บทที่ 35 ข้อสันนิษฐานของฟางเหมียว
คดีไป๋ปิงได้รับการไขความจริง แต่ผู้ที่อยู่เบื้องหลังอย่างหม่าเซิ่งหนานและเซี่ยเหมยกลับกระโดดตึกเสียชีวิตตามกันไป
เรื่องนี้ทำให้เสิ่นเฟยรู้สึกท้อใจ
รายงานการปิดคดีถูกส่งไปยังผู้อำนวยการสำนักงานตำรวจอีกครั้ง
ครึ่งเดือนต่อมา ศาลตัดสินประหารชีวิตฟางเหมียว แต่ให้รอลงอาญาเป็นเวลา 2 ปี
หลิวหงเอี้ยนได้รับการลดโทษเหลือจำคุก 15 ปี เนื่องจากให้ความร่วมมือในการสืบสวน ขณะที่หานหมิงซึ่งมอบตัวถูกตัดสินจำคุกตลอดชีวิต
ลู่ชุนเหมย เนื่องจากป่วยด้วยโรคทางจิตอย่างรุนแรงจึงไม่ได้รับโทษทางกฎหมาย
คดีไป๋ปิงสร้างความสนใจอย่างมากในซินเฉิง สื่อข่าวและสื่อออนไลน์พากันรายงานอย่างแพร่หลาย เนื้อหาของคดีนี้น่าขนลุกและทำให้คนอ่านรู้สึกหวาดหวั่น
เสิ่นเฟยกลับเข้าสู่การทำงานและค่อยๆ ลืมเรื่องนี้ไป
ไม่นานนักก็มาถึงช่วงสิ้นปี และสำนักงานตำรวจได้ให้วันหยุดสั้นๆ
เสิ่นเฟยซึ่งเป็นโสดอาสาอยู่เวรแทนเพื่อนร่วมงานตามปกติที่เขาทำเป็นประจำทุกปี
ในวันปีใหม่ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นที่ห้องเวรยาม ทำลายความเงียบในสำนักงาน
สายนี้มาจากเรือนจำซินเฉิง ฟางเหมียวต้องการพบเสิ่นเฟย
แม้ว่าเธอจะเป็นอาชญากรฆาตกร แต่เสิ่นเฟยก็ยังรู้สึกเห็นใจเธอ เพราะสิ่งที่เธอทำไปก็เพื่อทดแทนบุญคุณของเซี่ยเหมย
เขาหวังว่าในช่วงรอลงอาญาสองปีนี้ ฟางเหมียวจะมีพฤติกรรมดีพอที่จะได้รับการลดโทษ
เขาจึงตอบรับคำขอพบของเธอด้วยความยินดี
ก่อนออกเดินทาง เสิ่นเฟยซื้อผลไม้และขนมไปฝากเธอ
ในห้องเยี่ยมของเรือนจำซินเฉิง เสิ่นเฟยได้พบกับฟางเหมียวอีกครั้ง
เธอผอมลงจากการใช้ชีวิตในเรือนจำ แต่ยังคงสง่างามเช่นเดิม
เมื่อเห็นของฝากจากเสิ่นเฟย ฟางเหมียวรู้สึกดีใจและกล่าวขอบคุณหลายครั้ง
เสิ่นเฟยมองเธอแล้วเอ่ยถาม “ฟางเหมียว คุณต้องการบอกอะไรผมหรือ?”
ฟางเหมียวเงียบไปครู่หนึ่งก่อนยิ้มบาง “มีเรื่องหนึ่งเกี่ยวกับไป๋ปิงที่ฉันยังไม่ได้บอก”
เสิ่นเฟยขมวดคิ้ว แม้คดีไป๋ปิงจะถูกปิดแล้ว แต่ยังมีปริศนาที่ค้างคา และตัวตนของไป๋ปิงก็ยังคงลึกลับ
คำพูดของฟางเหมียวจุดความสนใจของเสิ่นเฟยทันที เขาให้เธอเล่าต่อ
ฟางเหมียวสูดหายใจลึก “คืนนั้น ฉันปลอมตัวเป็นเสี่ยวเหวินและเข้าไปในวิลล่าหมายเลข 19 ขณะพบกับไป๋ปิง ฉันสังเกตเห็นบางอย่าง”
“ฉันพบว่าไป๋ปิงมีเสน่ห์ที่ไม่อาจอธิบายได้ ไม่ว่าใครที่ได้พบเธอ ต่างก็หลงใหลในตัวเธออย่างห้ามใจไม่ได้”
“ความรู้สึกนี้ไม่จำกัดแค่ความรักระหว่างชายหญิง ฉันมั่นใจว่าหากเธอต้องการ เธอสามารถทำให้คนทั้งโลกคลั่งไคล้เธอได้”
เสิ่นเฟยพยักหน้า เขานึกถึงสิ่งที่หานหมิงเคยบอกว่า แค่เห็นไป๋ปิงจากระยะไกลก็ทำให้เขาหลงใหลอย่างถอนตัวไม่ขึ้น เช่นเดียวกับลู่ชุนเหมย ภรรยาของเขา
“ฉันเป็นนักจิตวิทยาที่มีประสบการณ์สูง และมีเกราะป้องกันทางจิตใจที่แข็งแกร่ง พอรู้สึกถึงเสน่ห์ประหลาดนี้ ฉันก็ตระหนักทันทีและไม่ปล่อยให้มันครอบงำฉันได้”
“แต่ฉันสงสัยว่า ทำไมผู้หญิงคนหนึ่งถึงมีอำนาจเช่นนี้ได้?”
“ฉันคิดอยู่หลายวัน แต่ไม่พบคำตอบ จนได้อ่านหนังสือเกี่ยวกับพฤกษศาสตร์ในห้องสมุดของเรือนจำ”
“ฉันคิดว่า ในที่ที่ไป๋ปิงเติบโตขึ้น อาจมีพืชชนิดหนึ่งที่ปล่อยก๊าซพิเศษออกมา หากสูดดมก๊าซนี้เป็นเวลานาน จะเปลี่ยนแปลงสภาพจิตใจของคน ทำให้มีอิทธิพลทางจิตที่ดึงดูดผู้อื่น”
“พูดง่ายๆ คือก๊าซนี้สามารถเปลี่ยนแปลงจิตใจคน ทำให้ผู้คนหลงใหลในตัวเธอ”
เสิ่นเฟยยิ้มขื่น “ฟังดูเหมือนนิยายวิทยาศาสตร์ และเป็นแค่ข้อสันนิษฐานของคุณ”
ฟางเหมียวพยักหน้า “ใช่ แต่การค้นพบทุกอย่างเริ่มจากข้อสันนิษฐาน หากมีการพิสูจน์ ก็อาจเปลี่ยนจากสิ่งที่ไม่รู้กลายเป็นความจริงได้ น่าเสียดายที่ฉันไม่มีอิสระไปสำรวจสถานที่ที่ไป๋ปิงเติบโตขึ้น”
เสิ่นเฟยนิ่งไปครู่หนึ่ง “มีอะไรอีกไหม?”
ฟางเหมียวหัวเราะเบาๆ “ฉันว่าคำพูดของฉันคงเพียงพอสำหรับคนอยากรู้อย่างคุณ ฉันเพียงชี้แนวทางให้คุณไขความลับของไป๋ปิง”
เสิ่นเฟยรู้สึกทึ่งกับความฉลาดของฟางเหมียว เธอได้เปิดประตูบานใหม่ให้เขา
ไม่เพียงแต่อำนาจลึกลับของไป๋ปิง แต่ยังรวมถึงความลับของไป๋ปิงสองคนที่เขาอยากไขให้กระจ่าง
“ผมสนใจเทคนิคการสะกดจิตและยาผงของคุณด้วย”
ฟางเหมียวหัวเราะเยาะตัวเอง “นั่นเป็นเพียงกลเม็ดเล็กน้อย ไม่น่าสนใจหรอก”
เสิ่นเฟยส่ายหน้าเมื่อเห็นว่าเธอไม่เต็มใจบอก ความลับของเธออาจถูกฝังไปตลอดกาล
หลังการพบกับฟางเหมียว เสิ่นเฟยตัดสินใจจะสืบเรื่องของไป๋ปิงต่อ
ระหว่างทางกลับสำนักงาน เขานึกถึงไดอารี่ของหม่าเซิ่งหนานที่เก็บไว้ในลิ้นชัก
ตอนนั้นเขาไม่ได้อ่านเพราะยุ่งกับการสืบคดีอื่น
วันนี้การพบกับฟางเหมียวทำให้เขานึกถึงมันอีกครั้ง
เมื่อกลับถึงสำนักงาน เขารีบเปิดลิ้นชักและหยิบไดอารี่ออกมา
บางทีในนั้นอาจมีเบาะแสเกี่ยวกับความลับของไป๋ปิง…
