บทที่ 1 ถ้ำสวรรค์แห่งโชคลาภ

บทที่ 1 ถ้ำสวรรค์แห่งโชคลา�

ลมพายุกรรโชกแรง

ฝนกระหน่ำตกลงมา

หยดน้ำฝนที่สาดซัดอย่างหนาแน่นกระทบกับกระจกหน้าต่างเป็นเสียงดังเปรี้ยงปร้าง ทำให้ภาพคนในห้องดูเลือนลาง

ในห้องนั้นมีชายคนหนึ่งสวมเสื้อคลุมยาวสีเทาเข้ม ร่างกายของเขาผอมบาง ผมของเขายุ่งเล็กน้อย ใบหน้าของเขามีลักษณะถูกต้องตามแบบแผน แต่กลับดูอ่อนล้าพร้อมกับรอยคล้ำใต้ตาอย่างหนัก ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยเส้นเลือดแดง

เขากำลังจ้องมองนาฬิกาอิเล็กทรอนิกส์ที่อยู่เบื้องหน้า นับเวลาถอยหลังตามตัวเลขบนหน้าจอ

"ห้าสิบแปด, ห้าสิบเจ็ด…"

นี่อาจเป็นเวลาสุดท้ายในชีวิตของเขา

ชายคนนี้มีชื่อว่า "อู๋เซี่ยน" เขาเป็นนักสืบเอกชนระดับสาม ที่นี่คือสำนักงานนักสืบของเขา เขามักรับงานเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่น สืบเรื่องชู้สาว จับกิ๊ก ถ่ายภาพดารา หรือแม้แต่ซื้อตั๋วรถไฟแทนผู้อื่น

แต่ทุกงานเหล่านี้เป็นเพียงวิธีเสริมรายได้ให้กับครอบครัว เขากลับมุ่งมั่นสืบสวนคดีหนึ่งอย่างจริงจัง ซึ่งเป็นคดีที่ได้รับการว่าจ้างจากผู้จ้างลึกลับ

คดีนี้ถูกเรียกว่า 'คดีถ้ำสวรรค์'

คดีถ้ำสวรรค์เป็นคดีการหายตัวไปอย่างลึกลับที่ไม่ทราบสาเหตุ มีขอบเขตครอบคลุมทั่วโลก โดยมีจำนวนคนหายตัวไปอย่างมหาศาล และคนที่หายไปเหล่านั้นก็ถูกเลือกแบบสุ่ม

ตามข้อมูลที่อู๋เซี่ยนและเพื่อนร่วมงานสืบสวนพบ จำนวนคนที่หายไปจากคดีนี้ในแต่ละปีมีจำนวนมากจนน่ากลัว

แต่ที่น่าแปลกคือ แม้จะมีจำนวนผู้เสียชีวิตเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ แต่โครงสร้างประชากรของโลกกลับยังคงปกติ และสังคมยังดำเนินไปอย่างราบรื่น แทบไม่มีเสียงเรียกร้องให้มีการสืบสวน

จากข้อมูลที่อู๋เซี่ยนทราบ มีเพียงกลุ่มนักสืบเล็ก ๆ ที่ถูกว่าจ้างเท่านั้นที่เต็มใจสืบสวนคดีนี้

เมื่อการสืบสวนดำเนินไปลึกขึ้น เพื่อนร่วมทีมของอู๋เซี่ยนก็เริ่มหายตัวไปทีละคน จนกระทั่งเหลือเพียงเขาคนเดียวที่ยังคงยืนหยัดอยู่

แต่วันนี้

อู๋เซี่ยนก็จะกลายเป็นหนึ่งในผู้หายตัวไป

เมื่อช่วงเที่ยงของเมื่อวาน เขาได้รับข้อความหนึ่ง

ผู้ส่งคือ 'เจ้าเมืองฟูหยวน' ข้อความระบุว่า: "คุณจะเข้าสู่ถ้ำสวรรค์ในคืนวันที่ 26 กุมภาพันธ์ เวลาเที่ยงคืน กรุณาเตรียมตัวล่วงหน้า"

เพื่อนร่วมงานของอู๋เซี่ยนก็เคยได้รับข้อความลักษณะเดียวกันนี้ ส่วนใหญ่พวกเขาหายตัวไปแล้ว และคนที่เหลือก็ถอนตัวจากการสืบสวน

"ยี่สิบเจ็ด, ยี่สิบหก…"

เวลาค่อย ๆ ใกล้เข้ามา

ดวงตาของอู๋เซี่ยนมีแววหวาดกลัว แต่กลับมีความตื่นเต้นและคาดหวังมากกว่า

เขาไม่เหมือนนักสืบคนอื่น ๆ ที่สืบสวนเพราะเงิน หรือมีคนหายที่เกี่ยวข้องกับตัวเอง อู๋เซี่ยนสืบสวนคดีนี้เพราะความอยากรู้ที่ไม่อาจหักห้ามใจได้

เขาเสียเวลามากว่าสามปี ทุ่มเททุกอย่าง ทั้งร่างกายและจิตใจ และในที่สุดวันนี้เขาก็จะได้เห็นความจริงด้วยตาตัวเอง

ภายในสำนักงานนักสืบขนาดเล็กนี้ มีการติดตั้งกล้องวงจรปิดยี่สิบแปดตัว และวางกับดักไว้กว่าร้อยจุด นอกจากนี้เขายังถือสวิตช์ระเบิดไว้ในมือ เพียงกดปุ่มเดียว สำนักงานนักสืบจะถูกระเบิดทันที

เขามั่นใจว่าด้วยการเตรียมการเช่นนี้ จะไม่มีใครสามารถจับตัวเขาไปได้โดยไม่ทันรู้ตัว

"ขอดูวิธีการของพวกเขาเถอะ จะเป็นการสะกดจิต ยาหรือเทคโนโลยีลึกลับ? หรือจะบ้าไปถึงขั้นเป็นมนุษย์ต่างดาว?"

สาม, สอง, หนึ่ง เวลานับถอยหลังสิ้นสุด

กึก!

ไฟทุกดวงดับพรึ่บ หน้าจอกลายเป็นหิมะภาพสุดท้ายที่อู๋เซี่ยนเห็นคือมือดำ ๆ คู่หนึ่งโผล่มาจากความมืดและปิดตาเขา

"เห้ย... นี่มันเกินคาดกว่าที่ฉันคิดไว้ซะอีก"

ความหนาวเย็นแผ่ซ่านไปทั่วร่างของอู๋เซี่ยน ทำให้เขาไม่สามารถกดสวิตช์ระเบิดได้ นี่ทำให้เขารู้สึกเสียใจขึ้นมา

"ประมาทเกินไป น่าจะไปหาพวกยันต์ไล่ผีหรืออะไรแบบนี้มาติดไว้…"

กึก

ไฟฟ้ากลับมาติดอีกครั้ง ห้องกลับมาเงียบว่างเปล่า รีโมตคอนโทรลหล่นลงไปใต้เก้าอี้

…

มือเย็นเยียบคลายออก อู๋เซี่ยนลืมตาขึ้นและมองไปรอบ ๆ

เขาไม่ได้อยู่ในสำนักงานนักสืบอีกต่อไปแล้ว

นี่คือทุ่งร้างที่มืดมิดไร้สิ้นสุด มีกลุ่มรูปปั้นเทพเจ้าสามองค์ล้อมรอบเขาอยู่ เทียนแดงหน้าแท่นบูชาส่องแสงสว่างไปยังพื้นที่กลางที่เขายืนอยู่ ส่วนบริเวณอื่น ๆ นั้นมืดสนิท

มือของอู๋เซี่ยนถือสิ่งของอยู่สองอย่าง

ในมือซ้ายคือธูปหนึ่งดอกที่กำลังลุกไหม้ ส่วนในมือขวาคือสมุดเล่มหนึ่ง บนปกเขียนไว้ว่า 'หนังสือใบสุทธิจำนวนผู้เลื่อมใส'

เมื่อเปิดไปที่หน้าหนึ่ง ข้อความระบุว่า: 'ผู้เลื่อมใสอู๋เซี่ยน ท่านได้มายังถ้ำสวรรค์แล้ว โปรดเลือกเทพเจ้าที่ท่านจะบูชา การคุ้มครองของเทพเจ้าจะเป็นกุญแจสำคัญในการอยู่รอดในถ้ำสวรรค์'

หนังสือใบสุทธิมีทั้งหมดหกหน้า

ได้แก่ยันต์เวท, พลังวิเศษ, ของวิเศษ, พร, คำสาป, และสิ่งของอื่น ๆ เขาพลิกดูทีละหน้า แต่มีเพียงหน้าของพรและสิ่งของอื่น ๆ เท่านั้นที่มีเนื้อหาอยู่

บนหน้าของพรมีตัวอักษรสีเขียวเขียนไว้หนึ่งบรรทัด

พรจากเทพเจ้าที่ไม่ทราบชื่อ: [การแปรหนึ่งเป็นสาม] – รางวัลจากการบูชาเทพเจ้าจะเพิ่มตัวเลือกอีกสองอย่าง

ในหน้าของสิ่งของมีข้อความสองบรรทัด

หนังสือใบสุทธิ: หลักฐานแสดงตัวตนของผู้เลื่อมใสในถ้ำสวรรค์ เมื่อถือสมุดนี้สามารถเข้าสู่ถ้ำสวรรค์ได้

ธูปบูชา: ธูปที่ดูเหมือนไม่มีอะไรพิเศษ ใช้สำหรับบูชาเทพเจ้า

อู๋เซี่ยนอ่านเนื้อหาทั้งหมดอย่างละเอียด แต่ก็รู้สึกแปลกประหลาดที่ความจริงของคดีที่เขาสืบสวนมานานกว่าสามปี กลับเป็นเรื่องลี้ลับเหนือธรรมชาติ

แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกยินดี

สถานที่แห่งนี้ทำให้เขารู้สึกสบายใจอย่างน่าประหลาด เหมือนกับผู้ที่ได้กลับมายังบ้านเกิดหลังจากลำบากตรากตรำมาหลายปี

ทันใดนั้น อู๋เซี่ยนสังเกตเห็นว่ามีความเคลื่อนไหวในความมืดหลังรูปปั้นเทพ ดวงตาสีแดงเพลิงหลายคู่กำลังคืบคลานเข้ามาใกล้ และธูปบูชาในมือของเขาก็เร่งการเผาไหม้อย่างรวดเร็ว

เมื่อธูปบูชามอดลง จะเกิดอะไรขึ้น?

อู๋เซี่ยนรีบหันไปมองรูปปั้นทั้งสาม

รูปปั้นแรกสวมชุดสีเหลือง มือเท้าและหัวมีแสงจาง ๆ สวมมงกุฎประดับลายอักษรโบราณเต็มเสื้อคลุม

รูปปั้นที่สองมีร่างกายปกคลุมด้วยขนสีดำ มีเขาสีดำบนหัวที่ดูคล้ายมงกุฎ

รูปปั้นที่สามถูกสร้างจากลูกบอลสีน้ำเงินหลายลูกประกอบเข้าด้วยกัน มีวงแหวนแสงลอยอยู่ด้านบน แต่ละลูกบอลมีของวิเศษลึกลับอยู่ภายใน

หน้ารูปปั้นแต่ละองค์ มีโต๊ะวางเทียนแดงสองเล่มและกระถางธูปหนึ่งใบ

แม้รูปปั้นทั้งสามจะดูมีความหมาย แต่ธูปบูชากลับเผาไหม้สั้นลงเรื่อย ๆ ไม่มีเวลาพอให้อู๋เซี่ยนคิดนาน เขาจึงปักธูปบูชาลงในกระถางของรูปปั้นเทพเจ้าชุดเหลือง

การเลือกนี้ไม่มีเหตุผลพิเศษใด ๆ นอกจากเพราะมันดูคล้ายมนุษย์มากที่สุด

ทันทีที่ธูปบูชาถูกปักลง รูปปั้นที่เหลืออีกสององค์ก็หายไป และความเคลื่อนไหวในความมืดก็หยุดลง ควันธูปลอยขึ้นจากกระถางและกลายเป็นยันต์สามแผ่นลอยอยู่บนโต๊ะ

"สามแผ่น…นี่คือผลจากพร [การแปรหนึ่งเป็นสาม] ใช่ไหม? เดิมทีควรจะมีแค่หนึ่งแผ่น?"

อู๋เซี่ยนลองวางมือลอยเหนือยันต์ ข้อมูลก็ไหลเข้าสู่สมองของเขา

ยันต์เพลิงแท้: ปล่อยเพลิงแท้ออกมา ใช้งานได้ 3 ครั้ง

ยันต์โสมม: มอบความสกปรกให้กับสิ่งของ สามารถใช้กับของวิเศษ ทำลายเวทได้

ยันต์คู่ขนาน: ทำให้ยันต์แผ่นถัดไปที่ไม่ใช่ยันต์คู่ขนาน มีผลซ้ำสองครั้ง ใช้งานได้ 2 ครั้ง

อู๋เซี่ยนไม่แน่ใจว่ายันต์เหล่านี้มีไว้ทำอะไร แต่เขารู้ว่าต้องเลือกก่อนที่ธูปบูชาจะมอดลง

"ยันต์คู่ขนานต้องใช้ร่วมกับยันต์อื่น ส่วนยันต์โสมมฟังดูแปลก ๆ…ข้าเลือกยันต์เพลิงแท้ก็แล้วกัน!"

อู๋เซี่ยนเอามือหยิบยันต์เพลิงแท้ออกมา ส่วนยันต์อีกสองแผ่นก็สลายหายไป

หลังจากเลือกเสร็จแล้ว รูปปั้นองค์สุดท้ายก็หายไป

อู๋เซี่ยนลองถือยันต์สีเหลืองไว้ในมือ พลางคิดว่ามันควรใช้อย่างไร

แต่ยังไม่ทันได้คิดออก มือสีดำสนิทคู่หนึ่งก็ปรากฏขึ้นจากด้านหลังและจับดวงตาของเขาอีกครั้ง ความเย็นยะเยือกกลับมาอีกครั้ง

ในความมืด เขาได้ยินเสียงสวดที่แผ่วเบา

บูชาแม่ปีศาจ มอบเลือดและกระดูก ปิดตารอดชีวิต ปรบมือบูชานาย...