บทที่ 282:ตอนที่ 279. แกล้งทำเป็นมองไม่เห็น แต่เหลือบมองนับพันครั้ง
ในที่สุดก็จับปลามาได้ไม่กี่ตัว แต่ทั้งหมดถูกนกกินหมด นกกินอิ่มแล้วก็บินไป โทรศัพท์ก็ดังขึ้น เรียกให้กลับบ้านไปกินข้าว “นกสีขาวตัวใหญ่นั้นสวยมากเลยนะ แถมฉลาดด้วย ฟังภาษาคนรู้เรื่องด้วย…” “มันไม่ได้ฟังรู้เรื่องหรอก มันแค่จำเสียงได้และมีการตอบสนองแบบอัตโนมัติ…โอเค ก็ถือว่าฉลาดนั่นแหละ” “งั้นจับมันกลับ...
