บทที่ 237 ผู้หญิงที่เข้าใจ
คืนนั้น เฉินเจี๋ยหยู่ไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปตอนกี่โมง ในความมืด ภายใต้แสงสลัวของโคมไฟเล็กๆ ใต้โต๊ะข้างเตียง เธอมักจะมองใบหน้าด้านข้างของเฉิงจูที่หลับสนิท อดไม่ได้ที่จะอยากยื่นมือไปลูบแก้มของเขา แต่ก็กลัวจะรบกวนการนอนของเขา เมื่อเวลาผ่านไป เธอยิ่งไม่อยากจากโฮมสเตย์เล็กๆ นี้ไป ที่นี่ให้ความรู้สึกกับเธอเ...