บทที่ 23 เทพเจ้าแห่งสิ่งโสมมทั้งห้า (จมูก ปาก ปอด หนัง และลำไส้)

บทที่ 23 เทพเจ้าแห่งสิ่งโสมมทั้งห้า (จมูก ปาก ปอด หนัง และลำไส้)

ห้องที่แปรสภาพอย่างน่ากลัวนี้ ทำเอาใครก็ตามที่พบเห็นต้องขนหัวลุก

ที่น่าขนพองยิ่งกว่านั้นคือ รอบๆ พวกเขามีสิ่งมีชีวิตรูปร่างพิสดารและน่าสะพรึงอยู่ห้าตน

สิ่งเหล่านี้ล้วนมีร่างเตี้ยและสวมเสื้อคลุมสีดำ ร่างกายตั้งแต่ลำคอลงมาดูไม่ต่างจากคนทั่วไป แต่สิ่งที่ประหลาดคือลักษณะของหัวที่อยู่บนลำคอนั้น

หัวหนึ่งมีแต่หนังหุ้ม ไม่มีเนื้อหรือกระดูก ลอยไปมาอย่างน่าพิศวง

หัวอีกหนึ่งแยกออกเป็นสองซีก คล้ายปอดคน และมีของเหลวสีดำข้นไหลออกมาไม่หยุด

อีกหัวหนึ่งมีรูสองรูเหมือนจมูกขนาดใหญ่ ข้างในเป็นโพรงมืด มองเห็นขนจมูกปนกับน้ำมูกอย่างน่าขยะแขยง

อีกหัวหนึ่งพันกันเหมือนงู แต่สิ่งที่ดูเหมือนงูนั้นกลับเป็นลำไส้ และบนลำไส้นั้นยังมีคราบน้ำมันสีเหลืองเกาะอยู่

หัวสุดท้ายไม่มีอะไรเลย กลับดูน่าสะพรึงกลัวยิ่งกว่าหัวอื่นๆ

ทั้งห้าตนร้องทำนองแปลกประหลาดพร้อมกัน ทำให้ อู๋เซี่ยน เงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจจึงจับความได้

“สถานศักดิ์สิทธิ์แห่งเทพโสมมทั้งห้า

ผิว ปอด จมูก ไส้”

“ผิวเน่าคาวคน

กระดูกเลือดหอมผี”

สิ่งเหล่านี้คือ เทพเจ้าแห่งสิ่งโสมมทั้งห้า!

พวกมันอยู่ในห้องนี้มาตั้งแต่ฟ้ามืดแล้ว แต่ อู๋เซี่ยน กับ สือจี๋ กลับไม่รู้ตัว เหมือนถูกปั่นหัวเล่น ถ้าไม่ใช่เพราะมีดาบเล่มนั้น...

“ฮึ!”

“เขาตื่นแล้ว! เขาตื่นแล้ว!”

“พาเขาเข้าสู่ห้วงฝันอีก แล้วดึงเข้ามาในแดนของเรา!”

พวกอสุรกายพูดสลับกันไปมา พลางก้าวเข้าใกล้อีกก้าว แรงกดดันมหาศาลก็ถาโถมใส่อู๋เซี่ยนอีกครั้ง

แม้เจ็บปวดไปทั้งร่าง แต่เขากัดฟันยันตัวลุกขึ้น ไม่ปล่อยให้ตัวเองจมอยู่ในภาพลวงตาอีก

อาวุธที่มีพลังโสมม สามารถสะท้อนพลังลวงตาได้ในระดับหนึ่ง

ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งสกปรกที่เกาะอยู่บนดาบแอนโกะ(ที่ชุบด้วยปัสสาวะเด็ก) ทำให้แม้แต่อำนาจของสิ่งอัปมงคลก็ไม่กล้าแตะต้อง จึงเป็นโอกาสให้เขาได้สติกลับคืนมา

น่าเสียดายที่เขาไม่สามารถใช้ดาบเล่มนี้ได้

อาวุธที่ได้รับจากการบูชาเทพเจ้า จะไม่สามารถมอบให้ผู้อื่นใช้ได้ สิ่งเดียวที่อู๋เซี่ยนใช้ได้คือสิ่งโสมมที่ติดอยู่บนคมดาบเท่านั้น

ดังนั้น...

อู๋เซี่ยนพลิกตัวทันควันแล้วเหวี่ยงดาบแอนโกะไปกระแทกเข้ากับหน้าของสือจี๋

“จะมัวหลับใหลไปถึงเมื่อไหร่ รีบตื่นเดี๋ยวนี้!”

เขาเองก็ชักดาบเหรียญทองแดงที่เหลือเพียงหกคม ออกมาฟันใส่อสุรกายที่ไม่มีหัวทันที

แต่การโจมตีของเขาหยุดชะงักกลางอากาศ

จากมุมที่เขาอยู่ อู๋เซี่ยนเห็นว่าอสุรกายที่ดูเหมือนจะไม่มีหัวนั้น ที่จริงแล้วไม่ได้ไร้หัวจริงๆ

ตรงส่วนที่ควรเป็นคอ มันกลับมีปากขนาดใหญ่ มีฟันคนเรียงรายอยู่ครบทุกซี่ และลิ้นอ้วนเต็มไปด้วยคราบลิ้นกำลังเลียปากอย่างตะกละ

ที่ร่างกายเขาเองก็ไม่ใช่ว่าหยุดนิ่งไปเฉยๆ

ข้อมือและข้อเท้าของเขาถูกลำไส้สีแดงสดพันรัดไว้ ของเหลวที่เหม็นคาวจากลำไส้ซึมผ่านเสื้อผ้าจนเปียกชุ่ม

แต่ยังไม่จบแค่นั้น

เพดาน พื้น และผนังโดยรอบเริ่มบิดเบี้ยวไปมา เผยให้เห็นเศษแผ่นบางๆ สีเหลืองขาวที่โผล่ออกมาอย่างน่าสยดสยอง แผ่นเหล่านั้นค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีเดียวกันทั้งหมด และปรากฏให้เห็นเส้นเลือดบางๆ พร้อมกับขนละเอียดประปราย

นั่นคือผิวหนัง!

ผิวหนังที่ยังมีชีวิต!

ผิวหนังที่แปรสภาพมาจากห้องทั้งห้า ม้วนตัวเข้าหากันจากทุกทิศทาง ราวกับเป็นดอกไม้ที่กำลังจะหุบกลีบลง

เมื่อดอกไม้นี้ปิดสนิทลงเมื่อใด นั่นหมายถึงจุดจบของ อู๋เซี่ยน!

เหล่าอสุรกายทั้งห้าจับจ้องด้วยความคาดหวัง รอคอยให้ผิวหนังห่อหุ้มอู๋เซี่ยนเพื่อสูบพลังชีวิตของเขาไปหล่อเลี้ยงตัวเอง

แม้อยู่ท่ามกลางวิกฤตเช่นนี้ ดาบเหรียญทองแดงในมือของอู๋เซี่ยนก็ยังชี้ตรงไปที่อกของอสุรกายไร้หัว

ในสถานการณ์ที่ชวนสิ้นหวังนี้ อู๋เซี่ยนยังไม่ละทิ้งความหวัง

เขาสลัดดาบแอนโกะออกจากมือ กระโจนเข้าโจมตีอสุรกายอย่างไม่ลังเล การกระทำนี้ไม่ใช่การดิ้นรนหนีตาย แต่เป็นการตัดสินใจที่เกิดจากการประเมินศักยภาพของตนเอง เพื่อค้นหาทางรอดที่มีโอกาสสำเร็จมากที่สุด

นอกจากดาบเหรียญทองแดงและคาถาเพลิงแท้ อู๋เซี่ยนยังมียันต์พิเศษอีกสองแผ่น

หนึ่งคือยันต์ยาว ซึ่งสามารถใช้ติดกับวัตถุเพื่อเพิ่มความยาวของมัน

อีกหนึ่งคือยันต์ทวีคูณ ที่สามารถใช้งานได้สองครั้ง ทำให้ยันต์ที่ใช้ถัดไปมีผลเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าในแต่ละครั้ง!

ยันต์ทั้งสองนี้เป็นสิ่งที่อู๋เซี่ยนเตรียมไว้เป็นอย่างดีและเก็บไว้อย่างระมัดระวัง ตอนนี้เป็นเวลาที่เหมาะสมที่สุดที่จะใช้มัน!

อู๋เซี่ยนสะบัดนิ้วกลางสองครั้ง ใช้ยันต์ทวีคูณถึงสองรอบ!

จากนั้นเขาสะบัดนิ้วชี้อีกครั้ง เรียกใช้ยันต์เพิ่มความยาวกับดาบเหรียญทองแดง เมื่อผสานกับพลังของยันต์ทวีคูณ ผลลัพธ์ที่ได้คือ…

สี่เท่า!

ดาบเหรียญทองแดงจะยืดออกสี่ครั้ง!

เสียง "ชี่!" ดังขึ้น ดาบได้รับพลังจากยันต์และยืดออกครั้งแรก ทำให้มีใบมีดเพิ่มเป็นสิบสองคม

การยืดครั้งที่สอง ใบมีดกลายเป็นยี่สิบสี่คม!

ครั้งที่สาม ใบมีดเพิ่มเป็นสี่สิบแปดคม!

และครั้งที่สี่ ดาบเหรียญทองแดงแผ่ขยายจนมีใบมีดทั้งหมดเก้าสิบหกคม!

ดาบยาวที่ยืดออกอย่างกะทันหันแทงทะลุร่างของอสุรกายไร้หัวอย่างไม่ทันตั้งตัว รอยยิ้มอันชั่วร้ายบนปากใหญ่ที่คอของมันหยุดลงทันที

ดาบเหรียญทองแดงส่องประกายแสงสีแดง และเหรียญทองแดงสามชั้นพลันสลาย ร่างของอสุรกายไร้หัวทรุดลงกับพื้นอย่างหมดแรง

เมื่อมันตาย กลิ่นปากเหม็นเน่าที่เคยอบอวลอยู่ก็หายไปในพริบตา

อู๋เซี่ยนจ้องมองเหล่าอสุรกายที่เหลือด้วยสายตาเต็มไปด้วยจิตสังหาร เขาคิดว่าหากเขากำจัดที่เหลือได้หมด ทุกอย่างจะยิ่งสงบสุขขึ้นอีก

“ใครจะเป็นรายต่อไป?”

อสุรกายทั้งสี่ถอยกรูดไปด้วยความหวาดกลัว

พวกมันไม่ได้กลัวอู๋เซี่ยน แต่กลัวดาบเหรียญทองแดงที่ทรงพลังยิ่งนัก!

ดาบเล่มนี้ยังเรียกว่าดาบเหรียญทองแดงได้อยู่หรือ? ตอนนี้มันดูเหมือนทวนยาวมากกว่าจะเป็นดาบ เพราะมันยาวเกินสองเมตรและแผ่รังสีความร้อนอันรุนแรง เพียงไม่กี่คมก็สามารถสังหารอสุรกายได้อย่างง่ายดาย

ไม่ต้องพูดถึงแค่สี่ตัว แม้จะมีสิบตัวก็คงไม่พอให้ดาบเล่มนี้ฟาดฟัน!

เทพเจ้าแห่งสิ่งโสมมทั้งสี่ที่เหลือค่อยๆ ถอยออกไปโดยไม่รู้ตัวว่า ภัยที่พวกมันต้องระวัง ไม่ได้มีแค่ อู๋เซี่ยน เพียงคนเดียว

สือจี๋ ที่ถูกดาบแอนโกะฟาดใส่จนฟันหัก ฟื้นคืนสติขึ้นมา เขานั่งหมอบอยู่บนพื้น รอจังหวะเหมาะๆ ในการลงมือ

และตอนนี้เอง เมื่ออู๋เซี่ยนทำให้เหล่าอสุรกายหวาดกลัวได้สำเร็จ อสุรกายที่มีลำไส้พันรอบคอก็หันหลังให้เขาโดยไม่ทันระวัง

นี่คือโอกาสทอง!

แววตาของสือจี๋ลุกวาว เขาหมอบพุ่งขึ้นแทงอย่างแม่นยำ

คมมีดพุ่งทะลุจากกระดูกก้นกบขึ้นสู่หน้าอก ตัดผ่านลำไส้ที่พันเป็นหัวของมันจนขาดกระจุย!

ตอนนี้ เทพเจ้าแห่งสิ่งโสมมเหลือเพียงสาม!

เหล่าอสุรกายรู้ว่าพวกมันคงหนีไม่พ้น จึงพยายามรวมพลังกันเพื่อสู้กลับ แต่เมื่อเผชิญหน้ากับอู๋เซี่ยนและสือจี๋ พวกมันไม่มีทางได้เปรียบอีกแล้ว

เทพเจ้าแห่งสิ่งโสมมทั้งห้าแข็งแกร่งที่สุดเมื่อรวมพลังกันเท่านั้น พวกมันสามารถบิดเบือนความเป็นจริง ปิดกั้นสัมผัส และทำลายจิตใจของผู้คนได้

แต่เมื่อสองในห้าถูกกำจัด พวกมันก็ไม่ต่างอะไรกับอสุรกายธรรมดา

สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นคือการสังหารเหล่าอสุรกายอย่างไม่ปรานีของมนุษย์

อสุรกายปอดพ่นน้ำมันสีดำใส่อู๋เซี่ยน แต่เขาหยิบโต๊ะขึ้นมากันไว้ก่อนใช้ดาบยาวแทงทะลุจนมันลอยกระเด็นไป

อสุรกายจมูกทำท่าร่ายคาถาเพื่อโจมตี แต่สือจี๋ฉวยโอกาสฟันคอของมันจนสิ้นชีพ

ส่วนอสุรกายหนังที่พยายามทำตัวให้แบนเพื่อลอดออกจากห้องหนี ถูกอู๋เซี่ยนและสือจี๋ลากกลับมาและใช้หนังของมันเช็ดคราบสกปรกออกจากอาวุธ

ในที่สุด เทพเจ้าแห่งสิ่งโสมมที่เคยทำให้ผู้คนต้องตายอย่างทุกข์ทรมาน ก็ถูกอู๋เซี่ยนและสือจี๋สังหารจนสิ้น!