บทที่ 22: คำถามมากกว่าคำตอบ

เข้าใจแล้วครับ ผมจะแก้ไขให้ใช้คำว่า "ฉัน" เฉพาะในประโยคคำพูดเท่านั้น ส่วนการบรรยายจะใช้สรรพนามบุรุษที่สามแทน นี่คือเนื้อหาที่แก้ไขแล้วครับ:

เอ็ดเวิร์ดคิดอยู่แป๊บนึงแล้วก็ตอบว่า "ทำไมพวกคุณไม่ลองแก้ปัญหากันเองล่ะ?"

แต่สเนปก็แค่มองเขาเฉยๆ แล้วตอบว่า "ไม่ต้องมาล้อเล่นหรอกนะ ถ้าฉันแก้ได้เอง ฉันคงไม่มาถามคุณหรอก!"

เอ็ดเวิร์ดก็เลยถามต่อ "แล้วทำไมพวกคุณถึงแก้เองไม่ได้ล่ะ?"

"ก็มันชัดๆ อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ คุณโบนส์? ฉันไม่เข้าใจเรื่องวิทยาศาสตร์กับเทคโนโลยีอะไรของพวกมักเกิ้ลพวกนี้เลย"

เอ็ดเวิร์ดมองตาสเนปแล้วถามกลับ "แล้วทำไมไม่ลองใช้เวทมนตร์แก้ปัญหาล่ะ?"

สเนปทำหน้างงๆ แล้วถาม "หมายความว่าไง? ถ้ามีอะไรจะพูดก็พูดมาตรงๆ เลย"

"คุณเป็นปรมาจารย์ด้านยาอย่างเก่งกาจ เคยคิดบ้างไหมว่าจะใช้ยาวิเศษแก้ปัญหานี้?"

สเนปคิดอยู่ตั้งครึ่งนาทีก่อนจะถาม "แล้วฉันจะทำยังไงล่ะ?"

เอ็ดเวิร์ดยิ้มแล้วตอบ "ง่ายนิดเดียว เรารู้ว่าปัญหาอยู่ที่ดีเอ็นเอของโคลนใช่ไหม? คุณก็แค่ต้องคิดค้นยาที่ช่วยให้ดีเอ็นเอมันเสถียร

"ลองหาสมุนไพรวิเศษมาหลายๆ อย่าง แล้วเอาไปให้นักโทษมักเกิ้ลกิน ดูว่ามันส่งผลต่อร่างกายยังไงบ้าง โดยเฉพาะดีเอ็นเอ แล้วด้วยความเก่งของคุณ มันน่าจะไม่ยากเลยที่จะทำยาที่ช่วยให้ดีเอ็นเอของโคลนมันเสถียรขึ้น หลังจากลองผิดลองถูกสักสองสามครั้ง"

สเนปใช้เวลาคิดนิดหน่อยก่อนจะพยักหน้ารับไอเดียนี้ แม้หน้าเขาจะดูจริงจัง แต่เอ็ดเวิร์ดเห็นประกายในตาสเนปหลังได้ยินไอเดียนี้ หรืออาจจะแค่คิดไปเองก็ได้

หลังคุยกันสั้นๆ สเนปก็ไปเตรียมทำยา ส่วนเอ็ดเวิร์ดก็คิดเรื่องอื่นไปเลย

เขาเดินไปหาโคลนตัวนึงแล้วชักไม้กายสิทธิ์ออกมา พูดว่า "Resero Codexvita" แล้วรหัสชีวิตของโคลนพวกนี้ก็ปรากฏขึ้นมา คาถานี้เป็นผลจากงานวิจัยเดือนที่แล้วตอนปิดเทอม

มันทำให้เขาเข้าถึงรหัสชีวิตของคน พ่อมดแม่มด หรือสัตว์อะไรก็ได้ โดยไม่ต้องใช้เครื่องมือหรือคาถาเกี่ยวกับตามากมาย

อย่างที่คิดไว้ ส่วนร่างกายในรหัสชีวิตของคนพวกนี้ไม่เสถียรเหมือนดีเอ็นเอเลย แต่เอ็ดเวิร์ดไม่ได้สนใจเรื่องนั้น

สิ่งที่เขาสงสัยคือ ทำไมโคลนพวกนี้ถึงไม่มีแก่นเวทมนตร์และพลังวิเศษเลย ก็เลยกลายเป็นมักเกิ้ลไปโดยปริยาย

พอวิญญาณกลับเข้าร่าง จะมีอะไรเปลี่ยนไปไหมนะ หรือจะเหมือนเดิม?

ตามที่เขาเข้าใจ สายเลือดเป็นตัวให้พลังเวทมนตร์กับพ่อมดแม่มด แต่โคลนพวกนี้ไม่มีสายเลือดในรหัสชีวิตเลย แล้ววิญญาณเชื่อมกับสายเลือดด้วยรึเปล่านะ?

งั้นพอวิญญาณกลับเข้าร่าง พวกเขาจะได้พลังเวทมนตร์กลับมาไหม? ก็เคยเห็นวิญญาณใช้เวทมนตร์ได้นี่นา อย่างตอนที่วิญญาณพ่อแม่แฮร์รี่กับเซดริกใช้เวทมนตร์ตอนโวลเดอมอร์พยายามฆ่าแฮร์รี่ในสุสานหลังฟื้นคืนชีพ

อีกตัวอย่างก็คือโวลเดอมอร์ใช้เวทมนตร์เข้าสิงร่างควีเรลล์ตอนที่ยังเป็นแค่วิญญาณ

ถ้าพิสูจน์ได้ว่าวิญญาณใช้เวทมนตร์ได้จริง เขาก็สงสัยว่า ถ้าวิญญาณพ่อมดเข้าสิงร่างมักเกิ้ล มักเกิ้ลจะได้พลังเวทมนตร์ด้วยไหมนะ?

แม้เขาจะศึกษาเรื่องวิญญาณมาเยอะ แต่เขาก็เพิ่งนึกถึงคำถามพวกนี้ตอนนี้แหละ น่าเสียดายที่ต้องใช้เวลาอีกพักกว่าจะหาคำตอบได้ เขาเพิ่งเริ่มศึกษารหัสชีวิต ยังมีอีกเยอะที่ต้องเรียนรู้

หลังจัดการเรื่องที่แล็บโคลนนิ่งเสร็จ เขาก็กลับปราสาท เขาพยายามหาเฮเลนาก่อน แต่ไม่เจอ ดูเหมือนเธอจะหลบหน้าเขาอยู่

เขาเลยถือโอกาสอ่านหนังสือที่เนวิลล์ให้มาเช้านี้ เป็นหนังสือเกี่ยวกับพฤกษศาสตร์ พออ่านจบก็รู้ว่านี่เป็นหนังสือเก่าแก่และมีค่ามาก อาจจะเป็นสมบัติล้ำค่าของตระกูลลองบอตทอมเลยก็ได้

หนังสือนี้มีชื่อสมุนไพรและพืชวิเศษเก่าแก่ที่สูญพันธุ์ไปแล้ว บอกว่ามันทำอะไรได้บ้าง แถมยังบอกด้วยว่าจะใช้อะไรแทนพืชที่สูญพันธุ์ไปแล้วได้บ้าง และที่เจ๋งสุดคือมีทฤษฎีว่าจะปลูกพืชที่หายไปขึ้นมาใหม่ได้ยังไง

โดยรวมแล้ว หนังสือนี้ให้ข้อมูลดีมากสำหรับเขา

แต่เขาก็แปลกใจที่ไม่มีหนังสือเล่มนี้ในคอลเลกชัน ตอนที่เขาเป็นขโมย เขาก็เคยไปบ้านตระกูลลองบอตทอม แต่ด้วยความสัมพันธ์ที่มี เขาเลยไม่ได้ขโมยอะไร แค่ก็อปปี้หนังสือทั้งหมด

แต่แปลกที่ไม่มีเล่มนี้ เขาเลยคิดว่า บางทีตระกูลพวกนี้อาจจะเก็บของล้ำค่าที่สุดไว้ที่อื่น อาจจะเป็นที่กริงกอตส์ก็ได้

'สักวันต้องไปที่กริงกอตส์สักหน่อยแล้วล่ะ' เขาคิดในใจ แล้วก็หลับไปหลังอ่านหนังสือจบ เขาอยากนอนเร็วๆ เพราะพรุ่งนี้เป็นวันแรกที่ต้องสอนนักเรียน