บทที่ 123 ชะตากรรมที่ถูกลิขิต
ความเย็นยะเยือกที่สัมผัสได้จากคอทำให้เหงื่อของหวังชี่ซึมออกมา แต่เฉินมู่กลับพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “ในเมื่อเจ้าก็รู้สึกว่าความผิดที่ทำนี้สมควรตายแล้ว เดวข้าจะช่วยสนองให้เจ้าเอง!” พูดจบ เขายกแขนขึ้นทำให้หวังชี่รู้สึกชาไปทั้งตัว “ศิษย์พี่! รอสักครู่ ข้าขอพูดก่อนได้ไหม” “ยังมีอะไรให้พูดอีก?” “ข้า… ข้า… ไ...