บทที่ 912 : พบพี่ชายอีกครั้ง

[แปลโดยฝีมือ...ยัก.ษา.แปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ\]

[Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย]

[หลังแปลจบ คิดว่าจะมีการเกลาคำเบื้องต้น แก้คำผิด ปรับสำนวนให้สละสลวย เทียบคำต่อคำ ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนกันเสมอมานะครับ]

บทที่ 912 : พบพี่ชายอีกครั้ง

ยุคสมัยแห่งโจรสลัดไม่ใช่ยุคที่สงบสุขเลย  เรือโจรสลัดมากมายเต็มท้องทะเล คุกคามบรรดาเรือสินค้าและชาวบ้านที่สัญจรไปมา

แต่สำหรับผู้ที่มีพลังมากพอ  เรือโจรสลัดเหล่านี้กลับเป็นโอกาส  ก่อนหน้านี้คิคุโนะโจได้หาเรือลำเล็กๆออกจากเกาะมา

ส่วนหนึ่งเป็นเพราะตอนนั้นเดรกยังบาดเจ็บจากการโจมตีของราฟิต  สภาพร่างกายยังไม่สมบูรณ์  คงจะลำบากหากต้องควบคุมเรือลำใหญ่

แต่การเดินทางในแกรนด์ไลน์ด้วยเรือลำเล็กๆไม่ใช่วิธีที่ดีนัก  ดังนั้นเมื่อพบเรือโจรสลัดลำอื่น พวกเขาจึงเลือกที่จะเปลี่ยนเรือ  วิธีการก็เป็นไปตามธรรมเนียมของโจรสลัด

พวกโจรสลัดบนเรือลำนั้นตอนแรกไม่ยอม  แต่ถึงแม้เดรกจะเหลือตาข้างเดียว  เธอก็จัดการกับพวกมือใหม่เหล่านั้นได้อย่างง่ายดาย

จริงๆแล้วเธอแค่อยากได้หอยทากโทรสาร  เพราะเขตแดนรอบนอกของกลุ่มร้อยอสูรยังคงใช้หอยทากโทรสารเป็นเครื่องมือสื่อสาร  แค่ติดต่อใครสักคนได้  ก็สามารถขอความช่วยเหลือได้

วิธีคิดก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร  แต่พวกโจรสลัดดันไม่ร่วมมือ  เดรกคาดไม่ถึงว่าสมัยนี้ยังมีโจรสลัดที่ไม่มีหอยทากโทรสาร

"บ้าเอ๊ย! หอยทากโทรสารมันไม่ต้องเสียค่าโทรนะ  เลี้ยงไว้สักตัวมันจะยากอะไรนักหนา!?"

หอยทากโทรสารไม่เหมือนโทรศัพท์มือถือที่เตโซโรขาย  แค่ติดตั้งอุปกรณ์สื่อสารให้เรียบร้อย  แล้วให้อาหารหอยทากก็พอแล้ว  หอยทากโทรสารมีความสามารถในการปรับตัวสูง  แม้จะถูกแช่แข็ง  แค่ละลายทันเวลาก็ยังใช้งานได้

ถ้าอยากซื้อของตกแต่งมาแต่งหอยทากโทรศัพท์ของตัวเองก็ได้  ไม่อยากแต่งก็ไม่มีปัญหาอะไร  แต่โจรสลัดกลุ่มนี้กลับไม่มีเลย

"คือ...คือ  พวกเรามีกันแค่สิบกว่าคน  ไม่จำเป็นต้องใช้ของแบบนั้นหรอก..."

"หุบปากไปเลย!  ไม่มีหมอ  ไม่มีหอยทากโทรสาร  แม้แต่ยาก็ไม่มี  เรือแบบนี้แล่นมาถึงที่นี่ได้ก็ถือว่าเป็นปาฏิหาริย์แล้ว! นอกจากเข็มทิศบันทึก  ก็ไม่มีอะไรใช้ได้เลย  พวกแกเป็นมือใหม่เพิ่งออกเรือมาเหรอ?!"

"รู้ได้ยังไงว่าพวกเราเพิ่งออกเรือมาได้แค่สามวัน?"

"พวกแกกลับไปเล่นขายของอยู่บ้านเถอะ  ชีวิตโจรสลัดไม่เหมาะกับพวกแกหรอก"

เดรกลูบหัวตัวเองอย่างจนใจ  นึกคำพูดไม่ออกที่จะอธิบายโจรสลัดไร้เดียงสาพวกนี้  ถ้าพวกเขาไม่ได้เกิดในแกรนด์ไลน์  แม้แต่รีเวิร์สเมาน์เทนก็คงข้ามไม่ได้

"คุณเดรก  ข้าเจอเรือโจรสลัดลำหนึ่ง  บางทีเราอาจจะขอความช่วยเหลือจากพวกเขาได้..."

"หืม? คนของเราเหรอ?"

"ไม่ใช่  คือ...คือ คนของหนวดขาว"

คิคุโนะโจเดินเข้ามาพร้อมกับกล้องส่องทางไกล  พร้อมกับข่าวที่ทำให้เดรก แทบไม่อยากจะเชื่อ

"นี่ คิคุ  ถึงฉันจะเพิ่งสู้กับหนวดดำมา  แต่เธอจะไปขอความช่วยเหลือจากพวกนั้นไม่ได้หรอกนะ  อย่าใจดีเกินไป  เราเป็นโจรสลัดนะ  หนวดขาวกับร้อยอสูรน่ะเป็นศัตรูกัน"

ถ้าเจอคนของผมแดง  บิ๊กมัม  หรือ 7 เทพโจรสลัดอย่างแฮนค็อก  โดฟลามิงโก้  เดรกยังพอจะเข้าไปหาได้  แต่กับหนวดขาวมันคนล่ะเรื่อง

ตอนนี้  แค่เจอกันแล้วไม่สู้กันก็ดีแค่ไหนแล้ว  อย่าว่าแต่ขอความช่วยเหลือเลย

"...ได้สิ  ข้าเห็นพี่ชายอยู่บนเรือลำนั่น"

"เอ๋? พี่ชาย? เธอมีพี่ชายอยู่บนเรือหนวดขาวด้วยเหรอ?"

"ใช่  จริงๆแล้วพวกคุณเคยเจอกันนะ  ตอนที่ออกไปสู้กับคุณอิสึกะไง"

คิคุโนะโจช่วยเตือนความจำ  เดรกถึงนึกออกว่าเขาพูดถึงใคร

และได้รู้แล้วว่าทำไมครั้งนั้น คิคุโนะโจถึงมีท่าทีแปลกๆ ตอนนั้นไม่มีใครสืบสาวเรื่องนี้ คิคุโนะโจก็ไม่ได้พูดถึง สุดท้ายก็ปล่อยเลยตามเลย

เมื่อครู่นี้ ตอนที่กำลังสังเกตการณ์เรือลำอื่นบนทะเล ก็เห็นอิโซอยู่บนเรือลำหนึ่งพอดี

หลังจากเอสออกเดินทางไป หนวดขาวก็ยังไม่วางใจ แม้จะถูกจำกัดด้วยสภาพแวดล้อมของโลกใหม่ ทำให้ไม่สะดวกจะออกไปไหน แต่ก็ยังส่งลูกน้องคนสนิทออกไปตามหาเอส เพื่อช่วยจัดการเรื่องหนวดดำ

อิโซก็เป็นหนึ่งในนั้น แต่พวกเขาก็ไม่ทันเอสสักที เรือลำเล็กที่ใช้พลังผลไฟเป็นแรงขับเคลื่อนนั้นเร็วเกินไป

เรือโจรสลัดทั่วไปตามไม่ทัน ประกอบกับเวลาที่คลาดเคลื่อน ทำให้อิโซกับพวกตามหาเอสไม่พบ

...

"หมายถึงคนนั้นที่แต่งตัวเป็นเกอิชาใช่ไหม? พูดแบบนี้ก็นึกออกลางๆเลย"

"ใช่แล้ว คุณเดรก  เชื่อเถอะ ปล่อยเรื่องตาไว้นานกว่านี้ไม่ได้แล้ว"

ดวงตาเป็นอวัยวะสำคัญที่สุดอย่างหนึ่งของร่างกาย มีความพิเศษมาก หากได้รับบาดเจ็บ อาจทำให้ระบบภูมิคุ้มกันในร่างกายโจมตีตัวเองได้ ถ้ารักษาไม่ดี ปัญหาที่ตาข้างเดียวก็อาจลุกลามได้

ร่างกายของเดรกแข็งแรงมาก ดวงตาไม่ได้ติดเชื้อหรืออะไร แต่คิคุโนะโจก็ยังคิดว่า ควรรักษาให้หายโดยเร็ว

"เป็นถึงกัปตัน งั้นก็เชื่อหน่อยละกัน"

จากที่พวกโจรสลัดบอก  กว่าจะถึงเกาะต่อไปก็อีกครึ่งเดือน  ไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้แล้ว

แผลนี้ถึงตายก็ไม่ตายหรอก แต่ก็เจ็บ  ไม่ได้ชอบความเจ็บปวดซะหน่อย  ถ้ารักษาได้ก็ต้องรีบรักษา

...

ณ เวลานี้ เรือโจรสลัดลำเล็กๆ รูปร่างคล้ายปลาวาฬ กำลังแล่นอยู่กลางทะเล

กลุ่มโจรสลัดหนวดขาวมีขนาดใหญ่มาก นอกจากเรือโมบี้ดิกและเรือที่สร้างเลียนแบบโมบี้ดิกแล้ว ยังมีเรือลำเล็กๆแบบนี้ไว้สำหรับเดินทางสะดวก

"กัปตันอิโซ! มีเรือแล่นเข้ามาใกล้ครับ! เขาส่งสัญญาณธงบอกว่าเป็นคนรู้จัก"

"คนรู้จัก?  แถวนี้จะมีคนรู้จักได้ยังไง? เอากล้องส่องทางไกลมา"

แม้จะสงสัย แต่อิโซก็ยังรับกล้องส่องทางไกลมาดู  แล้วก็เห็นคิคุโนะโจ กำลังโบกมือเรียกเขาอยู่

"คิคุ?!"

อิโซไม่ได้ขึ้นเรือไปกับโคสึกิ โอเด้ง และก็ไม่ได้กลับไปวาโนะคุนิพร้อมเขาด้วย  ตั้งแต่วันที่ขึ้นเรือของหนวดขาว อิโซก็อยู่ที่นี่ตลอด

ในไทม์ไลน์เดิม อิโซก็เป็นลูกเรือหนวดขาวมาโดยตลอด สุดท้ายเพราะศรัทธาในโอเด้งไม่มากพอ จึงเสียบัฟกลุ่ม  ตายในการต่อสู้ที่เกาะโอนิงะชิมะ

ครั้งสุดท้ายที่เขาได้พบกับคิคุโนะโจ คือช่วงสงครามกับกลุ่มโจรสลัดร้อยอสูร  ในครั้งนั้นเองที่ทำให้กลุ่มโจรสลัดหนวดขาวได้ค้นพบปัญหาร้ายแรงของโอเด้ง แต่หลังจากการต่อสู้ครั้งใหญ่ระหว่างหนวดขาวและไคโด เรื่องนี้ก็ถูกพับเก็บไป

"เรือโจรสลัดลำนั้น เป็นกำลังพลของกลุ่มร้อยอสูรหรือ?"

"ไม่เคยได้ยินมาก่อน ในกลุ่มมือใหม่ก็ไม่มีใครรู้จักกลุ่มโจรสลัดนี้..."

จักรพรรดิแห่งท้องทะเลต่างก็รู้จักมักคุ้นกันดี ถึงจะมีไพ่ตายที่คนนอกไม่รู้บ้าง แต่เรื่องที่ว่ากลุ่มโจรสลัดกลุ่มไหนเป็นกำลังพลของจักรพรรดิคนอื่น พวกเขาย่อมรู้ดี โดยเฉพาะกลุ่มโจรสลัดที่มีชื่อเสียง

ไม่ใช่กลุ่มโจรสลัดรุ่นเก่า และก็ไม่ใช่กลุ่มมือใหม่ที่มีชื่อเสียง  โอกาสที่อีกฝ่ายจะเป็นกำลังพลของกลุ่มร้อยอสูรจึงริบหรี่

"เยี่ยมมาก..."

"คุณว่าอย่างไรนะครับ?"

"บอกให้เรือแล่นเข้าไปใกล้ๆ นั่นเป็นคนรู้จักของข้า"

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_