บทที่ 272 เศษชิ้นส่วนของพระเจ้าต้นกำเนิด? ความผิดปกติครั้งใหม่
[แปลโดยฝีมือ...ยัก.ษา.แปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ\]
[Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย]
[หลังแปลจบ คิดว่าจะมีการเกลาคำเบื้องต้น แก้คำผิด ปรับสำนวนให้สละสลวย เทียบคำต่อคำ ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนกันเสมอมานะครับ]
บทที่ 272 เศษชิ้นส่วนของพระเจ้าต้นกำเนิด? ความผิดปกติครั้งใหม่
ณ เมืองตงไห่ แสงแดดสดใสเจิดจ้า
เมืองที่เคยผ่านภัยพิบัติครั้งใหญ่ บัดนี้กลับคืนสู่ความศิวิไลซ์ดังเดิม
ทว่า ณ ห้องทดลองของสำนักงานผู้ถือโคม บรรยากาศกลับตึงเครียดอย่างหนัก
"A-789 (โค้ดเนม: กระจกแห่งสรรพสิ่ง) เริ่มการทำงาน! เป้าหมาย: ผงละเอียดจากเศษชิ้นส่วนรูปปั้นจงขุย!"
ผู้ถือโคมในชุดเสื้อกาวน์สีขาว ใบหน้าเคร่งขรึม กำลังควบคุมเครื่องมือรูปร่างประหลาด
กระจกแห่งสรรพสิ่ง สามารถย้อนรอยหาต้นกำเนิดของสสารได้ ถือเป็นหนึ่งในวัตถุผิดปกติล้ำค่าที่สุดของสำนักงานผู้ถือโคม
แต่เมื่อนักวิจัยนำผงละเอียดใส่ลงบนกระจก ภาพที่คาดหวังไว้กลับไม่ปรากฏขึ้น
"ซี่...ซี่..." มีเพียงแสงกับเสียงไฟฟ้าดังลั่น ราวกับถูกรบกวนจากบางสิ่ง
"เกิดอะไรขึ้น?! หรือแม้แต่กระจกแห่งสรรพสิ่งก็ยังวิเคราะห์ไม่ได้?!" นักวิจัยอุทานด้วยความตกใจ ไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง
พวกเขาจึงลองใช้วัตถุผิดปกติอื่นๆ ที่มีคุณสมบัติในการสืบหา เช่น A-456 (โค้ดเนม: ดวงตาแห่งสัจธรรม), A-999 (โค้ดเนม: เข็มทิศแห่งโชคชะตา)
เพื่อพยายามย้อนรอยหาที่มาของเศษชิ้นส่วน แต่ก็ล้มเหลวทั้งหมด
"เศษชิ้นส่วนนี่...ราวกับถูกบางอย่างลบข้อมูลทั้งหมดออกไป..."
นักวิจัยกำรายงานไว้แน่น น้ำเสียงอ่อนล้า
"หรือว่า...เราจนปัญญาแล้วจริงๆ?" ผู้ถือโคมคนอื่นๆเอ่ยถามเสียงแผ่ว ดวงตาเต็มไปด้วยความสับสน
"ไม่ ยังมีอีกวิธีหนึ่ง"
ผู้ช่วยหลิวที่เงียบอยู่นานพลันเอ่ยขึ้น
สายตาจับจ้องไปที่เย่เหริน แฝงไว้ด้วยความหวัง
เย่เหริน "(ÒωÓױ) เอ๋? ผมเหรอๆ?"
"คุณเย่เหริน ก่อนหน้านี้คุณเคยบอกว่า ท่านผู้ยิ่งใหญ่เป็นผู้สร้างวัตถุผิดปกติทั้งหมดใช่ไหมคะ...?"
"ท่านผู้ยิ่งใหญ่? ท่านหวังเหรอครับ!?"
ผู้ช่วยหลิว "..."
ยังจะเล่นมุกอีก! ไอ้บ้า!
ผู้ช่วยหลิวสูดหายใจลึก ยิ้มบางๆ "คุณเย่เหริน รบกวนจริงจังหน่อยค่ะ ไม่อย่างนั้นฉันคงต้องรายงานหัวหน้าเจียงแล้ว"
เย่เหริน "..."
ตอนนี้หัวหน้าเจียงยังไปช็อปปิ้งกับราชินีบัวแดงอยู่เลย
เย่เหรินเบะปาก
"ก็ได้ๆ งั้นผมจะเรียกเธอมาถามดู"
ทำเอาผู้ช่วยหลิวพูดไม่ออก
เทวทูตตกสวรรค์เป็นถึงจ้าวแห่งห้วงลึกเชียวนะ!
พูดจาเหมือนเรียกหมา จะดีเหรอเนี่ย? แถมยังทำเสียงจุ๊บๆอีก
เย่เหรินหยิบขนนกแห่งชีวิตของเทวทูตตกสวรรค์ออกมา ลูบไล้เบาๆ
ทันใดนั้น อักขระสีทองก็ผุดขึ้นจากขนนก ลอยคว้างกลางอากาศ ก่อตัวเป็นลวดลายลึกลับ!
"ออกมาเถอะ! เทวทูตตกสวรรค์!" เย่เหรินร้องเรียกเบาๆ พร้อมกับอักขระสีทองที่เปล่งประกายเจิดจ้า
ท่ามกลางแสงสว่าง หญิงสาวในชุดคลุมยาวสีขาวบริสุทธิ์ ปรากฏกายขึ้นอย่างช้าๆ พร้อมกับปีกสีขาวสะอาดดุจปีกนางฟ้าที่กางออกจากแผ่นหลัง
เรือนผมสีเงินยาวสลวยราวกับน้ำตก ใบหน้าสวยงามหมดจด ผิวพรรณขาวผ่องเป็นยองใย ดวงตาสีฟ้าครามเป็นประกายดุจดวงดาว แต่แฝงไว้ด้วยความเศร้าสร้อยราวกับมองเห็นความจริงของโลก
ความบริสุทธิ์ ความสูงส่ง ความงดงามไร้ที่ติ...
นี่คือ เทวทูตตกสวรรค์ เอลีเซีย!
เย่เหริน "(o´ω`o)ﾉ สวัสดีครับ~" โบกมือทักทายด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แต่กลับทำให้เทวทูตตกสวรรค์ต้องยกมือขึ้นกุมขมับ
ไม่กี่วินาทีต่อมา เอลีเซียก็เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่พยายามเก็บกดอารมณ์ "ก่อนจะเรียกข้ามา ทำไมไม่ถามข้าก่อนล่ะ? ข้ากำลังยุ่งอยู่กับเรื่องสำคัญในกาแล็กซีอื่นอยู่นะ!"
เหมือนกำลังกินหม้อไฟร้องเพลงอยู่ดีๆก็โดนโจรปล้น! อยากจะร้องเรียนให้รู้แล้วรู้รอด!
"เอาเถอะ...มีปัญหาอะไรหรือไม่?" เทวทูตตกสวรรค์ก็ยังคงเป็นเทวทูตตกสวรรค์ ควบคุมอารมณ์ได้อย่างยอดเยี่ยม
เอลีเซียสงบสติอารมณ์ เย่เหรินจึงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน "อืม...ดูนี่สิ"
"นี่อะไร? ขี้เถ้าของใครเหรอ?"
ผู้ช่วยหลิว "..."
เทวทูตตกสวรรค์ผู้ภายนอกดูบริสุทธิ์ พอพูดออกมาแล้วช่างแตกต่างกับภาพลักษณ์เสียจริง
เย่เหรินเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้เอลีเซียฟังอย่างคร่าวๆ
เมื่อฟังจบ สีหน้าของเอลีเซียก็เคร่งขรึมขึ้น เอลีเซียยื่นมือเรียวบางไปสัมผัสเศษผงเหล่านั้น พลังงานประหลาดแผ่ซ่านออกมาจากปลายนิ้ว
ทันใดนั้น สีหน้าของเอลีเซียก็เปลี่ยนไป ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกตะลึง "นี่...เป็นไปไม่ได้..." เอลีเซียอุทานออกมาด้วยความสับสน
เย่เหริน "(ÒωÓױ) เกิดอะไรขึ้น?"
"เศษผงพวกนี้...มีร่องรอยพลังของพระเจ้าต้นกำเนิด..."
ทุกคน "(ΩДΩ)！!?"
"พระเจ้าต้นกำเนิด?!"
ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างตกตะลึง!
นี่มันอะไรกันอีกเนี่ย?
พระเจ้าต้นกำเนิด คือผู้ที่รวมเหล่าเทพเจ้าทั้งปวง และใช้ชิ้นส่วนเทพเจ้าจำนวนมากสร้างโลกชั้นในขึ้นมา
หากไม่มีพระองค์ คงไม่มีเทพเจ้าองค์ใดเหลืออยู่ในจักรวาล
และจ้าวแห่งห้วงลึกก็คงเหลืออยู่น้อยมาก
"ช่วงนี้ ข้ากำลังตามหาพระเจ้าต้นกำเนิด..." เสียงของเอลีเซียเต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย "ข้าออกตามหาพระองค์ในกาแล็กซีมากมาย แต่ก็แทบไม่ได้เบาะแสอะไรเลย"
แต่... ใครจะเข้าใจกันล่ะ?
เธอออกตามหาแทบจะทั่วทั้งยี่สิบกว่ากาแล็กซีแล้ว แต่ก็ไร้ร่องรอย
แล้วอยู่ๆเย่เหรินก็ควักผงออกมาหยิบมือ บอกว่าเป็นเถ้ากระดูกของพระเจ้าต้นกำเนิดเนี่ยนะ?
ขอร้องล่ะ! แบบนี้มันทำให้เธอดูโง่สิ้นดี!
เย่เหรินก็อึ้งไปเหมือนกัน "(ÒωÓױ)..."
โอ้โห! ที่แท้ไอ้พลังดวงซวยนี่มันมีผลแบบนี้ด้วยเหรอ?
เทวทูตตกสวรรค์สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วกล่าวอย่างช้าๆว่า
"ข้า... มั่นใจ นี่คือลมหายใจของพระเจ้าต้นกำเนิดอย่างแน่นอน และ..."
เธอกลืนน้ำลายลงคอ มองเย่เหรินด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ก่อนจะพูดต่อ
"ตามหลักแล้ว เศษชิ้นส่วนนี้ไม่น่าจะแตกสลายได้ เพราะมันมีต้นกำเนิดมาจากพระเจ้าต้นกำเนิด มีพลังในการฟื้นฟูตัวเองที่แทบจะไร้ขีดจำกัด แต่กลับแตกสลายเพราะเจ้า..."
ตามหลักแล้ว... มันก็ต้องมีหลักการสิ!
แต่นี่มันอะไรกันเนี่ย!
ทำไมเศษชิ้นส่วนที่มีพลังศักดิ์สิทธิ์ร่วมกับพระเจ้าต้นกำเนิดถึงแตกสลายได้ล่ะ!
มันไม่ถูกต้องตามหลักวิทยาศาสตร์ และยิ่งไม่ใช่เวทมนตร์เข้าไปใหญ่!
เย่เหรินมึนงง
เทวทูตตกสวรรค์ยิ่งมึนงงกว่า
ส่วนผู้ช่วยหลิวกับผู้ถือโคมที่ยืนอยู่ข้างๆ พวกเขาคงจะไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น
"สรุปเจ้าทำให้มันกลายเป็นผงได้ยังไง?"
"ฉันไม่ได้ทำอะไรเลยนะ มันระเบิดเองต่างหาก!"
เทวทูตตกสวรรค์ "..."
เหนื่อยใจเหลือเกิน รู้สึกเหมือนจะหมดรักแล้ว
ทำไมเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับเย่เหรินถึงได้แหกทุกกฎเกณฑ์ไปหมด ไอ้บ้านี่!
ทันใดนั้นเอง
"มีเรื่องแล้ว..." เสียงอันอ่อนโยนแต่แฝงไปด้วยความตึงเครียดของจ้าวแห่งความฝันดังขึ้นในหัวของเย่เหริน ราวกับระลอกคลื่นที่แผ่ขยายออกไป
เย่เหรินชะงักไป "เกิดอะไรขึ้น? สหายรัก มีอะไรเหรอ?"
"เกิดเหตุการณ์ผิดปกติขึ้นอีกแล้ว!" จ้าวแห่งความฝันกล่าวด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล
"ครั้งนี้ที่เมืองซิงไห่ เริ่มจากท้องฟ้ากลายเป็นสีแดง แล้วก็มีเสียงระฆังดังขึ้น ตอนนี้ดังไปสามครั้งแล้ว และยังคงดังต่อเนื่อง!"
ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_