุมซ้ายล่าง

เขาเลื่อนเมาส์ไปคลิก

ยุกิ อาโกะ: ในที่สุดก็ออนไลน์แล้ว (^▽^)!

ยุกิ อาโกะ: นี่ไม่ใช่แชทกิลด์นะ แต่เป็นการสื่อสารกับใจคุณโดยตรงเลย! ถึงจะไม่ได้ออนไลน์หลายวัน แต่อาโกะก็ยังชอบคุณอยู่นะ

โร่ยุนรู้สึกจนใจ

เด็กสาวชื่อในเกมว่ายุกิ อาโกะคนนี้ เขารู้จักตั้งแต่เพิ่งเล่นเกมนี้ใหม่ ๆ

ตอนนั้นไม่มีใครจับทีมกับนักบวชโง่ ๆ น่าสงสารคนนี้ เขาที่เล่นนักดาบเลยพาเล่นนิดหน่อย

แล้ว... ก็เกิดเรื่องที่ควบคุมไม่ได้

แค่พาเล่นธรรมดา ๆ แต่กลับได้รับความชอบอย่างมากจากมือใหม่

หลังจากนั้น แทบทุกสามประโยคก็พูดถึงแฟน พูดคนเดียวจนโร่ยุนต้องทึ่ง

แม้จะอธิบายไปมากมายตอนแรก แต่ก็ถูกตีความผิดฝ่ายเดียว แล้วก็ติดตามเขาเหมือนเดิม

นานวันเข้า โร่ยุนก็ปล่อยให้เป็นไปตามใจเธอ

ไม่สนใจที่ถูกมองว่าเป็นแฟนกัน

เพราะเกมนี้กำลังจะเปิดระบบแต่งงาน มีโบนัสคุณสมบัติและรางวัลพิเศษด้วย แต่โร่ยุนก็ไม่ได้จริงจัง

ใครจะรู้ว่าอีกฝ่ายเป็นพวกโอตาคุอ้วนหรือเปล่า

"สองวันนี้โรงเรียนมีสอบเยอะ แล้วคุณก็รู้นี่" พิมพ์ข้อความนี้เสร็จ

"พอเถอะ ไปลงดันเจี้ยนกันเถอะ ทำเควสต์ที่ค้างไว้ให้เสร็จก่อน"

ยุกิ อาโกะ: ได้ ๆ ฟังคุณทุกอย่างเลย

ในอีกไม่กี่ชั่วโมงต่อมา โร่ยุนทำเควสต์หลัก เควสต์รองและเควสต์กิจกรรมกับเธอเสร็จ แล้วต่างคนก็ออฟไลน์

ในเวลาเดียวกัน ในอพาร์ตเมนต์อีกแห่งหนึ่งบนเกาะเกนชิน สาวผมดำที่นั่งหน้าคอมพิวเตอร์ขมวดคิ้ว ดวงตาสีน้ำเงินเข้มเป็นประกายวูบวาบด้วยความสุข ดูตื่นเต้นมาก

"อู้ฮู..."

เธอกอดหมอนกลิ้งไปมาบนเตียง เหมือนลูกหมาร่าเริง

วันรุ่งขึ้น ช่วงสาย โร่ยุนตื่นสายกว่าปกติเล็กน้อย เดินผ่านห้องนั่งเล่น เห็นนันกง นาซึกิ นั่งดื่มชาแดงพลางดูข่าวเช้าเหมือนทุกวัน

ในโทรทัศน์ดูคึกคักมาก เหมือนเป็นงานแถลงข่าวของบริษัทหนึ่ง