ตอนที่ 34 – ย่อยยับ!
ตอนที่ 34 – ย่อยยับ!
“ดูเอล!” (x2)
[ยามิ ยูกิ, LP 4000]
[มิสเตอร์ที, LP 4000]
มิสเตอร์ที จั่วการ์ดห้าใบจากเด็ค และในขณะเดียวกัน เขาไม่หยุดที่จะมองไปที่เด็กหนุ่มตรงหน้า พยายามใช้ความสามารถพิเศษของเขาในการมองทะลุทุกอย่างผ่านแก่นแท้ของคู่ต่อสู้
แต่เขาทำไม่ได้
พูดตามตรง ตอนนี้เขารู้สึกเสียใจเล็กน้อย เขารู้สึกว่าอาจจะประเมินความแข็งแกร่งของดูเอลลิสต์มนุษย์ต่ำไปหน่อย เขาไม่คาดคิดว่ามนุษย์จะมีดูเอลลิสต์ที่มีพลังมหาศาลขนาดนี้
แต่ก็ไม่เป็นไร ท้ายที่สุดเขาก็เป็นแค่ของใช้แล้วทิ้งสำหรับ ไนท์ชราวด์ เป็นเพียงภาพลวงตาที่สามารถฟื้นฟูใหม่ได้ไม่ว่าจะถูกทำลายกี่ครั้งก็ตาม
ฉันจะใช้โอกาสนี้เพื่อทดสอบพลังของ "ดูเอลคิง" ที่ว่านี้ดู
เมื่อคิดแบบนี้ มุมปากของมิสเตอร์ที ก็ยกขึ้นอีกครั้ง เผยรอยยิ้ม
“ฉันเป็นฝ่ายเริ่มก่อน จั่วการ์ด!” เขาฮัมเพลงและยิ้ม “ฉันอัญเชิญ ‘ดาร์ค อาร์คีไทป์’ ในสภาพโจมตี”
[ดาร์ค อาร์คีไทป์, ATK 1400]
“หมอบการ์ดหนึ่งใบ จบเทิร์น”
มุมปากของ ยูเอะ วู ที่ยืนดูการดวลอยู่บนสะพานลอยอดไม่ได้ที่จะกระตุก
เจ้าหมอนี่ไม่สับเด็คก่อนเริ่มเกมบ้างเหรอ? ทำไมการ์ดนี้ถึงมาได้ทุกครั้ง?
แต่เอาจริง ๆ แล้วในโลกของ Yu-Gi-Oh! ดูเหมือนว่าทุกคนจะเล่นการ์ดแบบนี้ ไม่ว่าการ์ดในมือจะดีหรือแย่ เด็คมีการ์ดอยู่ 40 ใบ แต่การ์ดเริ่มเกมกลับดูเหมือนจะเป็นการ์ดใบเดิมทุกครั้ง
สิ่งที่เรียกว่า "มืดบอด" (brick hand) นั้นมีอยู่จริงแค่ในการดวลในชีวิตจริงเท่านั้น มีเพียงตอนที่คุณเล่น Yu-Gi-Oh! ในชีวิตจริง คุณถึงต้องคำนึงถึงเรื่อง "โอกาสในการจั่ว" และ "การ์ดเริ่มเกม" เวลาสร้างเด็ค
ตัวละครในมังงะและอนิเมะไม่เคยมีปัญหาแบบนี้เลย พวกเขาโยนการ์ดที่คิดว่ามีประโยชน์เข้าไปในเด็ค และจั่วการ์ดที่ต้องการได้ทุกครั้ง ไม่มีการ์ดที่กลายเป็นมืดบอด
หลังจากเล่นเกมนี้มานาน ผู้เล่นก็เข้าใจได้ชัดเจนว่าเด็คของผู้เล่นทั่วไปไม่สามารถเปรียบเทียบกับ NPC ที่สำคัญในเนื้อเรื่องได้ เพราะทั้งคู่ไม่ได้เล่นเกมเดียวกัน…..
ยกตัวอย่าง หากคุณให้เด็คของดูเอลคิง มุโต้ ยูกิ แก่ผู้เล่นธรรมดา มีโอกาสสูงมากที่เขาจะโดนผู้เล่นคนอื่นเหยียบย่ำ
แต่ถ้าผู้เล่นท้าทาย มุโต้ ยูกิ เอง ก็มีโอกาสสูงที่ผู้เล่นจะโดน NPC เหยียบย่ำจนไม่อยากเล่นการ์ดไปสักพัก…
อย่าถามเลย เพราะคุณยังไม่มีสายสัมพันธ์กับเด็คมากพอ
เพราะ NPC เชื่อในพลังของการ์ด พวกเขาถึงจั่วการ์ดที่ต้องการได้เสมอ
“ตกลง คราวนี้ถึงตาแกแล้ว ดูเอลคิง” มิสเตอร์ที ฮัมเพลง “ให้ฉันดูสิว่าแกมีดีอะไร”
“เทิร์นของฉัน!”
ขณะจั่วการ์ด ยามิ ยูกิ มองไปที่มอนสเตอร์ในสนามของ มิสเตอร์ที ด้วยสายตาที่คมกริบและระมัดระวัง
ดาร์ค อาร์คีไทป์... มอนสเตอร์ที่ฉันไม่เคยได้ยินมาก่อน
แต่สัญชาตญาณในฐานะดูเอลลิสต์บอกฉันว่าต้องมีเล่ห์กลอยู่ในนั้น
มันเป็นความสามารถพิเศษของมอนสเตอร์ตัวนั้น? หรือว่าการ์ดที่หมอบอยู่ข้างหลังมีปัญหา?
ในเกมต้นฉบับของ Yu-Gi-Oh! ผู้เล่นไม่สามารถตรวจสอบผลของการ์ดของอีกฝ่ายได้ขณะเล่น เวลาพบมอนสเตอร์ที่แปลกใหม่ ทุกคนทำได้เพียงทดสอบผลของมอนสเตอร์ของอีกฝ่ายเหมือนก้าวเหยียบหลุมพราง
ยามิ ยูกิ มองการ์ดในมือและหลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ตัดสินใจ
แม้จะกลัวกับดัก แต่เขาไม่สามารถถอยหลังได้ ที่นี่เขายังคงตัดสินใจรุกเข้าโจมตีก่อน
“ใช้งานการ์ดไหจอมละโมบ!” ยามิ ยูกิ ใช้การ์ดต้องห้ามนี้ “จั่วการ์ดสองใบจากเด็ค!”
ยามิ ยูกิ จั่วการ์ดเพิ่มอีกสองใบ ทำให้มือของเขาเพิ่มเป็นเจ็ดใบ ไหสีเขียวที่ยิ้มแย้มปรากฏบนสนามชั่วขณะก่อนจะระเบิดออก
“จากนั้นใช้งานผลของมอนสเตอร์ ‘วาตะพง’ ในมือ!” ยามิ ยูกิ เผยการ์ดมอนสเตอร์และวางลงบนดูเอลดิสก์ “หาก วาตะพง ถูกเพิ่มจากเด็คเข้ามือจากเอฟเฟกต์การ์ด มันสามารถอัญเชิญแบบพิเศษจากมือได้!”
มีแสงสีขาวสลัวปรากฏขึ้นในสนามของ ยามิ ยูกิ และมอนสเตอร์ทรงกลมสีขาวเล็ก ๆ ปรากฏบนสนามของเขา
[วาตะพง, DEF 300]
“จากนั้นฉันจะสังเวย วาตะพง เพื่ออัญเชิญ... แบล็ค เมจิกเชี่ยน เกิร์ล!”
ในขณะนี้ แบล็ค เมจิกเชี่ยน เกิร์ล ที่อยู่ข้าง ยูเอะ วู อุทาน “อา” ขึ้นด้วยความประหลาดใจ “คนคนนี้ก็มีการ์ดแบบเดียวกับฉันด้วยค่ะ!”
“อืม เขาเป็นดูเอลคิงของโลกนี้ ‘แบล็ค เมจิกเชี่ยน’ และ ‘แบล็ค เมจิกเชี่ยน เกิร์ล’ คือการ์ดประจำตัวของเขา” ยูเอะ วู อธิบาย
“โอ้~” แบล็ค เมจิกเชี่ยน เกิร์ล เบิกตากว้าง “รู้สึกมหัศจรรย์จังเลย!”
ในตอนนี้ บนสนามของ ยามิ ยูกิ เกิดพายุหมุนขึ้นมา และร่างเพรียวบางก็กระโดดออกมาจากพลังเวทมนตร์ สาวผมบลอนด์ถือไม้เท้าหัวแบนในมือของเธอและหมุนตัวเบา ๆ กลางอากาศเหมือนขนนก
[แบล็ค เมจิกเชี่ยน เกิร์ล, ATK 2000]
แบล็ค เมจิกเชี่ยน เกิร์ล ที่อยู่ข้าง ยูเอะ วู มองดูร่างที่เหมือนตัวเธอเองด้านล่าง และลังเลอยู่ครู่หนึ่ง: “แบล็ค เมจิกเชี่ยน เกิร์ล ในมือของดูเอลคิงก็คงจะเป็นวิญญาณด้วย แต่ฉันรู้สึกว่า…มันไม่เหมือนกับวิญญาณทั่วไป”
ยูเอะ วู รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย: “เธอสัมผัสได้ด้วยเหรอ?”
“ใช่ค่ะ” แบล็ค เมจิกเชี่ยน เกิร์ล เอียงศีรษะ “แต่ดูเหมือนฉันจะบอกไม่ได้ว่ามันแตกต่างยังไง”
ยูเอะ วู ไม่ได้พูดอะไร แต่แน่นอนว่าเขารู้ว่าทำไม
แม้ว่าจะมี “แบล็ค เมจิกเชี่ยน” และ “แบล็ค เมจิกเชี่ยน เกิร์ล” มากกว่าหนึ่งตัวในโลกนี้ แต่สองตัวที่อยู่ในมือของ ยามิ ยูกิ นั้นเป็นเอกลักษณ์อย่างแน่นอน
เพราะวิญญาณของ “แบล็ค เมจิกเชี่ยน” ในเกมคือนักบวชใหญ่แห่งอียิปต์ มาฮาด ที่กลับชาติมาเกิดเมื่อสามพันปีก่อน และวิญญาณที่สอดคล้องกันของ “แบล็ค เมจิกเชี่ยน เกิร์ล” ก็คือศิษย์ของ มาฮาด, มานา
พวกเขาไม่ใช่เพียงผู้รับใช้และลูกน้องของฟาโรห์เท่านั้น แต่ยังเป็นคู่หูที่เติบโตและเล่นด้วยกัน พวกเขาเหมือนครอบครัวที่ไม่สามารถแทนที่กันได้
แน่นอนว่าตอนนี้ ยามิ ยูกิ ยังไม่มีความทรงจำในอดีตชาติของเขา
การกระทำของ ยามิ ยูกิ ยังไม่จบ: “ถัดไป ฉันใช้งานการ์ดเวทย์ – มณีนักปราชญ์! เมื่อมี ‘แบล็ค เมจิกเชี่ยน เกิร์ล’ ในสนามของฉัน ฉันสามารถอัญเชิญแบบพิเศษจากเด็ค บริวารที่แข็งแกร่งที่สุดของฉัน – แบล็ค เมจิกเชี่ยน!”
เงาสีดำพุ่งออกมาจากเด็คบนดูเอลดิสก์ของ ยามิ ยูกิ และพายุหมุนได้กลืนกินสนามอีกครั้ง นักเวทสีดำลดไม้เท้าสีเขียวของเขาลงเบา ๆ ดวงตาของเขาลุกโชนราวกับเปลวไฟดำ
แบล็ค เมจิกเชี่ยน เกิร์ล ในสนามดูมีความสุขมากและโบกมือให้กับเจ้านายของเธอ แต่เขาเพียงแค่พยักหน้าเล็กน้อยเป็นการตอบกลับ
“หึ นี่คือการ์ดประจำตัวของแกเหรอ?” มิสเตอร์ที ไม่ได้ตื่นตระหนกเลยสักนิด เขาเพียงแค่ยิ้มให้กับนักเวทและศิษย์ของเขาที่อยู่ตรงหน้า “มันเป็นมอนสเตอร์ที่ทรงพลังมากทีเดียว…มันคงจะเป็นวิญญาณเหมือนกันสินะ แถมยังเป็นวิญญาณที่ไม่ธรรมดาอีกด้วย”
“แบทเทิล!” ยามิ ยูกิ ไม่สนใจที่จะพูดคุย “แบล็ค เมจิกเชี่ยน โจมตี ดาร์ค อาร์คีไทป์! Dark Magic Attack!”
“ในตอนนี้ ฉันใช้งานการ์ดกับดัก” มิสเตอร์ที หัวเราะ “‘Zero Gazer! การ์ดกับดักนี้สามารถใช้งานได้เมื่อมอนสเตอร์ในสภาพโจมตีของฉันถูกเลือกเป็นเป้าหมายการโจมตี พลังโจมตีของมอนสเตอร์นั้นจะกลายเป็น 0 และฉันจั่วการ์ด 1 ใบจากเด็ค”
[ดาร์ค อาร์คีไทป์, ATK 1400 → ATK 0]
ยามิ ยูกิ ขมวดคิ้ว: “เปลี่ยนพลังโจมตีของมอนสเตอร์เป็น 0 อย่างนั้นเหรอ?”
“หึ ทักษะการดวลของฉันเข้าใจด้วยสามัญสำนึกไม่ได้หรอก” มิสเตอร์ที หัวเราะอย่างไม่เข้าใจ “เมื่อ ดาร์ค อาร์คีไทป์ ถูกทำลายในการต่อสู้และส่งไปยังสุสาน ฉันสามารถเลือกมอนสเตอร์ในเด็คที่มีพลังโจมตีเท่ากับความเสียหายจากการต่อสู้ที่ฉันได้รับในครั้งนั้น จากนั้นส่งมอนสเตอร์ที่มีเลเวลรวมกันเท่ากับเลเวลของมอนสเตอร์ที่เลือกจากมือของฉันไปยังสุสาน และอัญเชิญมอนสเตอร์ที่เลือกแบบพิเศษ”
“เข้าใจละ นี่คือจุดประสงค์ของนายสินะ?”
ยามิ ยูกิ ยิ้มอย่างมั่นใจ
“แต่ดูเหมือนว่านายจะไม่มีโอกาสได้อัญเชิญมอนสเตอร์!”
“อะไรนะ?” สีหน้าของ มิสเตอร์ที เปลี่ยนไปทันที
“ฉันใช้งานการ์ดเวทย์จากมือ…‘แบล็ค ทวิน เบิสต์’!” ยามิ ยูกิ วางการ์ดอย่างรวดเร็ว “ในเทิร์นนี้เท่านั้น แบล็ค เมจิกเชี่ยน ในสนามของฉันจะได้รับพลังโจมตีเพิ่มเท่ากับพลังโจมตีรวมของ ‘แบล็ค เมจิกเชี่ยน เกิร์ล’ ทุกตัวที่อยู่ในสนาม!”
แบล็ค เมจิกเชี่ยน เกิร์ล วางไม้เท้าขนาดเล็กของเธอไว้บนไม้เท้าสีเขียวมรกตของอาจารย์ พลังเวทมนตร์ของอาจารย์และลูกศิษย์ไหลเวียนไปยังปลายไม้เท้าด้วยกันเหมือนกระแสน้ำดำที่ไต่ขึ้นไป
[แบล็ค เมจิกเชี่ยน, ATK 2500 → ATK 4500]
มิสเตอร์ที รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้องทันที: “พลังโจมตี...4500 เลยเหรอ!?”
“โจมตี!”
ศิษย์อาจารย์ผู้อยู่จุดสูงสุดแห่งศาสตร์มืด ส่งเสียงร้องแห่งการต่อสู้ออกมาอย่างพร้อมเพรียงกัน ลูกบอลพลังที่เกิดจากพลังเวทมนตร์ผสานกันพุ่งขึ้นไปในอากาศ ร่างของ ดาร์ค อาร์คีไทป์ ถูกทำลายเป็นชิ้น ๆ ในพายุเวทมนตร์ และร่างของ มิสเตอร์ที ก็ถูกฉีกออกเป็นชิ้น ๆ ด้วยเสียงร้องครวญครางยาวนาน
【มิสเตอร์ที, LP4000 → LP 0】
OTK! วันเทิร์นคิล!
ตายอนาถโคตร!
