บทที่ 234 พักอีกหนึ่งคืน
【จำได้ว่าตอนที่พบกัน, กลัวจนตัวสั่น, ผมยุ่งแขนขาอ่อนระทวย ตุ๊กตาดินไร้คำพูดไม่เงยหน้า, อายจนต้องลูบ, อายจนต้องลูบ】—— 'ถ้วยใบบัว · ฤดูใบไม้ผลิสิ้นสุด ดอกไม้ร่วงในลานเล็ก' นอกโฮมสเตย์ ฝนยังคงตกไม่หยุด ฝนครั้งนี้มาได้จังหวะพอดี ถ้าตกเร็วกว่านี้อีกนิด การทัศนศึกษาฤดูใบไม้ร่วงครั้งนี้ก็คงไม่สามารถทำกิจกร...
