บทที่ 459 งูเหลือง!

ใต้เงาของหินขนาดมหึมาทางตะวันออกเฉียงใต้ของหนองน้ำ ชิน เฟิงถือดาบสังหารมังกรและรอจังหวะ

ในดินแดนเทพเจ้าตกสวรรค์ กฎของมหาเต๋าถูกกดทับ

แต่หลังจากสังหารศัตรู พลังงานและความทรงจำในคริสตัลที่ได้รับนั้นเป็นของจริง

ตราบใดที่เขาออกจากดินแดนเทพเจ้าตกสวรรค์ ชิน เฟิงก็สามารถเปลี่ยนของที่ริบได้ทั้งหมดให้เป็นสารอาหารของตัวเองได้

อย่างไรก็ตาม ชิน เฟิงยังไม่พร้อมที่จะลงมือในทันที

ลิงยักษ์พวกนี้ที่อยู่ตรงหน้าเขาเห็นได้ชัดว่าฉลาด นอกจากจะแข็งแกร่งแล้ว พวกมันยังมีจำนวนมากมายมหาศาล รวมทั้งหมดเกือบ 700 ตัว

หากเขาพุ่งเข้าไปอย่างบุ่มบ่าม เขาจะไม่เพียงแต่ล้มเหลวในการคว้าหัว แต่อาจจะถูกลิงยักษ์ใช้เป็นเครื่องมือและถูกไล่ลงไปในหนองน้ำพร้อมกับพระที่ถูกล้อมอยู่

เมื่อชิน เฟิงคิดถึงเรื่องนี้ เสียงฝีเท้าเบาๆ ก็ดังขึ้นอย่างกะทันหันด้านหลังเขา

ชิน เฟิงหันไปมองและเห็นเสี่ย ยุนกำลังเดินเข้ามาหาเขาทีละก้าว

เสี่ย ยุนยิ้มให้ชิน เฟิงและอธิบาย:

"ฉันได้ยินเสียงบางอย่างแถวนี้ เลยมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น ไม่คิดว่าจะได้เจอคุณที่นี่"

"หืม? ลิงยักษ์พวกนี้กำลังทำอะไรกัน? ทำไมถึงปิดกั้นคนพวกนั้นไว้ตรงหน้าหนองน้ำ?"

ชิน เฟิงหันหน้าไปและตอบเสียงเบา:

"ผมไม่รู้ ผมกำลังจะไปดูก่อน ถ้ามีโอกาส ผมจะลงไป"

"ใช่ ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน ถ้าคุณลงไปทีหลัง ให้สัญญาณฉันด้วย ฉันจะตามคุณไป"

ชิน เฟิงพยักหน้าและจ้องมองไปที่พระที่ยืนอยู่หน้าหนองน้ำ

ภายใต้แรงกดดันของลิงยักษ์ พระถอยหลังไปทีละก้าว

มีเสียงซู่ซ่าดังขึ้น ก้อนหินถูกเตะลงไปในหนองน้ำที่กำลังเดือดพล่านด้วยกรด จากนั้นก้อนหินก็ถูกกัดกร่อนจนหมดในทันที

"อย่าถอยไปอีก! ถ้าเราถอยไปอีก เราจะไม่มีทางถอย มีอะไรแปลกๆ เกี่ยวกับหนองน้ำนี้!"

เสียงตะโกนดังขึ้น และขบวนของพระที่เบียดกันแน่นก็หยุดกะทันหัน ติดอยู่หน้าหนองน้ำ และหยุดเคลื่อนไหว

เมื่อเห็นว่าพระไม่ถอยหลังอีก ผู้นำลิงยักษ์ก็แยกเขี้ยวและเดินขึ้นมาพร้อมกับท่อนกระดูกขนาดใหญ่

บูม!

ท่อนกระดูกใหญ่ถูกยกขึ้นสูงโดยผู้นำลิงยักษ์ แล้วฟาดลงมาที่ขบวนของพระ

ในขณะที่มันตกลงมา คลื่นอากาศก็ว่างเปล่า และเสียงทุ้มหนักก็ระเบิดขึ้นในหูของพระทุกรูป แม้แต่ชิน เฟิงและเสี่ย ยุนที่อยู่ไกลออกไปก็ยังรู้สึกว่าหูของพวกเขาเจ็บจากแรงกระแทก

พั่บ!

ท่อนกระดูกใหญ่ตกลงบนศีรษะของพระที่ยืนอยู่ด้านหน้า

เมื่อเผชิญกับพลังอันทรงพลังและเกือบจะไม่มีใครเทียบได้ของผู้นำลิงยักษ์ ศีรษะของพระผู้ครอบงำซึ่งแข็งแกร่งกว่าเหล็กกล้าหลอมร้อยครั้งก็ระเบิดในทันที แดงและขาว ผสมกัน งดงามอย่างที่สุด

ผู้นำลิงยักษ์ก้มลงและยกร่างของพระที่ศีรษะแตกขึ้นมา

จากนั้น ลิงยักษ์ก็อ้าปากเปื้อนเลือดและกินร่างไร้ศีรษะในคำเดียว

เสียงกรอบแกรบ เลือดไหลออกมาจากช่องว่างระหว่างฟันของลิงยักษ์ หยดลงบนขนที่อกสูงของลิงยักษ์

พระต่างตกใจสุดขีด

ในดินแดนเทพเจ้าตกสวรรค์ ความสามารถทั้งหมดของพวกเขาถูกปิดกั้น

และในแง่ของพละกำลัง พวกเขาบอกได้โดยไม่ต้องมองว่าพวกเขาไม่สามารถสู้กับลิงยักษ์ได้

"ทำไมเราไม่บุกออกไปและลองดู? หนองน้ำด้านหลังเป็นสถานที่ที่ไม่มีทางรอดชีวิต เมื่อเราเข้าไป จะไม่มีทางหนีอย่างแน่นอน?"

"บ้าชะมัด ถ้าเราถอยกลับ เราจะตายแน่นอน ถ้าเราเดินหน้า เราอาจจะมีโอกาสรอด พี่น้อง สู้กับลิงพวกนี้!"

"ใช่ ฆ่าตัวหนึ่งเพื่อรักษาทุน ฆ่าสองตัวเพื่อทำกำไร ถ้าโชคดีหนีรอด ก็จะได้กำไรงาม"

"ฉันทำแล้ว ยังไงเราก็จะตาย งั้นลองดูสักตั้งก็แล้วกัน!"

เสียงตะโกนดังขึ้นในขบวนของพระ และพวกเขาก็คำรามและพุ่งเข้าใส่ลิงยักษ์

ผู้นำของลิงยักษ์ยิ้มเยาะ โบกมือ และลิงยักษ์ตัวอื่นๆ ก็พุ่งเข้ามา

ในขณะที่สองกลุ่มมาปะทะกัน พระก็ไม่มีการต่อต้านและถูกลิงยักษ์ฉีกเป็นชิ้นๆ

เมื่อเห็นเช่นนี้ พระก็ตกใจสุดขีด

ก่อนหน้านี้ พวกเขาเคยต่อสู้กับลิงยักษ์มาก่อน และในความทรงจำของพวกเขา ลิงพวกนี้ไม่ได้หยุดยั้งไม่ได้ขนาดนี้

'จบแล้ว! พวกเราถูกลิงหลอกอีกแล้ว'

หลังจากผ่านไปสักครู่ ก็ไม่มีพระที่มีชีวิตอยู่หน้าหนองน้ำอีกต่อไป

ลิงยักษ์เก็บอัญมณีหลากสีที่พวกมันใช้ล่อคนนอก แล้วรวบรวมร่างของพระเข้าด้วยกันและโยนลงไปในหนองน้ำ

จากนั้น ลิงยักษ์ก็เต้นรำอย่างประหลาดมากตรงหน้าหนองน้ำ

บนที่ลุ่ม ชิน เฟิงกลั้นหายใจและบังคับให้หัวใจเต้นช้าลง

'ลิงยักษ์พวกนี้น่ากลัวเกินไป ด้วยความแข็งแกร่งของเนื้อหนังนี้ ตัวที่แย่ที่สุดก็ยังแข็งแกร่งกว่าชายแก่เทียนจี้ที่เคยเห็นมาก่อน'

เมื่อเทียบกับชิน เฟิงที่ยังคงสงบนิ่ง เสี่ย ยุนที่อยู่ข้างๆ ดูเหมือนจะตกใจกลัวยิ่งกว่า

เธอพูดอย่างสั่นเทา:

"ลิงยักษ์พวกนี้เป็นสัตว์ประหลาดอะไรกัน? ความแข็งแกร่งของร่างกายพวกมันยังแข็งแกร่งกว่าจักรพรรดิธรรมดาเสียอีก ในสถานศักดิ์สิทธิ์ชางชิงทั้งหมด คาดว่ามีเพียงจักรพรรดิบนภูเขากอเล่อเท่านั้นที่จะสามารถแข่งขันกับลิงยักษ์พวกนี้ในระดับร่างกายได้"

"เรา ถอยกันเถอะ ลิงยักษ์พวกนี้ไม่ใช่สิ่งที่เราจะจัดการได้" ชิน เฟิงชำเลืองมองลิงยักษ์ในที่ลุ่ม และหลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ตัดสินใจที่จะจากไป

ในขณะนี้ แม้ว่าชิน เฟิงจะได้รับวิธีลับของนักล่าวิญญาณและมีพละกำลังที่จะฆ่าลิงยักษ์ได้

อย่างไรก็ตาม จำนวนของลิงยักษ์ที่นี่มีมากเกินไป ชิน เฟิงซึ่งถูกกดทับโดยดินแดนเทพเจ้า ไม่มั่นใจว่าเขาจะสามารถหนีรอดโดยไม่บาดเจ็บหลังจากต่อสู้กับลิงยักษ์เหล่านี้

หลังจากพูดเช่นนั้น ชิน เฟิงก็ถอยหลังไปอย่างเงียบๆ และเสี่ย ยุนก็ตามชิน เฟิงไป เตรียมจะออกไปด้วยกัน

ขณะที่ชิน เฟิงและคนอื่นๆ กำลังจะจากไป การเต้นรำบูชายัญของลิงยักษ์ก็หยุดลง และแรงกดดันที่อธิบายไม่ได้ก็พุ่งขึ้นมาจากหนองน้ำ

บัง!

สัตว์ประหลาดขนาดมหึมาที่หนากว่าต้นไม้นิรันดร์พุ่งออกมาจากหนองน้ำอย่างกะทันหัน

เมื่อมันพุ่งออกมา ร่างที่แหลกเหลวของพระ พร้อมกับโคลนที่ลากพวกเขาไว้ ถูกผลักขึ้นไปบนท้องฟ้าโดยสัตว์ประหลาดตัวนั้น

จากนั้น ส่วนบนของสัตว์ประหลาดก็แยกออกโดยไม่มีสัญญาณเตือนใดๆ และร่างของพระก็ตกลงไปในหลุมดำโดยตรงอย่างไม่มีข้อสงสัย

ชิน เฟิงหันกลับไปมองโดยสัญชาตญาณหลังจากสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงด้านหลังเขา

จากนั้น เขาก็เห็นหัวงูที่สูงพันฟุต มีลิ้นสีแดงเข้มแลบออกมากลืนกิน และดวงตาสีเหลืองของงูเปล่งประกายดุร้ายอย่างน่ากลัว จ้องมองตรงมาที่ชิน เฟิง

ในขณะที่สายตาของงูยักษ์จับจ้องมาที่ชิน เฟิง ลิงยักษ์ที่คุกเข่าอยู่บนพื้นกำลังสวดมนต์ก็สังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติ

พวกมันเงยหน้าขึ้นและมองไปในทิศทางที่งูยักษ์กำลังมอง และพบชิน เฟิงที่กำลังเคลื่อนไหวออกไปโดยตรง

"จับเขากลับมา"

(จบบท)