ตอนที่ 536 ข้อผิดพลาดครั้งใหญ่?
ในห้องทำงาน เห็นเพียงหญิงสาวในชุดสูททำงานนั่งอยู่บนตักของชายวัยกลางคน และกำลังป้อนผลไม้ให้เขา
ไม่ไกลจากนั้น บนโซฟามีชุดเมด และชุดพยาบาลวางอยู่ด้วย
ในใจของ เย่เฉิน คิดว่า รองประธานฉาย คนนี้ช่างเล่นอะไรแปลกๆ จริงๆ
เมื่อเห็นมีคนบุกเข้ามา หญิงสาวในชุดสูททำงานก็หน้าเปลี่ยนสีทันที รีบลุกออกจากตักของชายวัยกลางคน
“คุณเป็นใคร กล้าเข้ามาในห้องทำงานของฉันโดยไม่เคาะประตูได้ยังไง!”
ชายวัยกลางคนโกรธทันที เมื่อเห็น เย่เฉิน
“เก็บของ แล้วไสหัวออกไปจากบริษัทซะ”
เมื่อถูกขัดจังหวะจากความสนุกของเขา ชายวัยกลางคนคนนี้ก็ไม่คิดจะปล่อย เย่เฉิน ไปง่ายๆ
“เอ่อ... ท่านรองประธาน นี่คือ ท่านประธานเย่ เขาเพิ่งซื้อบริษัทของเรา และเป็นประธานคนใหม่ของบริษัท”
พนักงานต้อนรับสาวรีบออกมาอธิบาย
“อะไรนะ?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉาย เล่อกั๋ว ถึงกับงุนงงไป แต่ด้วยประสบการณ์การทำงานมาหลายปี เขาก็รีบปรับตัวได้ทันที
“ต้องขอโทษด้วยครับ ท่านประธานเย่ พอดี เลขาหลิว เข้ามารายงานเรื่องงานกับผมครับ”
“ยังจะยืนเฉยอยู่ทำไม รีบไปชงกาแฟมาให้ ท่านประธานเย่ เร็วเข้า”
พูดพลาง ฉาย เล่อกั๋ว ก็ส่งสายตาให้หญิงสาวที่นั่งบนตักของเขาเมื่อครู่
“คะ คะ คะ”
หญิงสาวในชุดสูททำงานรีบพยักหน้าแล้วเดินออกไป
คำพูดของ ฉาย เล่อกั๋ว เย่เฉิน ย่อมไม่เชื่ออยู่แล้ว คิดจะโกหกใครกัน? มารายงานเรื่องงานแล้วต้องนั่งบนตัก?
ถ้าการรายงานงานเป็นแบบนี้ คงมีคนมากมายที่ไม่เกลียดการทำงานแน่ๆ และนี่ก็เป็นช่วงเวลางานด้วย
อุตสาหกรรมส่วนใหญ่ของ เย่เฉิน เขามอบหมายให้ผู้บริหารระดับสูงจัดการ มีเพียงเรื่องสำคัญจริงๆ ที่เขาจะออกหน้าเอง
ไม่อย่างนั้นกับอุตสาหกรรมมากมายขนาดนี้ หาก เย่เฉิน ต้องจัดการทุกเรื่องเอง ต่อให้มี เย่เฉิน สักสิบแปดคนก็คงไม่พอ
หลังเลิกงาน คุณคิดจะเล่นใหญ่แบบไหนอย่างไรก็ได้ แม้จะเล่นให้สุดโต่งเลยก็ไม่เป็นไร แต่เล่นแบบนี้ในเวลางานนี่มันไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยแล้ว
เย่เฉิน ไม่ไว้วางใจให้บุคคลแบบนี้จัดการเรื่องต่างๆ ในบริษัท
“ท่านประธานเย่ เชิญนั่งครับ”
ฉาย เล่อกั๋ว ยิ้มแย้มเชิญ เย่เฉิน ให้นั่งลง
ไม่นานนัก หญิงสาวในชุดสูททำงานก็กลับมาพร้อมกับกาแฟหนึ่งแก้ว
เย่เฉิน พูดคุยกับ ฉาย เล่อกั๋ว ไม่กี่ประโยค แต่ยิ่งคุย เขาก็ยิ่งรู้สึกไม่ชอบ ฉาย เล่อกั๋ว
แม้ ฉาย เล่อกั๋ว คนนี้จะมักยิ้มแย้มอยู่ตลอดเวลา แต่ก็เป็นประเภทเสือหน้ายิ้ม(หน้าเนื้อใจเสือ)โดยแท้ ทุกคำพูดของเขาล้วนแล้วแต่เป็นการพูดแบบขอไปที
เย่เฉิน ไม่มีความตั้งใจที่จะสนทนากับอีกฝ่ายต่อไป เขาจึงลุกขึ้นแล้วกล่าวว่า :
“อีกครึ่งชั่วโมงจะมีประชุมผู้บริหารบริษัท ผมมีเรื่องที่จะประกาศ”
หลังจากพูดไปอย่างนั้น เย่เฉิน ก็เดินออกไป
“ท่านประธานเย่ ค่อยๆ เดินครับ”
ฉาย เล่อกั๋ว ยิ้มแย้มกล่าวขณะที่ เย่เฉิน ก้าวเดินจากไป
แต่ทันทีที่ เย่เฉิน ขึ้นลิฟต์ไปแล้ว รอยยิ้มบนใบหน้าของ ฉาย เล่อกั๋ว ก็เปลี่ยนเป็นเยาะเย้ยทันที
“ท่านรองประธาน เรื่องเมื่อกี้ จะ... จะมีปัญหาไหมคะ?”
เลขาสาวถามด้วยความเป็นกังวลใจ
“ไม่มีปัญหาหรอก”
ฉาย เล่อกั๋ว โบกมือของเขาอย่างมั่นใจ
“เจ้านี่เพิ่งเข้ามาใหม่ มันไม่กล้าทำอะไรฉันหรอก”
“ถ้าไม่มีฉัน บริษัทนี้ก็เตรียมตัวล่มได้เลย”
“ต่อให้มันมีความกล้าสักสิบเท่า มันก็ไม่มีทางกล้าคิดที่จะแตะต้องฉันหรอก..”
เด็กใหม่ที่เพิ่งเข้ามาบริหารธุรกิจจะสู้อะไรกับเขาที่คลุกคลีอยู่ในวงการนี้มานานกว่า 30 ปีได้?
“เชื่อฉันสิ อีกไม่นานบริษัทนี้ก็ต้องตกเป็นของฉันอีกแน่ๆ ฮ่าฮ่าๆ”
พูดจบ ฉาย เล่อกั๋ว ก็ปิดประตูเสียงดัง แล้วโอบเอวเลขาสาวพากลับเข้าไปทำเรื่องเมื่อกี้ต่อ
เมื่อกลับมาถึงห้องทำงาน เย่เฉิน สั่งการทันทีว่า :
“เธอไปแจ้งผู้บริหารทุกคน ให้พวกเขามาประชุมกันที่ห้องประชุมใหญ่ในอีกครึ่งชั่วโมง”
“ได้คะ”
พนักงานต้อนรับสาวพยักหน้า
“เดี๋ยวก่อน วันนี้เธอทำงานได้ดี ไปบอกฝ่ายบุคคลให้เพิ่มเงินเดือนเธอสามเท่า”
เย่เฉิน เสริมอีกหนึ่งประโยค
ถือเป็นการขอบคุณที่เธอแจ้งสถานการณ์ภายในของบริษัทให้เขาทราบ
“ขอบคุณคะ ท่านประธานเย่”
พนักงานสาวดีใจอย่างมาก หลังจากนั้นเธอก็ไปแจ้งข่าวการประชุมให้ผู้บริหารคนอื่นๆ อย่างขยันขันแข็ง
หลังจากพนักงานต้อนรับเดินออกไป เย่เฉิน หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ส่งข้อความไปยังผู้จัดการสาขาของสำนักงานนักสืบเอกชน ‘เทียนเซี่ยอู๋จง’ ประจำเซี่ยงไฮ้
โดยขอให้พวกเขาช่วยสืบเรื่อง ฉาย เล่อกั๋ว โดยเร็วที่สุด ไม่ต้องละเอียดมาก แต่ขอให้ได้ข้อมูลภายใน 20 นาที
เวลาผ่านไปนาทีต่อนาที ครึ่งชั่วโมงต่อมา ผู้บริหารระดับสูงของบริษัทก็รวมตัวกันในห้องประชุม
เมื่อบริษัทเปลี่ยนเจ้าของใหม่ ทุกคนต่างพากันพูดคุยกันเสียงเบาๆ ในระหว่างที่ทุกคนกำลังคุยกันอยู่ เย่เฉิน ก็เดินเข้ามาช้าๆ เมื่อเห็น เย่เฉิน ทุกคนต่างก็เงียบลงทันที
“มาเริ่มกันเลย”
เย่เฉิน กวาดตามองทุกคนแล้วพูดขึ้น
“ท่านประธานเย่ คือว่า... ท่านรองประธานฉาย ยังไม่มาครับ”
ผู้บริหารคนหนึ่งพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกล้าๆ กลัวๆ
“อ้าว ทุกคนมาแล้วเหรอ ขอโทษทีนะครับๆ ผมมาช้าไปหน่อย”
ทันใดนั้น ฉาย เล่อกั๋ว ก็เดินเข้ามาพร้อมรอยยิ้ม ถึงแม้เขาจะพูดขอโทษ แต่ใบหน้ากลับไม่มีแววสำนึกเลย
หลังจากพูดจบ เขาก็เตรียมจะนั่งลง
“ท่านรองประธาน คุณไม่จำเป็นต้องนั่งหรอก เก็บของแล้วออกไปจากบริษัทได้เลย”
ทันใดนั้น เสียงเย็นชาของ เย่เฉิน ก็ดังขึ้น
หืม?
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ฉาย เล่อกั๋ว ที่กำลังเลื่อนเก้าอี้ก็ถึงกับผงะ
ไม่เพียงแต่เขาเท่านั้น ผู้บริหารคนอื่นๆ ในบริษัทต่างก็หันไปมอง เย่เฉิน พร้อมกัน ทุกคนต่างไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน
“ท่านประธานเย่ ท่านพูดว่าอะไรนะ ผมฟังไม่ค่อยเข้าใจครับ?”
ฉาย เล่อกั๋ว ถาม เย่เฉิน ด้วยความงุนงง
“ไม่มีอะไร แค่คุณถูกไล่ออกจากบริษัท”
เย่เฉิน ตอบด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง
หลังจากออกมาจากห้องทำงานของ ฉาย เล่อกั๋ว เย่เฉิน ก็ตัดสินใจไล่เขาออกทันที เพื่อจะทำให้ผู้บริหารคนอื่นๆ ได้เห็น และไม่ประกาศเรื่องนี้ทันทีเพื่อให้เกิดผลกระทบโดยตรง
ตอนนี้ เมื่อผู้บริหารทุกคนอยู่พร้อมหน้ากัน เย่เฉิน จึงพูดออกไป และสิบกว่านาทีก่อนหน้า เย่เฉิน ก็ได้รับข้อมูลจากสำนักงานนักสืบเอกชน ‘เทียนเซี่ยอู๋จง’ แล้ว
แม้ว่าข้อมูลเกี่ยวกับ ฉาย เล่อกั๋ว ที่ได้มาจะไม่มาก แต่มีอยู่หนึ่งอย่างที่ทำให้ เย่เฉิน ยิ่งมั่นใจว่าต้องไล่เขาออกจากบริษัท เฉียนรุ่ย จิวเวลรี่ ให้ได้..
นั่นคือ ในระหว่างการต่อสู้กับอดีตประธานคนก่อน ฉาย เล่อกั๋ว ถึงกับไปร่วมมือกับบริษัทคู่แข่ง!
ด้วยเหตุนี้ ฉาย เล่อกั๋ว จะอยู่ในบริษัทต่อไปไม่ได้
การกำจัด ฉาย เล่อกั๋ว ออกจากบริษัท เฉียนรุ่ย จิวเวลรี่ จะมีแต่ข้อดีสำหรับบริษัท ไม่มีข้อเสียใดๆ
ฉาย เล่อกั๋ว นั้นก็เป็นดั่งเนื้อร้ายของบริษัท เฉียนรุ่ย จิวเวลรี่ การกำจัดเนื้อร้ายนี้ออกไป บริษัท เฉียนรุ่ย จิวเวลรี่ ถึงจะเติบโต และแข็งแกร่งขึ้นได้
ไม่มีอะไร แค่คุณถูกไล่ออกจากบริษัท?
คำพูดของเย่เฉินทำให้ห้องประชุมเงียบกริบ ผู้บริหารทุกคนต่างตกตะลึงสุดขีด!!!
ไล่ออก!
ทันทีที่เจ้าของใหม่เข้ามา เขาก็ไล่รองประธานบริษัทฝ่ายแรกออกเลย!
โอ้พระเจ้า!
ท่านประธานเย่ ท่านบ้าหรือเปล่าเนี่ย?
การตัดสินใจของ เย่เฉิน ทำให้ทุกคนตกใจ ไม่รู้ว่าควรจะชมว่าเขากล้าหาญ หรือคิดว่าเขาทำอะไรโดยไม่คำนึงถึงผลที่ตามมา ..ดี
การตัดสินใจของ เย่เฉิน ทำให้ ฉาย เล่อกั๋ว คาดไม่ถึงอย่างมาก
เมื่อนึกถึงคำพูดที่บอกกับเลขาสาวไปเมื่อกี้นี้ว่า :
‘เจ้านี่เพิ่งเข้ามาใหม่ มันไม่กล้าทำอะไรฉันหรอก’ และ ‘ต่อให้มันมีความกล้าสักสิบเท่า มันก็ไม่มีทางกล้าคิดที่จะแตะต้องฉันหรอก’
ตอนนี้ ฉาย เล่อกั๋ว รู้สึกอับอายอย่างที่สุด
“ไล่ฉันออก? ฮ่าๆๆ”
ฉาย เล่อกั๋ว หัวเราะลั่น
“ใช่.. แกแน่ใจจริงๆ นะว่าต้องการไล่ฉันออก?”
ฉาย เล่อกั๋ว ไม่แสร้งทำอีกต่อไปแล้ว เขาเผยธาตุแท้ของตัวเองออกมาอย่างเต็มที่ และเผชิญหน้ากับ เย่เฉิน อย่างตรงไปตรงมา
“ท่านประธานเย่ โปรดคิดให้รอบคอบอีกครั้ง”
“ท่านประธานเย่ ขอร้องล่ะ ท่านพิจารณาอีกครั้งเถอะ”
“ท่านประธานเย่ ถ้า รองประธานฉาย ถูกไล่ออก บริษัทอาจเกิดวิกฤติได้”
ผู้บริหารบริษัทหลายคนรีบออกปากห้าม เย่เฉิน
“ไอ้แซ่ เย่ แกเพิ่งมาบริษัท อาจจะยังไม่รู้ว่าฉันทำงานที่นี่มานานหลายปี คนในบริษัทหลายคนก็เป็นคนของฉัน”
“ฉันคือแกนหลักของบริษัท ถ้าฉันออกไป บริษัทนี้จะหยุดชะงัก หรืออาจล้มละลายแน่!”
“ซึ่ง.. แกควรคิดทบทวนดีๆ อีกครั้ง!”
ฉาย เล่อกั๋ว พูดด้วยน้ำเสียงข่มขู่ เย่เฉิน อย่างชัดเจน ราวกับว่าการไล่เขาออกคือ ข้อผิดพลาดครั้งใหญ่!
