บทที่ 284:ตอนที่ 281. ลิง! ลิง!

ระหว่างทาง เจียงหงจื้อขับรถลงมารับเจียงเสี้ยวอันพร้อมกับอุปกรณ์ถ่ายทอดสด

พอขึ้นรถมาได้แล้ว พี่คนดูแลโซเชียลก็รีบโพสต์ประกาศ **【ด่วน! ลิงตัวใหญ่ลงมาจากเขาแล้ว!!】**

ประกาศเพิ่งโพสต์ไป เจียงเสี้ยวอันก็เปิดถ่ายทอดสด

ตอนนี้ช่อง “ติงเสี่ยวม่านเป็นแมว” มีผู้ติดตามอยู่มาก พอมีแจ้งเตือนเรื่องการถ่ายทอดสดเพิ่มเข้ามาแถมพาดหัวก็น่าสนใจ

เปิดมาก็มีคนเข้ามาชมกันอย่างล้นหลาม

【อยู่ไหน อยู่ไหน ลิงอยู่ไหน】

“ใกล้ถึงแล้วๆ อยู่บนเขานั่นเอง อีกแป๊บเดียว” เจียงเสี้ยวอันตอบอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหันไปเร่งเจียงหงจื้อ “เร็วๆ รีบหน่อยๆ เดี๋ยวลิงมันหนีไปก่อน”

เจียงหงจื้อไม่แม้แต่จะหันมามอง พูดสวนทันที “อย่าเร่งสิ หิมะตกหนักขนาดนี้ ถ้าขับเร็วแล้วรถพลิกคว่ำ สมองคงหลุดแน่ๆ”

เจียงเสี้ยวอันหดคอลงอย่างกลัวๆ แล้วเลื่อนมือถือไปทางหน้าต่างทำเหมือนว่าไม่เกิดอะไรขึ้น “ดูนะทุกคน เมื่อคืนที่นี่หิมะตกหนักมาก ฉันจำได้ว่าหลายปีแล้วไม่เคยมีหิมะตกเยอะขนาดนี้ สวยมากเลย ดูสิ”

แต่ดูเหมือนผู้ชมจะไม่สนใจเรื่องนี้เท่าไหร่

พวกเขาสนใจคนขับรถอย่างเจียงหงจื้อมากกว่า 【คนขับดูดุจัง】, 【พี่คนขับพูดได้ตลกดี เป็นภาษาถิ่นใช่ไหม】, 【พี่คนขับเป็นใคร? ตัวซวยคนใหม่เหรอ?】, 【เล่าต่อๆ กันไป คนซวยถูกเปลี่ยนตัวแล้ว】, 【เล่าต่อๆ กันไป คนซวยกลายเป็นมรดกตกทอดแล้ว】, 【เล่าต่อๆ กันไป คนซวยไม่รอดแล้ว】…

งานนี้คนซวยลำบากจริงๆ

เพราะระยะทางไม่ไกลมาก ขับช้าๆ ไปก็ถึงในเวลาไม่นาน

เจียงหงจื้อขับรถมาถึงตีนเขาทางเหนือ

ที่นี่เคยเป็นจุดที่หลัวอี้หางพาไปตัดไผ่

ลิงตัวนี้ก็ออกมาจากเขาทางเหนือนี่แหละ

ตรงนี้ใกล้กับโรงเพาะเห็ด สามารถมองเห็นได้จากบนหลังคา

คนที่กำลังกวาดหิมะอยู่ที่นี่ก็เจอมันเข้าโดยบังเอิญ

รถยังไม่ทันจอดสนิทดี

เจียงเสี้ยวอันก็ติดไมค์ เปิดหูฟัง แล้ววิ่งลงจากรถไปพร้อมมือถือทันที

เมื่อเข้าไปใกล้ก็พบว่า

ลิงตัวนี้ช่างสวยจริงๆ

ขนมันยาวหนานุ่มจนน่าอิจฉา และเป็นสีทองอ่อนดูอบอุ่นนุ่มนวลมาก

มันมีแขนขาที่ยาวเรียว หางยาวปกคลุมด้วยขนสีทองเช่นกัน

และใบหน้าของมันเป็นสีฟ้า ซึ่งตัดกับขนสีทองโดยรอบ ทำให้ดูเหมือนเป็นการออกแบบที่พิถีพิถันจากธรรมชาติ

ดวงตากลมโตเป็นประกายแฝงความฉลาดและไหวพริบเล็กน้อย

แต่ความฉลาดดูเหมือนจะลดลงเพราะจมูกเรียวยาวที่หงายขึ้นนิดหน่อย

ทำให้ดูเป็นลักษณะของความซื่อใสแบบน่ารักๆ

ไม่สิ ต้องบอกว่าดูอบอุ่นและเป็นมิตร

【สวยจังเลย~~】

คนในไลฟ์แชทชมกันเป็นเสียงเดียว

มีบางคนทักทาย 【สวัสดีฮะ เจ้าม้าล่อ】 แถมยังเป็นคนจากกวางตุ้งอีกด้วย

และยังมีคอมเมนต์ที่โฟกัสไปในทางที่ต่างออกไป…

บางคนมาแนวสุภาพ 【ลามกเลยนะ แขวนมะม่วงออกมาให้เห็นข้างนอก】

และบางคนมาแนวเถรตรง 【ไข่มันใหญ่มากเลย】

โอเค อย่างน้อยก็ยืนยันได้ว่าลิงตัวนี้เป็นตัวผู้

---

พอลิงเห็นเจียงเสี้ยวอัน มันก็ดูจะตกใจถอยหลังไปเล็กน้อย

มันนั่งอยู่ที่หินใกล้หน้าผาที่ลมไม่พัดถึง ซึ่งไม่ค่อยมีหิมะ

ยังมีหินโผล่ให้เห็นอยู่บ้าง

ลิงมองเจียงเสี้ยวอันเห็นว่าเขาไม่ได้ทำอะไรต่อ มันจึงคลายความระวังลงเล็กน้อย ก้มตัวไปแทะกินมอสจากร่องหิน

ดูน่าสงสารจนทำให้คนดูใจละลาย

【มันหิวมากแน่ๆ ตัวซวย นายมีอาหารไหม】

“มีสิ ฉันเอาแอปเปิ้ลมาด้วย”

ตอนที่กลับไปเอาอุปกรณ์เมื่อตะกี้ เขาแอบหยิบมันออกมาจากห้องทำงานของ

ฉือเจวี๋ยน

เจียงเสี้ยวอันพูดจบก็หยิบแอปเปิ้ลออกมาจากกระเป๋า แล้วยื่นแขนออกไปส่งให้ลิง

ลิงยกหัวขึ้นมามองเขาด้วยดวงตาใสแจ๋ว พอผ่านไปครู่หนึ่งมันก็เหมือนจะอดใจไม่ไหว

มันลุกขึ้นยืนอย่างระมัดระวัง แล้วยื่นมือออกไปรับแอปเปิ้ลจากมือเจียงเสี้ยวอันด้วยความเบามือ

【น่ารักจังเลย มันใช้สองมือรับแอปเปิ้ล】

【มันไม่แย่งด้วย มันยื่นมือรับไปเฉยๆ】

【ตอนแรกฉันกลัวว่ามันจะข่วนเจ้าคนซวยซะแล้ว แต่มันอ่อนโยนจริงๆ น่ารักมากๆ】

【มันเหมือนสุภาพบุรุษเลย】

【ลิงเขาง๊อมันเรียนรู้ไว้นะ】

แค่ท่าทางธรรมดานี้ก็ทำให้ผู้ชมในไลฟ์แชทแทบแตกตื่น

เจ้าลิงตัวนี้ทำลายภาพจำของผู้ชมเกี่ยวกับลิงไปเลย พวกเขาได้เห็นความสุภาพจากลิงตัวหนึ่ง

【ลิงเขาง้อ: อย่าหลงเชื่อข่าวลือ!】

【ลิงเขาง้อ: มันแสดงละคร มันแสดงอยู่ต่างหาก!】

【ไม่มีหรอกความสงบสุขในเวลาแบบนี้ เพราะลิงเขาง้อคอยทำหน้าที่แทนให้】

【ลิงเขาง้อเราใจดีที่สุดเลย…เอาของมานี่สิ】

ทุกครั้งที่มีลิงน่ารักๆ โผล่มา ลิงเขาง้อมักจะโดนเอามาเปรียบเทียบอยู่ร่ำไป

ยิ่งเมื่อเป็นลิงที่สวยงามน่าเอ็นดูแถมยังน่าสงสารและเชื่องแบบนี้อีก

【มันคือลิงสายพันธุ์อะไรเนี่ย】

เจียงเสี้ยวอันไม่ตอบตรงๆ ที่จริงเขารู้แล้วว่าลิงตัวนี้เป็นพันธุ์อะไร จึงกล้าเข้าใกล้มัน

“เดี๋ยวนะ ยังมีอะไรที่น่าสนใจกว่านี้อีก”

หลังจากที่ลิงรับแอปเปิ้ลไปแล้ว เขาก็ยื่นมือออกไปอีกครั้ง มือวางแบตรงหน้าเจ้าลิง

ดูเหมือนเขาจะขอแอปเปิ้ลกลับคืนมา

【คนซวยนายทำบ้าอะไรน่ะ!】

【มันจะกัดแน่ๆ】

【มันหิวขนาดนี้แล้วยังไปแย่งของมันอีก】

【แย่ละ มันต้องได้เลือดแน่ๆ】

ผู้ชมในไลฟ์แชทแทบจะตายใจตายไปตามๆ กัน

แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกลับทำให้พวกเขาอึ้งจนพูดไม่ออก

ลิงตัวนั้นยืนนิ่งไปครู่หนึ่งเหมือนกำลังชั่งใจ จากนั้นมันก็ยื่นมือออกไปวางแอปเปิ้ลกลับไว้ในมือของเจียงเสี้ยวอันเบาๆ

【??? เกิดอะไรขึ้น มันคืนแอปเปิ้ลให้จริงเหรอ】

【ทำไม ทำไมกัน? ทั้งที่มันดูหิวแท้ๆ】

【ลิงยื่นของให้คน คนแย่งของจากลิง นี่คนไม่ดีเลย】

【นายคนซวย นายทำอะไรลงไป คืนของให้มันเร็ว!】

【คืนไป! คืนไป!】

ท่าทางนั้นทำให้เจียงเสี้ยวอันกลายเป็นคนไม่ดีไปเลย

“มันเป็นลิงสายพันธุ์เฉียนจินซี (川金絲猴) ซึ่งเป็นลิงที่นิสัยดีมากๆ ทั้งอ่อนโยนและเรียบร้อย แถมยังมีมารยาทดีอีกด้วย ถึงแม้มันจะหิวมาก แต่ถ้าฉันขออาหารจากมัน มันก็ยังจะยอมแบ่งให้ฉัน เหมือนเมื่อกี้เลย”

“เอาล่ะ ฉันคืนให้แล้ว”

พูดจบเจียงเสี้ยวอันก็ยื่นแอปเปิ้ลคืนให้มัน

ครั้งนี้ลิงไม่ยอมรับแล้ว มันถอยไปอีก แล้วก้มลงไปแทะมอสจากร่องหินต่อ

“เอ่อ… ดูเหมือนมันจะเข้าใจผิด”

เจียงเสี้ยวอันจึงวางแอปเปิ้ลไว้ที่พื้นแล้วถอยไปให้ห่างๆ

【เห็นไหม คนที่ไปหยอกมัน ทำให้มันไม่ไว้ใจนายแล้ว】

【นายเคยได้ยินไหมว่า การได้รับความหวังแล้วถูกพรากความหวังนั้นไป ทำให้รู้สึกสิ้นหวังขนาดไหน】

【ลิงเป็นลิงที่ดี แต่หัวใจคนมันช่างชั่วจริงๆ!】

ในไลฟ์แชท ทุกคนพร้อมใจกันอยู่ข้างเจ้าลิง

ด่าทอเจียงเสี้ยวอันกันอย่างเผ็ดร้อนถึงแปดร้อยรอบได้เลย

(จบบท) ###