ตอนที่ 246 อัจฉริยะด้านการวิจัยและลักพาตัวอุยซี
“พวกนี้เด็กสาวเป็นคนทำเหรอ?”
ขณะที่ไป๋หลี่หมิงจูงมือบิเจินเข้าไปในบ้าน พวกเขาก็เห็นว่าบ้านนี้ไม่ได้เงียบสงบแบบข้างนอก แต่มันรกมาก
ไม่ใช่แค่มีคานกับเฟืองต่างๆ ยังมีวัตถุสำหรับเจาะและเดือย รวมถึงรอก และแบบแปลนมากมาย
มันไม่เหมือนบ้านที่ผู้หญิงอาศัยอยู่ แต่มันเหมือนโรงงาน
บิเจินเดินตามไป๋หลี่หมิงเข้าไปในบ้าน
นางไม่คิดเลยว่าเด็กสาวคนนี้นอกจากจะหน้าตาดีแล้ว บ้านของนางก็ยังพิเศษ
แต่อุยซีเห็นปฏิกิริยาของทั้งสองคน
“บ้านรกไปหน่อย ขออภัยที่ทำให้ท่านกับภรรยาท่านหัวเราะ!”
ขณะพูด นางก็อธิบาย
“ที่นี่ไม่ใช่ที่รับแขก เชิญตามข้ามา!”
พอได้ยิน ไป๋หลี่หมิงก็รู้สึกถึงความแปลกของอุยซี ราวกับว่าไร่นี้คือที่ที่นางทำของ
ทั้งไร่นี้เป็นที่วิจัยของนางเหรอ?
ความหลงใหลแบบนี้ คนธรรมดาทำไม่ได้
ส่วนบิเจิน นางไม่ได้คิดมาก แต่คำว่า “ภรรยา” ทำให้นางอาย นางอยากจะแก้ตัว แต่นางก็ไม่ได้พูด
ทั้งสองคนคิดต่างกัน พวกเขาก็เดินตามไปเรื่อยๆ จนกระทั่งมาถึงศาลา
ข้างๆ ศาลา มีโคมลอยที่เพิ่งจะลอยขึ้นไป ดูจากภายนอกแล้ว อุยซีนน่าจะทำเอง
พอเห็นแบบนั้น ไป๋หลี่หมิงก็อดไม่ได้ที่จะสงสัย
“โคมนี้ คุณหนูทำวันนี้เหรอ?”
“ไม่ใช่”
อุยซีรีบตอบ
“ท่าน นี่ทำไว้นานแล้ว แต่วันนี้ ข้าใช้กระดาษอู๋ ก็เลยลองทำดู แล้วก็พบว่ามันดีกว่าเชือกไหม!”
“ดังนั้น ข้าเลยคิดว่ามันต้องเป็นเพราะความร้อนข้างใน”
“เพราะกระดาษมันกันอากาศได้ ผลลัพธ์ก็เลยดีกว่า!”
“ข้าแค่ได้ยินคำตัดสินของท่าน แล้วก็พบว่ามันเป็นเรื่องจริง!”
แต่พอพูดจบ ไป๋หลี่หมิงก็ยิ้ม
“คุณหนูพูดถึงกระดาษอู๋ ไม่ทราบว่าได้มายังไง?”
“ถ้าหากข้าจำไม่ผิด กระดาษนี้ทางการเป็นคนทำ!”
บิเจินที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็ประหลาดใจ
ตอนนี้ นางดูแลธุรกิจของตระกูลบิ นางก็เลยรู้ว่ากระดาษอู๋มันสำคัญ
ไป๋หลี่หมิงเก็บสูตรไว้เป็นความลับ!
ภายใต้การควบคุมเช่นนี้ มันจะไปอยู่ในมือของเด็กสาวที่อยู่ห่างออกไปเป็นพันลี้ได้ยังไง?
แต่อุยซีดูเหมือนจะไม่รู้ นางยิ้ม
“ท่านทั้งสองไม่รู้ กระดาษนี้ไม่ใช่กระดาษอู๋จริงๆ แต่มันคือกระดาษที่ข้าดัดแปลง!”
“เพราะกระดาษก่อนหน้านี้มันไม่เหมาะสม จนกระทั่งกระดาษอู๋ปรากฏตัว ข้าก็รู้ว่ากระดาษมันขาวได้”
“ข้าอยากจะเอามาใช้วาดรูป แต่ทางการเข้มงวดมาก”
“ดังนั้น ข้าก็เลยเริ่มดัดแปลงตามกระดาษอู๋”
“หลังจากลองหลายครั้ง ข้าก็พบว่าสาเหตุที่กระดาษอู๋มันขาวก็เพราะว่าวัตถุดิบดีขึ้น”
ขณะพูด นางก็หยิบกระดาษขาวแผ่นหนึ่งขึ้นมา
“ถึงแม้ว่ากระดาษนี้จะไม่ได้ผลิตในอู๋จง แต่ฝีมือมาจากอู๋จง ดังนั้น ข้าเลยคิดว่าเรียกมันว่ากระดาษอู๋ก็ไม่ผิด!”
แต่นางก็พูดกับตัวเอง
“น่าเสียดาย ข้าได้ยินมาว่าไป๋หลี่ เป่ยเจี๋ยของหยางโจวเก่งเรื่องสิ่งประดิษฐ์”
“แต่ข้าไม่เคยเห็นหน้าไม้ไป๋หลี่ เครื่องยิงหิน เครื่องทอผ้าแล้วก็เครื่องพิมพ์!”
“ถ้าหากข้ามีโอกาสได้เห็นด้วยตาตัวเอง ข้าคงจะพอใจ!”
พอได้ยิน บิเจินก็ตกใจ
นางคิดว่าเด็กสาวคนนี้ได้กระดาษมาจากช่องทางพิเศษ
ไม่คิดเลยว่านางจะทำเอง?
ถ้าหากวันนี้ ไม่ถูกค้นพบ พอข่าวเรื่องกระดาษแพร่ออกไป ธุรกิจของพวกเขาก็แย่แน่!
พอคิดแบบนี้ พอได้ยินอุยซีพูดถึงไป๋หลี่หมิง นางก็อดไม่ได้ที่จะมองเขา
เด็กสาวคนนี้ทำกระดาษเองได้ก็ไม่เป็นไร
ดูเหมือนว่านางจะเป็นผู้ศรัทธาของไป๋หลี่หมิง!
พอคิดแบบนี้ นางก็กังวล
คนรักของนางมีเสน่ห์ มันก็เป็นเรื่องดี
แต่ถ้าหากเขามีเสน่ห์มากเกินไป มันก็ไม่ดี!
ถ้าหากเด็กสาวคนนี้น่าเกลียดก็ไม่เป็นไร!
แต่นางดูมีเสน่ห์?
ถ้าหากนางโตขึ้น?
กลัวว่าในอนาคต...
ขณะคิด นางก็มองไป๋หลี่หมิง
ส่วนไป๋หลี่หมิง พอได้ยิน เขาก็ดีใจ!
อุยซีคนนี้เป็นแบบที่เขาคิด
นางเป็นอัจฉริยะด้านการวิจัย!
แค่ใช้กระดาษอู๋เป็นแบบ นางก็สามารถคิดค้นวิธีการทำกระดาษเองได้ ถ้าหากนางสามารถแก้ปัญหาเชิงทฤษฎีได้ ไม่รู้ว่านางจะพัฒนาอะไรได้อีก!
พอคิดแบบนี้ เขาก็ยิ้มให้อุยซี
“คุณหนู พาข้าไปดูสิ่งประดิษฐ์อื่นๆ ของเจ้าได้ไหม?”
“ไม่ใช่ของเลียนแบบ แต่เป็นของที่เจ้าคิดค้นขึ้นมาเอง?”
“สิ่งประดิษฐ์? ของที่ข้าคิดค้นขึ้นมาเอง?”
พอได้ยิน อุยซีก็ดีใจ
“ท่าน ท่านอยากจะดูจริงๆ เหรอ?”
ถึงแม้ว่านางจะไม่ค่อยออกไปไหน แต่นางก็รู้ว่าคนอื่นมองว่านางแปลก
ไม่ใช่แค่นางดูแปลก แต่ความชอบของนางก็แปลก
นอกจากพ่อของนางแล้ว ก็ไม่มีใครสนใจเรื่องพวกนี้แบบไป๋หลี่หมิง
ดังนั้น พอได้ยินว่าไป๋หลี่หมิงอยากจะดู นางก็ดีใจ
“ข้าอยากจะดู! ดูให้หมดเลย!”
ไป๋หลี่หมิงยิ้ม
“วันนี้ ข้าประหลาดใจมากกับความฉลาดของเจ้า”
“ยิ่งน่าทึ่ง ยิ่งดี!”
เขาอยากจะรู้ว่าอุยซีพัฒนาไปถึงไหน
“งั้นท่าน ตามข้ามา!”
อุยซีฟัง ราวกับว่าได้เจอเพื่อน
พอเห็นแบบนั้น ไป๋หลี่หมิงก็จับมือบิเจิน
“เจินเอ๋อ ไปกันเถอะ!”
พอมือของนางถูกจับ ความกังวลของบิเจินก็หายไป
พอมองดูร่างของคนที่อยู่ข้างหน้า นางก็อดไม่ได้ที่จะคิด ทำไมต้องคิดมาก?
เมื่อเทียบกับการถูกเมินเฉย มันดีกว่าเป็น 10-1,000 เท่า!
อย่างน้อย ตอนนี้ เขาก็กำลังจับมือนาง!
บิเจินคิดแบบนั้น
นางจับมือไป๋หลี่หมิงแน่น
แบบนี้ ทั้ง 3 คนก็มาถึงห้องด้านใน
แต่ห้องนี้รกกว่าข้างนอก
แต่ของข้างในไม่ใช่ตลับหรืออะไหล่รถเข็น แต่เป็นเครื่องมือต่างๆ ที่ทำจากไม้กับทองแดง
แค่มองดู ไป๋หลี่หมิงก็จำอุปกรณ์ส่งกำลังเฟือง อุปกรณ์กลั่นแล้วก็อุปกรณ์ขับเคลื่อนได้
ถึงแม้ว่าจะไม่มีสิ่งประดิษฐ์เฉพาะ แต่เห็นได้ชัดว่าอุยซีมีความรู้ด้านเครื่องจักรมาก!
ส่วนบิเจิน นางตกใจมาก
“น้องอุย พวกนี้ เจ้าเป็นคนทำเหรอ?”
“เจ้าเรียนรู้เรื่องพวกนี้มาจากไหน?”
“พี่สาว พวกนี้มันอยู่ในตำราโบราณ!”
อุยซียิ้ม
“แต่มันกระจัดกระจาย!”
“ข้าเรียนหนังสือตั้งแต่อายุ 3 ขวบ ข้าไม่ชอบซื่อซูกับอู่จิง แต่ชอบโม่จื่อ ข่าวโจงจี้ หวยหนานจื่อกับหลุนเหิง”
“หลังจากที่ท่านพ่อสอนข้ามาหลายปี ข้าก็เชิญช่างฝีมือมาตีเหล็ก แล้วข้าก็ประกอบมัน”
“บางอย่างใช้ได้ บางอย่างใช้ไม่ได้!”
“เหมือนกับกงชู่อี้ที่สามารถแกะสลักไม้ไผ่กับไม้เป็นนกกางเขน แล้วก็โม่จื่อที่สามารถทำว่าวไม้ได้”
“หลังจากที่ข้าลองทำดู ข้าก็พบว่านกกางเขนทำได้ แต่มันยากที่จะทำให้ว่าวบิน!”
“นั่นเป็นสาเหตุที่วันนี้ ข้าลองใช้โคมดูว่ามีวิธีทำให้ว่าวบินได้ไหม!”
ขณะพูด ดวงตาของนางก็มองไป๋หลี่หมิง
“ในเมื่อท่านสามารถอธิบายสาเหตุที่โคมบินได้ ไม่ทราบว่าท่านรู้หลักการของว่าวไหม?”
“ว่าวมันทำยากมาก!”
พอได้ยินคำถาม ไป๋หลี่หมิงก็ส่ายหัว
“เพราะทุกอย่างต้องใช้พลังในการเคลื่อนที่!”
“ถ้าหากเป็นว่าวไม้ ข้าคิดว่ามันน่าจะถูกขับเคลื่อนด้วยแรงบิดกับคันโยกเพื่อทำให้มันเคลื่อนที่เอง”
“แต่มันคงจะเป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้ว่าวบินได้ด้วยพลังแบบนี้!”
ไป๋หลี่หมิงรู้เรื่องว่าวไม้ที่อุยซีพูดถึง
นกไม้ที่โม่จื่อทำขึ้น บันทึกไว้ในหวยหนานจื่อ ว่ากันว่ามันวิเศษ
ดังนั้น เขาเลยตอบคำถามนี้ไม่ได้
แต่ต่อให้เขาไม่ตอบ บิเจินก็งง
ส่วนอุยซี ดวงตาของนางก็เต็มไปด้วยความประหลาดใจ
“งั้นท่านคิดว่ายังไง ถึงจะทำให้ของชิ้นใหญ่บินได้?”
“มันง่ายมาก!”
ไป๋หลี่หมิงยิ้ม
“ตราบเท่าที่โคมของเจ้าใหญ่พอ ก็พอแล้ว!”
“ลองคิดดูสิ พลังที่เกิดจากเปลวไฟของโคมสามารถทำให้โป๊ะโคมยกโคมขึ้นได้!”
“ถ้าหากโป๊ะโคมใหญ่พอ เปลวไฟใหญ่พอ งั้นคนก็สามารถถูกยกขึ้นจากเตียงได้!”
“ในทำนองเดียวกัน ถ้าหากอยากจะบิน จุดสำคัญก็คือแรงยกต้องมากกว่าแรงโน้มถ่วง.........”
“ตราบเท่าที่เอาชนะเรื่องนี้ได้ ทุกอย่างก็บินได้!”
“บิน?”
บิเจินฟัง
“ท่าน ท่านหมายความว่าคนสามารถขึ้นไปบนฟ้าได้?”
“เป็นไปได้เหรอ?”
“ถ้าหากขึ้นฟ้าลงดินได้ งั้นก็เป็นเทพแล้วสิ?”
“พี่สาว ข้าคิดว่าท่านพูดถูก!”
อุยซีฟังคำพูดของไป๋หลี่หมิง แล้วก็ครุ่นคิด
“ตราบเท่าที่โคมนี้ใหญ่พอ มันก็สามารถบรรทุกของหนักๆ ให้บินได้?”
ไม่เหมือนบิเจิน นางคิดอย่างมีเหตุผล
นางไม่ได้รู้สึกว่าคำพูดของไป๋หลี่หมิงแปลก แต่รู้สึกว่ามันเปิดโลกให้นาง!
นางรีบพูด
“งั้นนอกจากเปลวไฟแล้ว มีพลังงานอะไรที่ดีกว่าไหม?”
“มีหลายวิธี”
ไป๋หลี่หมิงมองดูท่าทางของอุยซี
“แต่การอธิบายหลักการนี้มันต้องใช้เวลา!”
“ส่วนพลังงานที่ดีกว่า มันคือพลังงานไอน้ำ!”
“ถ้าหากเจ้าเคยต้มน้ำ เจ้าน่าจะรู้ว่าตราบเท่าที่น้ำได้รับความร้อน มันก็จะลอยขึ้นแล้วก็เกิดแรงขับเคลื่อน!”
“ด้วยแรงนี้ เจ้าสามารถส่งแรงนี้ไปที่อื่นๆ ผ่านเฟืองกับการส่งกำลัง!”
“แบบนี้ ตราบเท่าที่การออกแบบของเจ้ามันดีพอ เจ้าก็แค่เติมเชื้อเพลิงก็สามารถขับเคลื่อนหลายๆ อย่างได้!”
พอเห็นว่าอุยซีมีพื้นฐานที่ดีขนาดนี้ เขาก็เลยอธิบายหลักการของเครื่องจักรไอน้ำ
ถึงแม้ว่าเขาจะพยายามออกแบบเครื่องจักรไอน้ำนี้ได้ แต่หลังจากที่มันถูกสร้างขึ้น มันก็ต้องใช้คนที่มีความคิดสร้างสรรค์มาพัฒนาแล้วก็นำไปใช้!
อุยซีคือคนที่มีความสามารถ!
ในเมื่อได้เจอแล้ว ก็ปล่อยไปไม่ได้
ส่วนอุยซี พอได้ยิน ดวงตาของนางก็เป็นประกาย
ถึงแม้ว่านางจะไม่เข้าใจคำศัพท์บางคำของไป๋หลี่หมิง แต่นางก็รู้สึกว่ามันมีองค์ความรู้มากมาย!
หลังจากลังเลไปสักพัก นางก็ถาม
“ท่าน ข้าจะเรียนรู้เรื่องพวกนี้ได้ที่ไหน?”
“ข้าจะไปหามันเดี๋ยวนี้!”
“ไม่ต้องหา! เจ้าหาไม่เจอหรอก!”
ไป๋หลี่หมิงยิ้ม
“มีแค่ที่เดียวเท่านั้นที่เจ้าจะเรียนรู้เรื่องพวกนี้ได้!”
“นั่นก็คือโรงเรียนจิ่วเจียง!”
“ถ้าหากเจ้าอยากจะเรียน เจ้าก็ต้องไปเรียนที่นั่น!”
“โรงเรียนจิ่วเจียง?”
อุยซีพึมพำ
แต่หลังจากนั้น นางก็พูดอย่างเศร้าๆ
“แต่ท่านพ่อคงจะไม่ยอมให้ข้าไป!”
“เรื่องนี้ไม่ต้องกังวล ตราบเท่าที่เจ้าเต็มใจ ข้าจะช่วยเจ้า!”
ไป๋หลี่หมิงยิ้ม
“ข้าสัญญาว่าจะพาเจ้าไปโรงเรียนจิ่วเจียง!”
“จริงเหรอ?”
พอได้ยิน อุยซีก็มองไป๋หลี่หมิง
“ท่าน ท่านช่วยข้าได้จริงๆ เหรอ?”
ถึงแม้ว่านางจะไม่รู้จักชื่อไป๋หลี่หมิง แต่นางก็ไม่สงสัย
“แน่นอน!”
ไป๋หลี่หมิงพยักหน้า
“พอเจ้าไปจิ่วเจียง เจ้าก็จะได้เรียนรู้ทุกอย่างที่ข้าพูด!”
ตอนนี้ ตราบเท่าที่อุยซีสนใจ เขาก็ไม่ต้องกังวลเรื่องอุยสิหง่าน
ยังไง เขาก็มีซัวมออยู่ที่นี่
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ใช่อาแท้ๆ แต่อย่างน้อย เขาก็เป็นอา
ซัวมอจัดการเรื่องเล็กๆ น้อยๆ แบบนี้ได้แน่!
เขาคิดไว้แล้ว พออุยซีมานี่ เขาจะฝึกนางให้เป็นคนที่มีความสามารถพิเศษ รับผิดชอบเรื่องการพัฒนา!
“ได้ๆๆ! ขอบคุณท่าน!”
อุยซีพยักหน้า
ส่วนบิเจิน นางมองดูทั้งสองคน แล้วก็ถอนหายใจ
นางคิดว่าไป๋หลี่หมิงพานางมาดูโคม แต่ที่แท้ เขาก็แค่อยากจะลักพาตัวลูกสาวคนอื่น!
จุดสำคัญก็คือคนหนึ่งอยากจะลักพาตัว แต่อีกคนก็อยากจะไป?
ทำไมว่าที่สามีของข้าถึงมีเสน่ห์ขนาดนี้?
โดยเฉพาะกับผู้หญิง เขาพูดอะไร อีกฝ่ายก็ไม่ปฏิเสธ!
