บทที่ 1 เกิดใหม่ (2)
พวกเขาแยกชิ้นส่วนรถบรรทุกคันใหญ่ไปขาย รวบรวมเงินมาชดใช้ได้ห้าหมื่นหยวน จัวเซ่าที่อายุสิบสี่ปีจมอยู่ในความเศร้าโศกของการสูญเสียพ่อแม่ ไม่ได้เห็นเงินเหล่านั้นเลยแม้แต่น้อย ลุงของเขาได้รับเงินเหล่านั้นไป ต่อมาก็ถึงวันที่จัวเซ่าและน้องสาวจะต้องเริ่มมาอยู่กับลุงของเขา
ในช่วงไม่กี่เดือนแรกพวกเขาปฏิบัติกับสองพี่น้องได้ไม่เลว แต่ต่อมากลับยิ่งปฏิบัติอย่างโหดร้ายรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาอยู่ในวัยกำลังโต แต่กลับไม่เคยได้กินจนอิ่ม
เมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนั้น มือของจัวเซ่าก็กำแน่นอย่างไม่รู้ตัว
เขาในตอนนั้นยังเด็ก ทั้งแต่ก่อนยังได้รับความรักความอ่อนโยนจากพ่อแม่ เขาไม่ต้องทำอะไรนอกจากเรียนหนังสือ จึงไม่รู้ว่าจะต้องต่อต้านครอบครัวของลุงอย่างไร ในใจคิดเพียงอยากจะตั้งใจเรียน สอบเข้ามหาวิทยาลัยดี ๆ ในอนาคตจะได้ย้ายออกจากบ้านของลุง
ความคิดของเขาไร้เดียงสามาก การอาศัยอยู่กับครอบครัวของลุงไม่มีอะไรดีเลยสักนิด
ไม่มีอะไรกินหรือไม่มีเสื้อผ้าให้ใส่ก็แล้วไปเถอะ มีครั้งหนึ่งป้าสะใภ้ของเขาทำเงินหาย เธอถึงกับวิ่งไปโรงเรียนแล้วตะโกนด่าเขาว่าขโมยเงินต่อหน้าคนทั้งชั้นเรียน นอกจากนี้ยังพูดอีกว่าพ่อแม่ของเขาตายไปแล้ว ทั้งครอบครัวยังยากจน ต้องพึ่งพาเธอเพื่อเลี้ยงดูเขา แต่เขาก็ยังใช้เงินอย่างไม่คิด
ในตอนนั้นการตายของพ่อแม่เขาล่วงเลยมาปีกว่าแล้ว หนึ่งปีผ่านไปเขาก็ได้รับผลกระทบบ้าง คะแนนตกลง อีกทั้งเขาก็ไม่ค่อยพูดและเอาแต่ทำหน้าเย็นชาทั้งวัน ความสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมชั้นจึงไม่ค่อยจะดีนัก อาจารย์ก็ไม่ชอบเขาเหมือนกัน
อาจารย์ที่ปรึกษาเชื่อคำพูดของป้าสะใภ้ที่ขอให้อาจารย์มาคุยกับเขา เพื่อที่เขาจะได้เชื่อฟังและเรียนหนักขึ้น จะได้ไม่ต้องสงสารคนที่เลี้ยงดูเขา
ป้าสะใภ้เลี้ยงเขาที่ไหนกัน?
ความไม่ไว้วางใจของอาจารย์ทำให้เขาอึดอัดมาก แต่ในเวลานี้นักเรียนในชั้นเรียนเริ่มพูดถึงเขา
ตอนนั้นเขาอายุเพียงสิบห้าปีเท่านั้น และโดยธรรมชาติย่อมทนไม่ได้ที่จะถูกพูดถึง แต่เมื่อเขากลับบ้านด้วยความโกรธ ป้าสะใภ้ของเขาถึงกับพูดอย่างมีชัยว่าจะไม่ปล่อยให้เขาได้ไปเรียนโรงเรียนมัธยม
ตอนนั้นการเรียนเป็นความหวังเดียวที่จะเปลี่ยนชะตาชีวิตได้ เมื่อเขาได้ฟังแล้วก็ทะเลาะกับป้ายกใหญ่ ป้าสะใภ้ที่โกรธจัดจึงวิ่งออกจากบ้านไปร้องไห้ในที่สาธารณะ บอกว่าลำบากแค่ไหนที่เลี้ยงดูพวกเขาสองพี่น้อง แต่เขายังบอกว่ารังเกียจนู่นรังเกียจนี่ทั้งวัน
ล้วนเป็นข้อกล่าวหาที่อธิบายไม่ถูก อันที่จริงคนรอบข้างอาจไม่เชื่อทั้งหมด แต่เมื่อเจอเรื่องแบบนี้พวกเขาจะบอกให้คนเด็กกว่าต้องเชื่อฟังเสมอ
เพื่อนบ้านล้วนบอกให้เขาขอโทษ
เขาระเบิดออกมา จากนั้นก็หยุดไปโรงเรียน เริ่มอยู่กับพวกอันธพาลในเมือง เขามักจะรังแกลูกพี่ลูกน้องและเริ่มรีดไถเพื่อนร่วมชั้นของเขา
เขารู้ดีว่าแบบนี้ไม่ถูก แต่แบบนี้สามารถทำให้เขากินอิ่มและสามารถทำให้น้องสาวเขากินอิ่มได้ แม้แต่ป้าสะใภ้ก็ยังกลัวเขา เธอไม่กล้ารังแกพวกเขา นาน ๆ ไปเขาก็รู้สึกว่าไม่มีอะไรผิดและเริ่มสนุกกับมัน เขารู้สึกว่าตนน่าเกรงขามมาก
อย่างไรก็ตามการกระทำนี้ทำให้เขาถูกป้าสะใภ้ใส่ร้ายในหลาย ๆ เรื่อง เพราะภาพลักษณ์ของเขาไม่ดีนัก การเรียนก็ไม่ดี และเกือบทุกคนรู้ว่าเขาเรียนแย่
ป้าสะใภ้โยนข้าวของของน้องสาวกับเขาออกมาจากบ้าน
เขาจะพาน้องสาวกลับไปอยู่บ้านในชนบทที่พ่อแม่ของเขาสร้างเอาไว้ และกำลังมองหาว่าจะทำอะไรดีเพื่อที่จะหาเลี้ยงน้องสาว วันหนึ่งเขากลับบ้านเร็วแล้วเห็นว่าลุงกำลังจับมือและเท้าเพื่อที่จะข่มเหงน้องสาวของเขา...
ความกลัวของน้องสาวที่ปรากฏขึ้นทำให้เขาโกรธจัด เขาใช้มีดจ่อไปที่หน้าของลุง ไม่คาดคิดว่าเขาจะฆ่าคนโดยไม่ได้ตั้งใจ...
ชื่อเสียงของเขานั้นแย่มาก และเขาก็ไม่อยากพูดอะไรเกี่ยวกับน้องสาวของเขา...เรื่องนี้จึงถูกกำหนดให้เป็นคดีฆาตกรรมโดยเจตนา แม้ว่าเขาจะอายุต่ำกว่าสิบหกปี แต่เขาก็ถูกตัดสินจำคุกสิบปี...
หลังถูกพิพากษาเขาก็นึกเสียใจภายหลัง เขาต้องเข้าไปอยู่ในคุก แล้วน้องสาวของเขาจะทำอย่างไรล่ะ?
เขาได้อ้อนวอนต่อตำรวจให้ช่วยหาพ่อแม่บุญธรรมให้กับน้องสาวของเขาแล้วเริ่มชีวิตในคุก แทบจะแยกตัวออกจากโลกภายนอก
ตอนที่ยังอยู่ในคุกเขาได้เรียนรู้หลายสิ่ง เริ่มจากการปลอมตัว เนื่องจากการประพฤติที่ดีของเขา เขาจึงได้รับการปล่อยตัวจากคุกเมื่อสองปีก่อน
เมื่อออกจากคุก เขาก็รู้สึกว่าตนไม่มีที่ไป ชีวิตในคุกของเขานั้นไม่ต่างอะไรกับผู้ที่อ่อนแอเป็นเนื้อสมัน ผู้แข็งแรงเป็นเสือสมิง (2) ทำให้เขาไม่ใช่เด็กวัยแรกรุ่นไร้เดียงสาอีกต่อไป
ใบหน้าของเขาปรากฏรอยยิ้มสดใส ภายในใจกลับมีเพียงสัตว์ร้ายน่าเกลียด
ตัวเขาในเวลานั้น เพราะความผิดพลาดเล็กน้อยแต่มันยังคงอยู่ตลอดไป
วันที่เขาได้รับการปล่อยตัวจากเรือนจำกลับมีคนมารับเขา
เขาขาดการติดต่อกับน้องสาวไปแล้ว ตามหลักแล้วคงไม่มีใครมา แต่เหลียงซินก็ยังมา
บริษัทของพ่อแม่เหลียงซินตัดสินใจรับคนบางส่วนที่ออกจากคุกเข้าทำงาน และเพราะตอนอยู่ในคุกเขาประพฤติตัวดีจึงได้รับโอกาสนี้ ต่อมาเนื่องจากความสนใจของเหลียงซิน เขาจึงเริ่มทำงานให้เหลียงซิน ติดตามเหลียงซินไปเพื่อเริ่มต้นธุรกิจ
เขามีงานที่มั่นคง ตามหาน้องสาวจนพบ หยิบหนังสือเรียนขึ้นมาอีกครั้ง ในที่สุดชีวิตก็อยู่ในเส้นทางที่ถูกที่ควร นอกจากนี้ในใจของเขาก็ยังชอบเหลียงซิน แต่รู้สึกว่าช่องว่างระหว่างตนเองกับเหลียงซินที่จบมหาวิทยาลัยชื่อดัง ทั้งยังมีครอบครัวที่ร่ำรวยและมีธุรกิจเป็นของตนเองนั้นมากเกินไป เขาจึงไม่กล้าแสดงออกและไม่กล้าพอที่จะสารภาพความรู้สึก
ทว่าเหลียงซินตายแล้ว
จัวเซ่าวางบทเรียนภาษาอังกฤษลง นอนฟุบลงกับโต๊ะแล้วหัวเราะขึ้นมา ร่างกายของเขาสั่นระริกจากการหัวเราะ
ชีวิตใหม่ของเขาได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้เขาจะไม่ทำผิดซ้ำซากอีกแล้ว
เขาจะเข้าคุกอีกไม่ได้ เขาต้องเป็นนักเรียนที่ดี เขาต้องได้เป็นเพื่อนกับเหลียงซิน...
ดวงตาทั้งสองของจัวเซ่าเห่อร้อนขึ้นมา เมื่อวานนี้เขาฉลองวันเกิดให้กับรูปเหมือนของเหลียงซิน เขาไม่ได้ร้องไห้ แต่ตอนนี้ดวงตาทั้งสองข้างพลันปรากฏแววโศกเศร้า
“จัวเซ่า นายกำลังทำอะไรน่ะ?” เวลานี้สาวน้อยที่ยืนบนโพเดียมและเพิ่งนำทั้งชั้นอ่านข้อความภาษาอังกฤษเสร็จตะโกนออกมาด้วยความไม่พอใจ
--------------------------------------------------
(1) 翻江倒海 พลิกแม่น้ำล้มมหาสมุทร หมายถึง พลังอำนาจมหาศาล
(2) 弱肉强食 ผู้ที่อ่อนแอเป็นเนื้อสมัน ผู้แข็งแรงเป็นเสือสมิง หมายถึง ผู้แข็งแกร่งที่สุดคือผู้อยู่รอด
