บทที่ 3 ปีศาจคู่แห่งทางเดิน
บทที่ 3 ปีศาจคู่แห่งทางเดิน
เชือกเปื้อนเลือดที่พันรอบคอหญิงสาวชุดแดง เป็นอาวุธที่คร่าชีวิตของนาง มันเต็มไปด้วยพลังอาถรรพ์ชั่วร้าย และเมื่ออู๋เซี่ยนเงยหน้าขึ้น เชือกนี้จะรัดคอเขาทันทีและแขวนเขาไว้เหมือนนาง
แต่ถ้าอู๋เซี่ยนไม่เงยหน้า เชือกจะยังคงพันรอบคอของหญิงสาวเอาไว้ และมันแข็งแกร่งกว่าปกติอย่างมาก
ดังนั้น…
หญิงสาวชุดแดงไม่ทันระวัง กระดูกคอของนางถูกบิดหัก ร่างของนางดิ้นพล่านเหมือนปลาที่ถูกตกขึ้นมาจากน้ำ หลังจากนั้นนางก็นึกขึ้นได้ว่านางสามารถควบคุมเชือกได้ นางจึงรีบคลายเชือกแล้วร่วงลงสู่พื้น
“ข้าจะ...แค่ก ๆ กินเจ้าตลอดชี…”
ยังไม่ทันที่นางจะพูดจบ อู๋เซี่ยนก็กลิ้งตัวออกห่างจากนาง พร้อมกับใช้นิ้วโป้งดันนิ้วกลางและดีดนิ้วใส่นาง
ยันต์เพลิงแท้!
หญิงสาวชุดแดงกำลังพยายามตั้งศีรษะของตนเองให้ตรง ลิ้นยาวที่ยืดยาวออกมากำลังหดกลับเข้าไปทีละส่วน แต่ก่อนที่ลิ้นจะหายเข้าไปจนหมด เปลวไฟสว่างจ้าก็ลุกลามเข้าปากของนาง
บนใบหน้าที่งดงามเยือกเย็นของศพหญิงสาว ปรากฏแววตื่นตระหนกทันที
“ตลอดไป...ตลอดไป…”
เปลวไฟสว่างเจิดจ้าเริ่มลุกลามจากภายในร่างกายของหญิงสาวชุดแดง แผดเผาเธอจนหมดสิ้น ไฟนี้มีสีเหลืองซีดและอุณหภูมิไม่สูงนัก แต่เผาผลาญนางอย่างรุนแรง
เธอดิ้นรนพลิกตัวในเปลวไฟ ส่งเสียงกรีดร้องอย่างไร้เสียง แม้ว่าไม่มีเสียงใด ๆ ดังออกมา แต่กลับทำให้อู๋เซี่ยนรู้สึกปวดแก้วหูอย่างรุนแรง
อู๋เซี่ยนยืนขึ้นอย่างช้า ๆ เขาปิดหูและหัวเราะเบา ๆ
“ที่นี่มีผีจริง ๆ ด้วย…แต่ทำไมนางถึงอ่อนแอแบบนี้?”
ถ้าสิ่งมีชีวิตในถ้ำสวรรค์ทั้งหมดมีแค่นี้ เพื่อนนักสืบของเขาก็คงไม่สูญเสียกันหมด หญิงสาวชุดแดงผูกคอตายคนนี้อาจเป็นเพียงปีศาจตัวเล็ก ๆ ที่เจอได้ทั่วไปในถ้ำสวรรค์
เปลวไฟค่อย ๆ มอดลง
สิ่งที่เหลืออยู่คือธูปสีแดงเข้มหนึ่งดอก อู๋เซี่ยนหยิบมันขึ้นมาโดยไม่สนใจตรวจสอบ แล้วเขาแนบหูฟังเสียงจากนอกประตู
“ได้โปรดเถอะ ช่วยฉันด้วย ฉัน...”
เสียงผู้หญิงยังคงร้องเรียกขอความช่วยเหลือจากหน้าห้อง พยายามหลอกล่อให้ผู้อาศัยคนอื่นเปิดประตูให้เธอ ซึ่งหมายความว่าการต่อสู้เมื่อครู่ไม่ได้ทำให้เหตุการณ์ลุกลามไปมากกว่านี้
อู๋เซี่ยนถอนหายใจด้วยความโล่งอก “หวังว่าอย่ามีใครโง่เปิดประตูให้เธอเลย...”
…
เสียง "แอ๊ด" ดังขึ้น
ประตูห้อง 405 ถูกเปิดออก
ลู่อวี้จูรู้สึกยินดีที่ได้พบใครสักคนที่จะมาแบ่งปันความทุกข์นี้ไปด้วยกัน
เธอเองก็เหมือนกับอู๋เซี่ยน เธอได้เห็นการฆาตกรรมอันโหดเหี้ยม แต่จิตใจของเธอไม่แข็งแกร่งพอ ความกลัวได้เข้ามาครอบงำ เธอจึงต้องการใครสักคนมาแบ่งเบาความหวาดกลัวนี้
คนที่เคาะประตูเป็นหญิงวัยกลางคนที่สวมชุดกระโปรงลายขาวดำ ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยความหวาดกลัว มีเลือดไหลรินจากบาดแผลที่ศีรษะ ซึ่งน่าจะเกิดจากการถูกของแข็งฟาดเข้าไป
เธอยังมีชีวิตอยู่!
ลู่อวี้จูเหมือนจับต้องเส้นฟางแห่งชีวิต รีบเปิดประตูและพูดว่า “รีบเข้ามาเถอะ ฉันทนอยู่คนเดียวไม่ไหวแล้…”
แต่เสียงของเธอขาดหายไปทันที
เพราะภาพของหญิงสาวที่อยู่เบื้องหน้า ต่างจากที่เธอเห็นผ่านตาแมวอย่างสิ้นเชิง
อวี๋อิงฮวา ยืนอยู่ที่ประตู ร่างเปียกชุ่มไปด้วยปูนซีเมนต์แห้งหมาด ๆ สีเทา ใบหน้าของเธอชุ่มไปด้วยเลือดที่ผสมกับปูนซีเมนต์ ดวงตาของเธอบวมเป่งไร้ชีวิต นางเผยรอยยิ้มชวนสยองด้วยปากที่เต็มไปด้วยปูนซีเมนต์
“เธอเป็นคนดีจริง ๆ นะ คนดีมักจะได้ดีเสมอ”
หลังจากพูดจบ อวี๋อิงฮวาก็คลานไปตามพื้นเหมือนสัตว์เลื้อยคลาน ร่างของเธอบิดงอไปมา แขนขาของเธอบิดเบี้ยวเหมือนไม่ใช่มนุษย์ ทิ้งรอยน้ำปูนสีเทาเป็นทางผ่านที่เธอคลาน
ลู่อวี้จูใบหน้าซีดเผือด เธอปิดประตูและกลับไปนอนบนเตียง ห่มผ้าแล้วหัวเราะคิกคักเป็นพัก ๆ ก่อนจะค่อย ๆ หลับไปอย่างลึก
เธอหวาดกลัวจนไม่สามารถรับมือกับความเป็นจริงได้อีกต่อไป
...
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหน ลู่อวี้จูในความฝันรู้สึกถึงความอบอุ่น
เธอเหมือนลอยอยู่ในอากาศ ล่องลอยผ่านหมู่เมฆ แสงแดดอุ่นส่องกระทบผิวของเธอ ทำให้จิตใจสงบ เธอลืมตาขึ้นอย่างช้า ๆ
“โอ้...ที่แท้มันเป็นแค่ฝันร้าย ตื่นขึ้นมาก็ดีแล้ว”
เธอยิ้มและค่อย ๆ ลืมตาขึ้น แต่สิ่งที่เห็นคือมือใหญ่สีเขียว
มือใหญ่นั้นบิดปากเธอออก แล้วใช้กรวยบางอย่างกรอกของเหลวอุ่น ๆ ที่เต็มไปด้วยเม็ดดินเข้าไปในปากของเธอ
“ปล่อยฉัน! ไม่...ช่วย...อื๊อ...อื๊อ…”
ลู่อวี้จูพยายามดิ้นรน แต่แขนขาของเธอถูกตรึงไว้หมดแล้ว เหลือเพียงศีรษะที่ขยับได้ เมื่ออยู่ต่อหน้ามือใหญ่สีเขียว ร่างของเธอก็เหมือนลูกเจี๊ยบ เธอถูกบังคับให้กลืนของเหลวที่มีกลิ่นดินซึ่งร้อนแรงและเผาไหม้ปากและลำคอของเธอ
ที่แท้ความอบอุ่นนั้นมาจากการที่ปูนซีเมนต์เผาผิวหนังของเธอ!
น้ำตาของเธอไหลลงจากหางตาและหายไปในปูนซีเมนต์
...
รุ่งสาง แสงอาทิตย์เริ่มโผล่พ้นขอบฟ้า
อู๋เซี่ยนลุกจากเตียง เขาเดินไปที่หน้าต่างและแง้มผ้าม่านออกเพื่อดูทิวทัศน์ข้างนอก
แสงยามเช้ากลับดูขมุกขมัว เมืองทั้งเมืองดูเหมือนถูกปกคลุมด้วยฝุ่นสีเทา ถนนไร้ผู้คน รถเก่า ๆ จอดทิ้งไว้กระจัดกระจายทั่วถนน ผนังและพื้นเต็มไปด้วยคราบเลือดที่แห้งกรัง
บนป้ายโฆษณาตึกฝั่งตรงข้าม มีศพชายคนหนึ่งที่ท้องโบ๋ถูกแขวนอยู่ ศพนั้นรับรู้ถึงสายตาของอู๋เซี่ยน มันแลบลิ้นออกมาเลียฟันที่ผุเหลืองดำ แล้วร่างของมันก็สั่นกระตุกอย่างน่าสยองต่อหน้าอู๋เซี่ยน
