บทที่ 48 ฆ่าคนทำลายใจ

บทที่ 48 ฆ่าคนทำลายใจ

“เขาคือเซียวซา ส่วนอีกคนคือแฮปปี้ ทั้งสองคนนี้เป็นมาเฟียตัวเอ้ในย่านนี้ โดยเฉพาะเซียวซา เรื่องการพนัน ยาเสพติด และการค้าประเวณี ไม่มีอะไรที่เขาไม่ข้องเกี่ยว เป็นคนโหดเหี้ยมมาก” หลี่เฉียนอิงกระซิบแนะนำหลี่เอ้อร์

หลี่เอ้อร์พยักหน้าเบา ๆ ในฐานะเจ้าหน้าที่ใหม่ที่ได้รับตำแหน่ง เขาต้องการสร้างความมั่นใจในการคุมหน่วย CID ตามคำแนะนำของหลี่เฉียนอิง นั่นคือการกำจัดหัวหน้าแก๊งมาเฟียที่โหดเหี้ยมที่สุดในพื้นที่เพื่อทำให้ลูกน้องในหน่วยยอมรับเขา

“หลี่เซ่อ สวัสดีตอนเช้า!” หลินไห่อิงทักหลี่เอ้อร์พร้อมยกมือขึ้น แต่พอเห็นเสาไป่ซิงที่ยืนอยู่ข้างหลัง เขาก็หน้าเขียวทันที การได้เห็นเสาไป่ซิงแต่เช้าคงเป็นเหตุผลที่ทำให้เขารู้สึกตากระตุกไม่หยุด

“สวัสดีครับ!” หลี่เอ้อร์ตอบ

“หลี่เซ่อมีคดีต้องจัดการเหรอ?” หลินไห่อิงถามขึ้นมาอย่างไม่ใส่ใจ

หลี่เอ้อร์ยักไหล่ “คดีเล็ก ๆ น่ะ เมื่อคืนจับผู้ต้องสงสัยที่พยายามฆ่าเจ้าหน้าที่ตำรวจได้ และเขาสารภาพว่ามีผู้สมรู้ร่วมคิดอีกคนหนึ่ง ผมแค่มาเพื่อพาตัวเขาไปช่วยในการสืบสวน”

หลินไห่อิงหน้าเปลี่ยนสีทันที คดีพยายามฆ่าเจ้าหน้าที่ตำรวจไม่ใช่เรื่องเล็ก ตำรวจหน่วยปราบปรามแก๊งอาชญากรรมที่อยู่รอบ ๆ ก็เริ่มตั้งใจฟังหลี่เอ้อร์อย่างจริงจัง

“นายคือเซียวซาใช่ไหม? ขอฉันดูหน่อยสิว่าชื่อนายจริง ๆ ว่าอะไร” หลี่เอ้อร์ยิ้มพลางหยิบแฟ้มข้อมูลออกมาดู “เอ่อ... ไล่เย่ว์จิง    เย่ว์จิง? ประจำเดือน?”

“นายแซ่ไล่เหรอ? ไล่เย่ว์จิง? แม่ของนายคงเอานายมาใช้เป็นผ้าอนามัยตอนเด็กสินะ! ดูสิ หน้านายแดงขนาดนี้ อย่าบอกนะว่านายยังเอาหน้ามาใช้เช็ดอยู่น่ะ ฮ่า ๆ น่าสมเพชจริง ๆ” หลี่เอ้อร์ส่ายหัวพร้อมกับถอนหายใจ

เซียวซาโกรธจนหน้าแดง เขาจ้องหลี่เอ้อร์ด้วยสายตาดุร้ายเหมือนอยากจะฆ่า

“ปุ๊ด——!” เสาไป่ซิงทนไม่ไหว ปิดปากหัวเราะขณะที่ไหล่ของเขาสั่นสะท้าน

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า——!” ทั้งคนจากหน่วยปราบปรามแก๊งอาชญากรรมและพวกของแฮปปี้ต่างหัวเราะเสียงดัง พวกเขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าเซียวซามีชื่อจริงว่า ‘ไล่เย่ว์จิง’

“‘มาเยี่ยมเดือน’ ฮ่าฮ่าฮ่า!” แฮปปี้หัวเราะจนมีน้ำตาคลอ “เซียวซา พ่อนายช่างคิดชื่อได้ยอดเยี่ยมจริง ๆ ฟังนะ ต่อไปถ้าใครเจอพี่เซียวซา ต้องเรียกเขาว่าพี่เยี่ยมเดือน ฮ่า ๆ ชื่อนี้มันสุดยอดจริง ๆ”

“แฮปปี้ นายอยากตายนักใช่ไหม?” เซียวซาหันไปจ้องแฮปปี้พร้อมตะคอกด้วยความโกรธ

“นายจะกัดฉันหรือไง? ตำรวจอยู่ที่นี่นะ” แฮปปี้ตบอกตัวเองพร้อมหัวเราะเยาะ “ฉันกลัวจริง ๆ เลย มาเยี่ยมเดือน ฉันไปซื้อผ้าอนามัยมาให้นายกัดดีไหม?”

เมื่อทั้งสองเริ่มเปิดหน้าสู้กัน แฮปปี้ก็ไม่เหลือหน้าหรือเกรงใจเซียวซาอีกต่อไป

“คอยดูเถอะ!” เซียวซาจ้องแฮปปี้ด้วยความแค้น ก่อนจะเรียกลูกน้องให้ตามเขา

“เอ่อ... คุณไล่เย่ว์จิงครับ หยุดก่อน เนื่องจากลูกน้องของคุณ พี่มีแผลเป็น เอ่อ... ขอฉันดูชื่อจริงของเขาหน่อยสิ จางเฉียง  พยายามฆ่าเจ้าหน้าที่ตำรวจ ซึ่งก็คือฉันเอง เราได้สอบสวนจางเฉียงแล้ว เขาสารภาพว่าคุณเป็นผู้บงการ เราจึงขอเชิญคุณกลับไปที่สถานีเพื่อช่วยในการสืบสวน” หลี่เอ้อร์กล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง

ทุกคนในร้านต่างตกตะลึงกับคำพูดของหลี่เอ้อร์

เซียวซาก็เช่นกัน เขามองหลี่เอ้อร์ด้วยความไม่เชื่อ “นายอย่ามาใส่ร้ายฉัน ฉันไม่รู้จักนายด้วยซ้ำ!”

หลี่เอ้อร์ส่ายหัวอย่างจริงใจ

“ฉันก็ไม่รู้จักนาย แต่ฉันไม่เคยใส่ร้ายใคร โปรดเชื่อในศีลธรรมของฉัน เรามีหลักฐานเพียงพอที่จะพิสูจน์ได้ว่าคุณเป็นผู้บงการ จางเฉียงได้ให้การแล้ว ตอนนี้ขอความกรุณาคุณช่วยมาร่วมการสอบสวนกับเรา” หลี่เอ้อร์พูดอย่างตรงไปตรงมา จนทำให้ทุกคนเชื่อในสิ่งที่เขาพูด

พวกของแฮปปี้ต่างก็มองเซียวซาด้วยความตกใจ การถูกลูกน้องตัวเองทรยศ เซียวซาคราวนี้ไม่รอดแน่

“ฮ่าฮ่า! เซียวซา นายตายแน่!” แฮปปี้ปรบมือหัวเราะอย่างดัง ส่วนลูกน้องของเซียวซาก็เริ่มแสดงความกังวล เพราะการฆ่าเจ้าหน้าที่ตำรวจเป็นคดีใหญ่ไม่ว่าจะที่ไหนก็ตาม

“เป็นไปไม่ได้ ไม่มีทาง ฉันไม่เคยสั่งพี่มีแผลเป็นไปฟันนาย นายต้องใส่ร้ายฉันแน่ ๆ” เซียวซาชี้หน้าหลี่เอ้อร์พร้อมด่าด้วยความโกรธ

ตำรวจหน่วยปราบปรามแก๊งอาชญากรรมต่างก็มองหลี่เอ้อร์ด้วยความสงสัย เซียวซาไม่ใช่คนที่จะถูกจับได้ง่าย ๆ หรือหลี่เอ้อร์จะเข้าใจผิด?

หลี่เอ้อร์ส่ายหัวด้วยความเสียดาย

“หลักฐานชัดเจนแล้ว เสาไป่ซิง! จับเขาไปสถานีตำรวจ” หลี่เอ้อร์กล่าวอย่างจริงจัง

“ได้เลยค่ะ!” เสาไป่ซิงยิ้มด้วยความดีใจพร้อมทำความเคารพ “YES! SIR!”

เธอทำงานมานานแต่ยังไม่เคยจับใครเลย นี่เป็นโอกาสที่เธอรอคอยมานาน เสาไป่ซิงจึงหยิบกุญแจมือออกมาด้วยความตื่นเต้น

“พวกนายจะทำอะไร!” เซียวซาตะโกนด้วยความโกรธ

ลูกน้องสองคนของเซียวซารีบมายืนขวางหน้าของเซียวซา

หลี่เอ้อร์หน้าถอดสีขึ้นมาทันที พลางตะโกนด้วยความตกใจ “พวกนายจะจับฉันเหรอ? พี่อิง รีบเรียกหน่วยเคลื่อนที่เร็วมา พวกเขามีคนเยอะ เราสู้ไม่ไหว รีบถอยไปข้างล่างแล้วปิดประตูไว้ก่อน”

พูดจบหลี่เอ้อร์ก็ชักปืนออกมา พร้อมสั่งเสาไป่ซิงถอยกลับไปด้วยท่าทีเตรียมพร้อมรบ

“หา?!” แฮปปี้ได้ยินคำพูดของหลี่เอ้อร์ก็ตกใจ “ท่านตำรวจรูปหล่อ อย่าเอาปืนออกมาเลยครับ ผมแค่มากินอาหารเช้านะ ไม่รู้จักเจ้าไล่เย่ว์จิงคนนี้ เราไปก่อนนะครับ บาย!”

“เซียวซา ฆ่าตำรวจแล้วนายต้องพินาศแน่!” แฮปปี้หัวเราะลั่นพร้อมกับเรียกลูกน้องให้รีบเดินลงไปข้างล่าง

ลูกน้องของเซียวซาเองก็เริ่มหวาดกลัวเมื่อได้ยินว่าหลี่เอ้อร์จะเรียกหน่วยเคลื่อนที่เร็วก็เริ่มหวาดกลัว ต่างมองไปที่เซียวซา บางคนที่ขี้ขลาดถึงกับแอบแทรกตัวไปกับกลุ่มของแฮปปี้และแอบหนีลงไปชั้นล่าง

เซียวซาสั่งการให้คนไปฆ่าตำรวจ แถมยังมีหลักฐานมัดตัวแน่นหนา คราวนี้เขาคงไม่รอดแล้ว

เซียวซาตกใจที่เห็นหลี่เอ้อร์ถอยไป เขายังไม่ได้พูดอะไรด้วยซ้ำ แต่ทำไมหลี่เอ้อร์ถึงถอยหลังไปแล้ว

หลินไห่อิงและทีมหน่วยปราบปรามแก๊งอาชญากรรมก็ดูงุนงงกับการกระทำของหลี่เอ้อร์เช่นกัน

ทันใดนั้น สีหน้าของเซียวซาก็เปลี่ยนไป เขาเริ่มตระหนักว่าถ้าเขาไม่ทำอะไร จะไม่สามารถอธิบายสถานการณ์ได้ชัดเจนในภายหลัง เมื่อเจ้าหน้าที่เข้ามาเต็มที่แล้ว

"เฮ้! ฉันไม่ได้ปฏิเสธการจับกุม รีบมาใส่กุญแจมือฉันสิ!" เซียวซาตะโกนเมื่อเห็นว่าหลี่เอ้อร์กำลังถอยลงไปที่ชั้นล่าง

“ระวังด้วย อาจเป็นแผน! ถอยต่อไป!” หลี่เอ้อร์กล่าวด้วยความระมัดระวัง

เซียวซาโมโหแทบจะคลั่ง ถ้าหน่วยเคลื่อนที่เร็วมาถึงและเริ่มยิงขึ้นมา จะเกิดเรื่องใหญ่แน่

"อาเซ่อ ฉันไม่ได้ปฏิเสธการจับกุม!" เซียวซายกมือขึ้นสูงและตะโกนด้วยเสียงดัง "ดูสิ ฉันไม่มีอาวุธ"

ขณะที่เขาพูด เขาก็เดินเข้าไปหาหลี่เอ้อร์

เสียงฝีเท้าดังขึ้นด้านหลังของเซียวซา เมื่อเขาหันกลับไปมอง เขาเห็นว่าลูกน้องของเขาวิ่งหนีออกไปจากประตูหลังจนเหลือแค่สองคน ไม่มีใครกล้าทำผิดกฎหมายรุนแรงเพราะการที่หลี่เอ้อร์มีหลักฐานชัดเจนว่าจับตัวเขาได้ ลูกน้องพวกนี้แค่ตามเซียวซาเพราะเงินเท่านั้น ไม่มีใครคิดจะสู้แบบเอาชีวิตเข้าแลก

คนอื่นอาจหนีไปได้ แต่เซียวซาหนีไม่ได้ เพราะถ้าเขาวิ่งหนีมันจะกลายเป็นการปฏิเสธการจับกุมทันที และเขายังไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้นแน่ และพี่มีแผลเป็นจะใส่ร้ายเขาจริงหรือไม่ ที่สำคัญคือเขาไม่เคยสั่งให้พี่มีแผลเป็นไปฆ่าใคร

หลี่เอ้อร์พร้อมกับหลี่เฉียนอิงและเสาไป่ซิงถอยกลับไปที่ชั้นล่าง เซียวซาก็รีบตามลงมา เขาแทบจะขอให้คนมาจับเขา มันช่างดูแปลกประหลาดจริง ๆ

เซียวซายกมือสูงขึ้น “อาเซ่อ ฉันไม่มีอาวุธ!”

หลี่เอ้อร์กล่าวอย่างระมัดระวัง “ฉันไม่เชื่อนาย หันหลังให้เราแล้วนั่งลง ยกมือขึ้นสูงไว้”

“อย่าตามมาอีก ถ้าเข้ามาใกล้อีกเราจะยิง!” หลี่เอ้อร์พูดพร้อมทำท่าตื่นกลัว

เซียวซารีบหยุด เขากลัวว่าหลี่เอ้อร์จะยิงปืนจริง ๆ มันน่าอับอายมากที่จะต้องนั่งลงท่ามกลางผู้คนแบบนี้

แฮปปี้และลูกน้องของเขายืนดูเหตุการณ์จากอีกฝั่งของถนนอยู่

เซียวซากลัวว่ายิ่งปล่อยให้เรื่องยืดยาวจะยิ่งแย่ลง เขาจึงหันหลังให้หลี่เอ้อร์และย่อตัวลง พร้อมกับยกมือขึ้นสูง เขาไม่กล้าแม้แต่จะลดมือลงเพราะกลัวว่าหลี่เอ้อร์จะเข้าใจผิด

“เสาไป่ซิง ตอนนี้ไปใส่กุญแจมือเขา ระวังให้ดี อย่าให้เขาแย่งปืนไปจากเธอได้” หลี่เอ้อร์กล่าว

เซียวซาถึงกับกุมขมับในใจ ใครกันจะมาแย่งปืนตำรวจในสถานการณ์แบบนี้?

เสาไป่ซิงรีบใส่กุญแจมือให้เซียวซาอย่างรวดเร็ว เธอหันไปทางหลี่เอ้อร์และทำท่าสัญลักษณ์ชูสองนิ้วอย่างดีใจ

"ดีมาก! นายไล่เย่ว์จิงคนนี้ แม้จะมีข้อหาหนัก แต่เรายังไม่ได้พิพากษาเขา เราไม่ควรทำลายชื่อเสียงของเขา มีใครพกถุงกระดาษไหม?" หลี่เอ้อร์ถามหลี่เฉียนอิงและเสาไป่ซิง

ทั้งสองส่ายหน้า

หลี่เอ้อร์รีบกล่าวว่า "พวกเธอนี่! คราวหน้าต้องไม่ลืม โชคดีที่เช้านี้ฉันทิ้งขยะไปแต่เก็บถุงไว้"

จากนั้นหลี่เอ้อร์ก็หยิบถุงขยะสีดำออกมาจากกระเป๋าของเขา

“ไป เอาถุงนี้คลุมหัวเขาไว้ เราต้องทำตามระเบียบ” หลี่เอ้อร์ยื่นถุงขยะให้เสาไป่ซิง

"นายอย่าทำบ้าอะไร ฉันไม่ต้องการถุงคลุมหัว!" เซียวซาหันมาเห็นเสาไป่ซิงถือถุงขยะเดินเข้ามาก็ร้องออกมาอย่างตกใจ

“อย่าขยับ ฉันเล็งปืนไปที่นายอยู่” หลี่เอ้อร์ตะโกนด้วยความตื่นตระหนก

เซียวซาเห็นปากกระบอกปืนของหลี่เอ้อร์ที่สั่นระริกเล็งมาที่เขาก็ไม่กล้าขยับตัว เสาไป่ซิงจึงคลุมถุงขยะลงบนหัวของเขา

"พาตัวเขากลับสถานีตำรวจได้!" หลี่เอ้อร์ถอนหายใจโล่งอกแล้วออกคำสั่ง

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า!"

แฮปปี้และลูกน้องของเขาเห็นเซียวซาถูกคลุมหัวด้วยถุงขยะและถูกจับเดินไป ก็หัวเราะจนท้องแข็ง

"อย่าหาว่าฉันไม่สอนพวกนาย" แฮปปี้สอนลูกน้องของเขา "ถ้าพบตำรวจบ้า ๆ แบบนี้ อย่าทะเลาะกับเขา พวกมันถ้าตื่นเต้นขึ้นมาจริง ๆ จะยิงใส่พวกนาย แล้วนายก็จะตาย แต่พวกมันแค่จะถูกไล่ออก ไม่คุ้ม อย่าไปยุ่งกับพวกนี้ เข้าใจไหม?"

"เข้าใจแล้วพี่!" ลูกน้องของแฮปปี้หัวเราะอย่างพร้อมเพรียง

"พี่ไห่ ฉันนับถือหลี่เอ้อร์จริง ๆ เขาสามารถจับเซียวซาได้ แถมเซียวซายังต้องขอให้จับเขาเองอีก มันฮามาก    จริง ๆ" ตำรวจหน่วยปราบปรามแก๊งอาชญากรรมคนหนึ่งหัวเราะออกมา

หลินไห่อิงขมวดคิ้ว วันนี้ทุกอย่างดูแปลกไปหมด หลี่เอ้อร์มีลักษณะภายนอกที่บ่งบอกว่าเป็นคนฉลาด ไม่ใช่คนที่โง่หรือประมาทขนาดนี้ เขาต้องมีหลักฐานเพียงพอจริง ๆ หรือหลี่เอ้อร์มีแผนอะไรกันแน่?

"หัวหน้า เซียวซาคงจะพินาศแน่ คราวนี้เราจะยึดพื้นที่ของเขาเลยไหม?" ลูกน้องของแฮปปี้กระซิบถาม

"แน่นอน ไปแจ้งพวกพ้อง เตรียมตัวคืนนี้เราจะกวาดล้างพื้นที่ของเซียวซาให้หมด" แฮปปี้กล่าวด้วยน้ำเสียงอำมหิต

"เข้าใจแล้ว!"

ทันใดนั้นหลินไห่อิงก็รู้สึกเย็นวาบขึ้นมาในใจ เขาเข้าใจแล้วว่าหลี่เอ้อร์ต้องการทำอะไร

ฆ่าคนทำลายใจ